Ստրադիվարիուսի գործը

[Գալաթեա]

Սրճարանը կիսադատարկ էր:
Արամ Գյուրջինյանը ցածր հնչող երաժշտության ռիթմի հետ մատներով թմբկահարում էր սեղանի ապակուց մակերեսին:
Մատուցողուհին բարձրակրունկներով կտկտացնելով մոտեցավ նրա սեղանին և փոխեց մոխրամանը:
- Էլի սուրճ բերե՞մ:
- Ոչ: Կոնյակ բերեք, հարյուր գրամ: Նաիրի:
Աղջիկն անտարբեր կիսաժպտաց և կտկտացնելով հեռացավ:
Դռան վրայի զանգակի ծնգոցը ստիպեց Գյուրջինյանին նայել մուտքին:
Կարմիրյանը կաղարով մոտեցավ և լուռ նստեց Գյուրջինյանի սեղանի մոտ՝ կարճ ու սառը ձեռքսեղմումից հետո:
- Կոնյակ կխմե՞ս, - Գյուրջինյանը հարցրեց՝ հազիվ նկատելի ժեստով մատուցողուհուն կանչելով:
- Թեյ, - ասաց Կարմիրյանը՝ վնասված ոտքը հնարավորինս հարմար դիրքով դնելով:
- Ի՞նչ է եղել ոտքիդ, - առանց ներքև նայելու հարցրեց Գյուրջինյանը:
- Խփել են, - կարճ կապեց Վաչեն:
- Ո՞վ:
- Հին պատմություն էր: Բայց գոհ եմ: Սրանով պրծա: Կարային սպանեին:
- Ի՞նչ գործի ես:
- Ինչի համար որ փող տան, էդ գործին:
- Ես գիտեի՝ թարգել ես, - Գյուրջինյանը տարօրինակ հայացքով նայեց:
- Լավ գործի դեպքում չեմ հրաժարվում:
- Ինչի՞ ես կանչել, Վաչո: Ինչո՞վ կարող եմ օգնել:
- Լսել ե՞ս՝ ինչ ա եղել: Հովսեփին:
- Լսել եմ: Ինչի՞:
- Ես եմ արել:
- Ի՞նչն ես դու արել:
- Ջութակն եմ գողացել, Արամ, էլ ի՞նչ:
Գյուրջինյանը ժպտաց, բայց աչքերը չէին ժպտում:
Մատուցողուհին բերեց Վաչեի թեյը: Գյուրջինյանը վերցրեց այն և փոխանցեց Վաչեին:
- Եվ ինչ կարող եմ քեզ համար անե՞լ, - հարցրեց նա:
- Պետք ա ընդհատակ մտնեմ: Մարդ չունեմ: Պետք ա օգնես:
- Իսկ ինչո՞ւ ես որոշել, որ ես քեզ օգնելու եմ: Ոչ թե ասենք՝ հանձնեմ ում և ուր որ պետք է:
- Դու Հովսեփին չէիր սիրում: Դեռ էն ժամանակ: Հիշում եմ: Իմ մոտ չէիր թաքցնում: Մտածում էիր՝ չեմ հասկանում:
Գյուրջինյանը լուռ նայում էր:
- Համ էլ՝ փող կտամ: Էդ գործից լիքը փող ունեմ: Օգնի:
Գյուրջինյանը դեռ ուշադիր նայում էր սառը հայացքով:
- Թեյդ խմի, Վաչո: Խմի, դեռ կորոշենք:
Կարմիրյանը վերցրեց բաժակը և մոտեցրեց շուրթերին:
Այդ գործողությանը հետևող իրադարձությունները կատարվեցին շատ արագ:
Երեք սեղան այն կողմ նստած երկու կանանցից մեկն անհավատալի արագությամբ, դատարկ սեղանների վրայից գրեթե ցատկելով մոտեցավ և Կարմիրյանի ձեռքին հարվածելով՝ թեյով լի բաժակը մի կողմ շպրտեց՝ մինչ նա կում կաներ:
Մյուս կինը ոչ պակաս արագությամբ մոտեցավ արդեն դեպի դուռն ուղղվող Գյուրջինյանին և ատրճանակը դեմքին պահելով ասաց.
- Տեղիցդ չշարժվես: Ձեռքերդ վեր:

շարունակելի