Սկսած 8 դասարանի վերջից ունեցել եմ մշտական օրագիր, գրելով ամեն օր երեկոյան, օրվա տպավորություններիս ու իմ մասին: Առաջին էջում մեծ գրել էի «Եվ դարից երկար ձգվում է օրը», հետագայում , երբ եկա Երևան նմանատիպ վերնագրով հաղորդաշար նկատեցի, բայց չգիտեմ ինչպես դա զուգադիպեց իմ այդ գրածի հետ, կարդացել էի տպավորվել ու գրառել, թե՞...
Օրագիրս առաջինը իմացավ, որ սիրահարվել եմ, առաջին համբույրիս մասին նրան պատմեցի, գաղտնի հանդիպումներիս, մեր վեճերի, հաշտությունների, նա իմացավ իսկական ընկերներիս մասին, իմ մտադրությունների, թե որտեղ կցանականայի դպրոցն ավարտելուց հետո շարունակել ուսումս, բայց այդպես էլ մնաց երազանք դա ու նման շատ ու շատ մտքեր որ միայն ու միայն նրան էի վստահում: Անգամ ինձ համար նոր այբուբեն էի մշակել ու դրանով էի գրոտում, բայց հետո մի քիչ մեծանալով սկսեցի ծիծաղել իմ այդ մտածածի վրա, ախր օրագիրս իր փոքրիկ կողպեքն ուներ կամ ո՞վ պետք է դա կարդար, այն միշտ իմ սենյակի դասասեղանի դարակներից մեկի մեջ էր ,որը ոչ ոք, բացի ինձնից չէր բացում...
Ընդհանրապես շատ լավ է ունենալ անձնական օրագիր, որը ամեն օր քնից առաջ պետք է լրացնել: Հետագայում հին էջերը թերթելով մի հետաքրքիր ու քնքուշ զգացում է պատում, երբեմն հուզմունք, երբեմն անկեղծ ժպիտ, երբեմն ափսոսանք...
Վերջերս զգում եմ, որ օրագրային գրառումների կարիք ունեմ հենց էլեկտրոնային տարբերակով, որովհետև հիմնական ժամանակս համացանցում է անցնում, ընկերներիս մեծ մասը վիրտուալ շփման մեջ են ակտիվ ու երբեմն բաներ կան, որ ցանկանում ես ուղղակի կիսվել ոչ թե ինքդ քեզ հետ քո թուղթ գրիչի միջոցով, այլ հենց այնպես, որպեսզի քեզ կարդան ու խորհուրդներ տան...
Ինչու՞ ընտրեցի հենց այսօր այս օրագիրս բացելու ու նոր էջից լրացնելու համար, որովհետև այսօրվանից մի տեսակ կյանքս փոխվեց, ճիշտա ներկա պահին այդ փոփոխությունը միայն մուգ գույնով է աչքիս երևում, բայց վստահ եմ, որ ձախորդ օրերը ձմռան նման ինչպես գալիս, այնպես էլ անցնում ու գնում են, վհատվելու չի...
Շատ տխուր ու անորոշ տրամադրության մեջ եմ, ախր սիրելիիս մի շաբաթից կտանեն բանակ ու ես կմնամ մեն միայնակ, այսինքն մենակ էլ չեմ, բալիկս հետս կլինի ու մենք երկուսով կհաղթահարենք այս փորձությունը,...բայց մինչ դա ինձ մեծ համբերություն է անհրաժեշտ, որ հաղթահարեմ այս ամենը մենակով... մինչև երկուս լինենք... Էհ...
Ճակատագիրը սիրում է խառնել մեր հաշիվները.
Մեջբերել
Էջանիշներ