User Tag List

Էջ 27 28-ից ԱռաջինԱռաջին ... 17232425262728 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 391 համարից մինչև 405 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 414 հատից

Թեմա: Ուղեղային մորմոք, սրտի հիվանդություն

  1. #391
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վախենալու բաներ են կատարվում գլխումս։ Հիշողություններս, մտքերս, երազներս ու իրականությունը խառնվել են իրար, էնպիսի շիլաշփոթ դարձել, որ հաճախ դժվարանում եմ առանձնացնել իրարից։ Ամբողջ կյանքում միայն սեփական ուղեղին ապավինած ու դա իր միակ արժանիքը համարող մարդու համար երևի ավելի սարսափելի բան չի կարող լինել։

    Մեկ-մեկ թվում է՝ ուղեղս անդառնալիորեն վնասվել է, ու էդ մտքից էնպիսի անզորություն ու մոլորվածություն է առաջանում, որ չեմ իմանում՝ գլուխս որ պատով տամ։ Ու սա սկսում է դրսևորվել էն ժամանակ, երբ մնացած խնդիրներս որոշ չափով լուծել եմ, ու թվում էր՝ արդեն ամեն ինչ կարող եմ անել, վերջապես կարող եմ լիարժեք ինձնով զբաղվել, ապրել։ Գերագույն կամք է պահանջվում ինձ հավաքելու, նորից դեպրեսիայի ճանկը չընկնելու համար։ Պետք է շարունակել հավատալ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, որ էս հերթական ժամանակավոր փորձությունն է, որն ունակ եմ հաղթահարելու, ինչպես մինչև էս եղած անհամար, առաջին հայացքից անելանելի թվացող իրավիճակները, որոնցից ի վերջո կարողացել եմ դուրս գալ։

    Փախուստի տեղ եմ փնտրում, որ մտքերից չգժվեմ։ Հիմա, էսքան ճանապարհից հետո, վերջապես զգում եմ, որ արժանի եմ կյանքին։ Պետք է չմոռանալ, որ ես կռվող եմ, ու անգամ եթե իրոք ինչ-որ բան անվերադարձ փչացել է, ես էս անգամ էլ եմ տակից դուրս գալու։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (19.08.2020), CactuSoul (12.08.2020), erexa (17.03.2021), ivy (28.08.2020), Varzor (11.08.2020), Հարդ (12.08.2020), Ներսես_AM (12.08.2020), Ուլուանա (12.08.2020)

  3. #392
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հենց թվում է՝ ամեն ինչ կարգավորվել է, մեկը հողը քաշում է ոտքերիս տակից։

    Սիրտս կտոր-կտոր է լինում։ Առաջ ինձ պատեպատ կտայի օգնելու համար, հիմա հասկացել եմ, որ չեմ կարող, բայց դրանից թեթևություն չի գալիս։ Երկուսին էլ ասել եմ, որ էլ չեմ կարող օգնել, իրենք պետք է իրենց կյանքերի ու որոշումների համար պատասխանատվություն վերցնեն, բայց էնքա՜ն ծանր է ընդունել էդ որոշումները, երբ տեսնում ես կործանվող մարդկանց, որոնց համար ոչինչ չես կարող անել։

    Երկուսն էլ ինձնից շատ բան են տեսել կյանքում, բայց իրենց հասած հարվածների մի մասը կիսել եմ հետները։ Հիմա ինձ դուրս եմ բերել էդ ճահճից ու ամեն կերպ փորձում եմ ոտքերիս վրա մնալ։ Գիտեմ, որ ոչինչ փոխել չեմ կարող ու պարտավոր չեմ, իսկ եթե փորձեմ, ինձ էլ կքաշեն ներս։ Հիշում եմ՝ ոնց էի հուսահատ թպրտում, երբ ես էլ էի մինչև կոկորդս խրված, բայց մի տեսակ վախենալու է ճահճամերձ երերուն գետնին կանգնած հետևելը, թե ոնց են սուզվում։ Օգնողներ կան, մասնագետներ, բայց կհասցնե՞ն, չե՞ն ուշացել, անդառնալի չի՞։

    Ինձ զսպում եմ, որ գլուխս կորցրած հետ չնետվեմ՝ փորձելով ինձնից ծանր երկու հարազատներիս դուրս քաշել։ Շատ երկար ու անարդյունք եմ փորձել, ժամանակին նետվեցի օգնության, բայց ուժերս գերագնահատել էի։ Հիմա ինձ անընդհատ հիշեցնում եմ, որ եթե էլի փորձեմ, սեփական կյանքիս ու առողջությանս հաշվին է լինելու։ Էնքան ուժ էլ չունեմ դեռ, որ մեջքով շրջվեմ ու հեռանամ առանց ետ նայելու։ Վախով նայում եմ բարակած ոտքերիս ու կասկածում՝ ինչքա՞ն հեռու կկարողանան ինձ տանել։ Եթե գնամ, սիրտս չի՞ մնա էստեղ՝ ինձ մնացած կյանքումս հիշեցնելով ու մեղադրելով։

    Հեշտ չի ուրիշի կյանքի համար պատասխանատվություն վերցնելը։ Հոգնել եմ ու սպառվել, բայց վախենում եմ մեղքի զգացումից։ Ուզում եմ հավատալ, որ կհաղթահարեմ, բայց դեռ չի ստացվում։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  4. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (30.08.2020), Cassiopeia (27.08.2020), Freeman (27.08.2020), ivy (28.08.2020), Jarre (28.08.2020), Rhayader (29.08.2020), Varzor (27.08.2020), Արէա (27.08.2020), Ուլուանա (27.08.2020)

  5. #393
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էսօր Եվայի հետ քննարկում էինք սոցիալական հմտությունների բացակայությունն ու դրա պատճառով առաջացող խնդիրները։ Խոսելու ընթացքում բաներ հասկացա, որոնց մասին չէի մտածել։ Դե մտքովս չէր անցել, ինչպես հաճախ է լինում։ Դրանցից մեկն էլ էն էր, որ ես վախենում եմ հարցեր տալուց, մարդկանց սահմանն անցնելուց։ Երևի (ինչպես մյուս կոմպլեքսներիս դեպքում) մի քանի անգամ չորել են կամ անտեսել, ուղղակի չեմ հիշում․ միայն վարքային մոդելն է ձևավորվել ու կարծրացել։ Էնքան եմ վախենում/ցել, որ արդեն հարցեր էլ չեն առաջանում։ Ինձ հարց կտան՝ հավանաբար կպատասխանեմ, չտան՝ չեմ էլ խոսի։ Ուրիշներին հետաքրքրությամբ եմ լսում, բայց վաղուց հարցեր չեն առաջանում։ Լռելյայն ընդունում եմ ինֆորմացիայի էն քանակը, որը դիմացինս ինքն է որոշում տալ։ Ու իհարկե մտքովս չի անցնում, որ կարող է դիմացինս որոշ բաներ ակնարկում է, որ հարցեր տամ։

    Էսօր հասկացա, որ դրանից տպավորություն է ստեղծվում, թե հետաքրքրված չեմ, անտարբեր եմ, ինչն էլ խաչ է քաշում մարդկանց հետ հարաբերությունների վրա։

    Բայց դրա երկրորդ սերիան էլ կա․ հաճախ հարց տալուց վախենում եմ, որովհետև երբ խոսում ես, ուշադրություն ես գրավում։ Բա որ հաջորդն ի՞նձ հարց տան։ Թվում է՝ ոչ միայն հարցեր չունեմ, այլև՝ ասելիք։ Թվում է՝ սպառվել եմ վաղուց, ու էլ ոչ մեկին հետաքրքիր չի՝ ես ինչ կասեմ, որովհետև հաստատ անհետաքրքիր բան եմ ասելու։ Չեմ էլ հիշում՝ երբվանի՞ց սա նորից գլուխ բարձրացրեց ու էսքան խորացավ, որովհետև մի շրջան թվում էր՝ վերջնականապես հաղթահարել եմ։

    Եվայի հետ էնքան հեշտ է (հավանական) բացատրություններ գտնել տարբեր փուլերում ու իրավիճակներում արթնացող <<ուրեմն ինձ հետ մի բան էն չի>>-ի պատճառների համար։ Բայց ամենակարևորն էն է, որ իր օգնությամբ գտածս տեսանկյունը սովորաբար օգնում է ավելի թեթև զգալ, իսկ ինքնուրույն որոնումներս գրեթե միշտ նեգատիվ արդյունքով են ավարտվում։

    Հիշում եմ՝ մի երկու ամիս առաջ ընկերներիցս մեկին պատմում էի մի լուրջ տրավմայի մասին։ Մեկ էլ ընդհատեց, թե՝ դու էդ ո՞նց ես հաջողացնում ամեն ինչ ի վնաս քեզ ընկալել ու ներկայացնել։ Ես էլ թե՝ բա էս իրավիճակում ո՞նց կարաս ի օգուտ ինձ բացատրություն մտածես։ Ու էդ մարդը իմ մի քանի տարվա տառապանքի պատճառ դարձած պատմությունը շուռ տվեց 180 աստիճանով, սարքեց իմ օգտին, ինքնագնահատականս տեղը բերեց, հետո ինձ դարձրեց էդ պատմության ագրեսորը նենց բնական ու հեշտ, որ բերանս բաց մնաց։ Ու սրա ամենախնդալու պահն էն էր, որ վերջապես ռիսկ արեցի խոսել էդ մարդու հետ ու հարցեր տալ, որ տարիներ առաջ վախեցել էի բարձրաձայնել։ Ու պարզվեց, որ էս ընկերս 90 տոկոսով ավելի ճիշտ էր պատկերացրել իրավիճակը իմ կես ժամ պատմելուց, քան ինքս՝ մոտ երեք տարի դրա մեջ լինելով։

    Հա, շշմելու բան է, թե մարդիկ ինչերի են պատրաստ, ինչ ա թե դաս չանեն։ 7 ժամից համալսարանի էս տարվա առաջին հանձնարարության դեդլայնն ա, ես դեռ չեմ էլ սկսել․ դրա երեսից էսքան անիմաստ անկեղծացա, մեկ էլ որ ինքս ինձնից թաքցնեմ, թե ինչքան վատ եմ զգում։ Էն արևոտ օրն եմ հիշում, երբ պատահաբար հանդիպեցինք, ու դու պատմեցիր կասկածներիդ մասին։ Ու թե ես ոնց փախա, որովհետև վախեցա հարցեր տալուց, վախեցա հետդ խոսելուց, ու մինչև հիմա էլ չգիտեմ՝ պե՞տք էր չվախենալ, թե՞ ուրիշ կերպ չէի կարող։ Ու էս մեկի պատասխանն էլ չեմ իմանա։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  6. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (03.09.2020), CactuSoul (03.09.2020), Cassiopeia (03.09.2020), erexa (22.03.2021), ivy (03.09.2020), Աթեիստ (04.09.2020), Արէա (03.09.2020), Ուլուանա (03.09.2020)

  7. #394
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վաղուց կարդալուց հաճույք չէի ստացել։ Վերջին երեք տարում մատների վրա հաշված գրքեր եմ կարդացել, էն էլ հիմնականում որովհետև պետք է եղել։ Հիմա էլի հարկադիր ընթերցանություն է, բայց վայելում եմ ընթացքը, կարծես գեղարվեստական գրականություն լինի։ Վերջին տարիներին առաջին անգամ ինձ իմ տեղում եմ զգում, ու սա չտեսնված զգացողություն է։

    Քիչ է մնում հավատամ, որ վերջապես ճիշտ ընտրություն եմ արել։ Երբ մենագրություն կարդալիս փշաքաղվում ես ու միաժամանակ պատկերացնում, որ մի օր դու էլ ես էդ ճանապարհն անցնելու, ու դրանից ոչ թե վախենում ես, այլ անհամբերությամբ սպասում քո սեփական բացահայտումներին։

    Իսկ երեկ ուշ երեկոյան կյանքիս ամենահուզիչ նամակներից մեկն եմ ստացել։ Առավոտյան զումով դասի ժամանակ մի թեթև բողոքեցի արևի պակասից ու ասացի, որ էստեղի մութն ուղղակիորեն է ազդում տրամադրությանս ու աշխատունակությանս վրա։ Մեկ էլ խմբեցիներիցս մեկը ուշ ժամի առաջիկա մի շաբաթվա եղանակի կանխատեսումների սքրինշոթ է ուղարկում՝ ուղեկցող գրությամբ, թե՝ "I think a little bit of sunshine is on its way. Hopefully it'll help you feel a little bit better".

    Ասենք, գրողը տանի, մի թեթև բացվում ես կյանքի առաջ, ու կյանքն սկսում է քեզ ժպտալ ի պատասխան
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  8. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (14.09.2020), Cassiopeia (09.09.2020), Freeman (09.09.2020), Աթեիստ (09.09.2020), Ուլուանա (09.09.2020)

  9. #395
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Եթե մի բան ի սկզբանե չես ուզում անել (ոչ թե վախենում ես, այլ զգում ես, որ պետք չի), հետո ինքդ քեզ հակառակն ես համոզում, մեկ է՝ վերջում հասկանում ես, որ չարժեր։

    Եղել են հուսահատության պահեր, որ ձեռքս փրփուրներին եմ գցել, բայց հիմա ինքս ինձ խոստանում եմ, որ սա վերջին անգամն է։ Ամբողջ կյանքումս առանց կողմնակի օգնության էնպիսի բաներ եմ հաղթահարել, որ ոչ մեկի մտքով չի էլ անցել, ո՛չ մամայիս, երբ երեխա էի, ո՛չ էլ ընկերներիս, երբ մեծացա։ Էն հատուկենտ դեպքերը, որոնց մասին երբեմն-երբեմն նվնվացել եմ, իրենց լրջությամբ անգամ մոտ չեն եղել իրական խնդիրներիս։

    Ինքս իմ մասին միշտ վատ կարծիքի եմ եղել, համարել եմ թույլ, նվնվան, անկարող ու անհաջողակ։ Վերջինի պահով դեռ կասկածում եմ։ Բայց հիմա նայում եմ անցածս ճանապարհին ու ինքս ինձ հարցնում․ դու գի՞ժ ես, աղջիկ ջան։ Հավաքի քեզ ու օգնություն հայցող հայացքով շուրջդ մի նայի․ դու միակ մարդն ես, ում վրա պետք է հույս դնես, որովհետև միշտ էլ ինքդ ես քեզ օգնել։ Գլուխդ պատին ես տվել, պատը գլխիդ, բայց ելքը գտել ես։

    Անելանելիության զգացումն ամենից դժվար հաղթահարվողն էր վերջին ամիսներին։ Հիմա, երբ զգացման հախից եկել եմ, մտածելու ժամանակն է։ Ներքին ձայնին վստահելու, ուժերը կենտրոնացնելու ու ճիշտ գործելու։ Ու նայելու իրականության աչքերին՝ առանց պատրանքների ու առանց հիասթափությունների, որովհետև դու էդ ամենն ի սկզբանե էլ գիտեիր, պետք չէր փորձել քեզ հակառակը համոզել։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  10. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Adam (12.09.2020), CactuSoul (14.09.2020), erexa (22.03.2021), Meme (21.09.2020), Varzor (12.09.2020), Արշակ (14.09.2020), Գաղթական (06.02.2021), Ներսես_AM (14.09.2020), Ուլուանա (12.09.2020)

  11. #396
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Պարզվեց՝ էդքան էլ վախենալու չէր։ Նենց զգացողություն է, որ մինչև էսօր մութ, անդուռ-անպատուհան սենյակում էի, սարսափելի վախենում էի, բայց ելք չէի գտնում, մինչդեռ պարզվեց՝ ուղղակի վախից աչքերս էի պինդ փակել։ Էսօր բացեցի, ու մինչև էս դուրս պրծնելուն ուղղված ջանքերս իմաստավորվեցին ու էֆեկտիվ դարձան։ Հուսուվ եմ՝ սրանից հետո էլ, հենց անելանելիության զգացում առաջանա, կհիշեմ, որ առաջինը չպետք ա վախենալ աչքերը բացելուց։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  12. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (01.02.2021), Cassiopeia (29.01.2021), Աթեիստ (29.01.2021), Գաղթական (06.02.2021), Ուլուանա (29.01.2021)

  13. #397
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կարելի է պաշտոնապես հայտարարել, որ իմ կյանքն ամենաշատը փչացրած, ինձ մինչև օրս չհաղթահարվող տրավմայի ամենամեծ բաժինը տված մարդը Երվանդ Լալայանն է, ավելի ճիշտ՝ իր ազգագրական աշխատությունները, որոնք կյանքումս հայտնվեցին չափազանց վաղ ու անժամանակ՝ 9-10 տարեկանում։ Չէի ասի, թե էդ չարաբաստիկ գիրքը չլիներ՝ ես նորմալ մարդ կլինեի, բայց սեփական փորձառությանս ֆոնին էդ անտերի հայտնվելը էնպես է խորացրել, թարախոտ վերք դարձրել առանց էդ էլ լուրջ խնդիրը, որ հիմա չգիտեմ՝ որտեղից սկսեմ, ոնց մաքրեմ ու բուժեմ։ Ու հլը հարց է՝ հնարավո՞ր է վերջնական ապաքինում, թե՞ «կյանքի որակը բարելավելու» մակարդակում էլ պիտի մնա էս անտերը։

    Ինչ ասեմ, շնորհակալություն մեծանուն գիտնականին 20-ից ավել տարի կյանքիս էդ մասը չավարտվող մղձավանջի վերածելու համար։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  14. #398
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կարոտել եմ էս զգացողություններին, կարոտել եմ զգալուց չվախենալուն, կարոտել եմ քեզ, չնայած երբ դու կայիր, հենց զգալուց էի ամենաշատը վախենում։ Հիմա անվտանգ է քեզ կարոտելը, անվտանգ է ինքս ինձ խոստովանելը, որ դու ուրիշ էիր։ Հիմա, երբ նույնիսկ չգիտեմ՝ որտեղ ես, երբ բոլոր սոցցանցերում վաղուց ակտիվ չես եղել, երբ Տելեգրամն ասում է, որ համարիցդ մի շաբաթ առաջ հաշիվ է բացվել, բայց ես չեմ գրում, որովհետև իսկի վստահ չեմ՝ դեռ քո համա՞րն է։

    Գուցե էլ քեզ չեմ հանդիպելու, երբեք։ Բայց քո մասին անվտանգ մտածելն ուզում եմ պահել մինչև հերթական վտանգավորի հայտնվելը։ Ինչ ափսոս, որ դու էդ մասին չես իմանալու։ Էսօր հանկարծ զգացի, թե ոնց եմ մտովի էս երգը քեզ համար թարգմանում, ու դա հրաշալի էր։ Բայց ծխելը չէի թողնի, իրար հետ ծխելը քեզնից ամենաթանկ հիշողությունն է (ճոճանակը չհաշված)։

    Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 01.03.2021, 03:18:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  15. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (09.03.2021), Cassiopeia (01.03.2021), erexa (22.03.2021), Varzor (02.03.2021), Գաղթական (02.03.2021), մարդ եղած վախտ (01.03.2021), Ուլուանա (02.03.2021)

  16. #399
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ամբողջ օրը ականջներումս ու գլխումս Զեմֆիրայի նոր ալբոմն է։ Երևի երրորդ կամ չորրորդ անգամ սկզբից վերջ լսելուց հետո սկսեցի հասկանալ։ Վերջին տարիներին շատ եմ աշխատել հուզականությունս անջատելու վրա․ զգում էի, որ չեմ դիմանում, գժվում եմ։ Տարվա մեջ երևի մի քանի անգամ եմ երգ լսում, որովհետև առանց էմոցիայի հնարավոր չէ երաժշտության հետ առնչվել, իսկ ինձ զգալ չի կարելի։ Ամեն անգամը շատ ծանր է նստել վրաս, որոշ ժամանակով լիովին անգործունակ դարձրել։

    Էս անգամ չգիտեմ ինչի որոշեցի ռիսկի գնալ։ Երևի «Բորդերլայն» անունն էր, որ ստիպեց։ Ողջ օրը լսում եմ ու խեղդվում։ Եթե տաղանդ ունենայի, էս երգերն ինքս կգրեի։ Ու ինչքան ինձ եմ գտնում չասվելիք, չգրվելիք էս բառերի մեջ, էդքան կծկվում եմ էն գիտակցումից, որ շատերի մասին են էս երգերը, շատերի, որ լռում են ինձ նման, որ բառեր կամ ուժ չունեն խոսելու, որ հարցեր ունեն, որոնց պատասխանը չկա, որ էդպես էլ չեն կարողանալու գոռալ, որ մեռնելու են լռության ու անտեսանելիության մեջ։

    Երեկ բարձրաձայն ասացի, թե Զեմֆիրան հաջողեցնում է ամեն ինչից դեպրեսիա ստանալ, անգամ գրեթե բոլորի հեռախոսներում առկա ժամանակ մեռցնելու ախմախ խաղից, իսկ իրականում գիտեի, թե ինչի ու ոնց է էդպես ստացվում։ Ու հիմա էլ, երբ ականջակալներումս սեփական զգացածս է արձագանքում, իսկ մտքումս հերթական էկզիստենցիալ ճգնաժամի հաղթահարման պլաններն են պտտվում, ձեռքերս հենց էդ ախմախ խաղով են զբաղված։

    Լավ է, որ մի օր որոշեցի ռուսերեն սովորել։

    Жди меня, мы когда-нибудь встретимся заново
    Жди меня, обречённо и может быть радостно
    Жди меня, в этом городе солнце как станция
    Как бы не сгореть мне, только бы успеть
    Жди меня, я когда-нибудь вырвусь из пламени
    Жди меня, я приду этой осенью, каменной
    Жди меня, за меня там все молятся, жмурятся
    Как бы не сгореть мне, как бы не задеть их

    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  17. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (09.03.2021), Fragile (05.03.2021), Արէա (05.03.2021), մարդ եղած վախտ (05.03.2021), Ուլուանա (06.03.2021)

  18. #400
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շնորհակալ եմ, հարազատս, որ պարզված ձեռքս երբեք օդում չես թողնում։ Շնորհակալ եմ, որ գրեթե 13 տարի, բոլոր վայրիվերումներով հանդերձ, եղել ու մնում ես իմ հայելին, որ միշտ ցույց ես տալիս ճամփան դեպի ինձ։ Շնորհակալ եմ, որ իրական զրույցներում մենք կարիք չունենք իրար շնորհակալություն հայտնելու, որ մեր զրույցների թեման գրեթե երբեք անձնական չի, իմ կամ քո մասին չի, բայց սրանք աշխարհում հնարավոր ամենաինտիմ զրույցներն են, ներքին երկխոսության նման, ինքդ քեզ հայելու մեջ նայելու պես։ Դրանք պարզում են մեր մշուշված հայացքները, ու երկուսս էլ ամեն անգամ էդ զրույցներից դուրս ենք գալիս ինքներս մեզ հետ ավելի հաշտ, ավելի ուժեղ ու ներքին խաղաղությունը վերագտած։

    Շնորհակալ եմ էն հանդարտ վստահության համար, որ մենք իրար կյանքում երբեք ավելորդ չենք, ոչ մեկս մյուսի ժամանակը չենք խլում, որովհետև մեր՝ տարին մի քանի անգամ պատահող զրույցներն ամենակարևոր բանն են, որ կարելի էր անել էդ պահին։

    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  19. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (17.05.2021), erexa (17.05.2021), ivy (17.05.2021), Sambitbaba (19.05.2021), Varzor (18.05.2021), մարդ եղած վախտ (18.05.2021), Ուլուանա (18.05.2021)

  20. #401
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես չեմ գժվում։ Ավելին՝ ոչինչ չեմ զգում։ Վերջին շաբաթը օրինական դեպրեսվելու շաբաթ էի հայտարարել, քանի որ առանձնապես անելու բան չունեի։ Մտածեցի, որ պետք չի ամեն ինչ էնքան կուտակել, մինչև մեջքս ջարդվի, կարելի է ժամանակ առ ժամանակ մի քանի օր նվնվալ, հանգստանալ, նորից անցնել խնդիրներին։

    Գերնպատակս լացել կարողանալն էր։ Ոչինչ չօգնեց, ո՛չ մարիխուանան, ո՛չ բոլոր անհաջող սերերիս հիշելը, ո՛չ ընթացիկ ու գալիք խնդիրներիս մասին մտածելը։ Նույնիսկ Մեսչյան լսելը չլացացրեց։ Էդպես չլացած էլ էսօր դուրս եկա վատ լինելու շաբաթից, ու երևի մի դեռ մի երեք ամիս սենց հնարավորություն չլինի։

    Հիմա երբ հարցնում են, ինքս իմ ասածին հավատալով եմ ասում՝ լավ եմ, չնայած դրա համար որևէ օբյեկտիվ պատճառ չկա, իսկ հակառակի համար՝ ինչքան ուզես։ Կա՛մ դեպրեսիան հաղթահարել եմ, կա՛մ էնքան խորը ապատիայի մեջ եմ, որ արդեն չեմ նկատում։

    ***

    Էսօր անցյալը հետ եկավ, երբ խոսեցի հետդ, հետո ֆբ-ում երրորդին հանդիպեցի ընդհանուր ընկերոջ գրառման տակ։ Նույնիսկ թեթև հումորային երկխոսություն ունեցանք ընդհանուր անցյալի որոշ կետերի շուրջ։ Շատ տարօրինակ զգացողություն էր։ Հետաքրքիր է՝ դուք հիշո՞ւմ եք էն ամենը, ինչ ես եմ հիշում։ Արդյունքում ո՞վ շահած դուրս եկավ, ո՞վ ավելի շատ բան կորցրեց։ Ինձ թվում է՝ ես մեջտեղում եմ, դու էլ՝ ամենատուժածը, բայց ամենաշատը ես եմ հիշում, էմոցիոնալ դատարկությունը լցնելու անհաջող փորձ է։

    Կուզեի ասել՝ սիրտս կտրտվում է քեզ համար էսօրվա ասածներիցդ հետո։ Հաստատ էդպես էլ կզգայի, եթե զգալու ունակ լինեի, բայց եթե անգամ քո հանդեպ ոչինչ չեմ զգում, ուրեմն վիճակս լուրջ է։ Բայց լավ եմ։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  21. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (02.06.2021), Cassiopeia (01.06.2021), Աթեիստ (01.06.2021), մարդ եղած վախտ (01.06.2021)

  22. #402
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չգիտեմ՝ խմածությունի՞ց եմ էմոցիոնալ, թե՞ էմոցիոնալությունից եմ խմել։ Ես սովորաբար չեմ խմում, էն էլ առանց բաժակակցի։

    Ձեզ հերթով կարոտում եմ, տարբեր կերպ, բայց հավասարաչափ ափսոսալով, որ հեռու եք, ու ես ստիպված եմ խմել։ Մենակ։ Ու արդեն հարյուրերորդ անգամ լսում էս երգը։ Խմած ժամանակվա ռիտուալ է նույն երգն էնքան լսել, մինչև բոլոր էմոցիաներս քամվեն կամ դառնան սովորական։

    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  23. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (14.07.2021), Cassiopeia (14.07.2021), John (14.07.2021), Sambitbaba (14.07.2021), Մուշու (27.07.2021)

  24. #403
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Նաիրուհի-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չեմ ուզում էսքան կախված լինել քեզնից, ծարավ լինել մի լավ խոսքիդ։
    Բայց երեկ մի արտահայտությամբդ երջանկացա։ Երբեք ինձ շնորհակալություն չէիր հայտնել լավ մարդ լինելուս համար։ Իրոք ուզեցի լաց լինել, թեև կարողացա թաքցնել։
    Ինչ ափսոս, որ նույն բանը չեմ կարող ասել քեզ։

    ***
    Նույնիսկ ամենաչարացածս պահին չէի ուզենա, որ կարողանայիր բացել հոգիս ու տեսնել՝ ներսումս ինչ է կատարվում։ Չէի ուզենա, որ թեկուզ մի պահ կարողանայիր քեզ նայել իմ աչքերով։ Որովհետև այնքան կատեիր քեզ, որ ինքնասպան կլինեիր։

    Ինչ հետաքրքիր բան է կյանքը։ Գրեթե տասը տարի անց էլի դու ես անում աշխարհի լավագույն հաճոյախոսությունը, երբ ասում ես, որ նույնիսկ պատին էդքան չէիր վստահի ու չէիր անկեղծանա, ինչքան ինձ ես վստահում։ Երբ էլի շնորհակալություն ես հայտնում, ու ես քեզ հավատում եմ։

    Ու հիմա էնքան տարբեր է ամեն ինչ, որ սեփական անձիդ հանդեպ հավատդ վերականգնելու համար խնդրում եմ քեզ իմ աչքերով նայել։ Քեզ ոչ ոք երբեք չի տեսնի էնպես, ինչպես ես եմ տեսնում, ու շնորհակալ եմ, որ ինձ ես ընտրել որպես էն միակը, որը պատից ու անգամ ինքդ քեզնից վստահելի է։

    Ես գիտեմ՝ դու կարող ես հաղթել ինքդ քեզ, ու ինձնից կախված ամեն ինչ կանեմ, որ հաջորդ հայտնվելդ ուշանա։ Հարազատս, իմ կյանքի ամենաերկարատև բարեկամ, շնորհակալ եմ, որ ինձ նորից սովորեցնում ես լավագույնը լինել։
    Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 01.08.2021, 04:34:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  25. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (12.08.2021), Cassiopeia (01.08.2021), ivy (01.08.2021), Աթեիստ (01.08.2021), Ուլուանա (01.08.2021)

  26. #404
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մինչ հերթական վերադարձդ, հարազատս։

    Մեր հանդիպման օրվանից մեծագույն վախս քեզ կորցնելն էր։ Քեզ կյանքումս պահելու համար ժամանակին ոտնատակ եմ տվել բոլոր արժեքներս, անգամ ինքս ինձ ստիպելով սիրեցի քեզ, որովհետև էդ պահին քեզ չկորցնելու միակ ելքն էր թվում։ Հիմա էլ ոչինչ չեմ անում, որովհետև գիտեմ՝ վերադառնալու ես։ Դու միշտ վերադառնում ես ինձ մոտ, որովհետև ես քո կյանքում էն մեկն եմ, որի կարիքն ունես, երբ սկսում ես մոռանալ ինքդ քեզ։ Ես էն հայելին եմ, որ քեզ միշտ կհիշեցնի՝ ով ես, իսկ դու իմ ճամփան ես դեպի ինձ։

    Ու ինչքան էլ ուզում եմ, որ լավ լինես, նույնքան էլ հերթական ձախողումդ եմ երազում, որովհետև դա քեզ էլի ինձ մոտ է բերելու։ Մեր անպատմելի զրույցներն ամեն անգամ ավելի խորն ու մտերմիկ են դառնում, թեև յուրաքանչյուր նախորդի ժամանակ թվում էր, թե դրանից էն կողմ հնարավոր չէ։

    -Մեր զրույցները հիշելն ինձ ուժ կտա,-ասացիր։
    Ու ես արդեն իսկ խեղդող կարոտի միջից ժպտացի, որովհետև գիտեմ՝ քո ամեն բառն այսբերգի գագաթ է ընդամնը։
    Մինչ հաջորդ վերադարձդ, իմս, մինչ հաջորդ վերադարձս։

    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  27. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (27.08.2021), Cassiopeia (16.08.2021), Sambitbaba (15.08.2021), մարդ եղած վախտ (16.08.2021), Ուլուանա (24.08.2021)

  28. #405
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էսօր հանկարծ հասկացա, որ մենք ոչ մի նկար չունենք ու երևի չենք էլ ունենա։
    ***

    Մեր դեպքում էս երկու նախադասությունը նույն բանն են նշանակում, ու ինձ մխիթարում է մենակ էն, որ գոնե ինչ-որ կոնտեքստում իմ ու քո մասին խոսելիս կարող եմ «մենք» ասել։:

    Мы не проснемся, не вернемся ни друг к другу, ни к другим...

    Мы не вернемся ни друг к другу, ни к себе...

    Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 15.09.2021, 04:36:
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  29. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Cassiopeia (15.09.2021)

Էջ 27 28-ից ԱռաջինԱռաջին ... 17232425262728 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ուղեղային օրագիր կամ ARMbrain
    Հեղինակ՝ ARMbrain, բաժին` Անձնական օրագրեր
    Գրառումներ: 3
    Վերջինը: 01.06.2013, 15:36
  2. 10 խորհուրդ առողջ սրտի համար
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Առողջ ապրելակերպ
    Գրառումներ: 19
    Վերջինը: 12.08.2010, 23:04
  3. Սրտի ցավեր
    Հեղինակ՝ Haykolo1991, բաժին` Բժշկություն
    Գրառումներ: 14
    Վերջինը: 27.04.2010, 22:42
  4. Իմ մեծ սրտի փոքր անկյունը…
    Հեղինակ՝ Malu, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 30
    Վերջինը: 25.02.2010, 02:00
  5. Սրտի՞ թե՞ ուղեղի թելադրանք
    Հեղինակ՝ @Lika@, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 28.04.2008, 09:48

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •