Կարոտում եմ օրագրումս երկար ու մինչև վերջ անկեղծանալու նոպաներս։ Չգիտեմ՝ ի՞նձ եմ դադարել վստահել, թե՞ հավանական «ընթերցողներիս», բայց չի գրվում էլ։ Ապրումների, տպավորությունների պակաս չկա, շատ անգամ նույնիսկ ափերիցս թափվելու չափ լցվում եմ, բայց դատարկվել, պատմել էլ չեմ կարողանում, գրածս էլ նույնիսկ ինձ է կեղծ թվում։
Կներես, հարազատս։
Մեջբերել
Էջանիշներ