User Tag List

Էջ 26 28-ից ԱռաջինԱռաջին ... 1622232425262728 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 376 համարից մինչև 390 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 414 հատից

Թեմա: Ուղեղային մորմոք, սրտի հիվանդություն

  1. #376
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կուզեի խորը լինել, բայց ծանծաղ եմ։ Իմ ամբողջ խորությունը մակերեսայնությանս գիտակցումն է։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  2. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Marcus (20.06.2017), Quyr Qery (18.07.2020), Մուշու (20.06.2017)

  3. #377
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես ստրկամիտ եմ։ Սա ամենադժվար խոստովանությունն է, որ երբևէ արել եմ ինքս ինձ։ Ինքս եմ շատ անգամ ուրիշներին ասել, որ եթե ուզում են ինչ-որ բան փոխել, պիտի սկսեն եղածն ընդունելուց։

    Ես հիվանդագին կախման մեջ եմ ուրիշների կարծիքից։ Ոչ միայն ինձ համար շատ հարցերում չափանիշ հանդիսացողների, այլև «ամենաշրիշակային» մակարդակի մարդկանց կարծիքն ինձ կարող է ցավեցնել։ «Ուրիշների վրա թքած ունենալու» ամբողջ հոյակապ պատյանը ընդամենը սեփական թերարժեքությանս բարդույթը հերքելու համար է։

    Ցանկացած ընկերոջ կորուստը ինձ սոսկալի ցավեցրել է, տեսնելը, թե ոնց է իրենց կյանքն առանց ինձ շարունակվում առաջվա նման կամ նույնիսկ ավելի լավ, որովհետև միշտ մտածել եմ, որ ես արժանի չեմ եղել էդ մարդկանց։ Նույն կերպ շատերի հետ ընկերությունս եղել է երախտագիտություն, որ ինձ նման ոչնչությանը իրենց հավասար են համարում։ Ամբողջ կյանքում կատու եմ սիրել, որ հերքեմ շուն լինելս, ուրիշների նետած փշուրների, տրամադրած րոպեների կարիքը ինքս իմ աչքում արժեք ունենալու համար։

    Սկսում եմ ազատագրել ինքս ինձ, ու առաջին փոքր քայլն ինքս ինձ ընդունելն է՝ բնությունից կամ հասարակությունից անհիշելի ժամանակներում մեջս ներդրված անլիարժեքության էս անիծյալ բարդույթով։

    Թիարայի հետ խոսելու ժամանակ մի 10-12 անգամ տարբեր առիթներով ասացի՝ դե հա, ես գիտակցում եմ, որ իմ մեղքն է, ես եմ ինչ-որ բան սխալ արել։ Հետո հասկացա զարմացած հայացքի հետևում թաքնվածը։ Մեղքի զգացումն ամեն ինչի հետ կապված՝ սկսած ծնվելուցս մինչև ամենաչնչին ակկալիքի չարդարացումը, մինչև հիմա ուղեկցել է ինձ։ Կարծեմ օրագրիս առաջին գրառումն էլ էր էդ զգացման մասին։

    Երկրորդ անգամ չի ստացվում գրել էն ամենը, ինչն արդեն գրել-վերջացրել էի, բայց պատակահան Refresh-ն ուղարկեց սատանայի ծոցը։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  4. Գրառմանը 11 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (23.06.2017), CactuSoul (26.06.2017), Cassiopeia (23.06.2017), Marcus (26.06.2017), Smokie (06.09.2017), Դեղին մուկիկ (23.06.2017), Մուշու (24.06.2017), Նիկեա (25.06.2017), Շինարար (23.06.2017), Ուլուանա (25.06.2017), Վոլտերա (25.06.2017)

  5. #378
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լուսը արձակուրդ է գնացել, քաղաքում չի, բացի էդ էլ սեպտեմբերից երևի առիթ չունենանք հանդիպելու, իսկ ես նոպաներիս պահերին երազում եմ նրա սենյակում նստելու, երկար ու անկապ խոսելու ու նրա` անվան պես լուսավոր հայացքը տեսնելու մասին: Լուսը միակ մարդն է կյանքիս ընթացքում, որի հետ կարողացել եմ էդքան բացվել ու պաշտպանական մեխանիզմներ չմշակել հավանական «դավաճանության» դեպքում կիրառելու համար: Սեպտեմբերից երևի հոգեթերապևտի մոտ կգնամ, էդ անտերը բժիշկս պիտի հաստատի ու ուղեգրի, բայց վախենում եմ, որ նրա մոտ չկարողանամ բացվել նենց, ոնց Լուսի մոտ: Չնայած ի՞նչ իմանաս, կարող է թեկուզ միայն հայ չլինելն ու իմ նախկին ու ներկա աշխարհներից միայն ինձ ծանոթ լինելու փաստը օգնի չվախենալ:

    Հիմա, երբ ամենաշատը խոսելու կարիք ունեմ, սոսկալի է խոսելու մարդ չունենալը, չդատող, հասկանալ ու օգնել փորձող մեկը օդի պես անհրաժեշտ է: Ծխելս երևի կրկնակի ավելացել է, ընկերներիս կտրել եմ ինձնից (զահլա չունեմ, ինձ ամեն օր հիշեցնում եմ, որ Անյայի վերջին երեք նամակին չեմ պատասխանել, Հասին չեմ շնորհավորել, Ուլուի սիրուն զարդերի համար գոնե ֆիդբեք չեմ տվել ու հազար ու մի սենց բան, բայց օրն անցնում է, ու ես դրանցից ոչ մեկը չեմ անում), կյանքում երևի առաջին անգամ սուիցիդալ մտքեր են մեկ-մեկ առկայծում գլխումս, ու ինձ համար միակ լուսավոր կետը Լուսն է, էն էլ գնացել է քաղաքից, իսկ ես զանգել-գրելով արտահայտվել չեմ կարող:

    Չգիտեի, որ սենց բան կզգամ, բայց անգամ սեպտեմբերն ու համալսարանի հեռանկարը որևէ էմոցիա չեն առաջացնում: Փաստաթղթերի մի փաթեթ մայիսից պատրաստ սպասում է, որ ուղարկեմ, իսկ ես ալարում եմ մեծ ծրար առնելու գնալ: Մինչև ամսի 26-ը ժամանակ են տվել:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  6. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (24.08.2017), CactuSoul (25.08.2017), Cassiopeia (24.08.2017), Mr. Annoying (24.08.2017), Smokie (06.09.2017), Մուշու (24.08.2017)

  7. #379
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Արդեն երրորդ օրն է՝ դասի չեմ գնում։ Անընդհատ մի բան խանգարում է, ու էդ բանը շատ ավելի ուժեղ է, քան իմ չեղած կամքի ուժը։ Առավոտյան վեր կացա հաստատ որոշմամբ, որ գնալու եմ, անգամ կարողացել էի ինձ տրամադրել ու մի երկու ժամ պարապել, բայց մի քիչ ուշ զարթնեցի, եսիմ ինչի որոշեցի ամենօրյա թափթփված վիճակիցս դուրս գալ ու մի քիչ ինձ տեսքի բերել, տեսա՝ արդեն մոտ տասը րոպե ուշանալու եմ, ու մինչև տրամադրվում էի դուրս գալու՝ զանգեցին, թե տան վարձը չեք մուծել, երկու ամսվա բաց կա։ Ու տենց սկսվեցին երկար հեռախոսային խոսակցություններ տարբեր կազմակերպությունների հետ, պարզվեց՝ իմ վճարածը դեռ բանկը չի փոխանցել, էն մյուս ամսվանն էլ, որ մի տարի է՝ փորձում ենք ստիպել իրենց պարտավորությունը կատարել ու անցած ամիս ասել էին, թե վճարված է, էլի չեն արել, ասում են՝ պիտի դատարան դիմես, բան․․․ Սենց խառը վիճակ, դե արի ու տրամադրվի գոնե կեսից դասի գնալուն։ Էնքան չկողմնորոշվեցի, որ դասը համարյա պրծավ։

    Հիմա նստած ես ինձ եմ կրծում ու համոզում, որ ոչինչ, երեք դաս է եղածը, կհասցնես, բան չկա, խելացի աղջիկ ես, բան․․․ Պետք է տրամադրվել վաղը գնալուն, օնլայն նայել էսօրվա թեման ու վաղվա հանձնարարությունները, նստել պարապելու, վերջապես սուրճ սարքել, դեն նետել գլխից հիմար մտքերը, վաղն էլ երկու հանդիպում ունեմ դասից հետո, կխոսեմ, կանցնի։

    Կարևորը՝ հոլանդերենն էնքան չեմ մոռացել, ինչքան թվում էր, էսօր անգլերենի անցել եմ մենակ ծայրահեղ դեպքերում, ու նենց հաճելի է, երբ հոլանդերենով ահագին խոսելուց հետո ասում ես՝ կներեք, սա ասելու համար հոլանդերենս չի հերիքում, կարո՞ղ եմ անգլերեն ասել, ու զրուցակիցդ զարմացած ասում է՝ բայց լավ էլ սիրուն ու ճիշտ հոլանդերեն ես խոսում

    Ակումբում սմայլիկների օգտագործումը գրեթե վերացել է, հին գրառումներն եմ կարդում՝ ամեն երկրորդ տողում կան, իսկ հիմա հազարից մեկ են հանդիպում։

    Սրտիս վրա քար կա, չգիտեմ՝ ինչ անեմ դրա հետ, մի այլ կարգի ծանր է։ Երբեք չէի մտածի, որ նման բան կպատահի հետս, չգիտեմ՝ ոնց տակից դուրս գամ։ Ձևացնում եմ, թե ամեն ինչ կարգին է ու վերահսկողության տակ, բայց էդ դերասանությունը շատ թանկ է նստում վրաս։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  8. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (13.02.2018), CactuSoul (12.02.2018), Cassiopeia (12.02.2018), Smokie (08.03.2018), Գաղթական (12.02.2018), Մուշու (20.02.2018), Նիկեա (13.02.2018), Շինարար (12.02.2018), Ուլուանա (13.02.2018)

  9. #380
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    առաջին անգամ լսեցի անցյալ տարի՝ հոլանդերենի դասին, երբ zou-ն էինք սովորում, ու միանգամից սիրտս մտան։ Ես էլ վատ բնավորություն ունեմ, երբ ինձ համար նոր կատարողի առաջին իսկ լսածս երգը դուրս գալիս է, էլ նոր երգեր չեմ փնտրում, որ հանկարծ չհիասթափվեմ։ Տենց մի քանի ամիս գրեթե ամեն օր իրենցից էդ միակ երգն էի լսում, մինչև էն օրը, երբ հեռախոսով մի ուրիշ երգ լսեցի ու մինչև հարցնելը սկի գլխի չէի ընկել, որ նույն խումբն է կատարում, ու հասկացա, որ իրենցից դժվար հիասթափվեմ։

    Սկսեցի ավելի ու ավելի շատ երգեր լսել, քանի գնաց՝ ավելի սիրեցի, մինչև զգացի, որ պատրաստ եմ իրենց համերգին գնալու։ Միանգամից սկսեցի փնտրել ու պարզվեց՝ էս տարի դժվար կարողանամ տոմս ճարել։ Չէի էլ պատկերացնում, որ էդքան երկրպագուներ ունեն

    Մի խոսքով՝ առավոտից էլի իրենց եմ լսում ու պլանավորում կա՛մ դեկտեմբերին ամեն դեպքում Ռոտերդամ գնալ իրենց համար, կա՛մ մյուս տարվա հենց առաջին ամստերդամյան համերգի տոմս առնել երբ օրը պարզ լինի։


    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  10. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (22.02.2018), Cassiopeia (20.02.2018), Progart (20.02.2018), Smokie (08.03.2018), Գաղթական (20.02.2018), Մուշու (20.02.2018), Նիկեա (21.02.2018)

  11. #381
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Յանիին ասում եմ՝ երազելու ունակությունս կորցրել եմ, էլ ոչ մի բան չեմ ուզում։ Ասում եմ՝ ես հիշում եմ բոլոր երազանքներս ու գիտակցաբար ջանք եմ գործադրում գոնե մի մասն իրականացնելու համար, բայց էմոցիա ու հավատ չկա։ Հարցնում է՝ ի՞նչ էիր երազում, ի՞նչ ես անում հիմա դրանց համար։ Ու ես չեմ էլ նկատում, թե ոնց եմ քառորդ ժամ նկարագրում դրանք, իսկ վերջում Յանին խորամանկ ժպիտով նայում է ինձ, թե՝ գիտե՞ս, լավ լուր ունեմ, երազանքներդ չեն մեռել, դու մենակ քեզ կողքից լսեիր ու տեսնեիր խոսելիս։

    Լավն է Յանին, ընդամենը երկու հանդիպումով կարողացավ տրամադրել իր օգտին, վստահությունս շահել։ Մնաց մնացածը։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  12. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (20.06.2018), CactuSoul (03.07.2018), Cassiopeia (20.06.2018), Progart (29.11.2018), Smokie (03.07.2018), StrangeLittleGirl (20.06.2018), Աթեիստ (20.06.2018), Գաղթական (25.09.2018), Նիկեա (02.10.2018)

  13. #382
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դեպրեսիան չի ուզում ինձ բաց թողնել, դեռ ճահճում թպրտում եմ, բայց քիչ֊քիչ հոգնում եմ ու երազում ուղղակի թուլանալու ու անշարժ պառկելու մասին, շատ էլ թե կուլ չեմ գնալու։

    Մատների վրա հաշված դրական զգացողություններ եմ հիշում, դրա համար որոշել եմ անգամ ամենափոքր լավ բաները գրի առնել, թե չէ մի քանի օր չանցած սկսում է թվալ, թե դրանք ոչ էլ եղել են։

    Երկու օր առաջ Լունայի հետ երեկոյան զբոսանքի էինք դուրս եկել, ժամը համարյա տասնմեկն էր։ Անձրև էր գալիս, ես էլ առաջին անգամ նորմալ ականջակալներով երաժշտություն էի լսում։ Հասանք այգի, որն առաջին անգամ լրիվ դատարկ տեսա, ու մեկ էլ հասկացա, որ ուզում եմ երգել ինչ֊որ տխուր, լացացնող բան։ Հեռախոսովս երգը միացրի, ձայնը բարձրացրի էնքան, որ սեփական բաղաձայնս չլսեմ, ու սկսեցի ամբողջ կոկորդով երգել։ Վախենում եմ պատկերացնել, թե եթե որևէ մեկը լսել է, ինչ կարող էր մտածել, բայց էդ տասը֊տասնհինգ րոպեում էնքան հանգստացա, ոնց որ մի կուշտ լացած կլինեի։ Երեկ էլ փորձեցի, զգացողությունն արդեն նույնը չէր, բայց դեռ ազդեցություն կար։

    Մեկ էլ կյանքումս առաջին անգամ լինզա եմ վերցրել, դեռ շատ դժվար է ստացվում դնելը, բայց անպատմելի թեթևություն է թեկուզ օրվա մեջ մի քանի ժամ ակնող չդնելը։ Կարծես սեփական աչքերովս աշխարհը տեսնեմ։ Հայաստանում ինձ վստահեցնում էին, որ իմ աստիգմատիզմի աստիճանի դեպքում միայն կոշտ լինզա կարող եմ դնել, էստեղ էլ սկզբում նույնն ասացին, բայց տասը րոպե հետո մի ուրիշ աշխատակից մոտեցավ ու ասաց, որ ընդամենը մի ֆիրմա կա նման լինզաներ արտադրող, ու իրենք ինձ համար փորձնական կպատվիրեն։ Ամսական լինզաներ են պատվիրել, էն էլ անվճար, չնայած սովորաբար առաջին անգամ լինզա փորձելը վճարովի է, եթե անգամ փորձելուց հետո որոշում ես էդ մտքից հրաժարվել։

    Էս գրեցի, որ երբ վաղը֊մյուս օրը սկսեմ էլի կյանքումս մենակ սևը տեսնել, գոնե կարդալով հիշեմ, թե ինչքան էի ուրախացել լինզաներիս համար, թե ինչ թեթևություն էր դատարկ այգում անձրևի տակ ձայնը գլուխը գցելը, թե ինչ լավ է, որ Լունան կա իմ կյանքում ու ստիպում է գոնե երեկոները մի ժամով դուրս գալ․․․
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  14. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (24.09.2018), boooooooom (24.09.2018), Cassiopeia (24.09.2018), ivy (24.09.2018), Progart (29.11.2018), Smokie (04.02.2019), StrangeLittleGirl (25.09.2018), Աթեիստ (25.09.2018), Գաղթական (25.09.2018), Ներսես_AM (24.09.2018), Նիկեա (02.10.2018), Ուլուանա (24.09.2018)

  15. #383
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ թվում է՝ ես մի քիչ շատ թանկ եմ վճարում գոյություն ունենալու համար։

    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  16. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (02.12.2018), Progart (29.11.2018), Quyr Qery (22.10.2019)

  17. #384
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Անտեսանելիությունս սկսել ա դուր գալ։ Վախենալու ա։ Որովհետև դրանից դուրս կոմֆորտ չի, ես էլ կոմֆորտ զոնայից չեմ ուզում դուրս գալ։ Ու երբ մեկ֊մեկ դուրս գալիս եմ, դրսում լավ չի։ Հա՛մ ուշադրությունից եմ նեղվում, հա՛մ անտեսումից։ Ու դրա ֆոնին անտեսանելիությունն ավելի սիրելի է դառնում։

    Ընդ որում, չեմ ուզում տեսանելի լինել էն մարդկանց համար, որոնց երկար ժամանակ գիտեմ։ Իսկ նոր մարդկանց, կիսածանոթների, անծանոթների հետ հեշտ ու հետաքրքրությամբ եմ շփվում։ Դժվարությամբ, իհարկե, ինքս ինձ պատյանից դուրս քաշելով, երբեմն ստիպելով եմ անում առաջին քայլը, բայց հետոն հարթ ու հանգիստ է գնում։

    Ամստերդամյան փոքրիկ ընկերախումբը գրեթե լիովին բավարարում է մայրենիով հաղորդակցվելու պահանջը, քիչ ենք, բայց ամեն տեսակի մարդ կա, ու ես որևէ մեկի հետ կոնֆլիկտ չունեմ։ Ամեն մեկի հետ մի հետաքրքիր թեմա կա քննարկելու, ու որ առանձին֊առանձին եմ շփվում, մեծ շրջապատի պատրանք է ստեղծում։ Տեղացիների հետ հատուկենտ կապեր են, դեռ չի ստացվում խորացնել, ասենք շնորհակալություն իմ դեպրեսիային, որը տարվա գրեթե կեսը ինձ փակում է տանը։

    Սկսում եմ դեմքերով ու անուններով ճանաչել մեր թաղի շներին ու իրենց տերերին, կապեր են ձևավորվում, իրար հետ շներին այգի տանելու պայմանավորվածություններ, իսկ էսօր բոլորը մի մարդու նման փախած շանս էին ման գալիս հետս հավասար։ Էստեղ էլ ասենք շնորհակալություն իմ Լունային։

    Մի խոսքով, նենց չի, որ կյանքիցս գոհ եմ, բայց ձմեռն անցել ա, ես՝ վերակենդանացել, երկու ամիս առաջվա վիճակիս հետ համեմատության մեջ ինձ ամենաերջանիկ մարդն եմ զգում։ Ինձ վերասովորեցնում եմ դրականը տեսնել, էս էլ գրում եմ, որ եթե վաղը վատ եղանակ լինի ու տրամադրություն չունենամ, չմոռանամ, թե մեկ֊մեկ ինչքան լավ եմ լինում։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  18. Գրառմանը 15 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (22.10.2019), CactuSoul (08.04.2019), Cassiopeia (07.04.2019), ivy (22.10.2019), John (07.04.2019), Progart (07.04.2019), Quyr Qery (22.10.2019), Smokie (07.04.2019), StrangeLittleGirl (07.04.2019), Արամ (07.04.2019), Հարդ (07.04.2019), Ներսես_AM (07.04.2019), Նիկեա (09.04.2019), Շինարար (07.04.2019), Ուլուանա (07.04.2019)

  19. #385
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ռոզն իմ կյանքում հայտնվեց մարտին ու դարձավ էս երկու տարվա մեջ առաջին ու միակ հոգեբանը, ում կատարելապես վստահում էի ու կարողանում շերտ առ շերտ բացվել։ Մայիսի սկզբին, երբ կյանքիս ամենավատ շրջանն էի ապրում, Ռոզը գնաց ֆիզարձակուրդ՝ ինձ հանձնելով Լիկեին, ում հետ երկրորդ հանդիպումից հասկացա, որ էդ հանգստությունը չկա։ Արդյունքում երկու ամիս է՝ չենք կարողանում հանդիպման համար պայմանավորվել։

    Էսօր զանգեցի հարցնելու՝ ե՞րբ ա Ռոզը վերադառնում և վերադառնո՞ւմ ա ընդհանրապես։ Պարզվեց՝ երկու շաբաթից սկսելու է աշխատել, ու ես արդեն կարող եմ վերադառնալ իր մոտ, եթե ուզեմ։ Ուզում եմ հավատալ, որ ամեն ինչ էնքան լավ կշարունակվի, ինչքան սկսվել էր։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  20. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (22.10.2019), CactuSoul (30.11.2019), Cassiopeia (23.10.2019), ivy (22.10.2019), Quyr Qery (22.10.2019), Աթեիստ (22.10.2019), Գաղթական (22.10.2019), Ծլնգ (24.10.2019), Շինարար (22.10.2019)

  21. #386
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էն որ իրոք զզվցրին արդեն։ Բոլորը թքած ունեն մարդու վրա, մենակ հայպ բռնեն կամ իրենց կեղտոտ քաղաքական խաղերն առաջ տանեն։

    Ես իրոք սխալվել եմ․ հայաստանի ու հայերի հետ կապված ոչ մի բանի պետք չի լավատեսորեն նայել։ Նույնիսկ իմ վիճակում իրականության հետ համեմատած չափազանց բարձր կարծիքի էի էդ գրողի տարած ժողովրդի հասցեին։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  22. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (20.11.2019), Cassiopeia (20.11.2019), Freeman (21.11.2019), StrangeLittleGirl (18.11.2019), Varzor (19.11.2019), Աթեիստ (19.11.2019), Ծլնգ (18.11.2019)

  23. #387
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Նորից քայլել ու խոսել սովորող երեխա եմ ինձ զգում, երեխա, որը 30 տարի ապրել ա ու հիշում ա ամեն ինչ, բայց ոչ մի բան չի կարողանում անի։ Տոտիկ-տոտիկ սովորում եմ քայլել․ խոսել, չվախենալ։ Աշխարհով մեկ եմ լինում, երբ Եվան մի լավ բան ա ասում։ Իրեն վստահում եմ, դրանից ա, ու ինձ հույս եմ տալիս, որ չի խաբում, դրական փոփոխություն կա։

    Ինձ դուր չի գալիս, որ ինձ հանում են նոստալգիայից, ստիպում են մոռանալ՝ առաջ ոնց էր, ինչ եմ սովորել էսքան ժամանակ։ Ինձ ստիպում են խոսել էսօրվա մասին, վաղվա ու ապագայի, իսկ ես մոռացել եմ, որ ներկա ու ապառնի ժամանակներ գոյություն ունեն առանց անցյալի ազդեցության։ Չգիտեմ՝ էդ ճիշտ ձև ա, թե չէ։ Անսովոր ա ուղղակի, ահավոր անհարմար ու վախեցնող, բայց ես ամեն չորեքշաբթի ինձ քաշում բերում եմ կոմպի դեմ, ստիպում եմ միացնել ու պատասխանել զանգին։ Դեռ ստացվում ա, ասում են՝ էդ լավ նշան ա։

    Սեփական նախաձեռնությամբ պատասխանում եմ նամակներիս (հլը որ չի ստացվում պատասխանին պատասխանել, բայց էլի բան ա), արդեն մի քանի անգամ առաջինն ինքս եմ գրել/զանգել, ինձ հերոս եմ զգում։

    Էդ ա, մարդիկ խոսում են մեծ-մեծ պլաններից ու լուծման ենթակա խնդիրներից, աշխարհ են ուզում փոխել, ես ուրախանում եմ, որ փակ համարից զանգին պատասխանում եմ ոչ թե վախեցած, որ հետո կարող ա խնդիրներ ունենամ, այլ ուղղակի պատասխանում եմ։ Որ չամուռ գովազդային գործակալին կես ժամ լսելու տեղը երեկ կարողացել եմ 2-րդ րոպեին ասել, որ իր առաջարկն ինձ չի հետաքրքրում։ Որ ակումբում օրագրիցս դուրս գրառում եմ արել ու վայրկյանը մեկ չեմ թարմացնում՝ վախեցած սպասելով, թե ով ոնց ա բմբուլներս քամուն տվել։

    Ու կարողանում եմ ստեղ էլի մի քիչ բացվել։ Ու արդեն իսկ լավ ա շատ բան։ Գնամ, երկու չպատասխանած նամակներիս արձագանքեմ։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  24. Գրառմանը 14 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (10.06.2020), Cassiopeia (11.06.2020), erexa (17.03.2021), Freeman (10.06.2020), ivy (18.06.2020), Ruby Rue (11.06.2020), Աթեիստ (10.06.2020), Արէա (10.06.2020), Արշակ (11.06.2020), Բարեկամ (11.06.2020), Գաղթական (24.06.2020), Ծլնգ (10.06.2020), Ներսես_AM (10.06.2020), Ուլուանա (10.06.2020)

  25. #388
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի ամբողջ ժամ կյանքիս մի դրվագի վրա կենտրոնանալուց հետո հանկարծ հասկացա, որ եթե տասը-տասնմեկ տարի անց էլ հոգեբանի հետ թանկարժեք հանդիպումս ծախսում եմ դա պատմելու վրա, հետո օրվա մնացած մասն ուշքի չեմ գալիս, ուժասպառ ու քամված լինելով՝ ամբողջ գիշերը չեմ քնում, ուրեմն իրոք վրաս չափազանց ծանր ա նստել էդ պատմությունը։ Մանկական տրավմաներիցս դուրս ամենամեծ տրավմաս ա եղել փաստորեն, որ մինչև հիմա տակից դուրս չեմ գալիս։ Մի տեսակ մոռացել էի, թե ինչից ա իրականում սկսվել հիմիկվա ամենամեծ խնդիրներիցս մեկը։

    Ամբողջ գիշերը ծախսեցի օրագիրս կարդալու, էն ժամանակ զգացածս հնարավորինս մանրամասն վերհիշելու համար։ Ինչքան ցավոտ ա եղել, որ շատ ուրիշ գրառումներ չեմ էլ հիշում՝ ում կամ ինչի մասին էին, իսկ դրան առնչվող բոլոր, անգամ ամենակցկտուր նախադասություններիս տակից ցավն աչքով ա անում։

    Ինչ չարացած եմ հիմա, անհնար ա նկարագրելը։ Ուզում եմ տակնուվրա անեմ աշխարհը, հիմքից քանդեմ, ամեն ինչ անեմ կյանքիս էդ հատվածը փոխելու, մաքրելու համար։ Չեմ ներում ինքս ինձ, աշխարհին, բոլորին, ովքեր կապ են ունեցել էդ ցավիս հետ։ Սատանան ականջիս քչփչում ա, համոզում, որ անպատասխան մնացած հարցերս պարզեմ, բայց ո՞նց հետ գնամ էդքան տարի, ո՞նց գտնեմ մարդկանց, ո՞նց բացատրեմ, որ էն, ինչը երևի բոլորի համար մոռացված ա վաղուց ու ժամանակին էլ գուցե աննշան բան ա եղել, ինձ սենց ջարդել ա, կտորներս ցրիվ տվել, հիմա չեմ կարողանում հետ հավաքեմ։

    Ոնց որ հիմա մեկն իմ կյանքում ծլի ու բացատրություն պահանջի դեռահասության տարիների ինչ-որ դրվագի համար, որը սկի չեմ հիշում ու կարևորություն չեմ տվել։ Կարո՞ղ ա ստեղ գրեմ, հուզական ֆոնս իջնի, սատանեքս էլ գնան քնեն։


    Մոնղոլ-թաթարական բարբարոս արշավանքներ
    Եգիպտական հրաշեկ անապատով,
    Նեղոսին հասնելու ծարավ․․․
    Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 18.06.2020, 08:28:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  26. Գրառմանը 13 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (02.07.2020), erexa (17.03.2021), ivy (18.06.2020), Skeptic (18.06.2020), Varzor (19.06.2020), Աթեիստ (18.06.2020), Արէա (18.06.2020), Արշակ (18.06.2020), Բարեկամ (18.06.2020), Գաղթական (24.06.2020), Ծլնգ (18.06.2020), Հայկօ (18.06.2020), Ուլուանա (19.06.2020)

  27. #389
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հայաստանում բազմաթիվ հոգեբանների կաբինետներով եմ անցել, ու հետաքրքիր ա, թե ո՞նց ոչ մեկի մտքով չի անցել, որ ես անձի սահմանային խանգարում ունեմ։

    Երեք տարի առաջ ախտորոշվելուց, հերքելուց մինչև համակերպում փուլերն անցնելուց հետո, երբ սկսել եմ հասկանալ սեփական հոգեկերտվածքս, տեսնում եմ, որ ախր ահավոր ցայտուն արտահայտված ա դա միշտ եղել։ Հիմա ես մենակ էս օրագրիս հիման վրա ինքս ինձ կախտորոշեի։ Իմ բոլոր-բոլոր առանցքային խնդիրներն էստեղ կան։

    Հոգեթերապևտս ասում ա, որ պետք ա սովորել գլուխ հանել զգացմունքներից, վերլուծել ու փորձել ձևակերպել բոլոր էմոցիաները։ Իսկ ես նայում եմ անցյալիս ու ներկայիս ու առաջին անգամ ակնոց դրած աստիգմատիկի նման նոր եմ տեսնում, թե ինչ քաոս ա եղել գլխումս մինչև հիմա։ Էն բոլոր անքուն գիշերները, որոնք ծախսել եմ՝ մտածելով, թե ի՞նչն ինձ հետ էն չի, ինչի՞ եմ ես սենց սխալ, ինչի՞ են մարդկանց հետ իմ հարաբերությունները սենց քաոտիկ, բուռն ու փուլային, հիմա պատասխան են ստանում, ու էդ ներքին խաղաղության զգացողություն ա տալիս։

    Գիտակցում եմ, որ շատ դժվար ընթացք ա լինելու՝ լիքը փոփոխական հաջողություններով, բայց իմ զգացածն ինքս ինձ խոստովանելը, ինձ ընդունելու առաջին հաջողված փորձը հույս ա տալիս, որ հնարավոր ա էս մտքահուզային ատրակցիոնը գոնե մի քիչ ստաբիլացնել։

    Հա, էստեղ էի եկել հերթական իմպուլսիվ բուռն էմոցիան արտահայտելու։ Սերիալների մասին Յութուբում վիդեո նայելիս ու վտանգների մասին զգուշացումներն ինձ վրա պրոյեկտելուց հետո զգացի, որ էլ չեմ ուզում ամաչել իմ անլուրջ, դեռահասական էմոցիաներից ու վախենալ դրանց նկատմամբ մարդկանց հավանական վերաբերմունքից։

    Էս սերիալի հետ ես կտրվում եմ իրականությունից․ իմ փախուստի ապահով տեղն ա։ Չեմ խորանալու դետալների մեջ, բայց ուզում էի խոստովանել, որ արդեն 3 տարի ա քեզ սիրում եմ, Օ։

    Կցորդ 56146
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  28. Գրառմանը 11 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (02.07.2020), Cassiopeia (28.06.2020), erexa (17.03.2021), Freeman (24.06.2020), Skeptic (24.06.2020), Աթեիստ (24.06.2020), Արէա (24.06.2020), Արշակ (24.06.2020), Գաղթական (24.06.2020), Ներսես_AM (24.06.2020), Ուլուանա (24.06.2020)

  29. #390
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չգիտեմ՝ երբևէ էնքան լավ կլինի՞ ամեն ինչ, որ մեզ լիարժեք ներեմ երիտասարդության սխալները, բայց հաշտ եմ հետդ վերջապես, ու դա փոխել ա հայացքս իմ նկատմամբ։

    Մենք էլի օգնեցինք իրար։ Չգիտեմ՝ ոնց ստացվեց, որ հենց էդ պահին հայտնվեցի ու չարության առաջին ալիքը հաղթահարած, խոսելու, լսելու պատրաստ, բայց հիմա գիտեմ, որ իրար պետք ենք թեկուզ ճակատագրական պահին, թեկուզ հեռվից էդ ամենավստահելի, ամենահարազատ ձեռքը պարզելու համար։ Ես հայտնվելու եմ, երբ զգամ, որ մոլորվել ես էլի։ Էն ժամանակ չէի ներում մոլորություններրդ, կներես, չարացած էի, չէի տեսնում։

    Լավ կլինի քո կյանքում ամեն ինչ, խոստացել ես։ Գրեթե կես կյանք ճանաչում ենք իրար, ու երկվորյակ հոգիների՝ ծանոթանալու օրը ծնված տեսությունն ամեն փուլի հետ նոր հաստատումներ է ստանում։ Ուրեմն պետք է լավ լինես(մ), որ լավ լինեմ(ս)։

    Հերիք անցյալի համար խաչես քեզ ու ուրիշներին, բաց թող էդ ցավը, որ վերջապես ապրես։ Մի՛ վախեցիր, մի՛ կասկածիր, պատմությունը չի կրկնվի, դու մեղք չես գործի ոչ մեկի առաջ։ Մենակ թե ինքդ քո առաջ էլ մեղք չգործես, հարազատս։

    Ըհըն, էլի գրեցի քո մասին։ Մի օր, երբ բարեհաջող կծերանանք ու ժպիտով կնայենք մեր անցյալին, կկարդանք մեր բոլոր թաքուն ու բացահայտ գրածներն իրար մասին ու թեթև՜-թեթև կժպտանք։ Էն լույսով լի ժպիտով, որով նայում էինք իրար էս ամբողջ ցավից ու ավերումից առաջ։

    Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 18.07.2020, 03:43:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  30. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (25.07.2020), Cassiopeia (21.07.2020), Quyr Qery (18.07.2020), Skeptic (18.07.2020), Հարդ (20.07.2020)

Էջ 26 28-ից ԱռաջինԱռաջին ... 1622232425262728 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ուղեղային օրագիր կամ ARMbrain
    Հեղինակ՝ ARMbrain, բաժին` Անձնական օրագրեր
    Գրառումներ: 3
    Վերջինը: 01.06.2013, 15:36
  2. 10 խորհուրդ առողջ սրտի համար
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Առողջ ապրելակերպ
    Գրառումներ: 19
    Վերջինը: 12.08.2010, 23:04
  3. Սրտի ցավեր
    Հեղինակ՝ Haykolo1991, բաժին` Բժշկություն
    Գրառումներ: 14
    Վերջինը: 27.04.2010, 22:42
  4. Իմ մեծ սրտի փոքր անկյունը…
    Հեղինակ՝ Malu, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 30
    Վերջինը: 25.02.2010, 02:00
  5. Սրտի՞ թե՞ ուղեղի թելադրանք
    Հեղինակ՝ @Lika@, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 28.04.2008, 09:48

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •