Իմ քեռի Ծատուրը. Քեռի Ծատուրն ընդդեմ տիկին Զվարթի
Քեռի Ծատուրենց տանը կռիվ էր ընկել. Նարեկը` քեռուս միակ որդին, վերադարձել էր խոպանից` իր հետ բերելով մի անակնկալ: Անակնկալն էլ կապուտաչյա էր, շիկահեր, բարի ժպիտով և Նատաշա անունով:
Քեռուս կինը` տիկին Զվարթը, և քեռիս բաժանվել էին ընդդիմադիր բանակների. քեռիս` իր ողջ բարեհոգությամբ և մարդասիրությամբ, կողմ էր Նատաշին, իսկ տիկին Զվարթը` իր ողջ օրգանիզմով և հուզախառը ներաշխարհով, դեմ էր Նատաշի առկայությանը իրենց ընտանեկան հարկում:
Տիկին Զվարթ` բորբոքված ու հուզաթոթով.
-Ի՞նչ ա, իմ տղե՛ն… իմ գյոզա՜լ տղես պիտի Նատաշին առնի… խի՞ իմ գլուխը մեռած ա, որ տղես ռսի՜ հետ պսակվի: Սաղ հայ աղջիկների ուշքը գնում ա տղիս համար, համ էլ…
Քեռի Ծատուր` հավասարակշռված ու ժպիտով.
-Աղջի ջա՜ն… հա՜յ ա, ռո՜ւս ա… ի՞նչ կապ ունի: Երեխու սիրտը կպել ա` թող պսակվի էլի… Բայց տղես ինչ ինձ նման ա՜… ես էլ, որ ջահել ժամանակ Մոսկվեն ջրի ճամփա էի սարքել, իմ աչքն էլ էր մնում էդ նատաշների վրա… ա՛խ էդ անտերները շատ սիրու…
Տեսնելով տիկին Զվարթի շանթահարող հայացքը` քեռիս շարունակեց.
-Ասա` ա՛յ ախմախ լակոտ, էդ մեր հարևան Վարդուշի աղջիկը ինչո՞վ ա վատ, որ չես ուզում հը՞…
Քեռակինս` լացակումած ու ինքնամոռաց.
-Ասա է՜… ասա է՜, մա՛րդ ջան… ասում եմ` «Ա՛յ տղա Նարեկ, էս մեր Վարդուշի աղջիկը ի՞նչ վատ աղջիկ ա, ուզի՛ էլի», Նարեկն էլ թե` «Ա՛յ մամ, գեշ ա» : Ի՜հ, հարսի գեշը ո՞րն ա… մի երկու երեխա բերի` տես հլը ո՛նց ա աչքիդ սիրունանում… օ՜ֆ-օ՜ֆ…
-Է՜հ, կնի՛կ ջան, լավ է՜… մեր Նատաշն էլ վատ աղջիկ չի` խելոք, համեստ, քչախոս` մենակ «զդռաստվույծե» ու «սպասիբա» ա ասում, արի՛ ուզենք մեզ հարս, հը՞ Զվարթ…
-Ծատո՛ւր, ես կմեռնեմ` տղես ռսի հարս բերի,- լսվեց քեռակնոջս լացի ձայնը:
Չհաշված տիկին Զվարթի լացի սոպրանոն` տիրեց լռություն:
Քեռիս ընկավ մտածմունքների մեջ` «Թե էն բանկի աղջիկը ինչի տենց վռազ-վռազ ամուսնացավ: Ասա` ջահել աջիկ ես, հո շուն չէր ընկել հետևիցդ, ի՛նչ մի շնչակտուր պսակվեցիր: Հմի Նարեկիս համար կուզեինք էդ աղջկան, էլ ի՞նչ Նատաշ-մատաշ... դե հմի արի կնգաս համոզի, որ էդ Նատաշին տանից ռադ չանի... »
-Զվա՛րթ, ա՛յ Զվարթ, արի ուզենք էդ երեխուն... աղջիկ ա էլի,- քեռիս համառորեն ու աննկուն պաշտպանում էր Նատաշային,- աղջի՛ ջան, դե ի՞նչ ես դև դառել Նարեկի եւ Նատաշի դեմն ես կանգնել... հը՞:
Տիրեց բազմանշանակ լռություն.
-Ծատո՛ւր, - լուրջ դեմքով սկսեց քեռակինս,- ասենք` ուզեցինք մեզ հարս, բա ես ի՞նչ լեզվով եմ խոսալու էդ անբերանի հետ հը՞... քո գործը հեշտ ա, դու ռուսերեն գիտես, բա ե՞ս...
-է՜հ, Զվարթ, բանի հետև ես ընկել, խելոք աղջիկ ա երևում, վռազ հայերեն կսովորի...
-Բա որ չսովորե՞ց...
-Այ էդ ժամանակ ես կսկսեմ քեզ ռուսերեն սովորացնել, մո՛յ ժենա,- հպարտ ասաց քեռիս:
Քեռակինս ժպտաց:
Վերջին խմբագրող՝ Էլիզե: 30.01.2011, 16:39:
Կյանք ա, ամեն ինց պատահում ա... (c) Սուսանիկ
Ապրես, զայկա մոյ, բայց մյուս անգամ մի քիչ երկար գրի, երկու տարի սպասում ենք, որ երկու տող գրես![]()
Էլիզ, քեռի Ծատուրը ոնց որ մեր հայ տաքսիստներից լինի![]()
Էլիզե (19.09.2011)
armen9494 (19.09.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ