Դժգոհի անկյուն

[Ռեյ սամա]

գրառում

բողոքում եմ, դժգոհ եմ, էնքան դժգոհ եմ, որ նույնիսկ կարտահայտվեմ: Հոգնել եմ նույն պրիմիտիվ սխալներով, նախանցած դարի ուսումնասիրությունների տվյալներով համալրված, ավելի շատ շիզոֆազիա, քան ուսումնական ձեռնարկ հիշեցնող քսերոքսները կարդալ: Հոգնել եմ օրվա իմ սիրած 40 րոպեին մնացած 23 ժամը սպասելով անցկացնել, իսկ հետո բավարարվել սենյակի պատուհանից հիանալով...ֆիզիկական մենակությունից եմ հոգնել, ատում եմ տունս, երբ դատարկ է: Խելապատառ զանգում են ընկերներիս, որ տեսնեմ ո՞վ կա ազատ, ո՞վ կգա...հոգնել եմ ինքս ինձ համար սահմանած ճշտերի ու սխալների համակարգից ու ինքս ինձանից թաքուն դրանք խախտելու անհաջող ու հաջողված փորձերից: Հոգնել եմ հիվանդ ստամոքսիցս, թույլ հոդերիցս ու ամբողջ օրը ցավացող ատամիցս: Ատում եմ զայրույթն ու դժգոհությունը մեջս խեղդելու, փողոցով անցնող մարդկանց հիվանդությունները նկատելու, առանց քուղերը կապելու կեդերս հագնելու սովորությունները:
Ակնոցս եմ ատում, որովհետև արդեն 15 տարի է՝ իմ ու աշխարհի միջև կանգնած է, չի էլ ամաչում...
Իսկ ամենաշատն հոգնել եմ ուրիշի երազանքի համար պայքարել...

տիեզերական հոգնություն է սա...