Չգիտեի, որ հնարավոր է մարդուն էնպես կարոտել, որ չկարողանաս անգամ հետը հեռախոսով խոսել։
Հա, էնքան եմ կարոտել, որ հեռախոսն արդեն չի կարողանում մխիթարել. ինձ առնվազն պետք է ամուր-ամուր-ամուր գրկել քեզ, էնքան ամուր, որ շունչդ կտրվի... Խիղճ ունեցիր, տնաշեն, տարուց ավել եղավ քեզ չտեսնելս...
Հ. գ. Փաստորեն օրագրիս 100-րդ գրառումը քո մասին եղավ... ։Ճ
Էջանիշներ