Մտորումներ գարեջրի սրահում
Թող ճերմակ մազերը գլուխս ծածկեն,
Թող տարիները ամեն-ինչ ջնջեն,
Թող հեռանանք, չտեսնենք էլ իրար,
Բայց հուշերում կապրենք անդադար:
Քանի-դեռ միասին ենք անհույս չէ ոչինչ,
Անգամ կնահանջի վտանգը կործանիչ,
Ոմանք բաժանվում են առանց պատճառի
Եւ զոհ են դառնում ամեն-մի փորձանքի:
Անհամար անգամ պտույտ կգործի
Երկիր մոլորակը շուրջն արեւի,
Հերթական սերունդը մեր դուռը կթակի,
Որ մեզ չթվա, թե մենք ենք միայն հույսն աշխարհի:
Եւ պետք է ներել խեղճ մոլորվածին,
Կարող ենք ամենքս զոհ դառնալ կեղծին,
Թող խորհուրդ տվողն էլ պատրանք չտածի,
«Լինել թե չլինել»-ը նա չի որոշի:
Որերորդ անգամ պտույտ կգործի
Երկիր մոլորակը շուրջն արեւի,
Հերթական սերունդը քո դուռը կթակի,
Որ քեզ չթվա, թե դու ես միակ հույսն աշխարհի:
Գուցե անիմաստ է աստղեր որոնել,
Կամ աննպատակ ճանապարհ ընկնել,
Կամ ոսկե ձկնիկը ձեռքից բաց թողնել,
Բայց երբ միասին ենք պետք չէ ընկճվել:
Թող ճերմակ մազերը գլուխս ծածկեն,
Թող տարիները ամեն-ինչ ջնջեն,
Թող-որ կորցնենք, չգտնելով ոչինչ,
Բայց չէ՞-որ ամեն-ինչ… չէ՞-որ ամեն-ինչ կրկնվում է նորից:
Որերորդ անգամ պտույտ կգործի
Երկիր մոլորակը շուրջն արեւի,
Հերթական սերունդը քո դուռը կթակի,
Որ քեզ չթվա, թե դու ես միակ հույսն աշխարհի:
Անհամար անգամ պտույտ կգործի
Երկիր մոլորակը շուրջն արեւի:
Հերթական սերունդը մեր դուռը կթակի,
Որ մեզ չթվա, թե մենք ենք միայն հույսն աշխարհի:
Մեջբերել
Էջանիշներ