Հայն ու վրացին գնացքի նույն կուպեում են..
իրարից անկախ կուպեում տեղավորվում են նաև ռուսներ՝ մի տատիկ ու ջահել աղջիկ..
նստած իրար են նայում..
հանկարծ գնացքը մտնում է թունել..
թունելում՝ իրար հաջորդող ձայներ՝ պաչիկի ու ապտակի..
հերթով մտածում են.
տատիկ - էս նիգաձյայները լրիվ են ամոթ-աբուռը կորցրել հա.. լավա գոնե էս հիմիկվա ջահելության մեջ մի քիչ նամուս կա.. մալադեց մեր աղջկան, որ պաչողին ապտակեց..
ջահել աղջիկը - այ քեզ բան.. անունով էլ կովկասցի են.. ես էստեղ նստած, իրանք տատիկին են պաչում.. լավա՝ տատին էլ սրտիցս չափալաղեց..
վրացին - ու միշտ ըսենցա է.. Հայը կայֆավատ ըլնի, չափալաղն էլ ես ուտեմ..
Հայը - ուշադիր ըլնեմ, որ հաջորդ թունելում էլ էս տուտուցի բերնին հարմարացնեմ..
Մեջբերել
Էջանիշներ