Շնորհակալ եմ, հարազատս, որ պարզված ձեռքս երբեք օդում չես թողնում։ Շնորհակալ եմ, որ գրեթե 13 տարի, բոլոր վայրիվերումներով հանդերձ, եղել ու մնում ես իմ հայելին, որ միշտ ցույց ես տալիս ճամփան դեպի ինձ։ Շնորհակալ եմ, որ իրական զրույցներում մենք կարիք չունենք իրար շնորհակալություն հայտնելու, որ մեր զրույցների թեման գրեթե երբեք անձնական չի, իմ կամ քո մասին չի, բայց սրանք աշխարհում հնարավոր ամենաինտիմ զրույցներն են, ներքին երկխոսության նման, ինքդ քեզ հայելու մեջ նայելու պես։ Դրանք պարզում են մեր մշուշված հայացքները, ու երկուսս էլ ամեն անգամ էդ զրույցներից դուրս ենք գալիս ինքներս մեզ հետ ավելի հաշտ, ավելի ուժեղ ու ներքին խաղաղությունը վերագտած։
Շնորհակալ եմ էն հանդարտ վստահության համար, որ մենք իրար կյանքում երբեք ավելորդ չենք, ոչ մեկս մյուսի ժամանակը չենք խլում, որովհետև մեր՝ տարին մի քանի անգամ պատահող զրույցներն ամենակարևոր բանն են, որ կարելի էր անել էդ պահին։
Մեջբերել
Էջանիշներ