Առօրյա

[unknown]

Ուղղակի սիրում եմ...չեմ կարողանում բացատրեմ...ինձնից ուժեղա ես զգացմունքս...

[unknown]

Շատ եմ ուզում օրագիրս նորից սիրել կարողանամ...մարելա սերս բոլորի նկատմամբ...դատարկ եմ...ասելու ոչինչ չունեմ...չեմ կարողանում շփվեմ նորմալ...համարյա բոլորի հետ վիճել եմ...սիրտս ցավումա,հոգիս խճճվելա...երևի հանգիստ եմ ուզում...էլի մտքերս խառնվելա...

[unknown]

Նենց լավա երբ կան մարդիկ որոնց մասին չհիշել հնարավոր չի...որոնց համար կարող ես կյանքդ էլ տաս ու չափսոսաս...որոնք միշտ հետդ են քո լավ ու վատ օրերին...ես երջանիկ եմ որովհետև ունեմ այդպիսի ընկերուհիներ...շնորհակալ եմ ձեզնից որ իմ հետ եք միշտ
Ակումբի Մերիին ու Անիին էլ հատուկ շնորհակալություն,որ չնայած ինձ իրականում չեն ճանաչում,բայց հետս են
Ուղղակի ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ եմ բոլորիցդ

[unknown]

Ենքան անսովոր ես օրագիրս...մի տեսակ էլ հարազատ չես,երևի նրանիցա որ երկար ժամանակա չեմ կիսվում հետդ...բայց դե գիտես դա նրանիցա որ պիտի տխրեի,իսկ ես խոստացել եմ որ չեմ տխրի այլևս ինչ էլ լինի միշտ կժպտամ,երևի դայա պատճառը,որ չէի գալիս մոտդ...
Հիմա շատ լավ եմ,ամեն օրս աշխույժա անցնում,մանավանդ հիմա,երբ եսքան մոտա իմ ինստիտուտ ավարտելս...շատ լավա անցնում օրերս փորձում եմ ապրել ամեն վայրկյանը ուսանողական ընկերներիս ու սիրելի դասախոսներիս հետ...զգում եմ,որ մեծանում եմ,բայց չեմ ուզում...

[unknown]

Ժպտա,երբ կտխրես
Ժպտա,երբ կսիրահարվես անփոխադարձ
Ժպտա,երբ կցանկանաս լացել
Ժպտա,երբ կջղայնանաս
Ժպտա,երբ անզոր ես
Ժպտա ու ամեն ինչ ժպիտով տար
Այդպես ավելի հեշտ կլինի...

Գիտեմ,որ էլ ոչինչ նույնը չի լինելու երբեք...ժպտում եմ նորից...չգիտեմ էլ թե ինչպես ես դիմանում այս կարոտին...դու ավելի ուժեղ ես քան ես...կամել դու ինձ չես սիրում,ուղղակի խոսքեր էին,որ ասեցիր...Ժպտա նաև դու...ժպտա այս կյանքին ու նրա դժվարություններին...ամեն ինչ լավ կլինի,ես նորից հավատում եմ հրաշքներին

[unknown]

լռիր.պետք չի խախտել լռությունը...թե չէ դու կխախտես նաև իմ հոգու անդորրը...մի ասա այն ինչ չես հասկանում,քո ամեն մի բառը ցավ է պատճառում ինձ...դու չհասկացար իմ հոգու նրբությունը...ու մի խնդրիր հավատալ,որ քեզ համար նույնպես դժվարա...

[unknown]

Կան մարդիկ առանց որոնց չեմ պատկերացնում կյանքս,բայց ամեն օր գալիս եմ այն եզրակացության,որ ցավոք ոչ բոլորի դեպքումա դա փոխադարձ...

[unknown]

Ձմեռ եմ ուզում...ձյուն...ախր էլ արև չեմ ուզում,իսկ ամեն օր արևա,ոչ մի ձմռան նշույլ...չէ չեմ տխրի ես ամիս,չէ որ իմ ամիսնա...չէ որ միակ սիրածս ամիսնա...երազանքներիս ամիսնա...ամեն ինչ իրա հետ եմ կապել...գոնե դու ինձ հուսախաբ մի արա եղանակս,ձյունս,ամիսս...

[unknown]

Օրագիրս շատտտտտտտ տխուր եմմմմմ չգիտեմ ինչի բայց անգամ ծնունդս չուրախացրեց.....չեմ էլ ուզում գրեմ,բայց ախր ոչ մեկին չեմ կարողանում ասեմ,հոգնել եմ ուրախ երևալուց

[unknown]

Օրագիրս կարոտել էի ուղակի ցանկացա գրել որ շատ ուրախ եմ չնայած շատեմ կարոտում Նրան,բայց ճիշտը եսա որ էլ չշփվենք ուղակի մնանք են ինչ կանք՝ ինքը իրա կյանքով ես իմ...դեռ սիրում եմ ու երբ տեսնում եմ զգում եմ որ դեռ կա սրտումս,բայց դե կանցնի..գիտեմ որ սաել կհաղթահարեմ,որովհետև ուրիշ ձև չունեմ...կյանքս փորձում եմ լցնել ուրախ պահերով ու ստացվումա...օրագիրս ես շատ երջանիկ եմ ու ժպտում եմ ու շատեմ ծիծաղում

[unknown]

Ահավոր հոգնում եմ վերջերս...բայց ենքան հաճելիա ես հոգնածությունը,մի տեսակ ինձ մեծացած եմ զգում..գնում եմ դասի,հետո դիպլոմայինիս ղեկավարին եմ գնում տեսնում,իսկ հետո աշխատանքի...ամբողջ օրը վազքի մեջ եմ,բայց զարմանալիա չեմ բողոքում...
Հիմա անգամ տխրել չեմ կարողանում,որովհետև ոչ մեկին չեմ հասցնում հիշեմ ու կարոտեմ...
Չգիտեմ մենակ իմ հետա սենց թե կան էլի մարդիկ որոնք իմ օրին են...մի տեսակ կտրվել եմ աշխարհից ու իմ աշխարհում եմ ապրում,որտեղ անընդհատ վազում մ որ չուշանամ...դեռ ժպտում եմ իմ գեղեցիկ ժպիտով
Երանի միշտ եսպես լինի...

[unknown]

Ուխ ինչ լավա...ավարտում եմ եվս 3 անգամ կգնամ ու վերջ...դիպլոմայինիս համար,նախապետականիս ու պետական քննությանս...ենքան լավա որ գիտեմ ավարտում եմ...ով ինչ ուզումա ասի բայց ես ուրախ եմ որ ավարտում եմ,որովհետև աշխատանքիս հետ չեմ հասցնում դասերս ու համել հոգնել եմ անարդարությունից...ուրախ եմ շատ երանի դիպլոմս ստանալու օրը լիներ

[unknown]

Չգիտեմ որտեղից նորից հայտվեց ես զգացմունքը մեջս...սերը շատ հաճելի զգացմունքա ու այն շատ գեղեցիկա երբ փոխադարձա...առաջին անգամ սերս փոխադարձա,բայց հնարավոր չի ես սերը շարունակություն ունենա...սիրում եմ քեզ շաաաաաաաատ շաաաաաաաաաաատ ամպերի չափ,բայց դու էլ գիտես որ հնարավոր չի իմ ու քո սերը...Չեմ կարողանում մոռանամ քեզ,բայց չեմ էլ կարող թողնել որ սիրես ինձ...

[unknown]

Ու նորից մենակ եմ...այս անգամ ոչ մեկին չեմ կարող մեղադրել...ես ինքս որոշեցի ու ասեցի քեզ..բայց ինչու եմ ինձ այսքան վատ զգում ինչույա ինձ թվում որ առանց քեզ չեմ կարողանա...դեռ 4 ժամա անցել որոշումիցս բայց արդեն զղջում եմ որ ետպես ասեցի չէ որ ետպես չեմ մտածում չէ որ եսել եմ քեզ սիրում...միգուցե և վստահ չեմ իմ զգացմունքների վրա միգուցե խաբկանք է կամ կապվածություն,բայց առանց քեզ հիմա չեմ կարողանում մենակ են մտքից որ էլ չես գրի կամ զանգի սիրտս ցավումա...չգիտեմ ինչեմ անելու հիմա առանց քեզ չգիտեմ անգամ միգուցե և ճիշտ եմ վարվել միգուցե հետո շատ ժամանակ անց ինքս ինձ շնորհակալ կլինեմ այս քայլի համար իսկ հիմա...հիմա ինձ թվումա կյանքս կանգնելա էլ չեմ կարողանում չգիտեմ ում պատմեմ ինչ անեմ այժմ ես ոչ մեկին չեմ հավատում անգամ ինձ հարազատ մարդկանց,միայն քեզ եմ հավատում ու միայն քեզեմ վսատահում,իսկ հիմա...քեզել վանեցի ինձնից ու մնացի մեն մենակ,ենպես ինչպես մինչև քեզ...դատարկությունա շուրջս ու լռություն...օրագիրս շնորհակալ եմ որ լսեցիր ինձ ես ուղակի ուզում էի խոսեի լսի ու մոռացի ես ամենը որովհետև երևի եսել ժամանակի հետ կմոռանամ ես ուժեղ եմ սրանել կդիմանամ..միքիչ ինքնախաբեությունը ինձ չի վնասի

[unknown]

Բարև օրագիրս ես նորից եկա ու երևի արդեն շուտ շուտ կգրեմ որովհետև արդեն շատ ազատ ժամանակ կունենամ ինետ մտնելու համար...
ժպտում եմ ու գիտեմ որ դեռ կան մարդիկ որոնք ուրախանում են իմ ժպիտից..նրանց ու ինձ համար եմ ժպտում...դեռ տխուր եմ դեռ հիշում ու կարոտում եմ,բյաց արդեն էլ սիրտս չի ցավում ուղակի հարմարվելա ես ամեն ինչին...ամեն ինչ մի օր կփոխվի ենպես ինչպես ամեն օր նոր օրա բացվում նոր գույներով ենպես էլ տխրությունս մի օր կփոխվի...սիրում եմ ու ուրախ եմ որ սիրել գիտեմ,որ անկեղծ եմ սիրում,որ ես ամեն ինչից սիրտս չի քարացել...շնորհակալ եմ Քեզ որ չթողեցիր տանջվեմ քեզ համար...մեկա ես քեզ սիրում եմ ու միշտել սիրելու եմ..միակնես դեռ կյանքումս...միակ ընկերս ես ու հենց դրա համար շատեմ սիրում ու չեմ ուզում կորցնեմ ինչել լինի...մեկա մենակ դու ես ինձ հասկանում իմաստ չունի հետդ կռվել,որովհետև միայն իմ համար դժվար կլինի,միայն ես մենակ կմնամ էլի...