Ընկերություն անել՝ իմանալով, որ լուրջ չէ

[Cassiopeia]

Աղջիկ և տղա սկսում են ընկերություն անել։ Նրանք երկուսն էլ քաջ գիտակցում են, որ իրենք ընկերություն են անում ու իրենց ընկերությունը վերջանալու է հենց ընկերության վրա։ Իրար հավաստիացնում են, որ իրար շատ են սիրում, բայց հոգու խորքում գիտեն, որ նա ինքը չի, կյանքը նրա հետ չի կապի։ Բայց միևնույնն է մարդիկ ընկերություն են անում։ Ախր ես չեմ հասկանում, ո՞նց կարելի է մեկին ասել ես քեզ սիրում եմ, բայց միևնույն ժամանակ համոզված լինել, որ կյանքդ տվյալ մարդու հետ չես կապելու։ Ու ստացվում է այնպես, որ մարդիկ զուտ ընկերություն անելու համար են ընկերություն անում։

Կարծում եմ վերոհիշյալ դեպքերը հանդիպում են միայնակ, նույնիսկ անչափ միայնակ մարդկանց մոտ, ով առանց սիրելու-սիրվելու հույսի և ընտանիք կազմելու նպատակի պատրաստ է իր միայնությունը "զարդարել" իր անձի հանդեպ պարզապես ընկերական զգացմունքներ տածող անձի հետ:
Նման հարաբերություններ կազմում են առավել ևս այն անձինք, ովքեր հիասթափվել են սիրո մեջ և նրանց հոգում կորել է հավատը դեպի ՍԵՐԸ: Ցավալի է, բայց փաստ, որ նմանատիպ դեպքերը մեր հասարակությունում ավելի ու ավելի մեծ տեղ են զբաղեցնում:

[electrical_storm]

Ժամանակը հետաքրքիրա անցնում: Բայց, երբ 2-ն էլ սիրահարված չեն, այլ "за кайф" ոնց որ ասում են: Իսկ, եթե մեկը սիրումա, մյուսը չէ, դա արդեն դավաճանությունա:

[Firegirl777]

Պարզապես ըստ ինձ, մարդու համար դժվար է մենակությունը և հիմանականում ընդհանրապես մենակ մնալու վախն է որ շատերին թելադրում է այդպես վարվել, կա նաև մեկ այլ տեսակետ, ուրիշներին ցույց տալու համար, շատ դեպքերից պաշտպանվելու համար, շատ դեպքերում միայն այն հանգամանքը որ ընկեր ունես հարգանք առաջացնում....
հետո կավելացնեմ ավելի եթե պահանջ լինի