Օրագիրս բարև գիտես կարոտել էիհիմա համ տխուր եմ համել ուրախ,համ տրամադրությունս բարձրա համել...մի խոսքով օրագիրս լավ չեմ...կարոտել եմ դուրսը,մարդկանց որոնց մի տարիյա չեմ տեսնում...կարոտել եմ որ ընկերներս են ինձ զանգում ոչ թե ես իրանց...հիմա կմտածես ելի բողոքում ես,բայց իրոք ցավալիյա որ ժամանակի հետ ամեն ինչ փոխվումա...երբ ուսանող էի թվում էր երբեք կուրսիս երեխեքին չեմ մոռանա կապ կպահենք...ուսանող տարիներս եմ հիշում որովհետև մի տարիյա ընդամենը որ էլ ուսանող չեմ բայց ասես մի 10 տարի անցած լինի...տոն օրերին հիշում ենք իրար,ծնունդ կամ որևէ այլ նշանավոր օր,բայց առօրյա կյանքում շատ քիչ ենք հիշում իրար...կարոտել եմ առաջվա ինձ
առաջ ամեն ինչին ժպիտով էի նայում,հիշում եմ որ սաղ ինձ նախանձում էին զուտ նրա համար որ բոլորը քննությունների ժամանակ նեղվում էին,կրկնում դասերը իսկ ես ուրախ երգեր էի միացնում ու ծիծաղում...ճիշտա հոգուս խորքում եսել էի նույն վիճակում բայց միշտ ետպես էի ինձ հանգստացնում...իսկ հիմա հենց մի բանա լինում ես նվնվոնս դնում եմ...օրագիրս ներսումս կարոտա...կարոտ դեպի հին ու լավ օրերը...
Էջանիշներ