Մարդկանց պետք է հաճախ ասել, թե ինչ ես զգում իրականում երևի: Որտեղից իմանան, որ իրականում կարող ես հանդարտ նայել դեմքին զգաս ուրիշ բան, ցույց տաս ուրիշ բան, խոսես լրիվ ուրիշ բանիցԴու չկաս:
Եվս մեկ կիսատ պատմություն:
Մարդկանց պետք է հաճախ ասել, թե ինչ ես զգում իրականում երևի: Որտեղից իմանան, որ իրականում կարող ես հանդարտ նայել դեմքին զգաս ուրիշ բան, ցույց տաս ուրիշ բան, խոսես լրիվ ուրիշ բանից
Եվս մեկ կիսատ պատմություն:
Էսօր գնացի սիրտս ստուգելու, բժիշկը մի երկու հարց տվեց, սկսեցի լացել/ պարզվեց լացել գիտեմ/Ստուգեցինք սիրտս, խնդիր չկար, մերսում անցնելուց հետո, պարզվեց, որ մեռնող չեմ, մերսման կուրսերից հետո, որոնք ինչ խոսք մի այլ կայֆ էին, խորհուրդ տվեց` Աղջիկ ջան, ուսերդ թույլ պահիր
Շատ եմ սխալներ անում...
Quyr Qery (08.01.2012)
Ավելի լավ է ճանճի գլուխ լինել, քան առյուծի պոչ
Lusinamara (18.01.2012), Quyr Qery (08.01.2012), Smokie (10.01.2012)
Սարսափելի է, երբ դախերին կառավարելու հնարավորություն են տալիս` դա կամ տոտալիտարիզի է բերում կամ միանգամից թիմում սաղ իրանց ասող են զգում
Աթոռապահոցի
Իսկ ոնց կարելի է իմանալ` ով ում սիրուհին է կամ ում սիրեկանը, կամ ով է խոսք տանող-բերողը կամ վաաբշե ովքեր են իրականում քո շուրջը, 2.
Անմակարդակի մեկն եմ
Չէի պատկերցնի, որ սեփական երկրից արտագաղթը կանվանեն փրկություն, ազատություն: Նույնը երևի տաջիկներն են մտածում:
Երկու օր ա արդեն սեղանից վեր կենալուց հետո մտածում եմ` ալկոհոլի կենացը, ինչքան է փոխում մարդկանց, սկսում են կիսվել, սիրտ բացել, սեր խոստովանել, լացել, ծիծաղել, կռվել, ջարդել: Սարսափելի է նրա համար, ով հարբածների մեջ սթափ է: Մարդկային կատակերգություն:
Քեֆս գալիս ա քեզանից, Աստված: Նեղվում եմ էսքան կյանքի իմաստը կորցրած մարդկանց տեսնելուց, իսկապես նեղվում եմ:
Որտեղի՞ց կարելի է գտնել իսկական տղամարդ, լամբուշկա փոխող, ատվյոռկայից չվախեցող, մուրճին չաքուչ ասող, դիվանին երկու ժամից ավել չպարկող, սեփական էգոիզմն ու ցինիկությունը տղամարդկության չափանիշ չհամարող ու որ կարևոր ա, եթե ասաց` «լամբուշկան կփոխեմ»/ու հարցը լամբուշկան չի էստեղ/, հաստատ իմանաս, որ փոխելու ա, այսինքնս խոսքի տեր տղամարդ :
CactuSoul (18.01.2012), E-la Via (18.01.2012), einnA (20.01.2012), erexa (18.01.2012), Lem (27.02.2012), Lusinamara (18.01.2012), Nare-M (13.03.2012), Smokie (13.02.2012), unknown (18.01.2012), Անտիգոնե (18.01.2012), Արէա (18.01.2012), Արևհատիկ (18.01.2012), Դեկադա (18.01.2012), Ժունդիայի (18.01.2012)
Սենց խրենովը չի եղել: Անասունների հասարակություն ա: Մանկուրտներ են տնաշենները ու ավելի վատ ա, երբ ստիպված ես մանկուրտներին հասկացնել, որ մանկուրտ հալովդ մանկուրտ չես սարքի:
Սուչկեքի ու տուպագալովիների երկիր:
Արէա (18.01.2012)
Ցանկացած ծառայություն մատուցող անձ` լինի դա վաճառողուհի, լինի մենեջեր, լինի դա հավաքարար, պիտի մունաթը իրա մեջ սպանի մինչև գործի անցնելը: Մի հատ ծանոթ ունեի ինձ վախտին մի հատ խորհուրդ տվեց` երբ գալիս ես աշխատանքի, տան պրոբլեմը, անձնական պրոբլեմը թող տանը, գնում ես տուն, աշխատանքի պրոբլեմը թող աշխատավայրում: Էս խորհուրդը թեև դեռ ամբողջովին չեմ կարողանում կիրառել/ անկառավարելի տրամադրության մարդ եմ/, բայց մտքումս միշտ սա է լինում: Ես լավ հասկանում եմ խանութի աղջկան, երբ մունաթով ու թթված դեմքով ճանապարհում է մարդկանց, հասկանում եմ նաև ընդունարանում նստած աղջկան, երբ իրա շեֆի տեղում լինելուց ես հարցնում: Դժվար է էդքանի հետ գլուխ դնել: Մյուս կողմից` տհաճ է ահավոր: Երբեմն էլ ստիպված ես լինում կոպտել:
Բացում եմ նոր ընդունված աշխատակցիս աշխատանքային գրքույկը ու տեսնում նախկին շեֆիս ստորագրությունը` Ազատել աշխատանքից
Լրիվ մնացի մենակ: Թիմի միակ մարդը, ում հետ գոնե ստացվում էր մի բան անել, գնում է այլ երկիր: Տխուր է ու դատարկ:
Ես փոխվում եմ, դու իմ մեջ մնում ես նույնը: Կարիքդ ունեմ հաստատ: Դժվար է միշտ ասել` լավ եմ, կառավարել զգացողություններդ, միմիկադ, շարժումներդ: Ուզում եմ էս մենակության զգացողությունն անցնի, որ նույնիսկ քո ներկայության ժամանակ է լինում: Ես ազնիվ չեմ նույնիսկ քո հանդեպ: Մենակ եմ նույնիսկ, երբ միասին ենք: Բայց կյանքիցս էլ շատ քեզ եմ գնահատում ու սիրում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ