Աղ. օգո՞ւտ, թե՞ վնաս

[dvgray]

Ես վերջում նշել եմ չէ բնազդը: կա մարդկանց մի խումբ, ովքեր բնազդաբար ուտում են էն ինչը տրվում ա: Նույն նաեւ աղի պարագայում: Ինքս աղ ու ընդհանրապես համեմունքեր քիչ քանակությամբ եմ օգտագործում:Հիմա... քույրս դեռ մանկուց չէր ուտում հացի միջուկը , այսինքն մենակ կեղեւն էր ուտում, իսկ սուպերիմեջ էլ էտ հացը 4 մասի բաժանում , գցում էր ու տենց էլ խեղդվելով ուտում: Հիմա տարիներ հետո նույնը ինքը անում ա իր երեխաներին ու նրանք էլ են սովորել որ ոնց տալիս են նեց էլ ուտում են: Այսինքն հաշվի չի առնվում դա իրենց դուր ա թե չէ: Ճաշը աղի լինի աղի կուտեն, անալի լինի անալի: Այ սա ա վատ, որ բնազդով ոնց տալիս են ուտւմ են ու դա կառաջացնի խնդիրներ:

Լավագույն կեսս էլ աղի «մանյակ» ա: Էնքան ա ուտում որ ինքս զարմանում եմ: Ի դեպ իր պատրաստածն էլ մենակ ինքն ա ուտում. Բայց վերջի շրջանում ունի խնդիրներ: Ու հիմա աշխատում ա քիչ օգտագործի ու պետք ա նշեմ որ արդյունք կա:

համաձայն եմ, որ սովորությունն էլ այստեղ տեղ ունի… սակայան նաև օրգանիզմի պահանջը: ընդանրապես սնվելու հարցում միանշանակ ռեցեպտները անընդունելի են: դու նայիր, թե ինչքան կծու են հնդկական կամ մեքսիական ճաշերը: մեզանից շատերը որ ոտեն, կարող է խեղդվեն: սակայն իրենց համար նորմալ է դա: ու եթե այդպեսին չլինի, նրանք չեն ուտի: ու իրնք էլ են ապևրեւմ, մենք էլ: ու վիճակագրորեն դժվար է ասել, որ ինչ որ սպեցիֆիկ հիվանդություննե ունեն իրենց մռույակերության պատճառով /ստամոքսի և ազիների /