Կարոտախտս... Երեւի մեր իմաստը մեր հեռավորությունն է: Երեւի երկար ճանապարհներն են ու հանգրվանի անընդհատ որոնումը: Էնքան տարբեր տեսակ վախեր կան մոտս, հաղթահարելի են ու չես տեսնի, բայց վախենում եմ: Կյանքը իմաստ է, մեծ ու բազմապարունակ: Երեւի թե չես լսի այն, ինչ մտածում եմ, չես զգա այն, ինչ ես զգում եմ: Ես վստահ եմ, որ հեռավորությունները հաղթահարելի են, ես վստահ եմ, որ կարող ենք լինել կենտրոնում կյանքի, բայց ես դեռ չեմ տեսնում դրա իմաստը:
A.r.p.i. (08.07.2010), CactuSoul (08.07.2010), Nare-M (22.05.2011), Sambitbaba (09.11.2012), Արևհատիկ (08.07.2010), Դատարկություն (08.07.2010), Լուսաբեր (08.07.2010)
Հիմա էնքան լավ է, որ կիսվում եմ: Թեկուզ պարզ չի խի եմ ծիծաղում ու կողքիս նստած աղջիկը ասում ա, որ չծիծաղեմ, բայց մեկ է, լավ է: Էսօր առավոտվանից ոտի տակ եմ տվել սաղ գյուղը: Լավն է Լոռին, ու ոնց որ ասում ա վարորդը ստեղ չգրել իմացողն էլ բանաստեղծ կդառնա: Լավ է բնությունը...
է, քուրս, լավ չի առավոտվանից ջահելությունը քուչա ա դուրս գալիս ու տհենց մինչեւ գիշեր...
Օձունի
*e}|{uka* (17.07.2010), Agni (17.07.2010), Sambitbaba (09.11.2012), Yeghoyan (17.07.2010), Դատարկություն (17.07.2010), Դեկադա (17.07.2010), Շինարար (17.07.2010)
Հըմ,Չեբուռս, արդեն նույնիսկ գրառումները դարձել են անիմաստ, բայց երեք կարեւոր բան` կարոտել սովորել եմ, գնահատել սովորել եմ, գրողի ծոց ուղարկել արտահայտության խորը վերլուծության արդյունքում հասկացել եմ, որ այդ տերմինը կիրառողների մեծ մասը երբեք գրողի ծոց չի ուղարկում: Ուռա, հերթական անգամ 1/0
Legolas (27.07.2010), murmushka (24.07.2010), Sambitbaba (09.11.2012), Դեկադա (24.07.2010)
Չգիտեմ, երեւի պատյանի մեջ լինելը օգտակար է:Թեեւ, եթե ազնիվ լինեմ հետդ, Չեբուռս, պատյանն անգամ ժամանակավոր լուծում է: Գիտես՝ ինչ եմ զգում՝ վախ:Գիտես ինչպիսին է այդ վախը՝ ահռելի մեծ է ու սեւ, որ կողմից նայում ես ծայր չունի: Վաղուց փորձում եմ պայքարել դրա դեմ: Էդ անտեր անիմաստությունը պատել է ամբողջությամբ:
...մարդիկ հարբում են մոռանալու համար ,ու հետաքրքիր է նաեւ լսել կենացները՝ ինչքան լավատես է դարձնում նրանց անմահական ջուրը...հույս
...մարդիկ ապրում են իրար հետ՝ մոռանալով սիրո մասին. վախենալու է՝ ո՞րն է իմաստը...հավատ
...մարդիկ չգիտեն նույնիսկ որ այդքան չարչարանքով աշխատելը ու քրտինքով հաց ստեղծելը ուղղակի ստեղծված է «այլ մարդկանց»՝գայլերի կողմից...հավատ
...մարդիկ պայքարում են իրար դեմ՝ նույնիսկ չհասկանալով դրա իմաստը...հավատի սխալ ընկալում
Տաքսու վարորդը ինձ խորհուրդ տվեց՝ գիտես, բալես, փող ունես, մարդ ես, չէ, կյանք էլ չես տեսնի, հասկանու՞մ ես: Սուտ է ամեն ինչ:Էնպես որ լորդի հետ կպսակվես
Սուտ բան չկա էս կյանքում, կառապան ջան:
Հու՞յս՝ կարեւոր է, հաստատ:
Հավատ, դե իսկ ինչիդ է պետք անիմաստությունը:
Սեր, հըմ, մարդկանց մոտ հաստատ մի գդալ սերն է պակասել:՛ Թե՞ «լորդերն» են շատացել
CactuSoul (30.07.2010), Sambitbaba (09.11.2012), Դատարկություն (30.07.2010)
Ուզում էի գրել, Չեբուռս, իսկ հետո հոգնեցի...
Արի մի մաղթանք հորինենք ու ամեն անգամ սրանից հետո քո մոտ գալիս սենց եմ անելու, գրելու եմ մաղթանքս ու վերջ...Լուրջ սկսել եմ հոգնելԱչքիս քեզ լքելս գալիս է ու գնամ Անկապի մոտ
Արի ուզենք, որ վսյո տակի մի ծառ ավել տնկվի երկրիս վրա
Արի ուզենք, որ մյուս տարի ամառը օրացույցից հանվի ու տեղը գարունը երկարի
Արի ուզենք, որ բժշկությունը հորինի մարդկանց հոգիները պլաստիկ վիրահատության ենթարկելը կամ էլ ձեռնափայտից զատ հոգեփայտ քանդակեն...
Չառլի, վակուռգ ստոլկո դիրմա, իսկ ես ազատության հասցեն դեռ չեմ կարում գտնել:
Ինձ մաղթիր, Չառլի, որ ես գտնեմ ազատ լինելու դեղատոմսը:
*e}|{uka* (03.08.2010), A.r.p.i. (03.08.2010), CactuSoul (03.08.2010), Sambitbaba (09.11.2012), Արևհատիկ (08.08.2010)
Ֆիլմը գլխիցս դուրս չի գալիս, սյուժեն մի բան չէր, բայց մեկ է ասում էր էն, ինչի մասին գոռում են բոլորը, իսկ ոչ մեկ լսելու չի դնում: Իսկ վերջ գիտես ոնց էր… Չեմ նայել ֆիլմը մինչեւ վերջ:
Իսկ շրջանակը տեսնում եմ ու անընդհատ խզբզում…
Տեսել ես անապատ: Ֆիլմի վերջն էր:
Հետահաշվարկ է սկսել կյանքումս, այսինքն անընդհատ դատարկվում եմ:
Հ.Գ. Իսկ դու շարունակիր գոռալ ու սեփական ձայնդ չլսել, բայց մի խլացիր: Սիրելի՞ս: Դու արդեն չես լսում....
unknown (09.08.2010)
Բարեխոս եղիր իմ եւ իմ միջեւ…
Լսու՞մ ես, Մարիամ,
Ինձ ներս ու դրսից կապույտ հագցրու…
Պարույր Սեւակ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ