Ուղեղային մորմոք, սրտի հիվանդություն

[Նաիրուհի]

Սպանել է պետք էն թիթեռներին, որ, պարզվում է, դեռ կենդանի են։
Սպանել էն հույսը, որի գոյությունն ինքս ինձ էլ չեմ ուզում խոստովանել, բայց ամենախորքերիցս մեկ էլ գլուխ է բարձրացնում՝ անտեսելով ուղեղիս ամիսների աշխատանքը։
Երազանք չկա։
Մտքերս, ներքին երկխոսություններս, գիշերվա ու ցերեկվա երազներս դեռ նույն կենտրոնի շուրջն են պտտվում։ Փախուստը կյանքի չի վերածվում դեռ

Հիմա սխալ բան եմ անում ոնց որ, կամ էլ միշտ ինքս ինձ երկրորդ պլանում թողնելուց հետո անսովոր է ինձ համար ինչ-որ բան անելը։ Մենակ թե բանը ցավեցնելուն չհասնի, մենակ թե կարողանամ կանգ առնել, երբ դրա կարիքը լինի։

[Նաիրուհի]

0-ից էլ ցածր ինքնագնահատականը բարձրացնելու անփոխարինելի միջոց՝ տափակ կոշիկները ժամանակավորապես փոխարինել բարձրակրունկներով։
100%-անոց արդյունք է ապահովում։ Ո՜նց էի մոռացել

[Նաիրուհի]

Կարոտը կանգնում է կոկորդիդ, բայց գիտես, որ չպիտի զանգես գոնե հարցնելու համար՝ ո՞նց ես։ Ու անզոր կատաղությունից քիչ է մնում խեղդես էդ մարդուն իրեն քեզնից խլելու համար։

Ո՞նց ես, իմս...

[Նաիրուհի]

Սիրահարվելուց հետ է պահում մենակ (դե լավ, առաջին հերթին) երաժշտական նախասիրությունների տարբերությունն ու հատկապես էն վախը, որ ինքն էս երաժշտությունի չի սիրի ու չի հասկանա
Թե չէ էնքան լավն է, որ արդեն սիրահարված կլինեի ՜՜՜

Հ. Գ. Համ էլ նենց հանգիստ եմ, որ ինքն էս գրառումը դժվար կարդա ոչ ՖԲ-ում, ոչ էլ առավել ևս էստեղ

[Նաիրուհի]

Հա, ես սնահավատ եմ։ Կամ էլ ճակատագրապաշտ։ Կամ էլ անուղղելի լավատես։ Իսկ ավելի հավանական է, որ բոլորը միաժամանակ։
Գալաթեան մկանների ցավից խոսեց՝ հիշեցի։
Ես դեռ հավատում եմ, որ 24 տարեկանում կյանքը նոր է սկսվում, ու դեռահասի պես թռչկոտում եմ ծաղկից ծաղիկ. հեծանիվ, ժայռամագլցում, լող, նոր օտար լեզու, ու մի գրամ չեմ մեծանում։
Հետ եմ բերելու դեռահասության տարիներին կորցրածս ժամանակը, հետո՝ էս տարիներին կորցրածս, հետո՝ էդ հետոյի կորցրածս, ու ամբողջ կյանքս երևի բացերը լրացնելով ու ժամանակի հետևից չհասնելով է անցնելու, բայց շա՜տ հավես բան է կյանքը, շա՜տ...
Էսօր ժայռամագլցման առաջին փորձս էր , ու ասացին՝ շատ լավ է ստացվում, առանց ասելու լիքը բաներ ճիշտ եմ անում, ու ոնց որ առաջին անգամը չլինի։
Հեծանվարշավի առաջին փորձս էլ լավ գնահատվեց։ Ու տենց քիչ-քիչ վերագտնում եմ մի քսան տարի առաջ կորցրած ինքնավստահությունս։
Մենակ մնում է մի կարևոր բան՝ չկոմպլեքսավորվել երաժշտական նախասիրություններիս ու քիչ ինֆորմացված լինելուս պատճառով, ու ինձնից երջանիկ մարդ չեք գտնի

[Նաիրուհի]

Ես չեմ ուզում սուրբ ու անինքնասեր լինել, որ բոլորն իմ հաշվին ինքնահաստատվեն, կայանան ու հետո էլ ասեն, թե ես ինչ լավ մարդ եմ։ Ես սովորական մարդ եմ, ու ուզում եմ գնահատվել առանց ուժս ու համբերությունս փորձությունների ենթարկելու, հնարավորությունների առավելագույն չափով շահագործվելու։ Ու ընդհանրապես, չե՞ն կարող լինել հարաբերություններ, ուր մարդիկ տալիս և ստանում են միաժամանակ, ոչ թե մեկը մյուսի հաշվին է ապրում։

Բա որ մի օր որոշում ես այլևս քեզ չզոհել հանուն ուրիշների քմահաճույքների, ու քեզ որակում են էգոիստ ու հայտարարում, որ քո հարցում սխալվել են...

[Նաիրուհի]

Մի քանի շաբաթ ապրել՝ կանխավայելելով էն ուրախությունը, որ զգալու է քեզ համար գրեթե անծանոթ մեկը քո խենթության շնորհիվ։ Անպատմելի զգացողություն է