Ո՞ր թատրոններն եք նախընտրում այցելել

[Ֆոտոն]

Եկեք քննարկենք, թե ով որ թատրոնն է ավելի սիրում և հատկապես ինչու: Դերասաննեից, խաղացանկից մինչև դահլիճի հարմարություններ, շենքի աշխատողների սպասարկման որակ:

Նշված են միայն Երևանի թատրոնները, բայց Հայաստանի ողջ տարածքի թատրոնների մասին էլ կարող եք քննարկել:

[Շինարար]

Դե, ես տարածաշրջանային առումով, միայն Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն այցելելու հնարավորությունն եմ ունենում, բայց շաաաաատ հազվադեպ եմ լինում: Նախավերջին անգամ Մհեր Մկրտչյանի անվան թատրոնն էր հյուրընկալվում, «Ֆիլումենա Մարտուրանո» էին խաղում, տպավորություններիս մասին կիսվել եմ, Ալբերտ Մկրտչյանի հետ զրուցել, նկարվել, նկարը դրել ակումբում Թատրոն պաշտում եմ, մասնագիտությունս այնքան հեռու է թատրոնից, որ չեք պատկերացնի, բայց հնարամտորեն շեղել եմ դեպի այն, ու արդեն քանի տարի է՝ թատրոն եմ ուսումնասիրում Վերջին անգամ էլ այս քանի օրն էր, Ռոբեր Թոմայի «Ութ սիրագորով կանայք» պիեսի բեմականացմանն էի գնացել, անփորձ դերասաններ էին, երեխեքը հուզված էին, այնքան էլ լավ չէին խաղում, բայց հավես էր Մերսի լավ, դրական, բարի թեմայի համար: Թատրոնը ամենամարդկային արվեստն ա, ըստ իս, մարդու էությունից բխող, արվեստ, որ չէր կարող չլինել ու չի կարող չլինել

[Միքո]

Սիրում եմ Մետրո թատրոնը, ճիշտա հարմարություն կարելի է ասել ընդհանրապես չկա, բայց դերասանները շատ լավն են՝ երիտասարդ են, հավեսով են խաղում իրանց դերերը: Երկու անգամ եմ եղել այնտեղ, բայց հնարավորության դեպքում էլի կգնամ:
Չեմ սիրում Կամերային թատրոնը, մի տեսակ փոքրա իմ համար, կամ էլ, որ ներկայացման ժամանակ քիչ էր մնում խեղդվեի իրանց ծխից, դրա համարա վերաբերմունքս վատացել

[Ֆոտոն]

...
Չեմ սիրում Կամերային թատրոնը, մի տեսակ փոքրա իմ համար, կամ էլ, որ ներկայացման ժամանակ քիչ էր մնում խեղդվեի իրանց ծխից, դրա համարա վերաբերմունքս վատացել

Կոնկրետ ո՞րը. Երևանի պետակա՞ն, թե՞ երաժշտական կամերային թատրոնը:

[Միքո]

Կոնկրետ ո՞րը. Երևանի պետակա՞ն, թե՞ երաժշտական կամերային թատրոնը:

պետական, երաժշտականում չեմ եղել
չնայած դիտածս ներկայացումները շատ լավն էին, բայց մի տեսակ հանգիստ չէի դիտման ժամանակ

[yerevanci]

Այժմ հատկապես Երևանում շատ կան տարբեր տարիքի ու նախասիրությունների տեր մարդկանց համար նախատեսված թատրոններ: Իմ համար լավագույնը Սունդուկյաննա թե իր ոճով և թե իր դերասանական կազմով

[Մանանա]

վայ, իսկ ես անկեղծ ասած Սունդուկյանը չեմ սիրում, դերասանները ահավոր պաթոսով են խաղում, շատ անբնական ա, ես սիրում եմ Համազգայինը`երիտասարդ դերասաններ ու անկեղծ խաղ, ես հավատում եմ այն ամենին, ինչ բեմի վրա է...սիրում եմ նաև Դրամատիկականը, ինչ վերաբերվում է Կամերային թատրոնին-չէի սիրում, որովհետև ինձ թվում էր թե КВН-ի նման մի բան ա, բայց "Փնտրվում է տղամարդ" և "Ինչ տաչբերություն, թե ում հետ" ներկայացումներից հետո կարծիքս փողեցի, չնայած միևնույն է մյուս ներկայացումները չեմ սիրում

Չեմ սիրում Կամերային թատրոնը, մի տեսակ փոքրա իմ համար, կամ էլ, որ ներկայացման ժամանակ քիչ էր մնում խեղդվեի իրանց ծխից, դրա համարա վերաբերմունքս վատացել

իսկ ես հենց դրա համար էլ եմ սիրում, փոքր և հարմարավետ

[Ֆոտոն]

Չեմ սիրում Դրամատիկական, Պարոնյանի անվան, կարծեմ նաև Սունդուկյանի անվան թատրոնները (ռուսական թատրոն չեմ հաճախում): Թումանյանի անվան թատրոնը ո՛չ սիրում եմ, ո՛չ էլ չեմ սիրում:Կամերային թատրոններին շատ ծանոթ չեմ: Կամերային երաժշտական թատրոնում «Սերոժիկ» ներկայացումն եմ նայել, կարծես դահլիճն էլ հարմար էր: Միայն թե առանց միջանցքի անսովոր էր, ոնց որ հանդիսատեսին նախապատրաստվելու ու տրամադրվելու ժամանակ չտան:
Խամաճիկների թատրոնը նույն՝ Արմեն և Աննա Էլբակյանների թատրոնն ա՞, չեմ հիշում: Այդտեղ մի անգամ նայել եմ ներկայացում ու հավանել եմ:
Համազգային, Պատանի հանդիսատեսի, «Մհեր Մկրտչյան» թատրոններն եմ սիրում: Մհեր Մկրտչյան թատրոնում «Փոքրիկ իշխան» մանակակն ներկայացումը մինչև արտասվել հուզեց: Շատ լավն էր: Մյուսներում նայածներիս անունները չեմ հիշում, բայց դահլիճների չափն էլ հավանել եմ, դերասանների խաղն էլ:

Նշածս թատրոններում չեմ սիրում դերասանական նախկին դպրոցի առոգանությունն ու պաթոսը: Մի տեսակ հին կինոյից ոնց որ լինի: Մի անգամ Դրամատիկականում տոմսավաճառի ասելով լավագույն ներկայացումներից մեկն եմ նայել: Ճիշտն ասած՝ ահավոր վատն էր, էնքան, որ այդպես էլ չհասկացա՝ ինչի մասին էր, ինչ էին ուզում ասել, ինչ էին այդքան վերամբարձ ճառեր ասում: Ներեցեք անկեղծ կամ անհամեստ արտահայտվելուս համար:
Պարոնյանի թատրոնի դահլիճն ադքան էլ հարմար չի. բեմը հեռու է, ոնց որ կինո նայես ձայնը մի քիչ իջեցրած:
Նոր թատրոններում չեմ սիրում դերասանների ոչ վարպետությունը, խոսքի հմտություն բոլորը չի, որ ունեն: Շատերի խոսքը չի հանում դահլիճի մեջտեղից այնկողմ:

[Միքո]

ինչ վերաբերվում է Կամերային թատրոնին-չէի սիրում, որովհետև ինձ թվում էր թե КВН-ի նման մի բան ա, բայց "Փնտրվում է տղամարդ" և "Ինչ տաչբերություն, թե ում հետ" ներկայացումներից հետո կարծիքս փողեցի, չնայած միևնույն է մյուս ներկայացումները չեմ սիրում

ես էլ եմ այդ ներկայացումները նայել, դուր են եկել, բայց մի տեսակ կոմֆորտ չեմ զգում դահլիճում (եթե կարելիա դա դահլիճ անվանել):

Չեմ սիրում Դրամատիկական, Պարոնյանի անվան, կարծեմ նաև Սունդուկյանի անվան թատրոնները (ռուսական թատրոն չեմ հաճախում):

ռուսական թատրոն Ստանիսլավսկինա, բոլորին ծանոթ "Մեա Կուլպա" ներկայացումով, բայց քչերը գիտեն, որ բացի դրանից լիքը ուրիշ ներկայացումներ էլ կան այդտեղ, իմ կարծիքով որոշները շատ էլ հաջողված են…

Նոր թատրոններում չեմ սիրում դերասանների ոչ վարպետությունը, խոսքի հմտություն բոլորը չի, որ ունեն: Շատերի խոսքը չի հանում դահլիճի մեջտեղից այնկողմ:

Այսքան ժամանակ ես հակառակն եմ համոզվել, նոր՝ երիտասարդ դերասանները ավելի ինտուզիազմով են խաղում, քան արդեն անունով ու հռչակավորները:

Չնայած մեկը լինի ասի, այ Միքո՛, դու ի՞նչ ես հասկանում թատրոնից

[Ֆոտոն]

ռուսական թատրոն Ստանիսլավսկինա, բոլորին ծանոթ "Մեա Կուլպա" ներկայացումով, բայց քչերը գիտեն, որ բացի դրանից լիքը ուրիշ ներկայացումներ էլ կան այդտեղ, իմ կարծիքով որոշները շատ էլ հաջողված են…

Ես դա նկատի ունեի: «Մեա Կուլպա»-ն կեսը նայել եմ, որոշ պատճառներով ներկայացումը կեսն եմ նայել, կարծիքս թեև դրական չի, բայց չեմ ասի, լիարժեք չի: Ռուսական ներկայացումներ չեմ դիտում:

Այսքան ժամանակ ես հակառակն եմ համոզվել, նոր՝ երիտասարդ դերասանները ավելի ինտուզիազմով են խաղում, քան արդեն անունով ու հռչակավորները:

Չնայած մեկը լինի ասի, այ Միքո՛, դու ի՞նչ ես հասկանում թատրոնից

Ճիշտ ես, երիտասարդներն ավելի եռանդուն են ու էներգիայով, բայց փորձի ու պրոֆեսիոնալիզմի պակասի մասին է խոսքս: Իսկ հայտնի դերասանները շեշտը դնում են իրենց վաստակի, տարիներով կուտակած վարկանշի ծանրության ու մեծ փորձի վրա: Իրենց խոսքը ինքնաբերաբար հասնում է դահլիճին, բայց հաճախ լեզվական մաներան (էն, որ խորհրդային ռուսական շեշտադրումով ու մի տեսակ ռուսերենին հատուկ արտասանում են որոշ տառեր) ուղղակի չի թողնում, որ խոսքըլսելուց հետո գիտակցվի: Դրա մասին եմ ասում: