Կեղծ արժեքների, «տղայական» ու «գողական» «ճշտի», շահի, կարիերայի, փողի որոնումներում վարի տվեցիր բացառիկ ընդունակություններդ, ուղեղդ, երբ մտածեցիր՝ մեծ բանի ես հասել, եթե մի քանի տասնյակ հավատարիմ «պոչ» ու կուրորեն քեզ հետևող մի քանի հարյուր «ջահել» ունես, երբ «հասար» մտքիդ դրած հարուստի աղջկան, երբ առանց աշխատելու փողն սկսեց հոսել գրպանդ, արդեն «աղքատ ազգականների» կարիքը չունեիր։
Աստված քեզ հետ, մենք էլի հեչ։ Բայց որ չգնահատեցիր ջահել ընտանիքդ, երկու փոքր բալիկներիդ, ու ռիսկի ենթարկեցիր նրանց անհոգ մանկությունը, էդքան սիրածդ կնոջ երջանկությունը, ես քեզ ոչ մի կերպ չեմ կարողանում արդարացնել։
Ու թեև քեզ էսօր դատարանի դահլիճից համաներումով միանգամից ազատ են արձակել էն դեպքում, երբ հինգ տարվա բանտարկություն էր վճռված, սակայն ամենայն հավանականությամբ ամենակարող միջամտողներն իրենց գործն արել էին, ես չեմ կարողանում լիարժեք ուրախանալ, թեև շուն-գել՝ եղբայր ես։ Որովհետև վստահ չեմ, թե բանտի էս մի տարին գոնե մի քիչ հասունացրել է քեզ ու ստիպել զղջալ դավանածդ «արժեքների» համար։
Մենակ պուճուր հրեշտակներիդ համար եմ ուրախ, որ ամենահամով ու կարևոր տարիներն առանց հայր չեն անցկացնի։ Դու էլ գոնե իրենց մասին մտածի, տնաշեն։
Մեջբերել
Էջանիշներ