Անկապ օրագիր

[Դեկադա]

Ուրեմն երեկ անկապում կարդում եմ Բյուրի գրառումը...Ամուսնանում եմ: Սկզբում բնականաբար ուրախացա: Ինչ անենք թե չեմ ճանաչում: Հետո մտովի սկսցեի մտածել, որ տեսնես ո՞ւմ հետ ա ամուսնանում: Մինչև հիմա ոնց հասկացել եմ գրառումներից էնքան էլ « խելոք» հայ աղջկա տպավորություն չի թողել: Խելացի ա, կայացած հայացքների տեր, ունի դիրքորոշում, որից հաստատ չի շեղվի: Մի խոսքով, մտածեցի. երբեմն վա՛յ էտ տղուն... ո՞նց ա դիմանալու: Մեկ էլ աչքովս ընկավ սմայլիկը: Տխուր... այ մարդ, մի՞թե ես սխալվել եմ ու էս աղջիկը իրոք էնքան խելոք ա, որ իրեն կամքին հակառակ ամուսնացնում են, կամ էլ...
Ձեռքս չգնաց շնորհակալություն տալու, բայց որոշեցի նամակ գրել: Մինչ նամակս տեղ կհասնի ֆբ-ում կարդացի, որ լրիվ բլեֆ էր, սարքովի: Բա ես...այ միամիտ, հարիֆացար: Դարդ ես անում: Բա որ ասում եմ ինքը տենց սուս ու փուս ամուսնացող չի : Ու ես հասկացա մի բան.
...հեքիաթները մի օր վերջանում են, իրենց տեղը մեծահոգաբար զիջելով մեծն ու դաժան իրականությանը:

... մինչև հիմա ծիծաղս գալիս ա հենց հիշում եմ:

[Արևածագ]

Այ մարդ, զարմանում եմ էլի էս ջահելության վրա...

Անցյալ աշնանը բենզալցման կայանից ամուսնուս մի հատ պահպանակ (презерватив) էին տվել: Ինչ- որ գովազդային ակցիա էր: Ինքն էլ որպես պարտաճանաչ ու ազնիվ մարդ, ավտոն նստելիս փողի մանրի հետ նաև էդ պահպանակն ինձ տվեց: Գցեցի պայուսակս:

Համարյա կես տարի է՝ պայուսակիս մեջ է: Տղաս ամեն աստծո օր պայուսակիցս փող է վերցնում: Աղջիկներին ավելորդ տեղը չեմ ուզում նկարագրել, թե էլ ինչ առաջին անհրաժեշտության մանրուք կա պայուսակումս, բայց տղաների համար ասեմ. անձեռոցիկներ, թաշկինակ, գրիչներ, այցեքարտեր, ծամոն, դրամապանակ, շրթներկ ...և այլն...և այլն: Մեկ էլ էդ համար 1 հարմարանքը: Ու տղաս, ամեն օր էդ եղածը խառնշտում է, որ փող վերցնի, բայց մի օր ինձ չհարցրեց.
- Այ մա'մ, էդ պահպանակն ի՞նչ գործ ունի քո սումկան:

Բա որ ես լինեի, ինձ էդքան անտարբեր կպահեի՞... Ես որ էդպիսի բան գտնեի իր պայուսակից կամ գրպանից , ամենապակասը՝ կես ժամվա քարոզն ապահովված էր...

[Chilly]

Ժողովուրդ, գիտե՞ք ինչի վրա եմ զարմանու՞մ, որ տենց եք վերաբերվում մեծ մասդ Վալենտինի տոնին, ախր ի՞նչ գիտեք էդ Վալենտինի տատը հայ չի եղել Համ էլ դա ի՞նչ էական ա, սիրող մարդու համար ամենապուճուր առիթն էլ ա առիթ, չսիրող մարդն էլ թող ոչ մեկին բան չնվիրի

[Արևհատիկ]

Մեր հարևանի երեխայի մոտ սովորություն ա դարձել՝ հենց նստում եմ կոմպի մոտ, գալիս ա, թե «Արև, ես ուզում եմ էդ նկարները նայեմ»:
Երեկ հերթական անգամ, եկավ նստեց գիրկս, որ նկարները նայի: Ես էլ էդ պահին ակումբի թեմաներն էի կարդում: Ասում եմ.
-Բայց ես նկար չեմ նայում, սպասի կարդամ վերջացնեմ, հետո կբացեմ կնայես:
-Ոչինչ ես նայում եմ էս նկարները (ավատարները):

Որոշեցի մինչև վերջ թերթեմ էջը, ինքը նկարները նայի, որ հանգիստ կարդամ: Մեկ էլ երեխայի աչքը գրավեց Ռուֆուսի ավատարը ու սկսվեց երեխաներին հատուկ հետաքրքրասիրական հարցաքննությունը
-Արև, դու էս տղային ճանաչում ե՞ս:
-Հա:
-Բա ինքը ո՞վ ա:
-Դե դու իրեն չես ճանաչում, ո՞նց բացատրեմ:
-Ոչինչ, դու անունը ասա:
-Անունը Հայկ ա:
-Հաաա՜ ինքը մեր հարևան Հայկ չի չէ՞ Ուրիշ Հայկ ա:
-Հա, մեր հարևան Հայկը փոքր Հայկ ա, ինքը՝ մեծ:
-Հմմմ , մեր հարևան Հայկը փոքր ա, դպրոց ա գնում, ինքը մեծ ա, ուրեմն ինքը գործի ա չէ՞ գնում

Ռո՜ւֆ, ստեղ քեզնով լուրջ հետաքրքրվող երկրպագուհի ունես

[Սլիմ]

Ոչ մի անգամ չէի մտածել, որ աշխատանքիս կից պիտի շեֆ որսամ, մի շաբաթա արդեն էտ մարդը կոնկրետ խուսափումա ինձանից: Մեկա բռնցնելու եմ, մեկա աշխատավարձս բարձրացնելու ես

[Դեկադա]

Աշխարհում ամենավատը գիտեք ի՞նչն ա...ազատությունը: Մարդ չգիտի հետը ինչ անի: Ինչ ուզում ես արա: Որ զբաղված էի ամեն րոպե պլանավորում էի, թե ինչ կանեմ հենց ազատ ժամանակ ունեցա: Նույնիսկ մտովի ցուցակ էի կազմել մի քանի կետից: Բայց էտ կազմածս հենց զբաղվածությանս հետ համընթաց իրականցրեցի ու հիմա ազատ եմ...ընդամենը մինչև վաղը ու չգիտեմ թե ի՞նչ անեմ ինձ մեծահոգաբար տրամադրված նորին գերազանցություն ազատության հետ: Լավ...վարկանիշներս նայեցի: Նայեցի իմ տվածները: Ես՝ ամեն պատեհ առիթի խոսացողս, որ զգուշավորությամբ եմ մոտենում սեր, սիրելի և նմանատիպ բառերին վարկանիշ եմ տվել մեկին, ով «իմ սիրելի ակումբցին» ա բայց...չգիտեմ էլ ով ա: Տեսնես բա ո՞նց ա սիրելիս դառել: Ժողովուրդ նայեք ձեր վարկանիշայնի մեկնաբանությունները այլոց տված ու նրանցից ստացած և «Ինչու են մարդիկ սուտ խոսում» թեման ինքնստինքյան կփակվի...մենք բոլորս ենք սուտ խոսում:...ավելի ստելով էլ գրում ենք:

...բլոգներում կա մի լավ հնարավորություն: Ժամանակ առ ժամանակ հնարավոր ա լինում անպետք, պահի էմոցիաները արտահայտած բառերը ջնջել: Shift-Delete-ն ստեղ էլ ա պետք:

[Gayl]

Ինչպես կարելի է լինել 25 տարեկան, բայց մանկապարտեզի մտածելակերպով տղամարդ, չգիտես խնդաս, թե ապշած լսես, թե գիշերվա 10 ին ինչի համար ա եկել հասել դռանդ շեմը:

- Ախպեր մեր քրոջը դու՞ ես երեկ ծաղիկ տվել
-Ձեր ու՞մ:
-Իմ
-Հա ինքնա տվել, հետո՞
-Ախպեր քուրս նեղվելա, թող էլ տենց բաներ չանի:
-Բա որ նեղվելա խիա վեկալել, նեղվելո՞վ ու էնքան շնորքով ա, որ ժպտալով ասում ա. «էս ինչ սիրունա՞»:
---
Այ հորթեր բան ու գործ չունեք, մարդկանց նեռվերին եք սղոցու՞մ:

[Դեկադա]

Հիշո՞ւմ եք ակումբում թեմա կար « Իմ զենքը...»:

Իմ զենքը իմ լռությունն է… պարզվում ա, որ ոչ թե ես եմ էտ զենքը օգտագործում, այլ ինքն ա ինձ օգտագործում: Տեսնեմ մինչև երբ:

[My World My Space]

Աղջիկն այնքան ամաչկոտ էր, որ ամաչեց տղային ասել Ո՛Չ....

[Սլիմ]

Ոնց եմ մարդիկ իրանցից վանում էն ինչ շատ են սիրում, նրան ում սիրում են, ինչի են վանում? Ինչիա պետք խառնել ամեն ինչ, որ հետո էլ էտ խառնաշփոթի մեջ խճճված , փորձես մի բան շտկել? Ինչի չի կարելի հանգիստ, միապաղաղ ապրել առանց ավելորդ նյարդային վիճակների?

[Հայուհի]

Այսօրվա նման դրական օր վաղուուուց չեմ ապրել
Շնորհակալ եմ, որ դու կաս... Շնորհակալ եմ , որ քեզ նման մարդու հետ բախտ է վիճակվել ծանոթանալու, շփվելու... Ես քեզ շաաատ եմ սիրում, Արտակ ջան

[ars83]

Էպատաժ, épater բայից, զարմացնելու ձգտում, հաճախ՝ հասարակությունում ընդունված նորմերին կամ հայացքներին միտումնավոր հակադրման միջոցով:
Սա պետք է տարբերել նորություն հայտնելուց: Մարդ կա նոր, հետաքրքիր բան է ներկայացնում, դիմացինը լսում/կարդում է, չի հասկանում, ու ասում է՝ այս մարդը թիթիզանում էր: Մակերեսային տեսակետ:
Բայց շատ հաճախ էպատաժն առկա է: Ֆեյսբուքյան կարգավիճակների մեծ մասը՝ էպատաժ, դիպուկախոսության կամ խորհրդավորության քողի տակ: Ֆորումյան օրագրերի վերնագրերի զգալի մասը՝ էպատաժ: Վատ չէ, իհարկե, գրավիչ, ակնբախ վերնագիրը, բայց երբեմն քիչ թե շատ ակնառու էպատաժ է: Ճաշակով մատուցված էպատաժը նույնիսկ հաճելի կարող է լինել որոշ դեպքերում, բայց դա էլ է ջանքեր պահանջում:
Ու երբեմն հոգնում ես ամենասփյուռ էպատաժից. ավելի լավ է եփած կարտոֆիլը, քան սխտորով ու նարնջով աղցանը:

[Rammstein]

Ի՞նչ պետք է անի խանութպանը, որպեսզի իր ապրանքը գնեն` այն էլ մյուս տեղերի համեմատ 15-30% բարձր գնով. չգիտեմ ինչ պետք է անի, բայց հաստատ պիտի աշխատի էնպես չանել, որ մարդը առեւտուր անելուց (կամ չանելուց) հետո մտքում մի երկու հայհոյանք հնչեցնելով հեռանա:

Հրապարակի փոստի շենքին կից կրպակին բոլորս էլ պիտի որ ծանոթ լինենք ու պիտի որ իմանանք, որ դա թերեւս Հայաստանի ամենաթանկ առեւտրի կետերից է` ինչ ա թե կենտրոն տեղ ա: Երեկ 250 դրամի բան եմ առնում, մոտիս մանրերն էլ նենց էին, որ 50 դրամը պիտի երկու 20-անոցով ու մեկ 10-անոցով վճարեի: Պարզվեց սրանք 20-անոց ու 10-անոց չեն ընդունում` պատճառաբանելով, որ իրանցից հետո դա չեն վերցնում (ինչին ես չեմ հավատում):

Չգիտեմ` ում դեպքում ոնց, բայց իմ դեպքում էդ բուդկեն ցմահ զրկվեց մեկ հաճախորդից ու որ սաղ Հայաստանում հաց ու ջուր չլինի, մենակ էդ բուդկում լինի, մեկ ա չեմ առնի:
Ամեն դեպքում չեմ կարողանում հասկանամ` իրո՞ք էնքան առեւտուր են անում, որ արդեն ծովը ծնկներից ա ու մի հաճախորդ ավել կամ պակասը իրանց չի հետաքրքրում, թե՞ պարզապես կատարյալ ախմախ են:
Ինչեւէ, չնչին հարց ա, բայց իմ համար սկզբունքային ա:

[Սլիմ]

Մարդ էլ մի շաբաթ հետախուզական լուրջ աշխատանքով զբաղվի ու վերջում ստանա աշխատավարձի բարձրացում 10.000 դրամով, ոնց որ ծաղրի ...-ի տղեն

[Գեա]

Գիշերվա մոտավորապես տասնմեկն էր : Դեղատան աղջիկը հոգնած րոպեներն էր հաշվում թե երբ է գալու ժամը տասներկուսը ,որ վերջապես տուն գնա: Երեք շաբաթ էր, ինչ աշխատում էր դեղատանը ու արդեն ինչ ասես չէր տեսել:Ամենաշատը նարկոմաններից էր վախենում:Դեռ դրանց հետ առնչություն չէր ունեցել,բայց երեկոյան ժամերին սիրտը սկսում էր թփթփալ:
Դուռը բացվեց ու ներս մտավ հերթական հաճախորդը:Տղա էր:Աղջիկը լարվեց ,տղան մի տեսակ խառնված էր, ու մտամոլոր:Բա որ նարկոման լինի?
_Ինչ եք ուզում?
-Քուրիկ ջան ինձ մի հատ լատեքս կտաս?
"Ոնց եմ հոգնել էս անգրագետներից,ասա լատեքսն ինչ է այ հիմար,երևի Լայֆտեք ֆիրմայի մեջքի գոտիներից է ուզում,էն որ ռադիկուլիտի ժամանակ են օգտագործում, ու մինչև ապտեկա է հասելԼայֆտեքը է լատեքս է դառել:
_ Ձեր համար է?
_Հա,_ կամաց պատասխանեց տղան:
Ինչ չափ եք ուզում գնել?:
Տղայի դեմքը կամաց գունատվեց, հետո կարմրեց,իսկ վերջում մի կերպ գլուխը կախ գցած կմկմաց
Չչգիտեմ, դա կարևոր չի:
-Ոնց կարևոր չի,դրանք մի քանի չափսի են լինում ,եթե սխալ ընտրեք օգտագործել չեք կարողանա:Լավ ես կվերցնեմ չափը մենակ հիմա սանտիմետր բերեմ գամ ,_ փնթփնթաց աղջիկը ու շրջվեց,որ վերցնի սանտիմետրը:
Այդ պահին թիկունքում լսեց քայլերի արագ թփթփոց:Դա փախչող տղայի ոտքերի ձայնն էր:
Խեղճ տղա... նա ընդհամենը պահպանակ էր ուզում գնել: