Եվ դարից երկար ձգվում է օրը...

[Լուսաբեր]

Մնաց 2 տարի կամ 24 ամիս կամ 730օր.... Արդեն ծառայում ենք
Սկսում ենք օրացույց պահել հատուկ, որ օրերը ջնջենք, հետաքրքիր ու մասնագիտական գրքեր գտնել, որ կարդացվի, հեռախոս, որ գիշերները թաքուն զանգվի, չնայած էտ չաստում թաքուն բան չկա Մենակ թե նենց հեռախոսա պետք, որ ինտերնետ մտնելու հնարավորություն ունենա բա օդնոյով պետքա խոսենք, բա ոնց օդնոյից պրծում չկա էլի փաստորեն ))) Էհ
Ճիշտա ստեղից Էջմիածին մի մեծ բան չի, բայց դե մեկա ծառայողի ու տնեցիների համար հեռավորությունն ինչ կապ ունի...
Երեկ Մինիստր դյան ասեց օրերով չհաշվես, մտածեցի բա լավ, ախր օրերով , որ հաշվում ես ամեն օր մի օր հանելով զգում ես ոնցա էտ անտեր թիվը պակասում, իսկ նենց շատ օրեր պետքա անցնեն օր զգաս մի թիվ պակասեց հիմա ես ուղղությամբ եմ մտածում երևի լիալուսիններին հետևելով ավելի հեշտ լինի, հը՞... Մեկա է դժվարը մինչև պստոի ծնվելնա, հետո ովա հիշելու թե ծառայող պապայություն կա ինչ-որ տեղ
Ոչ մեկին չլսես, մեկ-մեկ մինչև հաստատուն ծառայող լինես ու ամեն շաբաթ բաց թողնեն, կփախնես ու տուն կգաս, լա՞վ
Աշխարհում մի մարդ կա ընդամենը, որ կարոտա առաջացնում մոտս ու ինքը ինձ արդեն ստիպումա դա զգալ

[Լուսաբեր]

Դարից չի երկար ձգվում է օրը, հազարամյակիցա երկար ձգվում Չգիտեմ գլուխս ուր գցեմ, որտեղ թաքնվեմ, ինչ անեմ, որ ժամերն անցնեն, ախր սենց էլ բան կլինի՞
չգիտեմ...

Սկզբից որոշել էի, որ էլ վերջ, այլևս ոչ մի տխրություն արտահայտող բան չեմ գրի, բայց դրանից բացի ես պահին ուրիշ բան չունեմ էլ գրելու... ավելի լավա էլ չգրեմ..

[Լուսաբեր]

Ճիշտա առաջ էլ էի դասական երաժշտություն լսում ու ավելի հաճույքով քան մյուս ժանրի երաժշտություններն են, բայց հիմա լրիվ այլ մոտեցում ա մոտս այդ տեսակ երաժշտությանը: Միգուցե մեծ ազդեցություն ունեցավ այն, որ խորհուրդ էր տրվում դա լսել, որպեսզի ապագա սերունդը ավելի ճիշտ զարգանա, չգիտեմ էլի ես ինքս զգում եմ, որքան հանգստություն կարա բերի, ինչ ձևով ես կտրվում ամեն բանից ու բոլոր բջիջներով զգում բոլոր նոտաները: Իսկ այ որ երաժշտական կրթություն էլ ես ունենում ավելի հաճելիա լինում, հասկանալով ես լսում սենց ասած ))) Պստոի վրա իրոք լավ ազդեցություն ունենումա, լսելուց ընդամենը մի րոպե հետո այդ ինչ աշխուժություն է ցուցաբերում... դա պետք է զգալ Մեծանա դաշնամուրի ենք տալու ))
Ուղղակի նենց հետաքրքիրա այդ հանճարները ոնց են նման բան ստեղծել, դե հիմա կասեք համ ասում ես հանճար համ հարցնու՞մ, դե բա հա, չհարցնե՞մ…
լսում ենք, զգում ենք, վայելում ենք, հանգստանում ենք... օրեկան մեկից երկու ժամ...

[Լուսաբեր]

Երեկ ֆուտբոլ էի նայում, դե աշխարհի առաջնություննա ինչպես կարելիա չնայել, գոնե տեղյակ լինելու համար էլի Մեկ էլ ալիքները սկսեցի փոխել հակառակ իմ սովորության: Տեսնեմ ինչ-որ սև-սպիտակ կինոյա ու քանի որ հնությունների մեծն սիրահարն եմ թողեցի, որ պարզեմ: Պարզվեց հնդկականա, այն էլ իմ սիրելիներից մեկը՝ «Բրադյագա»-ն: Հրճվել էի Երևի մի 4-5 անգամ տեսել եմ ամենաքիչը Եղբորս գլուխը գցեցի ինտերնետով աղջիկների հետ շփման գաղափարը /ոնց-որ թե իր մտքին էլ չկար/ ու անցա ֆիլմի դիտումին:
Առանձնապես հնդկական ֆիլմերի սիրահար չեմ, այսինքն մեծ հաճույքով նայում եմ հին նկարվածները: Ուրեմն այս ֆիլմը նայելուց ամեն անգամ նոր զգացումներ են առաջանում մոտս: Դե ասենք ինչքան ձանձրալի են հնդկական կինոների մեջի երգերը, բայց ոչ այս դեպքում: Մաքուր ու բարի ձայնով երգում են, դեմքերը արհեստական չեն ոնց հիմիկվաների մեջա, մարդկային հարաբերությունները ճիշտա շատ խտացված տարբերակով են ներկայացրել, բայց ամեն դեպքում կարողանում են դիտողին փոխանցել ամբողջ էմոցիաների փաթեթը , որը հենց իրենց նպատակն է եղել: Ընդամենը մի սովորական պատմությունա, որը բոլորիս համար պարզից էլ պարզա, ամեն քայլափոխին կարելիա հանդիպել նման երևույթի, բայց նենց են անում անխիղճները որ հոգիդ քարուքանդ լինի քիչա, մի հատ էլ զռռոցդ դնես Ընդհանրապես երբեք չեմ հասկացել ու չեմ հասկանա էն մարդկանց, որոնք ֆիլմերից չեն հուզվում
Ու տենց գայթակղությանը չդիմանալով նստել ուշ գիշերով նայում էի ֆիլմը, մի լավ հուզվեցի արանքում, հետո կյանքի անարդարություններին մտքում մի քանի բան ասեցի, վերջում արդեն հոգնած էտ ամենից քունս էլ փախավ: Լավա վերջում էտ կինոյի ամեն բան քիչ թե շատ լավ ավարտ ունեցավ: Գլխավոր հերոսին ընդամնեը 3 տարի ազատազրկում տվեցին/ ստեղ երանի տվեցի իմ վիճակը/, սիրելին մոտն էր ու սպասման խոստում տվեց, նա այդպես էլ չներեց հորը ու նման սրտաճմլիկ բաներ որոնք հանդիպվում են նման ֆիլմերում…
Հետաքրքիրն այն է, որ մարդիկ մի տեսակ առաջներում ավելի բարի են եղել, ավելի մաքուր ձայն են ունեցել, շարժուձևերն է տարբեր եղել, խոսքի ոճը ու ընդհանրապես ամեն բան: Ու դա ամենևին նրանից չի, որ հիմա ավելի հեշտ ենք կարողանում քննադատել կամ տեսնել ամենը, պարզապես օդնա երևի փոխվել

Բայց երգերը իրոք շատ լավ են

[Լուսաբեր]

Էսօր դրսում միամիտ, դե ինձնից անկախ էլի լսում եմ երկու հոգու խոսակցություն.. էն մեկը քիչա դրսում հանել սանրվում էր, մյուսը ասումա էտ սանրդ կտաս մի հատ էլ ես սանրվեմ Էտ ոնց եմ զարմանում նման մարդկանց վրա, ովքեր սեփական հիգիենայի հանդեպ նման վերաբերմունք ունեն/ հլա ջհանդամ, թե դրսում էին անում էտ գործողությունը/... ախր ինչպես կարելիա ուրիշի իրը վերցնել ու օգտագործել: Չգիտեմ իմ զահլան տենց բաներից գնումա ու էլ հետ չի գալիս Ամեն մարդ իր սեփական օգտագործելու պարագաները պետքա ունենա ախր, դրան մարդուն պետքա սովորացնել շատ պստիկ ժամանակից ու նենց դաստիարակել, սերմանել, որ ինքը անկախ իրենից այդպիսին դառնա, չմտածի էլ խի ու ոնցա տենց, ուղղակի աքսիոմի պես գիտենա, որ դա տենց էլ պետքա լինի...

Էս մասին ընկերներիցս մեկին պատմում էի, ասումա դու ինչից ես խաբա~ր, մեր չաստում մարդիկ հագած ներքնազգեստն էին գողանում ու հագնում Էսքանից հետո մի քիչ հանգստացա, որովհետև աղջիկները գոնե մենակ սանր մանր վերցնելով են խախտում էտ օրենքը չնայած, ինչ իմանաս մինչև չիմանաս

[Լուսաբեր]

Ինձ երբ բարևում են ասելով «բարի լույս», պատասխանում եմ բարի: Շատերը հարցնում են բա լույսը ուրա՞ կամ ինչի հենց բարի: Մատծում եմ բա լավ ինչը չի բավարարու մարդկանց իմ ասածի մեջ, ասում եմ բարի, որ բարի լինի իրոք, օրը բարի լինի, հաջող լինի և այլն: Բայց մարդիկ կան, որ պետքա ամեն բան սահմանվածի պես հասցնես, որ հասկանալի լինի, եսիմ...

Գիշերը շատ վատ երազ եմ տեսել, ավելի շուտ լուսադեմին էր ու ահավոր անհանգիստ եմ սկսել օրս: Գիտեի էլի, որ մի բան հաստատ էն չի լինի: Հազիվ հանգստացել էի ուզում էի, թե հունի մեջ ընկնեմ, հարմարվեմ ու վերջապես վեր կենամ տներս հավաքեմ Բայց էլի հավես չունեմ, ժամերս չի անցնում, տրամադրության անհասկանալի անկումա մոտս... պատահաբար էլ Սասիս իրերը դասավորելուց, որ պետքա կիրակի այցին տանեմ, օրացույց գտա ու տեսնեմ հլա մի շաբաթա ուղիղ, որ ծառայության մեջա Ախր ինչի ձեռքս ընկավ էտ անտեր օրացույցը, ինչի նայեցի ու ինձ թվացյալ բավական ժամանակը դառավ ընդամենը մի շաբաթ...կյանքիս ամենաերկար շաբաթը ոնց-որ թե լինի... չի անցնում էլի, չի անցնում, հո զոռով չի:

Վաղը մամասա գալիս, տատիս իրա այգուց ինձ մալինայա հավաքել ու հետը կուղարկի: Ինձ էլ մի հարցնում են բա էլ ինչա՞ սիրտդ ուզում, որ բերի: Ախր ոնց ասեմ, որ իմ սրտի ուզածը ինչը չի, ում-նա Ասում են անփոխարինելի մարդիկ չկան ես աշխարհում, ես էլ էի տենց կարծում, միշտ էլ Սասին բարկացնելու համար ասում էի տենց, ինքն էլ ժպտում էր կարոտել եմ, շատ եմ կարոտել...

[Լուսաբեր]

Ինչ անսովոր զգացումա, երբ քեզ համար անբաժանելի մարդուց գտնվել ես հեռու ու մեկ էլ տեսնում ես... չգիտես ինչ խոսաս, ոնց պահես ընդհանուր քեզ, որ դիմացինդ քեզ լավ տեսնի, որովհետև հակառակը ոչ պետքա, ոչ էլ ցանկալի... համենայն դեպս...
Էսօր տեսության էի գնացել, ոչ մի անգամ մտքովս չէր անցել, որ նման բան կլինի հետս ))) վեր կենամ առավոտ շուտ ու ճամփա ընկնեմ դեպի ինձ անհայտ մի աշխարհ, որտեղ կարգուկանոննա, մարդկային հազար ու մի դիմակներն են, ընկերություննա, իրար թիկունք կանգնելու ու միաժամանակ մարդուն թիկունքից հարվածելնա իշխում... Չեմ կարծում, որ առաջիկա երկու տարում շատ կփոխվի, ես դրան չեմ համավատում զուտ այն պատճառով, որ յուրաքանչյուր մարդ էլ տարիների ընթացքում փոխվումա, հղկվումա, ավելի լավա սկսում ճանաչել շրջապատին, մարդկային հարաբերություններում ավելի ճկունա դառնում: Ուղղակի մեկին երկար ժակմանակ չտեսնելուց հետո մարդկանց մոտ առաջանումա էտ խոսքը ասելը, որ բա տեսեք փոխվելա ես մի երկու տարում... հա բա կփոխվեն, բա ինչ կանեն, ինչի՞ տանը մնալուց, գործընկերների հետ շփվելուց չեն փոխվու՞մ
Հա, ինչ էի ասում. նաս էլա ասում, որ իր վրա զգումա ինչ-որ փոփոխություն, բայց ֆիզիկական տեսանկյունից, ավելիա կոփել իրեն ու դեռ դա երկար կշարունակի, զգումա, որ ավելի ձիգա սկսել քայլել, շուտա քնում ու շուտ արթնանում, որից միայն գոհա ու ռեժիմով ապրելը իրեն պետք էր.... Դե, եթե ասումա, ուրեմն մի բան գիտի
Ինձ մենակ մի ասած նախադասությունը հերիք էր, որ գոհանամ ու իմանամ, թե ինչքան գոհա իր ներկայիս վիճակիս, չհաշված մի քանի մանր մունր բացասական կողմերը))) ասումա.
- Ես որ չգայի բանակ, երևի կյանքս 10 տարի կարճ կլիներ... սենց երկարեց
Լավա էլի, փաստորեն պետքա մի բան անեմ, որ ես էլ էտքան ձգեմ որոշել եմ մի օրում էլի
Ույ.. նենց շատ եմ սիրում էտ ժպիտիկդ ու քեզ վաբշե Իմ զինվորիկ
SDC14185.jpg