Վե՛րջ, իմ համբերության բաժակը արդեն լցվել է:
Ահավոր դժգոհ եմ իմ տան տիրոջից, ով չգիտես ինչի (հերիք չէ) մտածում է, թե ես պարտավոր եմ իրեն իմ յուրաքանչյուր քայլը հաշիվ տալ, մի բան էլ իրեն իրավունք է վերապահում, երբ սիրտը ուզի գա: Էլ չեմ դիմանում:
Որ հասկացա, ինչ տեսակ մարդ է, պատճառ բերեցի, թե փականը լավ չի աշխատում ու փականը փոխեցի: Փականը փոխելով ինձ ապահով էի զգում, որ չի կարողանա, երբ ուզի տուն մտնի:
Նոր փականը փչացել է: Ինչի՞ պիտի նոր փականը հենց էնպես փչանար: Կասկածներ ունեմ, որ սա ինչ-որ մի բանով փորձել է բացել, երբ տանը չեմ եղել: Իսկ եթե լինեի...կվախենայի, չէ՞...
Ի՞նչ իրավունք ունի ինքը ներխուժի իմ անձնական տարածք: Տունդ վարձով ես տվել՝ փողդ վերցրա, ոչ թե...
Փաստորեն, տան մեջ նույնիսկ չեմ կարող ազատ հանգստանալ...ինքը կարող է ամեն վայրկյան տուն ներխուժել:
Կատաղած եմ:
Մեջբերել
Էջանիշներ