Հիմա պետք է մտածել, թե ինչն է կարևոր, ինչն է նյութական, շոշափելի ու ինչ է ինձ պետք: Էս տարի պետական քննություններ ունեմ: Ի՞նչ եմ անելու, բռռռ:Տարեսկզբի բացականերիս պատճառով արդեն ահագին տուժել եմ, ֆրանսիացու լեկցիաներ եմ բաց թողել, որ ուրիշների նշումներով անհնար է հասկանալը: Իսկ կիսամյակային քննությունները դեկտեմբերին են: Տակն 2 ամիս բան մնաց:
Գիտե՞ք, որ փոքր էի, ահավոր մեծ կամքի ուժ ունեի: Ու շատ պատասխանատու էի: Եղել է՝ ընդամենը մի օր տնային աշխատանքը չեմ կատարել, քունս ոչ մի վայրկյան չի տարել: Գիշերվա կեսին հելել գրել եմ ու հաջորդ օրը խիղճս հանգիստ գնացել դասի: Անին ժամանակին կարգին, խելացի, ուժեղ աղջիկ էր: Դպրոցում ամենալավն էր սովորում: Ու ինքը միշտ առաջինն էր ամեն ինչում, ինչ ձեռնարկում էր:Փոքր ժամանակ լողի էր գնում (դե, նշեմ, որ 90-ականներից մինչև 00-ների սկիզբը Գյումրիում, որ լսում էին լողի եմ գնում, աչքերը չռած նայում էին վրաս, չկար այդպիսի բան
Իսկ հիմա ինչի՞ եմ նման: Նույնիսկ առաջին տասնյակում չկամ կուրսի ցուցակում, էն դեպքում, որ կարող եմ հենց առաջինը լինել: Ֆիզիկապես դառել եմ ահավոր թույլ ու նվազ մեկը: Սարսափելի եմ լողում: Մի հեծանիվի եղածն ինչ էր, էդպես էլ չսովորեցի: Թե ու՞ր կորավ էդ Անին, ես էլ չգիտեմ: Ուզում եմ գտնեմ իրան:
Մեջբերել
Էջանիշներ