Հիվանդ եմ...ախր շոգա առանց սառույց չեմ կարողանում...շատ վատա,չեմ կարողանում խոսեմ,տանը գրելով եմ խոսում մերոնց հետ...շաաաաաաաատ տխուր եմ.................................չեմ էլ կարողանում գրեմ,իսկ ենքան մտքերա կուտակվել ներսումս,բայց տխրությունս չի թողնում գրեմ դրանց մասին...ջերմությունից աչքերս սկսեց ցավել,ավելի լավա հելնեմ կոմպի դեմից...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Թող մի քիչ ժպտամ...ուղակի,հենց այնպես ասես աշխարհում ոչ մի վատ բան չկա ամեն ինչ այնպեսա ինչպես ես եմ մտածում,ինչպես ես եմ ուզում...իսկ դու ինչպես միշտ փորձում ես ինձ նորից զուր հույսեր ներշնչել,նորից խճճում ես ուղեղս...բայց հոգնել եմ...լուրջ եմ ասում հոգնել եմ քո ետ անիմաստ քայլերիցդ,անիմաստ խոսքերիցդ...ես եսօր հասկացա թե ինչ տեսակ մարդ ես դու,եսօր համոզվեցի որ դու այն չես ինչ ես էի մտածում,դու իմ երազած տղան չես ու ենպիսի մի ուրախություն զգացի,որ մեր մեջ ոչ մի բան չի եղել...հիմա սկսեցի խղճալ այն աղջկան,որը պատրաստվումա կյանքը քո հետ կապել,ինքը անգամ չգիտի թե դու ինչեր ես ասում իրա մասին...խեղճ աղջիկ,երևի խաբնվելա գեղոեցկությանդ ինձ նման...միշտ ասում եմ կմոռանամ քեզ,բայց չեր ստացվում,իսկ հիմա ես քեզ ոչ միայն մոռացել եմ,այլ սկսել եմ ատել քեզ քո այդ վերաբերմունքի համար,քո ընկերուհու նկատմամբ...մնաս բարով...այս անգամ հաստատ ու ընդմիշտ...
հիմա հաստատ կժպտամ,որովհետև վերջապես ազատվեցի քո հանդեպ սիրուց...հիմա սիրտս ազատա ու պատրաստ ուրախանալ ու ժպիտներ պարգևել բոլորին...հիմա ես էլ չեմ տխրի անպատասխան սիրուս համար...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
փաստորեն պետքա հիվանդանայի,որպեսզի իմանայի թե ովքեր են իմ իսկական ընկերները...հեռախոսիս ցանկը բացում եմ նայում եմ ընկերներիս ցանկին ու մի 10-ից ավել կան մարդիկ,որոնց իրոք որպես ինձ մտերիմ ընկեր եմ համարում,համենայն դեպս ես եմ համարում,իրանց փոխարեն չեմ կարող պատասխանել իրանք նույն ձև են ինձ վերաբերվում թե ոչ...ախր ամեն անգամ համոզվում եմ,որ ես ընկեր ընտրել չգիտեմ...ուր են հիմա իմ այդ ցանկի ընկերները,որ ասեմ չգիտեն,ինքս ինձ խաբած կլնեմ,իրանք գիտեն,որ հիվանդ եմ,ուղակի իրանք էլ հո ինձ նման չեն որ օրը մի 6 անգամ զանգեն տեսնեն ոնց եմ...ես չեմ ասում իրանք էլ անեն են ինչ ես եմ անում,բայց դե գոնե մի անգամ կարող են զանգել չէ,կամ այցի գալ մի 10 թոպեով թեկուզնորից հիասթափություն,արդեն հոգնել եմ հիասթափվելուց,ամեն անգամ մի նոր վատ բան հասկանալուց...ամեն ինչ նենց չի ոնց ես եմ պատկերացնում...մամայիս ասած տեսնես երբ եմ իջնելու ամպերից...միակ ուրախ բանը նայա որ ձայնս կամաց-կամաց բացվումա էլ կարիք չի լինի թուղթ ու գրիչով ման գալ բան ասելու համար
Երեկ հոպարիս փոքր տղեն մի շատ ծիծաղալու բան ասեց,եկել էր տեսներ ոնց եմ,տեսավ չեմ խոսում,մամայիցս իմացավ որ չեմ կարողանում ցավումա կոկրդս...հիմա թուղթ ու գրիչս հանեցի որ խոսեմ հետը մեկել ծիծաղեց հավեսով ու թե.
- Ան գիտեի որ լրագրող ես,բայց որ սենց գաղտնի բաներով ես զբաղվում չգիտեի,-շրջվեց մամայիս կողմը ու լուրջ լուրջ,-ես հաստատ գիտեմ,որ իմ ու իրա գրածները տանելույա տպի թերթում
Շատ եմ սիրում իմ հարազատներին,ինչ լավա,որ գոնե նրանք միշտ կողքիս են ու հաստատ գիտեմ,որ միշտ ամեն հարցում կոգնեն ինձ...իմ բոլոր ազգականներ սիրում եմ ձեզ,շնորհակալ եմ բոլորիցդ
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Հոգնել եմ...տխրելուց եմ հոգնել...կեղծավոր մարդկանցից եմ հոգնել...ինչքան կուզեի փոխել ամեն ինչ,բոլորին...օրագրիկս ես այնքան շատ եմ զգում հարազատ մեկի կարիքը,ում հետ կարող եմ խոսել ամեն ինչի մասին...անգամ ընկերուհի չունեմ,վերջերս պարզվեց,որ ես ընդհանրապես ոչ-ոք չունեմ...ուզում եմ խոսեմ,բայց չկա մեկը ում հետ կարող եմ խոսել,կիսվել...ոչ-ոք ինձ չի հասկանում...նորից լրիվ մենակ եմ...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Ես իրոք որ խենթ եմ...եսօր էլի գիժս բռնեց գնացի վարսավիրանոց ու մազերս կարճ կտրեցի...ուֆ տենաս երբա երկարելու նորից,ափսոս են երկար մազերս...ասում են սազումա սենց շատել կարճ չի,բայց դե իմ համար շատ կարճա,որովհետև երկար պահել էի...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
ուռաաաաաաաա,վաղը բակի երեխաներով ու իմ եղբայրների հետ գնում ենք քաղաքից դուրս...տրամադրությունս շատ բարձրա...ինքնելա լինելու,իսկ ես արդեն թքած ունեմ,էլ չեմ մտածում իրա մասին ու հնարավորինս քիչ եմ շփվելու հետը...ուխ,ոնց եմ սիրում երբ մոտիկներով տեղ ենք գնում...ամեն ինչ արդեն պատրաստել եմ վաղվա համար,լողանալու ենք հաաաաա,ես տարի շատ քիչ եմ լողացել գետում...
ի միջայլոց օրագիրս ասեմ որ մազերս ետքան էլ վատ չի,շատերին դուրա եկել,համել ենքան են ասել,ինձելա սկսել դուր գալ...լավ հելնեմ պառկեմ շուտ քնեմ,որ առավոտը շուտ գա ու գնամ...ոնց որ փոքր երեխա լինեմ,բայց շատ լավա սենց,երանի միշտ ես տրամադրության մեջ լինեի,շատա սազում ինձ ուրախությունը ու ժպիտը...ոչ ետ ես չեմ ասում,շատերն են ասում...լավ հելնեմ մի քիչ երգ լսեմ,որ շուտ քնեմ...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Էհ օրագիրս ես շատ վատն եմ...ամեն ինչ խառնել եմ իրար...անընդհատ փորձում եմ խուսափել մեր զրույցից,բայց սենց էլ ճիշտ չի...ախր գիտեմ,որ ինձ բան ունի ասելու,բայց վախենում եմ...հաջորդ անգամ կլսեմ,թե չէ հազար բանա մտքովս անցնում,ավելի լավա ինքը ասի իմանամ...
վաղը գնում եմ Ջերմուկ հանգստանամ,բայց տրամադրություն չունեմ հեչ...ուֆ նորից տխրել եմ...չեմ ուզում տխրեմ...նորից տարավ ժպիտս...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
einnA (21.08.2010), Meme (28.07.2010), Nare-M (12.03.2011), Yellow Raven (28.07.2010)
Եսօր են հազվադեպ օրերիցա երբ եսքան ուշ ինետ եմ մտնում...շատ տխուր եմ ու ետ տխրությունից ոչ քունսա տանում,ոչ էլ գիրք եմ կարողանում կարդամ,ստիպված ինետ մտա,որ մի քիչ ցրվեմ,ենել չի լինում...արցունքներս խեղդում են,բայց չեմ լացում...տեսնես ինչքան կդիմանամ...տենցել չեկան եսօր ժպիտներս...ես հետ եմ ուզում իմ ժպիտները...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Ամեն ինչ կամաց-կամաց անցնումա...կյանքս սկսումա արդեն հարմարվել այս փոփոխություններին...հիասթափություններս էլ են արդեն սովորական դարձել...մի խոսքով սկսել եմ կամաց-կամաց քայլել կյանքի կանոններով չերազել ու անիրական բաների մասին չմտածել...հեշտ չի,բայց անհնարին էլ չի,կսովորեմ...շատ դժվար էր իրականության աչքերին նայելը,բայց ես նայեցի ու իմ ամպերը չկարողացան պահել ինձ այլևս...չէ օրագիրս չեմ ափսոսում,ինձ պետք էր իմանալ ճշմարտությունը...ոչինչ համարյա չի փոխվել,միայն սկսել եմ կյանքին նայել իր իսկ աչքերով,ամեն ինչ տեսնել այնպես ինչպես կա,այլ ոչ թե այնպես ինչպես ես եմ ուզում...գիտեմ,որ սենց լավա,բայց մի տեսակ չկա հրաշքի սպասում,հույս բառը ջնջվելա իմ կյանքից ու հիմա ամեն ինչ սովորականա ինձ համար...
Մամ,պապ ոչինչ չի փոխվել,ես ձեզ սիրում եմ նույն ձև՝ անչափ...համենայն դեպս միայն ձեր հանդեպա որ ոչինչ չի փոխվել,իսկ մնացաց բոլոր զգացմունքներս միանգամից փոխվել են,նրանք կան բայց առաջվանը չեն...
Չեմ տխրի,որովհետև անցավ ամեն ինչ...Ժպտում եմ կյանքին
Օրագիրս սա երևի կլինի իմ վերջին գրառումը քո մեջ...գիտեմ,որ դժվար կլինի բաժանվել քեզնից,բայց դե ստիպված եմ,որովհետև քեզ հետ ես չեմ կարող չերազել,չհուսալ...դու իմ կյանքում մեծ դեր ունես,իսկ հիմա դա ինձ պետք չի...շնորհակալ եմ,որ միշտ լսում էիր ինձ,չէիր քննադատում,չէիր ջղայնանում...երբեք չեմ սիրել հրաժեշտ տալ,բայց այսօր ստիպված եմ քեզ հրաժեշտ տալ իմ կյանքի ևս մի մասնիկ...
Ինձ պետք չի որ որևէ մեկը հասկանա այս գրառումս,ուզում եմ,որ դու հասկանաս տողատակերս ու իմանաս,որ լավը սայա...մնաս բարով օրագիրս...սիրու եմ քեզ
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Բարև օրագիրս ու բոլոր այն մարդկանց որոնք սպասում էին իմ վերադարձին...գիտեմ որ կարոտել էիր,եսել էի քո կարիքը զգում,բայց...դիմացա...անցավ ամեն ինչ...ասես չէր էլ եղել...ես չէի,մեկ ուրիշ աղջիկ էր...
օրագիրս հիմա քեզ համար դժվար կլինի լսել ինձ,մանավանդ հասկանալ...փոխվել եմ լրիվ,հոգիս լրիվ հանգիստա հիմա,բոլոր հարցերի պատասխանը կա,բայց դատարկ եմ...տխուր չեմ,բայց ուրախ էլ չեմ...մի տեսակ հավասարակշիռ եմ...երբեք եսպես չէի եղել,հիմա միշտ ես զգացումնա,որ ամեն ինչ հավասարա...
Ժպիտներս նույնն են մնացել,համենայն դեպս դեռ կան մարդիկ,որոնք ուրախանում են իմ ժպիտից ու դրական լիցքերով են լցվում...չէ,հիմա եսասեր չեմ դառել,ուղակի սկսել եմ ինձել հասկանալ,չէ որ հիմա գիտեմ ես ով եմ...կյանքս չի փոխվել,նույն ձևով ապրում եմ,նույն շրջապատն ունեմ...միայն մտքերս ու հոգիսա փոխվել...
Այնքան բան կա ասելու,բայց հիմա հոգնած եմ,գրելու տրամադրություն էլ չկա,հետո կպատմեմ ամեն ինչ...միայն մի բան կասեմ շատ էի կարոտելայո էմոցիաներս էլ են առաջվանը,տենցել չփոխվեցին...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Չկա վախ,չկա չսիրված լինելու զգացումը...լրիվ հավասարակշիռա...ամեն ինչ նորմալա փառք Աստծուն կան մարդիկ որոնք միշտ սիրել են ու կսիրեն ինձ իմ թերություններով ու առավելություններով...հիմա ինչքան էլ զարմանաս օրագիրս,բայց անգամ չեմ տխրում...այո լինում են պահեր երբ տխրությունը փորձում է ներխուժել,բայց հիմա ես արդեն կարողանում եմ իսկույն նրան վանել...հիմա արդեն մի տեսակ ամեն ինչ սովորականա ու հեշտ...
Ինձ շատ էր պետք այս հանգիստը,ես չափից դուրս շատ բան էի իմացել միանգամից...մի պահ լրիվ կորցրել էի ինքնատիրապետումս...պատրաստ էի անգամ ամենահիմար քայլին՝ մի փոքր էլ և ես մտածում էի ինքնասպանության մասին...բայց,նորից եմ ասում փառք Աստծուն ես կարողացա ժամանակին կանգ առնել,խորը շունչ քաշել ու մտածել իմ մասին...չէ որ 19 տարին քիչ չի,չէ որ ես հիմա արդեն կայացած մարդ եմ...ու հենց սայա իմ կյանքը,սա եմ ես...հետո ինչ որ ես կարող էի ուրիշը լինել,ուրիշ միջավայրում մեծանալ...հիմա ես միայն ուրախ եմ,որ ես հենց ես եմ,որ հենց եսպիսինն եմ,որ յուրահատուկ եմ,որ ոչ ոք ինձ նման չի ու չի էլ կարող լինել ինչքան էլ որ փորձի...
Ինչքան եմ ես սիրում իմ ծնողներին...ամբողջ կյանքս էլ չի հերիքի նրանց շնորհակալ լինելուն...այն ինչ ես հիմա կամ նրանց եմ պարտական...
Օրագիրս ես հիմա միայն մի բանի պակաս ունեմ,ավելի շուտ մեկի պակասը ունեմ...նրա,ում հետ կարող եմ կիսվել,հոգիս լրիվ բացել,չթաքցնել ոչինչ,չձևացնել,անգամ քեզ ամեն ինչ չեմ ասում,իսկ նրան կասեի ամեն ինչ ուղղակի կխոսեի,կկիսվեի ու նա կպատասխաներ,խորհուրդներ կտար...ինձ կսովորեցներ հարմարվել այս իրավիճակին,ավելի շուտ զգացումին...ինչքան կուզենաի ինձ նման երկրորդն էլ լիներ,ունենար իր կյանքը իմի նման ու երկուսս կիսվեինք ու իրար խորհուրդներ տաինք...խոսել եմ ուզում,բայց դու չկաս,դու՝ որ ինձ կհանգստացնես...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
եսի...գիտեմ որ վաղուցվանից ես սիրում ինձ,բայց չես համարձակվում ասես,իսկ ես իմանալով դրա մասին միշտ հոգուտ հետ եմ խաղում...հա գիտեմ,շատ վատն եմ,բայց դե ինձնից անկախա ստացվում
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Սերս...այո ես կորցրեցի նաև նրան...ես չեմ կարող ուրիշի դժբախտության վրա իմ երջանկությունը կառուցել...հետո ինչ,որ ես նրան շատ եմ սիրում...որ սա առաջին անգամնա երբ սերս փոխադարձա...բայց ես երբեք չեմ ցանկացել խանգարել որևէ մեկին ու հիմա էլ ենպեսա ստացվել,որ ինքը իմ պատճառով ուզում էր իրա նշանը հետ տար...ես չթողեցի...շատ դժվար էր ինձ համար...
Ահավոր զգացումա իմանալ,որ այն միակը որին սիրում ես սիրումա քեզ,բայց անհնարինա ձեր երջանկությունը...չնայած շատ տառապեցի այս որոշումիցս,բայց չեմ ափսոսում...
Հիմա էլ չեմ սիրում նրան...չէ,ավելի շուտ փորձում եմ չսիրել...երևի ստացվումա,որովհետև հիմա շատ հանգիստ եմ,երբ հանդիպում ենք մեկ-մեկ եղբորս պատճառով...նրա կողմից շատ սխալ էր ինձ ասել իր զգացմունքների մասին,մանավանդ հիմա,երբ իրա կյանքը լրիվ դասավորվածա...հետո ինչ,որ ինչ-որ մեկը իրա ասելով խանգարելա նրան այն ժամանակ երբ ինձ էր ընտրել մինչև այդ աղջկան հանդիպելը...ես դրա մասին են ժամանակ չգիտեի ու հիմա էլ պետքա չասեր եսքան տարի հետո,հիմա շատ ուշա...ուրեմ տենց պետքա լիներ,ուրեմն մենք իրար համար չենք...ուրեմն պիտի մոռանար ինձ այլ ոչ թե այնպես աներ որ սիրահարվեմ իրան...
Օրագիրս ինչքան կուզենայի նորից սիրել...հիմա էլ չեմ կարողանում սիրեմ...սիրտս քարացելա...բայց գիտեմ սա էլա անցնելու,ուղղակի ժամանակա պետք ու համբերություն...ես վստահ եմ իմ ուժերի վրա,սա էլ կհաղթահարեմ...սա ևս մի փորձությունա իմ կյանքում,որը պետքա անցնեմ...ուղղակի մենակ շատ դժվարա օրագիրս,անգամ եղբայրներիս վրա հույսս դնել չեմ կարող,առաջին անգամ կյանքումս պետքա ես ինքս հաղթահարեմ իմ պրոբլեմները...հուսով եմ ինձ կհաջողվի օրագիրս,լավ է գոնե դու կաս գրում եմ ու մի քիչ թեթևություն եմ զգում,,
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
բարև օրագիրս կարոտել էի...ինչքան բանա կատարվում հետս վերջին շրջանում,ինչքան եմ փոխվել...անգամ ինձ ուղղակի ճանաչող մարդիկ են զգում այդ փոփոխություններս...հոգիս լրիվ փոխվելա իրոք...սենց շատ լավա,հանգիստա...սկսել եմ նորից երազել ու հիմա ենքան էական բաների մասին եմ երազում,որ դրանց չլինելը հնարավոր չի,ուղղակի ժամանակա պետք ու դրանք կկատարվեն...
Ուրախ եմ շատ...ուրախ եմ որ ես այն եմ ինչ կամ հիմա...միայն հիմա եմ հասկանում թե ինչ հիմարն էի որ ինքս ինձ չեի գնհատում...երբեմն պարտվելը նույնպես հաղթանակա ու իմ դեպքը հենց դա էր,ուղղակի ես շատ ուշ հասկացա դա,բայց ինչպես ես եմ սիրում ասել « Լավ է ուշ քան ավելի ուշ »
Սիրում եմ իմ կյանքը,որովհետև այն միայն իմն է...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Ու տենցել սիրտս չհասկացավ որ դու էլ չկաս,իմը չես...
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ