Մեջբերում Rhayader-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Գիտեմ, որ հիմա մի ծանր բանով խփելու ես գլխիս, բայց պիտի չհամաձայնեմ: Քո սահմանման դեպքում կստացվի, որ Ջեյմս Ջոյսն ու Հարպեր Լին պրոֆեսիոնալ գրողներ չեն (առաջինն ամեն գիրքը չորս-հինգ տարում էր գրում, երկրորդն ամբողջ կյանքում երկու գիրք է գրել, որոնցից միայն մեկն է հրատարակվել):
Պրոֆեսիոնալը մոտեցման ձև է գրելուն: Նշանակություն չունի, արդյո՞ք մարդը դրան որպես փող աշխատելու մեթոդ է մոտենում, թե ոչ:
[ծանր բանով ընկել ա Rhayader-ի հետևից] Եթե իրենց ապրուստը գրելով չեն վաստակել, ուրեմն պրոֆեսիոնալներ չեն: Ասում եմ, էլի, «պրոֆեսիոնալ» բառի ընկալումն ինձ համար ուրիշ է, քեզ համար՝ ուրիշ: Էն կեղծ թարգմանված «արհեստավարժը» չի, կոպիտ ասած: Ու ընդհանրապես՝ պրոֆեսիոնալ գրողի գաղափարը էդքան էլ վաղուց չի, որ հայտնվել է: Պրոֆեսիոնալ գրողների կայանալու համար հարկավոր էր, որ գրելով փող աշխատելու ամբողջ միկրոստրուկտուրան կայանար. գրական գործակալներ, հրատարակչություններ, գրախանութներ, գրքի համար վճարող հասարակություն, գրական պրոդյուսերներ, ամսագրեր, թեմատիկ ժողովածուներ, դրամաշնորհներ, գրական մրցանակներ. մի խոսքով՝ ձևավորվեր մի այնպիսի միջավայր, որտեղ փողեր են պտտվում: