Սպանել է պետք էն թիթեռներին, որ, պարզվում է, դեռ կենդանի են։
Սպանել էն հույսը, որի գոյությունն ինքս ինձ էլ չեմ ուզում խոստովանել, բայց ամենախորքերիցս մեկ էլ գլուխ է բարձրացնում՝ անտեսելով ուղեղիս ամիսների աշխատանքը։
Երազանք չկա։
Մտքերս, ներքին երկխոսություններս, գիշերվա ու ցերեկվա երազներս դեռ նույն կենտրոնի շուրջն են պտտվում։ Փախուստը կյանքի չի վերածվում դեռ
Հիմա սխալ բան եմ անում ոնց որ, կամ էլ միշտ ինքս ինձ երկրորդ պլանում թողնելուց հետո անսովոր է ինձ համար ինչ-որ բան անելը։ Մենակ թե բանը ցավեցնելուն չհասնի, մենակ թե կարողանամ կանգ առնել, երբ դրա կարիքը լինի։
Մեջբերել
Էջանիշներ