Taurel. . . .-ի խոսքերից
Մակույկ
Մի փոքրիկ մակույկ ծփացող ծովում,
Հանգիստ լողում էր նրա շուրթերին,
ՈՒ նավավարն էլ հոգնել էր վաղուց,
Եվ թողել նրան բախտի խորհրդին. . .
Հանգիստ էր ծովը, նուրբ ու գրավիչ,
ՈՒ նավավարն էլ հանգիստ էր այնքան,
Մի՞թե չէր տեսնում առջևում դահիճ,
Մի՞ թե չէր փնտրում իր մեջ մարդասպան:
Իր կյանքն էլ կարծես մի ծով էր այդպես,
ՈՒ կյանք էր նետվել նույն հանգստությամբ,
Եվ այն, որ կյանքում ոչինչ չէր ստացվել,
Այն, որ խեղդվել էր իր համբերությամբ,
Հուշում էին նրան, որ ծով է եկել ,
Հանգիստ գտնելու թաքուն ցանկությամբ:
ՈՒ լողում էր նա կյանքի խորքերում,
Ծովը խաղաղ էր, ոչինչ չէր ուզում,
Ազատ էր ճամփան առաջ գնալու,
Բայց էլ ուժ չուներ, ինչպես և կյանքում. . .
Ու թողնում է նա թիակը բախտի,
Ալյակներն հանգիստ սփոփում են նրան,
Նույնիսկ ուրախ է իր չապրած կյանքի,
ՈՒ վերջի համար, այս անբնական. . .
Եվ ծովը կարծես նրա աչքերում,
Սգավորների թափոր է դառնում,
Ու իր մակույկը ծովի ճանկերում,
Իր իսկ դագաղն է հեռվից պատկերում:
Տեսնում է հեռվից, թե ինչպես սահուն,
Մահվան թափորն է իր դանդաղ գնում,
Դեպի մութ ծովի լուսավոր հեռուն,
Այնտեղ, ուր իրեն ոչ ոք չի սպասում:
Կգտնի՞ այնտեղ նա արդյոք հանգիստ,
Թե՞ կալեկոծվի, ինչպես իր կյանքում,
Կիմանա՞ արդյոք, որ մեծ աշխարհում,
Նրան էլ ոչ ոք արդեն չի սպասում. . .
Էջանիշներ