Գաղտնիք չէ, որ Սիրիան բռնապետություն է: Նախագահ Բաշար ալ-Ասադը գահը ժառանգել է հորից՝ Հաֆեզ ալ-Ասադից: Արաբերենում կա հատուկ հարֆ, անվանենք տառ, իգականություն արտահայտելու համար, որ կոչվում է փակ թա, ոչ կապակցված խոսքի մեջ այն չի արտասանվում, իսկ նախորդ հարֆը, իմա՝ տառը ավարտվում է ա հնչյունով: Սիրիացի՝ արաբերեն կլինի սուրի, սիրիուհի՝ համապատասխանաբար՝ սուրիա, իսկ պետությունների անվանումները ավարտվում են իա-ով, այս դեպքում ի-ից հետո գրվում է սովորական ա, արաբական բոլոր պետություններում Սուրիա պետության անունը գրվում է սովորական ա-ով, բացի Սիրիայից, հետաքրքիր է, որ սիրացիները Արմենիա, Թուրքիա, Ռուսիա և այլն գրում են սովորական ա-ով և միայն Սուրիան է գրությամբ նույնանում սիրիուհու հետ, այսինքն ավարտվում է փակ թա-ով: Հարցին, թե ինչու արաբական բոլոր պետություններում գրում են Սուրիա, իսկ Սիրիայում սիրիուհի, այն նույն ժամանակ երբ նույն Սիրիայում գրում են Արմենիա, Թուրքիա և այլն, սիրիացին առանց երկմտանքի, հանճարեղ ու հիմնավոր պատասխան տվող իմաստունի հայացքով պատասխանում է.
-Որովհետև մեր պարոն նախագահ Բաշար ալ-Ասադը, թող օրհնի նրան Ալլահը և երկար լինեն նրա տարիները, այդպես է գրում
Մեջբերել
Էջանիշներ