Ո՞նց են մարդիկ էսքան արագ հարազատանում։ Ես էդպես էլ չկարողացա բացատրել ինքս ինձ, թե ինչու եմ էսքան արագ թողնում մարդկանց իմ աշխարհը մտնել։
Ինչքան վախենում եմ, էդքան համարձակ եմ դառնում թուլություններս բարձրաձայնելիս։ Թողնում եմ, որ ինձ ինձնից պաշտպանեն։
Բաներ կան, որ անգամ ինքս ինձ չեմ խոստովանել, որ տարիներով ինքս ինձ համար կառուցած կերպարը չփլվի, որովհետև անկյունաքարային բաներ կան, որոնք հորինովի են։ Դրանց վրա ամուր պատեր են արդեն, բայց եթե էդ մի-երկու քարը հանեմ՝ 15-16 տարվա աշխատանքս ի չիք կդառնա։
Ու մեկ էլ ես սեփական կամքով բռնում եմ մեկի ձեռքն ու հատ-հատ մատը դնում էն կետերի վրա, որոնց գոյության մասին ինքս ջանում էի մոռանալ։
Բայց էս բոլոր ինչուների պատասխանը սերն է, որ ստանում եմ։
Մեջբերել
Էջանիշներ