Ֆիլմը գլխիցս դուրս չի գալիս, սյուժեն մի բան չէր, բայց մեկ է ասում էր էն, ինչի մասին գոռում են բոլորը, իսկ ոչ մեկ լսելու չի դնում: Իսկ վերջ գիտես ոնց էր… Չեմ նայել ֆիլմը մինչեւ վերջ:
Իսկ շրջանակը տեսնում եմ ու անընդհատ խզբզում…
Տեսել ես անապատ: Ֆիլմի վերջն էր:
Հետահաշվարկ է սկսել կյանքումս, այսինքն անընդհատ դատարկվում եմ:
Հ.Գ. Իսկ դու շարունակիր գոռալ ու սեփական ձայնդ չլսել, բայց մի խլացիր: Սիրելի՞ս: Դու արդեն չես լսում....
Էջանիշներ