«Համազգային» պետական թատրոն
«Մհեր Մկրտչյան» արտիստական թատրոն
Գաբրիել Սունդուկյանի անվ. ազգային ակադեմիական թատրոն
Երևանի խամաճիկների պետական թատրոն
Երևանի Հովհաննես Թումանյանի անվ. պետական տիկնիկային թատրոն
Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվ. դրամատիկական թատրոն
Երևանի պատանի հանդիսատեսի թատրոն
Երևանի պետական կամերային թատրոն
Կ.Ս. Ստանիսլավսկու անվ. ռուսական դրամատիկական թատրոն
Հակոբ Պարոնյանի անվ. երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոն
Պետական երաժշտական կամերային թատրոն
Եկեք քննարկենք, թե ով որ թատրոնն է ավելի սիրում և հատկապես ինչու: Դերասաննեից, խաղացանկից մինչև դահլիճի հարմարություններ, շենքի աշխատողների սպասարկման որակ:
Նշված են միայն Երևանի թատրոնները, բայց Հայաստանի ողջ տարածքի թատրոնների մասին էլ կարող եք քննարկել:
Դե, ես տարածաշրջանային առումով, միայն Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն այցելելու հնարավորությունն եմ ունենում, բայց շաաաաատ հազվադեպ եմ լինում: Նախավերջին անգամ Մհեր Մկրտչյանի անվան թատրոնն էր հյուրընկալվում, «Ֆիլումենա Մարտուրանո» էին խաղում, տպավորություններիս մասին կիսվել եմ, Ալբերտ Մկրտչյանի հետ զրուցել, նկարվել, նկարը դրել ակումբումԹատրոն պաշտում եմ, մասնագիտությունս այնքան հեռու է թատրոնից, որ չեք պատկերացնի, բայց հնարամտորեն շեղել եմ դեպի այն, ու արդեն քանի տարի է՝ թատրոն եմ ուսումնասիրում
Ֆոտոն (24.05.2010)
Սիրում եմ Մետրո թատրոնը, ճիշտա հարմարություն կարելի է ասել ընդհանրապես չկա, բայց դերասանները շատ լավն են՝ երիտասարդ են, հավեսով են խաղում իրանց դերերը: Երկու անգամ եմ եղել այնտեղ, բայց հնարավորության դեպքում էլի կգնամ:
Չեմ սիրում Կամերային թատրոնը, մի տեսակ փոքրա իմ համար, կամ էլ, որ ներկայացման ժամանակ քիչ էր մնում խեղդվեի իրանց ծխից, դրա համարա վերաբերմունքս վատացել
Волчья откровенность - вовсе не доверчивость, а только дурная привычка размышлять вслух.
Կոնկրետ ո՞րը. Երևանի պետակա՞ն, թե՞ երաժշտական կամերային թատրոնը:Միքո-ի խոսքերից
...
Չեմ սիրում Կամերային թատրոնը, մի տեսակ փոքրա իմ համար, կամ էլ, որ ներկայացման ժամանակ քիչ էր մնում խեղդվեի իրանց ծխից, դրա համարա վերաբերմունքս վատացել
պետական, երաժշտականում չեմ եղել
չնայած դիտածս ներկայացումները շատ լավն էին, բայց մի տեսակ հանգիստ չէի դիտման ժամանակ
Волчья откровенность - вовсе не доверчивость, а только дурная привычка размышлять вслух.
Այժմ հատկապես Երևանում շատ կան տարբեր տարիքի ու նախասիրությունների տեր մարդկանց համար նախատեսված թատրոններ: Իմ համար լավագույնը Սունդուկյաննա թե իր ոճով և թե իր դերասանական կազմով
Վերջին խմբագրող՝ yerevanci: 22.05.2010, 23:18:
Ֆոտոն (24.05.2010)
վայ, իսկ ես անկեղծ ասած Սունդուկյանը չեմ սիրում, դերասանները ահավոր պաթոսով են խաղում, շատ անբնական ա, ես սիրում եմ Համազգայինը`երիտասարդ դերասաններ ու անկեղծ խաղ, ես հավատում եմ այն ամենին, ինչ բեմի վրա է...սիրում եմ նաև Դրամատիկականը, ինչ վերաբերվում է Կամերային թատրոնին-չէի սիրում, որովհետև ինձ թվում էր թե КВН-ի նման մի բան ա, բայց "Փնտրվում է տղամարդ" և "Ինչ տաչբերություն, թե ում հետ" ներկայացումներից հետո կարծիքս փողեցի, չնայած միևնույն է մյուս ներկայացումները չեմ սիրում
իսկ ես հենց դրա համար էլ եմ սիրում, փոքր և հարմարավետՉեմ սիրում Կամերային թատրոնը, մի տեսակ փոքրա իմ համար, կամ էլ, որ ներկայացման ժամանակ քիչ էր մնում խեղդվեի իրանց ծխից, դրա համարա վերաբերմունքս վատացել
mananart.blogspot.com
Չեմ սիրում Դրամատիկական, Պարոնյանի անվան, կարծեմ նաև Սունդուկյանի անվան թատրոնները (ռուսական թատրոն չեմ հաճախում): Թումանյանի անվան թատրոնը ո՛չ սիրում եմ, ո՛չ էլ չեմ սիրում:Կամերային թատրոններին շատ ծանոթ չեմ: Կամերային երաժշտական թատրոնում «Սերոժիկ» ներկայացումն եմ նայել, կարծես դահլիճն էլ հարմար էր: Միայն թե առանց միջանցքի անսովոր էր, ոնց որ հանդիսատեսին նախապատրաստվելու ու տրամադրվելու ժամանակ չտան:
Խամաճիկների թատրոնը նույն՝ Արմեն և Աննա Էլբակյանների թատրոնն ա՞, չեմ հիշում: Այդտեղ մի անգամ նայել եմ ներկայացում ու հավանել եմ:
Համազգային, Պատանի հանդիսատեսի, «Մհեր Մկրտչյան» թատրոններն եմ սիրում: Մհեր Մկրտչյան թատրոնում «Փոքրիկ իշխան» մանակակն ներկայացումը մինչև արտասվել հուզեց: Շատ լավն էր: Մյուսներում նայածներիս անունները չեմ հիշում, բայց դահլիճների չափն էլ հավանել եմ, դերասանների խաղն էլ:
Նշածս թատրոններում չեմ սիրում դերասանական նախկին դպրոցի առոգանությունն ու պաթոսը: Մի տեսակ հին կինոյից ոնց որ լինի: Մի անգամ Դրամատիկականում տոմսավաճառի ասելով լավագույն ներկայացումներից մեկն եմ նայել: Ճիշտն ասած՝ ահավոր վատն էր, էնքան, որ այդպես էլ չհասկացա՝ ինչի մասին էր, ինչ էին ուզում ասել, ինչ էին այդքան վերամբարձ ճառեր ասում: Ներեցեք անկեղծ կամ անհամեստ արտահայտվելուս համար:
Պարոնյանի թատրոնի դահլիճն ադքան էլ հարմար չի. բեմը հեռու է, ոնց որ կինո նայես ձայնը մի քիչ իջեցրած:
Նոր թատրոններում չեմ սիրում դերասանների ոչ վարպետությունը, խոսքի հմտություն բոլորը չի, որ ունեն: Շատերի խոսքը չի հանում դահլիճի մեջտեղից այնկողմ:
ես էլ եմ այդ ներկայացումները նայել, դուր են եկել, բայց մի տեսակ կոմֆորտ չեմ զգում դահլիճում (եթե կարելիա դա դահլիճ անվանել):ինչ վերաբերվում է Կամերային թատրոնին-չէի սիրում, որովհետև ինձ թվում էր թե КВН-ի նման մի բան ա, բայց "Փնտրվում է տղամարդ" և "Ինչ տաչբերություն, թե ում հետ" ներկայացումներից հետո կարծիքս փողեցի, չնայած միևնույն է մյուս ներկայացումները չեմ սիրում
ռուսական թատրոն Ստանիսլավսկինա, բոլորին ծանոթ "Մեա Կուլպա" ներկայացումով, բայց քչերը գիտեն, որ բացի դրանից լիքը ուրիշ ներկայացումներ էլ կան այդտեղ, իմ կարծիքով որոշները շատ էլ հաջողված են…
Այսքան ժամանակ ես հակառակն եմ համոզվել, նոր՝ երիտասարդ դերասանները ավելի ինտուզիազմով են խաղում, քան արդեն անունով ու հռչակավորները:
Չնայած մեկը լինի ասի, այ Միքո՛, դու ի՞նչ ես հասկանում թատրոնից
Волчья откровенность - вовсе не доверчивость, а только дурная привычка размышлять вслух.
Ֆոտոն (24.05.2010)
Ես դա նկատի ունեի: «Մեա Կուլպա»-ն կեսը նայել եմ, որոշ պատճառներով ներկայացումը կեսն եմ նայել, կարծիքս թեև դրական չի, բայց չեմ ասի, լիարժեք չի: Ռուսական ներկայացումներ չեմ դիտում:
Ճիշտ ես, երիտասարդներն ավելի եռանդուն են ու էներգիայով, բայց փորձի ու պրոֆեսիոնալիզմի պակասի մասին է խոսքս: Իսկ հայտնի դերասանները շեշտը դնում են իրենց վաստակի, տարիներով կուտակած վարկանշի ծանրության ու մեծ փորձի վրա: Իրենց խոսքը ինքնաբերաբար հասնում է դահլիճին, բայց հաճախ լեզվական մաներան (էն, որ խորհրդային ռուսական շեշտադրումով ու մի տեսակ ռուսերենին հատուկ արտասանում են որոշ տառեր) ուղղակի չի թողնում, որ խոսքըլսելուց հետո գիտակցվի: Դրա մասին եմ ասում:Այսքան ժամանակ ես հակառակն եմ համոզվել, նոր՝ երիտասարդ դերասանները ավելի ինտուզիազմով են խաղում, քան արդեն անունով ու հռչակավորները:
Չնայած մեկը լինի ասի, այ Միքո՛, դու ի՞նչ ես հասկանում թատրոնից
Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 23.05.2010, 11:33:
Միքո (23.05.2010)
օրինակ ես հավանել եմ այդ ներկայացումը, նույնիսկ հնարավորության դեպքում մի անգամ էլ կնայեյի:
Վերջին անգամ թատրոն գնացել եմ մոտ կես տարի առաջ (), Սունդուկյան՝ «Կինը անձրևից հետո», սենց ասեմ, քիչ էր մնում կեսից դուրս գաի դահլիճից, ներվայնացնում էր դերասանների մեծ մասի խաղը, ոնց որ ալարելով, չուզենալ անեին ամեն ինչ… հիմա, որ առիթ/ժամանակ լինի թատրոն գնալու, հաստատ կնախընտրեմ ընդհանրապես չգնալ, քան նորից Սունդուկյան գնալ:
Волчья откровенность - вовсе не доверчивость, а только дурная привычка размышлять вслух.
Ֆոտոն (24.05.2010)
Ես շատ եմ հաճախում դրամատիկական թատրոն, ասեմ, որ դերասանական կազմը բավականին հաջող է ու այն ներկայացումներին, որ ներկա եմ եղել շատ գոհ եմ դուրս եկել, թե՛ դահլիճն է լավը, թե՛ մթնոլորտը, ամենաշատը սիրում եմ, որ մինչ ներկայացման սկիզբը նախասրահում միշտ մի կին դաշնամուր է նվագում ու հետաքրքիր ստեղծագործություններ են հիմնականում լինում, իհարկե կա մի թերություն, որ դրամարկղում աշխատող աղջիկը / մեկ-մեկ մի կին էլ է լինում/ շատ դժգոհ դեմքով են տոմս վաճառում ու ամբողջ հավեսը կորում ա թատրոն գնալու, բայց դե մի տեսակ արդեն սովորել եմ այդ մունաթին
ի դեպ, խորհուրդ կտամ դիտել դրմատիկականում "Մամա միա" ներկայացումը, կատակերգություն է երկու գործողությամբ, ես ամբողջ ընթացքում ծիծաղել եմ,դերասաններն էլ շատ լավն էին… նաև վերջերս գնացել էի " սիրային խառնաշփոթ" ներկայացմանը, նորից շատ լավ տրամադրությամբ եմ դուրս եկել, չգիտեմ, իմ դուրը այս թատրոնը շատ է գալիս…
Նաև սիրում եմ Համազգային թատրոնը, այնտեղ էլ լավ ներկայացումներ լինում են , նշեմ նրանք որնց գնացել եմ ու դուրս եկել են ՝ " Խեղջ Պետրոս","Շան աղջիկ", "Ծննդյան տոները սինյոր ..... տանը"/ անունը չեմ հիշում/ ու ևս մի քանիսը հիմա անունները չեմ հիշում… այս թատրոնում սպասարկումը նորմալ մակարդակի վրա է, չեմ դժգոհում, ուղղակի ժամանակին դահլիճում էր ցուրտ հիմա արդեն ջեռուցվում է:
Կամերային թատրոն չեմ եղել, բայց ընկերներս եղել են ու դրական կարծիք չեմ լսել, դերասանական կազմը ասում են անհաջող է ու չկա թատրոնի շունչը: Եթե այլ կարծիքներ խնդրում եմ ասեք այս թատրոնի վերաբերյալ, ինձ հետաքրքիր է իմանալ այս թատրոնում կոնկրետ ո՞ր ներկայացումն է հետաքրքիր:
Ռուսական ներկայացումներ չեմ սիրում…
Ես շատ եմ սիրում թատրոնը:Ինքս հաճախել եմ «Կամերային թատրոն»-ի խմբակների և խաղացել եմ շատ ներկայացումներում:Չգիտեմ շատ ուրախ էր այնտեղ անցնում:Փոքր տարիքից ծնողներս միշտ ինձ տանում էին թատրոն՝ ներկայացումներ դիտելու:
Սիրում եմ Կամերայինի Կաբարեները:Ճիշտ է դահլիճը փոքր է և մի քիչ նեղվածություն կա:Սիրում եմ նաև Գաբրիել Սունդուկյանի անվան թատրոնը, Համազգային թատրոնը,Հակոբ Պարոնյանի թատրոնը,Երևանի Հովհաննես Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնը և այլն:Ես գրեթե բոլոր թատրոնները սիրում և հաճախում եմ:
Ֆոտոն (24.05.2010)
Երևանյան բոլոր թատրոններում էլ եղել եմ, բայց ամենից շատ նախընտրում եմ Դրամատիկականը
Հետաքրքիր է՝ ինչու՞, կոնկրետ ի՞նչն ես հավանել:
Հ.Գ. Փաստորեն ֆորումցիներից շատ քչերն են, որ թատրոն են գնում, ըստ քվեարկության՝ դեռ մոտ տասը հոգի:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ