Օրագրիս կարոտում եմ, բայց հենց ընենց, առանց զգալու չեմ ուզում գրառում անել։ Էստեղ խորագիր կա՝ թույլատրելիից ավելի անկեղծություն։
Հիմա, էս տարիքում, հայտնվել է մի մարդ, ով մենակ հայացքով կարողանում է ինձ ստիպել զգալ, մտածել ու անել բաներ, որ համոզված էի՝ ինձ հետ չեն լինելու։ Ու հնարավոր է՝ նման երկրորդին էդպես էլ չհանդիպեմ։
Բայց ինքն իմ կյանքում չի մնալու։ Այ էս է տարիքի բերած վատ բաներից մեկը։ Արդեն չեմ ուզում դրանք, հավես չունեմ։ Ինքս եմ վտարելու, շատ շուտով։ Տխուր է, բայց գիտեմ, որ այլ կերպ չեմ կարող։ Որոշ բաներից աններելիորեն ուշացել եմ։
Մեջբերել
Էջանիշներ