Մա´մ, կներես, որ իմ երջանկությունը քեզ հետ չեմ կիսելու, որ իմ աչքերի փայլի պատճառը ցավեցնելու է քեզ, մա´մ, տեսնես կլինի՞ էն օրը, երբ ստիպված չլինեմ ընտրություն անել ձեր միջև, երբ առանց վախի գրկեմ քեզ ու պատմեմ, թե ոնց է մարդամեկը մի շաբաթում գունավորել կյանքս։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Իմ միակ խնդիրն ու դրա պատասխանը սերն է։ Էն որ ես նորից ապրելու ցանկություն ունեմ ու նույնիսկ պլաններ
Չեմ հավատում դեռ, բայց երջանիկ եմ, սիրում եմ, չեմ ուզում՝ հանկարծ զարթնեմ ու պարզվի՝ երազ էր։
Իմս...
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Գիտեմ, որ շատերը չեն հասկանա, չեն ընդունի, բայց բացատրելու հավես չկա: Որ իմանայիք գոնե իմացածիս կեսը, էլ տենց վախեցած հայացքով չէիք նայի մեզ:
Տեսնում եմ, որ ահագին ուշացել եմ, եթե մեր առաջին հանդիպման ժամանակ չհիասթափվեի ու չփախչեի, սենց չէր լինի: Երևի լավ կլիներ, արդեն շատ բանի հասած կլինեինք էն ոգեշնչումով, որ դարձել ենք իրար համար: Էս կորցրած 6 տարին երկուսիս վրա էլ թանկ նստեց, լույսս: Էլ չեմ թողնի, էլ տենց բաների միջով չես անցնի, մենակ մնա կողքիս, մենակ ուժեղ եղիր, խնդրում եմ, չհանձնվես հանկարծ...
Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 19.02.2015, 00:22:
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Էսօր էն օրն է, որ կարող է ապագաս որոշել։ Տեսնենք՝ կդիմանա՞նք ամենավախենալու փորձությանը, մյուս կողմը կդիմանա՞։
Թող լավ լինի ամեն ինչ, մա'մ, հասկացիր ու ներիր ինձ էս ցավի համար։ էս միակ բանն է, որ չեմ կարող զոհել հանուն քեզ։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
boooooooom (28.02.2015), Cassiopeia (01.03.2015), Meme (08.10.2015), Quyr Qery (19.10.2016), Վոլտերա (01.03.2015)
Ցավում է։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Մի ժամանակ մոտ երկու ամիս ծխում էի։ Սիրուն էր, առավոտները մենակ էի լինում տանը, կաթով սև սուրճ էի դնում (սուրճ չեմ խմում սովորաբար), էս երգն էի միացնում հեռախոսով ու էդ մի բաժակ սուրճը վայելում ծխախոտի թեթև գլխապտույտի ու Բորիս ձյակի հանգստացնող ձայնի ուղեկցությամբ։ Սիրուն աշուն էր, սիրուն արև։
Ծխելը, կաթով սուրճը թողել եմ, բայց երբ պատահաբար հեռախոսով երգ լսելիս հասնում եմ էս երգին, նույն գլխապտույտն եմ զգում ու ծխախոտի թեթև ծուխը։
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Երբ փոքր էի, մայրական տատենցս տան հետևում մի մեծ կտոր ձյութ կար, երևի մի 20-30 կգ (դե էն ժամանակ շատ ավելի հսկայական էր թվում, հիմա եմ մտածում, որ ավելի մեծ չէր լինի)։
Երբ ծամոն էինք ունենում, գնում էինք,էդ զանգվածից պուճուր կտորներ պոկում, խառնում ծամոնին ու ուրախանում շոկոլադի տարբեր երանգներով։ Սիրուն փուչիկներ էին ստացվում։ Բայց դե վարպետություն էր պետք ճիշտ համամասնություն ընտրելու, որ մեր ուզած երանգն ստանայինք, համ էլ եթե ձյութը շատ էր լինում՝ էդ ծամոնը դառնում էր մենակ ծամելու համար,փուչիկ անելու պիտանի չէր լինում։
Էդ ձյութի կտորն էնքան մեծ ու հավերժական էր թվում, մտածում էինք՝ ամբողջ կյանքներս էլ ծամոններիս խառնենք՝ չի վերջանա։
Հետո ամեն տարի գյուղ գնալուց էդ կտորն աչքիս փոքրացած, խեղճացած էր երևում, իսկ մի քանի տարի առաջ ամռանն էլ չկար։
***
Ինքնատիրապետումս կորցնում եմ, երբ գիշերով քայլում եմ էն տեղերով, ուր պատրաստվում են ասֆալտ փռել։ Էդ փոսերի եզրի փայլփլուն ձյութն ինձ ավելի ուժեղ է հմայում, քան մի քանի հարյուր տարի առաջ աֆրիկացիներին շլացնում էր եվրոպացիների էժանագին ուլունքների փայլը։ Քիչ է մնում փողոցի մեջտեղը չոքեմ, ատամներով ասֆալտի եզրից պոկեմ էդ գայթակղիչ զանգվածն ու գցեմ ատամներիս տակ։ Մենակ որ պատկերացնում եմ՝ մեջը կարող է ավազահատիկներ լինեն, մի կերպ զսպում եմ ինձ ու անցնում գայթակղության կողքով։
Վերջին խմբագրող՝ Նաիրուհի: 05.03.2015, 00:53:
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Alphaone (05.03.2015), boooooooom (05.03.2015), CactuSoul (06.03.2015), Cassiopeia (06.03.2015), Meme (08.10.2015), Quyr Qery (19.10.2016), Rhayader (04.08.2015), Smokie (11.03.2015), Արևածագ (26.03.2015), մարիօ (05.03.2015), Նիկեա (06.03.2015), Շինարար (05.03.2015), Ուլուանա (05.03.2015), Ռեյ սամա (26.03.2015), Վոլտերա (05.03.2015)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ