Պաղեստինցի մի ընտանիք որոշում է իրենց երեխային ուղարկել հրեական դպրոց, այն բացատրությամբ, որ իբրև իրենց դպրեցներում լավ չեն սովորեցնում, բայց իրանակում տեղեկություններ հայթայթելու հայտնելու:
Առաջին օրվա դասից հետո գալիս է տուն, նստում են սեղան, ընթրելու:
- Ահմեդ, դե պատմիր, տղաս:
Երեխան լուռ ծամում է իր հացը:
- Ահմե՞դ, ինչ կար դպրոցում:
Պատասխան չկա:
- Քեզ հետ եմ խոսում, տղա, - հայրն արդեն սկսում է նյարդայնանալ:
Նորից ոչ մի պատասխան չի հնչում և կատաղած հայրը երեխային ծեծելով՝ սոված ուղարկում է քնելու:
Հաջորդ օրը դպրոցում հրեա ուսուցիչը տեսնում է Ահմեդի կապտած ու ուռած դեմքը:
- Աբրահամչիկ, սիրելիս, այս ի՞նչ է եղել:
- Ինչ իմանամ, ուսուցիչ, ինձ համար խելոք նստած հաց էի ուտում, էդ անասուն արաբը վրա տվեց ու սաղ հարամ արեց:
Մեջբերել
Էջանիշներ