Ուրիշ էր ամեն ինչ, ոչ մի բան իմ մտածածի պես չէր, ու դա էլ իր հմայքն ուներ:
Առաջին անգամ մենակ խմած ուրցով թեյը ուրիշ քաղաքում: Ժամերով քայլելը:
Առաջին անգամ ծնունդս ուրիշ քաղաքում դիմավորեցի, եկեղեցում: Առաջին զանգողս Ռուսաստանից էր, մարդ, որ 20 տարուց ավել ճանաչում է ինձ, բայց առաջին անգամ էր հիշել,որ ծնունդս է:
Հետո գիշերացրտային թափառում մեկի հետ, ով տենց էլ չհիշեց էդ մասին: Երկու օր առաջ էի ասել:
Հյուրանոցում միայնակ դիմավորած առաջին լուսաբացը: Սիրուն սարերը պատշգամբից, վերջապես սովորեցի՝ ինչպես են բացում էդ անտեր հյուրանոցային փոքր ատամի մածուկները, միայնակ, քայլելով առաջին անգամ ավտոկայան հասնելը, ճամփի կեսին խենթանալիք ձյունն ու քամին, բուքն ու վախը, թե հենց էսօր մի բան չպատահի ճանապարհին:
Ամենատարօրինակ օրս երևի: Հիշելուց բան չեմ զգում:
Մեջբերել
Էջանիշներ