Մի քիչ ամեն ինչից

[Ժունդիայի]

Գիտեք այդքան հե՞շտ է երջանիկ լինել ու միաժամանակ վախից դողալ: Վախ, որ այն մեկը կփախնի քեզանից ու կարոտով կվազի դեպի իրական աշխարհի գիրկը կրկին:

[Ժունդիայի]

Այսօր ես ինձ հեռու եմ պահում այն ամենից, ինչն ինձ ուշացնում է, ինչն ինձ խաբում է, ինչ ինձ հետ կպահի որոշումներս կայացնելուց: Հիմա միայն մոտ եմ գնում այն ամենին, ինչն ինձ կլրացնի, կերջանկացնի, հաճույք կպարգևի: Օգտվում եմ կյանքի՝ մեզ ընձեռնված բարիքներից: Հիմա ավելի եմ նվիրաբերում անձս, որպեսզի գոհացնեմ: Ինձ մոտ եմ բերում այն մարդուն ում՝ սիրում եմ, ու նրան, ով սիրում է ինձ: ՈՒ վերջերս մարդկանց մոտ միայն դրականն եմ նկատում:

Խորը շունչ քաշիր, հանգստացիր, նյարդայնանալն ում է օգուտ տվել մինչև այսօր: Դիմակայիր, հանդուրժիր, հասկացիր... առանց խնդիրների մարդ դեռևս չեմ հանդիպել: Ապրել ուզիր, ապրելուց էլ՝ լավագույնս ու մինչև հայուր տարեկանն ապրել ուզիր:

Հիմա երջանիկ եմ, հիմա անհոգ եմ, վայելում եմ կյանքն, ինչպես երբեք:

Հիմա հավատում եմ...
Սիրում եմ...

[Ժունդիայի]

Կարող ես միանգամից գրոհել կամ էլ մոտենալ նրբորեն, բայց ոչ այնքան դանդաղ, որպեսզի քնով անցնեմ:
Մի՛ բղավիր ինձ վրա, փոխհատուցելու վատ սովորություն ունեմ:
Առավոտյան, երբ արթնանանում եմ, հումորիս զգացումն անպակս է... բայց թող՝ նախևառաջ ատամներս լվանամ:
Ինձ շատ դիպչիր, հատակպես մազերիս, ու ստիր իմ մահացու գեղեցկության մասին: Ես էլ սեփական կյանք ունեմ, ու այնպես արա, որ կարոտեմ, այնպիսի պատմություններ պատմիր, որոնք ծիծաղ կպարգևեն ինձ, միայն՝ ոչ անեկդոտների տեսքով:
Հա՜, ու մեկ էլ, մի՛ վատնիր ժամանակդ, որը գուցե ժառանգական բնույթ է կրում:

Հավատա՛ արտաբերածս իրական բառերին ու նաև ստերին, իսկ վերջիններս հազվադեպ են, սակայն միշտ էլ ասվում են հանուն լավ վերջաբանի:
Հարգիր արցունքներս, մենակ թող ինձ ու վերադարձիր միայն այն ժամանակ, երբ կկանչեմ քեզ ու երբեք մի հնազանդվիր ինձ, որովհետև ես էլ սիրում, երբ հակադարձում են ինձ: (այսինքն՝ մի՛ լքիր ինձ, երբ արտասվում եմ, պայմանավորվեցի՞նք)

Ավելի ուժեղ եղիր, քան ինքս եմ ու ավելի քիչ՝ այլասեր, ավելի քիչ՝ հոգատար: Մի՛ հագնվիր այդքան կոկիկ: Սիրում եմ, երբ վերնաշապիկը դուրս է լինում տաբատից, ձեռքեր եմ սիրում, սիրում եմ ոտքերը ու հատակապես՝ պարանոցը: Կերկրպագեմ այն ամենը, ինչ իմ ճաշակով ու ցանկությամբ կլինի. շուրթերդ, մազերդ, մազածածկույթդ ու քերծված ծունկդ, ու դու պետք է երբեմն ծնկներդ քերծես, չնայած՝ տարիքիդ:

Կարդա՛, ի՛նքդ ընտրիր գրքերը, վերընթերցի՛ր դրանք: Ատի՛ր տնային կյանքն ու գիշերային խրախճանքները: Եղիր մի քիչ տնական, մի քիչ էլ՝ այս կյանքից: Նկատի չունեմ գիշերային ակումբները, դրանք տխուր մարդկանց համար են:
Մի՛ եղիր հեռուստացույցի գերին, ոչ էլ շիա՝ հակա սունիներին: Մի դեր ընտրիր քեզ համար, որը երբեք չի խաղացվել ու հորինի այն բազում անգամներ:

Խենթացրա ինձ ամիսը մեկ անգամ, ինձ բարի խենթ դարձրա, դարձրա մի գիժ, ով կծիծաղա այն ամենի վրա, ինչը կհանգավորվի հիմար, հույզ, գիշեր, շուրթեր բառերի հետ:
Երաժշտություն սիրիր, սիրախաղերն ու դրանից բխողը՝ նույպես, մի՛ հորինիր այնպիսի երևույթներ, ինչպիսիք են բազում երեխաները, գնալ առավոտյան ծիսակատարության, ներկայացնել ինձ այստեղ, այնտեղ... կտեսնեմ:

Թող՝ վարեմ մեքենադ, որին այդքան սիրում ես: Ուզում եմ քեզ նյադայնացած տեսնել, ահավոր անհանգիստ: Նայիր ուրիշ կանանց, ունեցիր բազում ընկերներ ու միասին ինչքան հիմարություններ ուզում եք դուրս տվեք: Մի պատմիր գաղտնիքներիդ մասին, թող՝ դրանք չիմանամ... մերսիր ուսերս, շոյիր մազերս: Մի՛ ծխի, կարող ես խմել, արտասվիր, զանցանքերի մասնակցիր:

Հափշտակի՛ր ինձ, իսկ եթե սրանցից ոչ մեկը չաշխատի, փոձիր սիրել ինձ:

[Ժունդիայի]

Մարդու տղեն քեզ ասում է «Ես սիրում եմ քեզ», ուրեմն վերջ. սիրում է:
Կինդ ասում է «Սիրում եմ քեզ», քննարկելու թեմա այլևս չկա:

Դու գիտես, որ սիրված ես, որովհետև դրա մասին ասել են քեզ. կախարդական երեք բառերը: Բայց իմանալ, որ սիրված ես ուրիշ բան է, զգալ, որ սիրված ես՝ այլ բան. հազարավոր կիլոմետրերի տարբերություն կա, ահռելի տարածություն է, որի արանքում էլ տեղակայված է տխրությունը:

Սիրո ցուցաբերումը ավելին է պահանջում քան համբույրները, սեռական ակտն ու հազարավոր բառերը, չնայած՝ այլ բանի մասին չենք էլ երազում: Եթե մեկը քեզ համբուրում է, անկողնում լավ է դրսևորում ու ասում է «Ես սիրում եմ քեզ», նշանակում է՝ արյուններդ միախառնելով իրար՝ դաշի՞նք պետք է կնքեք:

Դաշինք... Գուցե: Կարծում եմ հենց դա է, որ կա: Բայց ո՛չ արյան, ո՛չ էլ այլ բանի, որը կարող ես տեսնել ու շոշափել: Այլ մի լուռ դաշինք, որը երևույթներն արմատավորելու ուժ պետք է ունենա: Պետք է լինի հավերժության դաշինք, ու կապ չունի, եթե օրերից մի օր ճակատագիրը կգա ու կբաժանի մեր ճանապարհները:

Զգալ, որ սիրված ես՝ նույնն է, երբ զգում ես, որ դիմացինդ իրապես հետաքրքրված է քո կյանքով, որ քեզ երջանկացնելու փաստին հոգատարությամբ է վերաբերվում, որ մտահոգվում է, երբ գործերդ անհաջող են գնում, որ այլնտրանքային միջոցներ է առաջարկում բարդ իրավիճակից դուրս գալու համար, զգաստանում է, երբ հարցեր ես ունենում, թափահարում է քեզ, եթե հանկարծ զառանցում ես, ասելով՝ «Մի եղիր այդքան դաժան ինքդ քո նկատմաբ, թուլացիր: Մեկ գավաթ գինի հենց հիմա կբերեմ»:

Զգալ, որ սիրված ես, դա այն է, երբ նա հիշում է՝ ինչեր ես պատմել մեկ տարի առաջ, երբ նա փորձում է քեզ հաշտեցնել ծնողիդ հետ: Դա այն է, երբ տեսնում ես՝ ինչպես է տխրում, երբ տխուր ես, ինչպես է նրբորեն ժպտում, երբ ասում է. «Այս ի՞նչ սարքեցիր մեկ կաթիլ մեղրից: Հիշու՞մ ես, ինչերի միջով ես անցա, իսկ դու ասեցիր շատ դրամատիկ եմ ամենն ընդունում: Ուրեմն. հիմա քո հերթն է՝ իրավիճակը թեթևացնելելու: Եկ այստեղ, հանիր կոշիկներդ»:

Սիրված են զգում բոլոր նրանք, ովքեր ներում են մեկը մյուսին, ովքեր վիրավորանքը վեճի ժամանակ որպես զենք չեն օգտագործում: Սիրված է զգում այն մարդը, երբ իրեն ընդունելի է համարում, երբ նրա գալը բարի է, երբ նա ամբողջական է: Սիրված է զգում այն մարդը, ում մենությունը հարգված է, նա, ով գիտի՝ չկա արգելված թեմա, որ ամենը կարելի է ասել ու դա լինի լինի ընդունված: Սիրված է զգում այն մարդն, ով ապահով է, երբ համոզված է, որ կնդունվի այնպիսին, ինչպիսին՝ կա, այլ ոչ թե հարաբերություները պահպանելու համար իրեն համար պերսոնաժ կհորինի: Պերսոնաժները երկար չեն գոյատևում:
Սիրված են զգում, բոլոր նրանք, ովքեր դժվարությամբ չեն շնչում, սակայն հոգոց հանում են: Նրանք, ովքեր ձայնը չեն բարձրացնում, արտահայտում են, ովքեր չեն համաձայնվում, սակայն լսում են:

Իսկ հիմա լսիր ինձ. «Ես քեզ սիրում եմ»-ը, ամեն ինչ չի ասում:

[Ժունդիայի]

Մարդիկ հայտնվում են մեր կյանքում կամ ինչ-որ «պատճառով» կամ «Ժամանակավոր» կամ էլ՝ «ողջ կյանք»ի համար:
Երբ դու նկատում ես, թե իրավիճակներից որ մեկում ես հայտնվել, իմանում ես, որ մեկի համար ինչ պետք է անել:

Երբ ինչ-որ մեկը քո կյանքում է հայտնվում ինչ-որ «պատճառով», սովորաբար մի բանի համար է. լրացնելու այն ցանկությունը, որի անհրաժեշտությունն այդ պահին ունեիր:
Նրանք գալիս են, որպեսզի օգնեն քեզ՝ հաղթահարելու բոլոր դժվարությունները, քեզ ուղղություն ցույց տալու, աջակցելու ֆիզիկապես, հոգեպես ու էմոցիոնալ: Նրանք կարող են Աստծո պարգև թվան, սակայն, իրականում, նրանք հենց այդ պարգևն են: Նրանք քո կյանքում են, որովհետեև դու նրանց կարիքն այդ պահին ունես: Այդպիսով, եթե դու նույնիսկ մեղավոր էլ չես, մի անսպասելի օր, այդ մարդը մի այնպիսի բան կասի կամ կանի, որպեսզի ձեր երկուսի հարաբերությունն ավարտ ունենա: Երբեմն այդ մարդիկ մահանում են: Երբեմն ուղղակի հեռանում են: Երբեմն նրանք մի այնպիսի արարք են անում, որպեսզի կարողանաս կողմնորոշվել:
Գիտակցել է միայն պետք, որ մեր ցանկություններն արդեն իսկ կատարվել են են, կարիքները՝ բավարարվել, նրանց գործունեությունն էլ՝ ավարտված: Ձեր աղոթքները տեղ են հասել, պահն է հեռանալու:

Երբ մարդիկ «ժամանկավոր» են հայտնվում են մեր կյանքում, նշանակում է՝ եկել է պահը ինչ-որ բան կիսելու, որպեսզի հասունանաս, կամ ինչ-որ նոր բան սովորես: Նրանք իրենց հետ են բերում խաղաղության իրենց փորձը կամ այնպես են անում, որպեսզի ծիծաղը կրկին հայտնվի քո դեմքին: Նրանք քեզ կարող են այնպիսի բաներ սովորեցնեն, որոնք դու չես արել երբեք: Նրանք, հիմնականում քեզ են նվիրաբերում ահռելի քանակությամբ հաճույք ու նոր զգացողություններ:
Հավատա, այս ամենն իրականություն է, սակայն ժամանկավոր:

Հարաբերությունները «ողջ կյանք»ի ժամանակ մեզ դասեր են սովորեցնում ողջ կյանքի համար: Դրանք իրավիճակներ են, որոնցով դու պարտավոր ես ինչ-որ բան կառուցելու, որպեսզի հույզերդ ավելի ամուր լինեն: Քո միակ խնդիրն է սովորել այն բոլոր դասերը, որոնք տրվում են քեզ: Քո միակ խնդիրն է սիրես այդ մարդուն ու օգտագործես ձեռք բերած բոլոր գիտելիքներդ, որոնք սովորել ես նախորդ մարդկային հարաբերությունների ժամանակ ու կյանքիդ իրավիճակներում: Ասում են սերը կույր է, բայց ընկերությունը խորաթափանց է: Շնորհակալություն, որ կյաքնիս մի մասն ես կազմում:

Կանգ առ ասյտեղ ու պարզապես ժպտա:

«Աշխատի՛ր այնպես, կարծես քեզ գումար անհրաժեշտ չէ,
Սիրի՛ր այնպես, ասես քեզ ոչ ոք երբեք ցավ չի պատճառել,
Պարի՛ր այնպես, ասես քեզ ոչ ոք չի նայում,
Երգի՛ր այնպես, կարծես քեզ ոչ ոք չի լսում,
Ապրի՛ր այնպես, ասես երկրագունդը դրախտ է»…

Մարկես

«Ամենամեծ վտանգն այն է, երբ ոչինչ չես անում կյանքում»:

[Ժունդիայի]

Աշխարհն առանց կանանց:

Մարդու տղեն վիզ դրած ուզում է հարստանալ, տեսնես՝ խի՞:
Անձնավորությունն ուզում է հանարճանաչ դեմք դառնա, տեսնես՝ խի՞:
Անհատն առավոտից իրիկուն տրանիժորի զալից դուրս չի գալիս, տեսնես՝ խի՞:

Իրականում տղամարդու միակ նպատակը կինն է հանդիսանում:
Ասածս էն նա է, որ տղամարդը միայն քո համար է ապրում:
Ապրում են քո համար, մտածում՝ քո մասին առավոտից իրիկուն, ողջ կյանքի ընթացքում:
Դու՝ ով կին արարած, եթե գոյություն չունենայիր, աշխարհը տեղից առաջ չէր շարժվելու:
Ոչ մի տղամարդ կյաքնի ընթացքում ոչինչ չէր անի, որպեսզի զարմացներ մեկ այլ տղամարդու, որպեսզի գրավեր բեղ մորուսով, բան-մանով, արտաքինով իր նմանին:
Եթե աշխարհը միայն տղամարդկանց համար ստեղծված լիներ, դա կլիներ արարման ամենամեծ սխալը:
Ժամանակ կար, երբ ասում էին հաջողակ տղամարդու հետևում միշտ մեծաշնորհ կին է կանգնած: Ասացվածքը հնացել է, ու ես կասեի, որ ցանկացած հաջողակ տղամարդու առջևում մեծաշնորհ կին գոյություն ունի:

Դու ես, ով կին արարած, ով առաջնորդում է աշխարհը:
Դու ես, ով կին արարած, որ ազդեցիկ ես և ուժ ունես, այլ ոչ թե տղամարդը:
Դու ես որոշում արժե բնակարան գնել, թե ոչ, դու ես որոշում մեքենային գույնը, դու ես որոշում ինչ ֆիլմ պետք է դիտվի, դու ես որոշում արձակուրդ անց կացնելու վայրը...

Օրհնվի այն օր, երբ խոհանիոցից դուրս եկար ու հաջողությամբ առաջ ընկար տղամարդուց:

Եվ դու, որ կարդում ես այս ամենն ու տղամարդ ես, փորձիր կյանքդ առանց կնոջ պատկերացնել:
Տանդ մեջ, աշխատավյրումդ, փողոցում, միայն տղամարդիկ... Դաժան է:
Պատկերացնում ե՞ս:
Հարսանիք՝ առանց հարսնացուի:
Աշխարհ՝ առանց զոքանչների:
Ինչևէ: Կյանք՝ առանց նպատակների:

Հանգամանքներ, թե ինչու են տղամարդիկ այդչափ սիրում կանանց.

Նրանց բույր միշտ հաճելի է, միևնույն է եթե միայն շամպույնի հոտ է գալիս:
Այն ձևը, որով նրանք միշտ իրենց տեղն են գտնում մեր ուսին, մեր կրծքին:
Այն հարմարավետությունը, որով նրանք հեշտությամբ տեղավորվում են մեր ձեռքերում:
Այն ձևը, որով նրանք կարողանում են մեզ համբուրել ու դրանով այնպես անում, որ աշխարհը մեզ կատարյալ թվա:
Այն հմայքը, երբ ուտում են:
Նրանք ժամեր են վատնում հագնվելիս, այնուամենայնիվ վերջում արժի:
Թե ինչպես են շարունակում գեղեցիկ մնալ նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ջինսից տաբատով են, հասարակ բլուզով, իսկ մազերը՝ պոչ կապած:
Այն համեստ ձևը, երբ հաճոյախոսություն են սպասում մեզանից:
Այն հնարամտությունը, որով կարողանում են մեր ձեռքը գտնեն:
Այն փայլը աչքերի, երբ ժպտում են:
Այն ձևը, երբ ասում եմ «Եկ այլևս չվիճենք, լա"վ...»
Համբուրելիս այն քնքշությունը, երբ մենք նրանց նրբորեն ենք մոտենում:
Այն համբուրելու ձևը, երբ նրանց ասում ենք «Ես սիրում եմ քեզ»:
Ճիշտն ասած միայն համբուրելը արդեն իսկ հերիք է:

Այն ձևը, երբ ընկնում են մեր գիրկը լաց լինելու ժամանակ:
Այն փաստը, երբ մեզ ապտակելիս, կարծում են՝ ցավաց:
Այն ձևը, երբ ասում են «Կարոտել եմ քեզ»:
Այն կարոտը, որ զգում ենք նրանց նկատմամբ:
Այն ձևը, երբ նրանց արցունքներն այնպես են անում, որպեսզի մենք ուզենք աշխարը փոխել, միայն թե ոչինչ նրանց այլևս ցավ չպատճառի: