Անկախ նրանից, թե ինչ-որ մեկն ինձ ինչքան է պետք, վերջապես սովորել եմ ջնջել մարդուն կյանքիցս, երբ հասկանում եմ, որ ես իրեն պետք չեմ։ Ոչ թե որևէ պատճառով, այլ ուղղակի պետք չեմ, էլ պետք չեմ։ Բայց դրա հետ համ էլ չարացել եմ, էնքան, որ ուզում եմ՝ ում ես այլևս պետք չեմ, ինքն էլ ուրիշներին պետք չլինի, հատկապես էն մարդկանց, ում կարիքն ունի։
Վաղուց սենց անկեղծ բան չէի ասել. այ թե ինչ է անում տաքությունն ու հիվանդ, անօգնական ու մենակ պառկած լինելը գիշերվա կեսին...
Մեջբերել
Էջանիշներ