Հայը քաջ է

[Գալաթեա]

Բարի եղեք ինձ վախկոտ ազգի անուն ասեք էլի...

Պարզ չի՞ Հայկ ջան: Բացի հայերից ցանկացած այլ ազգ:
Որի վրա ուզում ես՝ մատդ դիր:

[SSS]

«Դու վախկոտ ես, դու ստրուկ ես, դու հայ ես»:
Ալեքսանդր Սերգեյի Պուշկին

Իհարկե, ես չեմ ասում, թե Պուշկինը ճիշտ է ասել, բայց եկեք՝ չտառապենք սնապարծ ոգևորությամբ այլոց բնորոշումներից մեր մասին, եկեք՝ փորձենք քաջ լինել ոչ թե ի հաստատումն մեր հայ լինելու, այլ մարդավայել ապրելու համար

Պուշկինն այդ իմաստով չի ասել, գործը կարդալ է պետք ...

[SSS]

Ты не чеченц, ты старуха, ты трус ,ты раб , ты Армянин
Ասում է պուշկինի հերոսը իր որդուն, քանի որ նա գողություն չի արել, անպաշտպան մարդուն դաժան կերպով չի սպանել... ,ցավոք ձեռքիս տակ չկա
Մյուս անգամ երբ ձեզ ինչ որ մեկն ասի, լավ կլիներ իմանայիք ,թե ինչի համար է Պուշկինն այդ բառերն օգտագործել Չեչենի շուրթերից

[Chuk]

ԳԱԳԻԿ ԱՐՔԱՅԻ ՎՐԵԺԸ

Կեսարիայի հույն մետրոպոլիտ Մարկոսը սաստիկ հայատյաց էր: Նա նույնիսկ իր շան անունը Արմեն էր դրել: Հայոց Գագիկ արքան լսել էր այդ մասին եւ խիստ զայրացել: Մի օր նա գալիս է Կեսարիա ու ցանկություն հայտնում իջևանել մետրոպոլիտի մոտ: Մարկոսը լսելով այդ ուրախանում է և հրամայում իր ամբողջ տունը զարդարել, ապա ընդառաջ է գնում Գագիկին ու մեծ պատիվներով նրան բերում, տեղավորում իր տանը:
Ճաշկերույթի ժամանակ Գագիկը դիմում է Մարկոսին. «Լսել եմ, որ դու մի զորեղ շուն ունես ուզում եմ տեսենոլ նրան»: Մարկոսը հասկանում է, որ գլխին փորձանք է գալու, և չլսելու է տալիս արքայի պահանջը: Գագիկը կրկնում է ասածը, ստիպված կանչում են շանը, բայց` առանց անունը տալու: Բնականաբար, շունը չի գալիս:
«Անունը տվեք, որ գա»,- խորամանկ ժպիտով հուշում է արքան: Ի վերջո, Մարկոսը գինու ազդեցության տակ կանչում է. «Արմեն, Արմեն»: Ներս է մտնում առյուծանման մի շուն: «Այս շան անունն Արմեն է»,- հարցնում է արքան: «Քաջ է ու ամեհի դրա համար էլ արմեն ենք ասում»,- փորձում է ելք գտնել Մարկոսը: «Հիմա կտեսնենք, թե ով է քաջ` Արմե՞նը, թե՞ Հռոմը»,- վրա է բերում Գագիկը:
Նրա թիկնապահները պատրաստել էին մի պարկ, եւ արքայի ազդանշանով շանը խոթում են դրա մեջ: Մարկոսը, կարծելով, թե շանն ուզում են իրենից խլել, զայրանում ու սկսում է գոռգոռալ թիկանապահների վրա: Բայց վերջիններս բռնում են մետրոպոլիտին ու զոռով խցկում այնտեղ, որտեղ նրա շունն էր: Հետո Գագիկի հրամանով սկսում են դրսից փայտով խփել շանը: Պատմիչ Մատթեոս Ուռհայեցին գրում է. «ատամների կռճտոց ու սրտի հառաչ էր դուրս գալիս պարկից, այսպիսի տանջանքներով սատակեց չար և պիղծ անարգիչը` դառնալով շան ճարակ: Այնուհետև Գագիկը հրամայեց ավարի մատնել Մարկոսի տունը»:

Էս քաջությու՞ն ա, թե՞ մանրախնդրություն, ասել կուզի՝ թուլություն

[Լեռնցի]

Իսկ հայերի ստորութիւնների մասին թեմա չբացէ՞նք:
Ամէն ինչ բալանսի մեջ է գեղեցիկ:

Թե՞ գէգէցիկ

Եթէ էդ թեման քեզ շատ է հոգեհարազատ, բացի:
Բայց նախքան բացելը, յատուկ սէնց դէպքերի համար Նժդեհի նամակն եմ դրել այստեղ, որ տամ քո պէս մտածողներին:

Մասնավորապէս մէջբերեմ`

Ի~նչ, չգիտէ՞ք, որ հայրենիքի մասին պիտի չխօսել, եթէ համոզուած չէք, որ ձեր խօսելուց յետոյ դա աւելի գեղեցիկ, ցանկալի, աւելի պաշտելի պիտի դառնայ:

Բարի եղեք ինձ վախկոտ ազգի անուն ասեք էլի...

Պատուարժան Ռուֆուս:
Այս թեման բացուած է հայերի համար:
Եթէ շատ եք ցանկանում օտար ազգերի սխրագործութիւնների խօսել, կարող եք առանձին թեմայ բացել:

[Լեռնցի]

Էս քաջությու՞ն ա, թե՞ մանրախնդրություն, ասել կուզի՝ թուլություն

Էդ "մանրախնդրութեան", ասել կուզեիր "թուլութեան" բացակայութեան պատճառով, այսօր ամէն մի մողես իրեն թոյլ է տալիս ծաղրել ՀԱՅ ազգին:
Որ մի երկուսի աչքը էսօր էլ տէնց հանուի, էդ մողեսները կը մտնեն իրենց սիրած բները ու ծպտուն չեն հանի:

[Chuk]

Էդ "մանրախնդրութեան", ասել կուզեիր "թուլութեան" բացակայութեան պատճառով, այսօր ամէն մի մողես իրեն թոյլ է տալիս ծաղրել ՀԱՅ ազգին:
Որ մի երկուսի աչքը էսօր էլ տէնց հանուի, էդ մողեսները կը մտնեն իրենց սիրած բները ու ծպտուն չեն հանի:

Առաջին գրառմանդ մեջից մի բառ չհասկացա: Էն «Դրուագ» որ գրել էիր, էդ ի՞նչ ա, գրական ժա՞նր ա

[Գալաթեա]

Եթէ էդ թեման քեզ շատ է հոգեհարազատ, բացի:

Ով քաջ ու ազգասէր բարէկամ, ինձ հոգեհարազատ է այն, ինչ ճիշտ է, ոչ թե այն ինչ ես իմ սին երազներում և ցուցադրական հայասիրութեանս միջումը ներկայացնում եմ որպես ճիշտ:

[Skeptic]

Ты не чеченц, ты старуха, ты трус ,ты раб , ты Армянин
Ասում է պուշկինի հերոսը իր որդուն, քանի որ նա գողություն չի արել, անպաշտպան մարդուն դաժան կերպով չի սպանել... ,ցավոք ձեռքիս տակ չկա
Մյուս անգամ երբ ձեզ ինչ որ մեկն ասի, լավ կլիներ իմանայիք ,թե ինչի համար է Պուշկինն այդ բառերն օգտագործել Չեչենի շուրթերից

Առաջին էջում ես գրել էի... Тазит

[Hayazn]

Քաջություն ասիք մի դեպք հիշեցի :
Սրանից մի 15 տարի առաջ լօս - ում բենզինի լցակայանում աշխատող մի Հայ տղա կար :
Մի օր ներս է մտնում մի մեքսիկացի , ատրճանակը ձեռքին և պահանջում է փողերը և գարեջուր :
Այս ամենը նկարահանված էր լցակայանի « սեքյուրիթի կամեռայի » վրա և նորությունների ժամանակ հեռուստացույցով ցուցադրեցին , թէ ինչպես այս Հայ տղան ապտակեց մեքսիկացուն և ատրճանակը ձեռքից վերցրեց :
Հաղորդավարները իհարկե նշեցին , որ այդ տղան Հայ է և վերջում կին հաղորդավարուհին հարցրեց տղամարդ հաղորդավարին թէ , - ինչ կանեիր եթե դու լինեիր այդ տղաի փոխարեն և զենքը քեզ վրա պահեին : Տղամար հաղորդավարը ասաց , - ես կթրջեի իմ շալվարը :

[Շինարար]

Թե ինչ խարդավանքների է դիմում հայոց քաջ արքան, որպեսզի իր միակ ու անկրկնելի պուտպուտուրիկ ձին չտա Ատրպատականի վախկոտ սատրապին:

Թե ինչ իմաստով է օգտագործել Պուշկինը այդ արտահայտությունը, էական չէ, չեմ կարծում, թե այդքան բարդ էր ընկալել, թե ինչու էի ես այն մեջբերել: Վախկոտ ռուսների գրականությունը լի է քաջ հային արմյաշկա՝ հայիկ, անվանող ստեղծագործություններով, նույնիսկ Չեխովը չի վարանում հայ հիրավի հանճարեղ, իմ կողմից պաշտելի ծովանկարիչ Այվազովսկուն անվանել ծեր և սահմանափակ արմյաշկա, ցույց տվեք ինձ հայ գրականության մի ստեղծագործություն, որում նման կերպ համարձակություն ունենան մեր գրողները անվանելու այլ ազգերին: Իհարկե, դա հրաշալի է, որ մենք այլոց չենք արհամարհում, իհարկե Սևակի «Քիչ ենք, բայց հայ ենք»-ը ես էլ եմ պաշտում, բայց ցավալի է, որ մենք՝ քաջ հայերս թույլ ենք տվել մեզ արմյաշկա անվանելու: Վերջում նշեմ, որ հարգելի Լեռնցի, ե իսկապես բարձր եմ գնահատում քո հայրենասիրությունը և անկեղծորեն քեզս շատ եմ հարգում՝ չճանաչելով հանդերձ, բայց հայի ոգին բարձրացնելու համար նման թեմայի ստեղծմանը ներողամիտ ժպիտով եմ վերաբերվում, ինչն էլ արտահայտում եմ իմ գրառումներում

[Մեղապարտ]

Թե ինչ խարդավանքների է դիմում հայոց քաջ արքան, որպեսզի իր միակ ու անկրկնելի պուտպուտուրիկ ձին չտա Ատրպատականի վախկոտ սատրապին:

Թե ինչ իմաստով է օգտագործել Պուշկինը այդ արտահայտությունը, էական չէ, չեմ կարծում, թե այդքան բարդ էր ընկալել, թե ինչու էի ես այն մեջբերել: Վախկոտ ռուսների գրականությունը լի է քաջ հային արմյաշկա՝ հայիկ, անվանող ստեղծագործություններով, նույնիսկ Չեխովը չի վարանում հայ հիրավի հանճարեղ, իմ կողմից պաշտելի ծովանկարիչ Այվազովսկուն անվանել ծեր և սահմանափակ արմյաշկա, ցույց տվեք ինձ հայ գրականության մի ստեղծագործություն, որում նման կերպ համարձակություն ունենան մեր գրողները անվանելու այլ ազգերին: Իհարկե, դա հրաշալի է, որ մենք այլոց չենք արհամարհում, իհարկե Սևակի «Քիչ ենք, բայց հայ ենք»-ը ես էլ եմ պաշտում, բայց ցավալի է, որ մենք՝ քաջ հայերս թույլ ենք տվել մեզ արմյաշկա անվանելու: Վերջում նշեմ, որ հարգելի Լեռնցի, ե իսկապես բարձր եմ գնահատում քո հայրենասիրությունը և անկեղծորեն քեզս շատ եմ հարգում՝ չճանաչելով հանդերձ, բայց հայի ոգին բարձրացնելու համար նման թեմայի ստեղծմանը ներողամիտ ժպիտով եմ վերաբերվում, ինչն էլ արտահայտում եմ իմ գրառումներում

Քաջը չի նսեմացնում ,հարգելիս հռուսը(սոխը)լավ գիտի թե ով է հայը իր անծայրածիր երկրում:
Մի անթև հայը քսան ռուս արժի:
Իսկ չեչենների հետ կապված մի պստլիկ պատմություն ,1992թվականին չեչենական ջոկատը Շամիլ Բասաեվի գլխավորությամբ կռվում էր Ղարաբաղում ադրբեջանցիների կողմից:Դա այն ժամանակ էր երբ «հայը բահից էր կրակում »:Չեչենները հրաժարվեցին կռվին մասնակցելուց ասելով ,որ անհնար է հայերի հետ կռվել:
Սա այն Շամիլ Բասաեվն էր որը հետո ռուսաստանին մատի վրա պետք է խաղացներ, իրկ ռուսական զին ուժը իր զենք ու զրահով չէր կարողանում ծպտուն հանել:

[Շինարար]

Քաջը չի նսեմացնում ,հարգելիս հռուսը(սոխը)լավ գիտի թե ով է հայը իր անծայրածիր երկրում:
Մի անթև հայը քսան ռուս արժի:
Իսկ չեչենների հետ կապված մի պստլիկ պատմություն ,1992թվականին չեչենական ջոկատը Շամիլ Բասաեվի գլխավորությամբ կռվում էր Ղարաբաղում ադրբեջանցիների կողմից:Դա այն ժամանակ էր երբ «հայը բահից էր կրակում »:Չեչենները հրաժարվեցին կռվին մասնակցելուց ասելով ,որ անհնար է հայերի հետ կռվել:
Սա այն Շամիլ Բասաեվն էր որը հետո ռուսաստանին մատի վրա պետք է խաղացներ, իրկ ռուսական զին ուժը իր զենք ու զրահով չէր կարողանում ծպտուն հանել:

Հարգելի Մեղապարտ, քանի որ ես իմ գրառման մեջ չասացի, թե ռուսը կամ չեչենը կամ ասորին հայից ավելի քաջ են կամ պակաս քաջ են, ուստի չհասկացա, թե ձեր գրառումը ինչով էր պատասխան իմին և ինչու եք այն մեջբերել՝ դրանով իսկ տպավորություն ստեղծելով, թե ես իմ գրառմամբ հային նսեմացրել եմ և Դուք էլ ինձ հակառակն եք համոզում: Ձեր արարքը կոռեկտ չէ

[kyahi]

Ես ասեմ իմ կարծիքը այս հարցի շուրջ…
Հայերի մեջ կային քաջեր, որոնց պետք է իսկապես մեծարել, ես օրինակ մի այլ կարգի հպարտություն եմ զգում, երբ մտածում եմ, թե ինչ մեծ գործ է կատարել Աղբյուր Սերոբը…իսկ ինչ վերաբերվում է հիմա հայերին, մենք քաջ չենք ու շատ էլ վախկոտ ենք, հենց պատերազմի անուն ենք լսում միանգամից մտքներիս գալիս ա փախչել Հայաստանից…
Նորից եմ կրկնում մենք ունեցել ենք շատ հիանալի ու հարգանքի արժանի քաջեր, որոնց թիվը ցավոք այդքան էլ մեծ չէ…

[Chuk]

Մոդերատորական. Պատմության բաժնին անհամապատասխան թեման փակվում է: