Ես այս գրառումն ի նկատի ունեի՝ ադրբեջանցիների մասին խոսելիս: «Կռվի մեջ փլավ չեն բաժանում» ու «Շունը հաչում է, քարավանը՝ գնում»:SSS-ի խոսքերից
Վերևում արդեն մի քանի անգամ գրվել է, որ պետք չէ գրական հերոսների բերանով ասվածն անպայման վերագրել հեղինակին, ու դրանով էլ՝տառապանքների մեջ ընկնել՝ սիրե՞լ է, թե՞ չի սիրել: Ուրիշի սիրե՞լ- չսիրե՞լը մեզ համար ի՞նչ նշանակություն ունի: Ամերիկացիներին ո՞վ է սիրում: Բայց ո՞վ համարձակություն ունի նրանց կարծիքը հաշվի չառնել: Ցավոք՝ Ամերիկայի հետ ոտք մեկնողներից չենք, բայց էնպիսի ազգից, որպիսին հրեաներն են, սովորելու շատ բան ունենք: Մերոնցից՝ Շիրվանզադեն էլ «Ջհուդի ականջը» անունով պատմվածք ունի, երևի այնպիսի ազգային գրականություն չլինի, որ հրեաներին «կպնողական» մի քանի տող գրված չլինի: Հրեաները դրանք ազգային վրեժխնդրության թիրախ չեն դարձրել, նրանց պետությունը մերինից էլ փոքր է, բայց նայեք աշխարհում պայմաններ թելադրելու նրանց ու հայերիս դիրքերի տարբերությանը:
Մեջբերել
Էջանիշներ