Disclaimer Այս անձնական օրագրում դուք ոչ սեքս կգտնեք, ոչ էլ թմրանյութեր, սակայն Rock & Roll-ին դեռ կանդրադառնանք
Disclaimer Այս անձնական օրագրում դուք ոչ սեքս կգտնեք, ոչ էլ թմրանյութեր, սակայն Rock & Roll-ին դեռ կանդրադառնանք
I may be paranoid but no android!
Jarre (02.09.2010), Moonwalker (08.03.2013), Բարեկամ (11.06.2010)
Թեմային համաշունչ մի երգ դնեմ, նոր անցնենք առաջ
Ian Dury - Sex & Drugs & Rock & Roll
I may be paranoid but no android!
Էս վերջերս նկատել եմ, որ Երևանը Դելի է դարձել, մարդիկ որտեղ ուզենան, իրենց բնական կարիքները կհոգան...
Մի շաբաթ առաջ Իմփրեշնի հետ Մանկական Երկաթուղում էինք: Երկաթուղու կայարանի մոտ մի քանի տղամարդ նստած նարդի էին խաղում: Մեկը վեր կացավ, մոտեցավ մեզ ամենամոտ ծառին, շալվարն իջացրեց ու սկսեց միզել:Ստիպված էդ ծառի հակառակ կողմում սպասեցինք, մինչև գործը վերջացներ, նոր շարժվեցինք: Ի դեպ տարածքում լիքը մարդ կար, բայց դե էդ մարդը թքած ուներ դրա վրա:
Մի ժամ առաջ Կոմիտասով էի քայլում, մի մարդ մոտեցավ մայթի ու փողոցի արանքն ընկած ծառերից մեկին, շալվարն արձակեց ու սկսեց միզել...
Դեռ լավ ա, որ մյուս կարիքներն էլ հենց փողոցի մեջտեղում չեն հոգում...Զզվելի է, գոնե էնպիսի տեղեր անեն, որ մարդկանց աչքից հեռու լինի, վերջիվերջո տհաճ ա
I may be paranoid but no android!
Չնայած գիշերվա ժամը չորսն էր, բայց օդանավակայանի ժամանման սրահում տոթ էր, շնչելու օդ չկար: Ականջակալները ականջներս խրած երաժշտություն էի լսում ու հետևում կողքս տեղի ունեցող անցուդարձին: Դիմավորողները հավաքվել էի ելքի ապակու մոտ ու ծաղկեփնջերով, փուչիկներով, անհանգիստ հայացքներով հետևում էին դուրս եկող մարդկանց: Գրկախառնություններ, համբույրներ, քրտինքի հոտ, լաց, նորից գրկախառնություններ, ժպիտներ, համբույրներ, քրտինքի հոտ, ջերմություն....
Ցուցանակը ձեռքիս սպասում էի երկու բելգիացի ոստիկաններին, ում պետք ա դիմավորեի ու ուղեկցեի մինչև հյուրանոց: Հերթով ուսումնասիրում էի դուրս եկող մարդկանց, բայց բելգիացիները ոնց որ թե չկային: Սպասասրահում մարդիկ սկսեցին քչանալ, ցուցանակը արդեն ճմռթվել էլ, ականջներումս հնչող Under Pressure երգը ճնշում էր, արդեն մի կերպ էի ոտքի վրա կանգնում... Արդեն երկու ժամ ա անցել, ժամանող մարդկանց հոսքը դադարեց... Զանգում եմ հյուրանոց, որպեսզի ճշտեմ, կարո՞ղ ա ինձ չեն տեսել ու ինքնուրույն են հասել հյուրանոց: Օթել Էուղոպ (չգիտեմ ինչ), Մաղինե ա թելեֆո՞ն.... չէ, ոչ ոք չի եկել, միգուցե ձեզ սխա՞լ տեղեկություններ են ասել:
ՍՄՍ եմ գրում, պատասխանը երկար սպասեցնել չի տալիս. բայց մենք վաղն ենք ժամանալու, ինչու՞ եք այսօր գնացել օդանավակայան:
Պարզվում ա թյուրիմածություն ա եղել, պարզվում ա, հունիսի յոթին ոչ թե վայրէջքն ա լինելու, այլ թռիչքը, ժամանալու են ութին... Ինչևէ, պատասխանում եմ, կներեք որ արթնացրի, կհանդիպենք վաղը
Պատասխանում են. ինձ էլ կներեք, որ անհանգստություն պատճառեցի
Արդեն լուսաբաց էր: Տաքսիի մեջ մի կերպ դիմադրում էի, որ չքնեի, սակայն միանգամից սթափվեցի, երբ լսեցի թե ինչքան պետք ա վճարեմ
I may be paranoid but no android!
Agni (07.06.2010), ars83 (08.06.2010), Chuk (07.06.2010), Gayl (12.06.2010), helium (12.06.2010), impression (11.06.2010), Jarre (02.09.2010), My World My Space (07.06.2010), Norton (07.06.2010), One_Way_Ticket (11.06.2010), Quyr Qery (15.04.2011), Renata (06.10.2011), Smokie (05.05.2011), Sona_Yar (11.06.2010), Valentina (20.08.2010), Yevuk (17.06.2010), Zhor(ARM) (27.10.2010), Արշակ (12.06.2010), Արևհատիկ (12.06.2010), Բարեկամ (11.06.2010), Դատարկություն (02.07.2010), Երվանդ (12.06.2010), Էլիզե (07.06.2010), Ժունդիայի (07.06.2010), Ինչուիկ (25.07.2010), Լուսաբեր (12.06.2010), Հայուհի (07.06.2010), Մանուլ (11.06.2010)
Չնայած գիշերվա ժամը չորսն էր, բայց օդանավակայանի ժամանման սրահում տոթ էր, շնչելու օդ չկար: Ականջակալները ականջներս խրած երաժշտություն էի լսում ու հետևում կողքս տեղի ունեցող անցուդարձին: Դիմավորողները հավաքվել էի ելքի ապակու մոտ ու ծաղկեփնջերով, փուչիկներով, անհանգիստ հայացքներով հետևում էին դուրս եկող մարդկանց: Գրկախառնություններ, համբույրներ, քրտինքի հոտ, լաց, նորից գրկախառնություններ, ժպիտներ, համբույրներ, քրտինքի հոտ, ջերմություն....
Ցուցանակը ձեռքիս սպասում էի երկու բելգիացի ոստիկաններին, ում պետք ա դիմավորեի ու ուղեկցեի մինչև հյուրանոց: Հերթով ուսումնասիրում էի դուրս եկող մարդկանց, սմս է գալիս. «Մենք արդեն ժամանել ենք, շուտով դուրս կգանք»: Արտասահմանցիների համար շատ եմ թարգմանություններ արել, գիդ եմ աշխատել, չնայած լիցենզիա չունեմ: Սովորաբար հաճելի մարդիկ են լինում, փորձում եմ Հայաստանը լավագույն կողմից ներկայացնել, վատ կողմերի մասին շատ չխոսել, որպեսզի իրենց մոտ սխալ տպավորություններ չստեղծվեն: Հյուրերին հրաժեշտ տալուց առաջ միշտ փոխանակվում էի email-ներով, խոստանում էինք իրար գրել ու կապ պահպանել իրար հետ, սակայն դրանից հետո իմ ուղարկած նամակները միշտ անպատասխան էին մնում: Կարծում էի, որ բելգիացների հետ էլ նույն կերպ կլինի, բայց երբ իրենց առաջին անգամ տեսա հասկացա, որ իրենք ուրիշ են:
Դիրկը տարիքով ավելի մեծ էր (հիսուն տարեկան), բարձրահասակ, նիհար, բայց ֆորմայի մեջ: Շատ քաղաքավարի ու բարի մարդ էր երևում, զգացվում էր, որ շատ կարդացած ու խելացի մարդ է: Յոհանը Դիրկի հակապատկերն էր, բարձրահասակ, մկանուտ (հայ եզ թիկնապահները կերազեին էդպիսի մկաններ ունենալ), խոլերիկ էր, տեղում չէր կարողանում երկար մնալ, նման անհանգիստ ու կենսուրախ մարդու կողքին դու էլ ես կենսուրախ դառնում...
Զանգում եմ տաքսի սերվիս, տաքսի չունեն: Գրողը տանի, պարզվում ա բոլոր տաքսի սերվիսները մեքենա չունեն, ամենաշուտը մեկ ժամից կուղարկեն: Գիշերվա վեցն է, երեքս էլ հոգնած ենք, պետք է տաքսի ճարենք: Առաջարկում եմ օդանավակայանի տաքսիներից օգտվել, բելգիացիներին ասում եմ, որ գնի մասին նախօրոք կպայմանավորվեմ: Տերմինալից դուրս գալուց տաքսու վարորդները սոված շների պես հարձակվում են մեր վրա, ամեն մեկը պայուսակներից մեկն է բռնում ու քաշում դեպի ավտոմեքենան, ասում եմ, որ հանգիստ թողնեն, տաքսի պետք չի: Մի փոքր հեռանում ենք մի մարդ ա գալիս, առաջարկում ա տաքսիով տանել, առաջարկում եմ 3500դրամ, համաձայնվում է: Մոտենում ենք տաքսուն, ողբալի վիճակում գտնվող կանաչ գույնի լադա է: Բելգիացիներին առաջարկում եմ ուրիշ տաքսի վերցնել, սակայն հրաժարվում են, ասում են այս տաքսին նորմալ ա: Ինչ արած, նստում ենք տաքսի:
Օդանավակայանից տարածքից դուրս գալուց հետո տաքսու վարորդը սկսում է իրենց բիզնեսի մանրամասները բացատրել, սիրտս սկսում է վատ բան գուշակել.
- Բա տղա ջան, հազար հինգը տալիս եմ էնտեղը մլիցուն, հինգ հարյուրը տալիս եմ կտրոնի համար, բա ինձ տակը մի կոպեկ չմնա՞: Ես ձեզ հինգ հազարով կտանեմ:
Արյունը խփում ա գլխիս.
- Մենք երեք ու կեսով ենք պայմանավորվել, հենց հիմա կանգնիր, մենք իջնում ենք, ուրիշ տաքսիով կգնանք:
- Էլ չես կարա իջնես, երկու հազար պտի տաս, բա էդքան փող եմ արդեն տվել...
- Կտա՜մ, էն էլ ոնց հենց հիմա կանգնիր:
Յոհանը հարցնում ա, թե ինչ ա կատարվում, բացատրում եմ, որ տաքսիստը գինը բարձրացրել ա: Յոհանն ասում ա, ամեն ինչ նորմալ ա, հինգ հազար կտանք, բայց թող ստացական տա, որ էսքան գումար ենք վճարել:
Տաքսիստին պահանջները ներկայացնում եմ, համաձայնվում ա: Արդեն մտել ենք քաղաք, տաքսիստը սկսում ա ուրիշ երգ երգել, բա գիտես տուն ունեմ, կնիկ ունեմ, երեխեք ունեմ, բա օգնիր մեզ տղա ջան, էդ թղթի մեջ 5000դրամի տեղը 20 եվրո գրիր, եղած չեղածը երկու հազար դրամ ա ավել, էդ իրենց համար ոչ մի բան ա: Արյունը էլի խփում ա գլխիս:
- Ձե՞ռ ես առնում, ի՞նչ 20 եվրո, հերիք չի՞ մի անգամ գինը թանկացրիր: Էլ ի՞նչ ես ուզում, գրում եմ հինգ հազար ու վերջ, էդ էլ ա քո համար շատ
Հասնում ենք հյուրանոց, տաքսիստը ստորագրում ա թուղթը, ասում եմ, որ դրսում սպասի, հետո կվճարեմ ու ինձ տուն կտանի: Check In լինելուց հետո բարի գիշեր եմ մաղթում Յոհանին ու Դիրկին, պայմանավորվում, որ վաղ առավոտյան պետք է գնանք Երևանի քաղմասերից մեկը ու բարի գիշեր մաղթում: Տաքսու վարորդը կատաղած ինձ էր սպասում, հենց տաքսի նստեցի, սկսվեց մեղադրանքների տեղատարափը... Ականջակալներս դրեցի ականջներս, որպեսզի չլսեմ սկիզբ ու վերջ չունեցող բողոքները, չարչիական մտածելակերպի աննման գոհարները... Հասանք, գումարը դրեցի նստատեղին ու առանց բարի գիշեր մաղթելու դուրս եկա տաքսուց:
Ես դեռ չգիտեի, որ սա ընդամենը ծաղիկներ էին, դրանից հետո բեթար էր լինելու....
I may be paranoid but no android!
Ariadna (21.06.2010), ars83 (11.06.2010), Chuk (11.06.2010), EgoBrain (12.06.2010), Gayl (12.06.2010), helium (12.06.2010), impression (11.06.2010), Jarre (02.09.2010), My World My Space (12.06.2010), Norton (11.06.2010), Quyr Qery (15.04.2011), Rammstein (27.07.2010), Renata (06.10.2011), Rhayader (11.06.2010), Smokie (05.05.2011), Sona_Yar (11.06.2010), Valentina (20.08.2010), Yevuk (17.06.2010), Արշակ (12.06.2010), Բարեկամ (11.06.2010), Երվանդ (12.06.2010), Ինչուիկ (25.07.2010), Մանուլ (11.06.2010), Միքո (12.06.2010)
Հաջորդ օրը Երևանի քաղմասերից մեկում...
Բելգիացիները իրենց հայաստանյան գործընկերոջը նվերներ էին բերել, գործընկերը (եկեք նրան տանք Վարդան անունը), շատ շնորհակալ էր, մի քանի կարևոր և ոչ այնքան կարևոր հարցեր քննարկեցինք, բելգիացիները որոշում տվեցին Վարդանին, որը անգլերենից պետք է թարգմանվեր հայերեն: Վարդանն ասաց, որ այդ մեկ էջանոց որոշումը թարգմանելու համար իրենց մեկ օր ժամանակ է պետք
Բելգիացիները հետ են վերադառնում հյուրանոց հանգստանալու, երեկոյան քաղաքի հետ եմ ծանոթացնում, շատ հիացած են Երևանով: Դիրկին հետաքրքրում էր Հայաստանի պատմությունը, մշակույթը, սոցիալական ու քաղաքական իրավիճակը: Դիրկը բավականին տեղեկացված էր, ահագին բան գիտեր մեր մասին ու շատ խելացի մտքեր էր արտահայտում: Յոհանին այդ ամենը չէր հետաքրքրում, իրեն մենակ հայ աղջիկներն էին հետաքրքրում - մեծ կրծքերով աղջիկներ, սիրուն տուտուզներով աղջիկներ, դեկոլտե տեսնելիս հավասարակշռությունը կորցնում էր, կարճ շրջազգեստներից աչքերը կլորանում էին, բարձրակրունկ կոշիկներից քիչ էր մնում ուշաթափվեր: Ամբողջ օրը փոքրիկ ֆոտոապարատը ձեռքը գաղտագողի նկարում էր հայ աղջիկներին ու հետո հիանում նկարներով: Բարեբախտաբար (թե դժբախտաբար
I may be paranoid but no android!
Ariadna (21.06.2010), Chuk (11.06.2010), EgoBrain (12.06.2010), Gayl (12.06.2010), helium (12.06.2010), impression (11.06.2010), Jarre (02.09.2010), Kita (12.06.2010), My World My Space (12.06.2010), NetX (13.06.2010), Norton (11.06.2010), One_Way_Ticket (11.06.2010), Quyr Qery (15.04.2011), Rammstein (27.07.2010), Rhayader (11.06.2010), Smokie (05.05.2011), Sona_Yar (11.06.2010), Valentina (20.08.2010), Yevuk (17.06.2010), Արամ (04.10.2010), Արշակ (12.06.2010), Բարեկամ (11.06.2010), Երվանդ (12.06.2010), Ժունդիայի (11.06.2010), Ինչուիկ (25.07.2010), Մանուլ (11.06.2010), Միքո (12.06.2010), Նարե (21.06.2010), Ուլուանա (11.06.2010), Չամիչ (21.06.2010)
Մեկ օր անց վաղ առավոտ Երևանի նույն քաղմասում:
Արդեն երրորդ գիշերն է նորմալ չեմ կարողացել քնել, երեկոյան գնացել էինք Տեխաս բար, տուն գնացինք շատ ուշ: Հաճելի ժամանակ անցկացրինք, լիքը ալկոհոլ, ու դեռ մի բան էլ պարզվում ա բելգիացիները հրաշալի հումորի զգացում ունեն (չնայած իրենց բոլոր հումորները ինտիմ ուղղվածություն ունեին): Հա, ինչ էի ասում, քաղմասում էինք, պարզվում ա, էդ մի կտոր թուղթը դեռ չեն թարգմանել, ստիպված ինքս եմ թարգմանում: Պետք է որոշակի գործողություններ անեինք, գտնեինք գողացված գույքը և առգրավեինք: Դրա համար մի թուղթ էր պետք (ստորագրություն ու պեչատ), խնդրեցին մի փոքր սպասել: Սպասեցինք, մի ժամ... Վարդանը խնդրեց սպասել պետի սենյակում, պետը ուզում էր ավելի մոտիկից ծանոթանալ բելգիացի գործընկերների հետ: Ականատես եղանք հայկական չարչիական ապրելաձևի հերթական աննման գոհարներին: Պետի սենյակը շատ փոքր էր, ներսում աղբը ավելի շատ էր քան օգտակար բաները: Պատից կախված էր Armani կոստյումը, սեղանին՝ թանկարժեք նոթբուքը ու iPhone-ը ու մերսեդեսի բանալին, իսկ պետը բողոքում էր, որ իր աշխատավարձը չափից դուրս ցածր ա... Պետը դուրս եկավ ու մեզ թողեց մենակ: Բելգիացիները ինձ ասեցին, որ իրենք ոչ Armani են կրում, ոչ էլ Մերսեդես են վարում, կյանքից էլ շատ գոհ են
Բելգիացիները ապշած են, Հայաստանում ամեն ի՞նչն ա էսպես լինում: Դիրկն ասում է, որ եթե Բելգիայում լինեինք այս ամբողջը մաքսիմում կես ժամ կտևեր... Ինչևէ, սա Բելգիան չէ, սա Հայաստանն է:
Վերջապես թղթերը պատրաստ են, հայ քննիչների հետ գտնում ենք գործարանը, բարեհաջող կերպով գտնում գողացված սարքավորումները, առգրավում, արձանագրություն կազմում և վերջ, միսիան ավարտված է:
Երեկոյան հայկական ռեստորաններից մեկում ընթրելուց հետո նորից գնացինք Տեխաս բար, Յոհանին բարը շատ էր դուր եկել (աղջիկները շատ են
Salsa Night էր, բարում գժական տրամադրություն էր, բարձր երաժշտություն, բոլորը պարում էին... Լույսերը անջատվեց, երևի էլցանցում վթար էր եղել, քանի դեռ մատուցողուհին մոմերն էր վառում, յուրաքանչյուր սեղան բարձրաձայն մի երգ էր երգում: Դվիժոկը միացրին, երաժշտությունը նորից սկսեց նվագել: Տեխասի ծխով լի կիսախավարում իսկական գժանոց էր, սեղանների մոտ ոչ ոք չկար նստած, բոլորը ուս ուսի տված սերտակի էին պարում...
Հոգնեցինք, վերադարձանք սեղանի մոտ: Դիրկը գոհ հայացքով սիգար էր ծխում ու հայկական սառը գարեջուրն էր վայելում, Յոհանը աղջիկներին էր հերթով ուսումնասիրում ու աչքով անում:
Ինձ ծաղրածուի դերում էի զգում, ափսոս, որ չգիտեն, ես էդ պահին պետք է մեկ ուրիշ վայրում լինեմ, ուրիշ մարդկանց հետ: Ափսոս, որ չգիտեն, որ չնայած ժպտում եմ, բայց ուրախանալու բան առանձնապես չկա: Ավելի լավ, որ չգիտեն, հետո կասեմ....
Գիշերվա երեքն ա, արդեն տանն եմ, էլի գիշերը նորմալ չեմ քնելու, առավոտյան պետք է գնամ քաղմաս թղթերի պատճենները վերցնելու
Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 11.06.2010, 17:28:
I may be paranoid but no android!
AniwaR (11.06.2010), Ariadna (21.06.2010), ars83 (11.06.2010), EgoBrain (12.06.2010), Gayl (12.06.2010), helium (12.06.2010), impression (11.06.2010), Jarre (02.09.2010), My World My Space (12.06.2010), NetX (13.06.2010), Quyr Qery (15.04.2011), Rammstein (27.07.2010), Rhayader (11.06.2010), Smokie (05.05.2011), Sona_Yar (11.06.2010), Valentina (20.08.2010), Yevuk (17.06.2010), Արշակ (12.06.2010), Արևածագ (12.06.2010), Բարեկամ (11.06.2010), Երվանդ (12.06.2010), Ժունդիայի (11.06.2010), Ինչուիկ (25.07.2010), Մանուլ (11.06.2010), Միքո (12.06.2010), Նարե (21.06.2010), Ուլուանա (11.06.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ