Երբ գրկիդ բույրը հիշեցնի ինձ դրախտի բուրմունքը,
Ես կփաթաթվեմ պարանոցիդ,
Ու իրանդ կդառնա կյանքում իմ հենարանը:
Երբ շուրթերիդ համը համբուրի
Բիբերիս մեջ ապրող դրախտի զույգ խնձորները,
Ես բույնս կկառուցեմ սրտումդ՝
Թիկունքիդ ապահով ամրոցի մեջ:
Երբ հսկա ձեռքերիդ մեջ կշոյես ձեռքերիս դողէրոցքը,
Ափերս կդառնան ընկնող համբույրներդ հավաքող զամբյուղներ,
Ու իրենց խաչակապ պատերի մեջ կամրոցեն
Երանության և քնքուշ լուսինների
Հույս, Հավատ ու անհուն Սերեր:
E-la Via (03.11.2010), Meme (04.11.2010), My World My Space (03.11.2010), Nadine (04.11.2010), Sambitbaba (31.08.2022)
Շատ հավանեցի Օհանյան ջան… Պատկերները գեղեցիկ են :Ohanyan-ի խոսքերից
Այս երկու տողը ամենից շատ դուրս եկան… Ապրես:
Երբ հսկա ձեռքերիդ մեջ կշոյես ձեռքերիս դողէրոցքը,
Ափերս կդառնան ընկնող համբույրներդ հավաքող զամբյուղներ,
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Ohanyan (06.11.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ