Սիրո Խոստովանություն

[Ra$Ta]

Էս հարցում ոչ մի ձականություն , ոչ մի խաղ , ոչ մի ավելորդ բառ չպետք է լինի , պետք ա նայես նրա աչքերի մեջ , լինես լուրջ , դեմքիտ ժպիտ չլնի ու լուրջ տրամադրված լինես , ոչ թե ցույց տաս որ լուրջ ես այլ իսկակնից լուրջ լինես ասես մենակ ճիշտը , էտ ճիշտնել էտ 4 բառերն են`"Ես Քեզ Սիրում եմ" , ոչ մի ավելորդ բան , ոչ մի բանաստեղծություն , այդ բառերից լավ բանաստեղծություն մեկել լռություննա : Աղջկեքը շների նման վախը զգում են վախը , դե լավ իմաստով էլի :

[Adam_Smith]

Էս հարցում ոչ մի ձականություն , ոչ մի խաղ , ոչ մի ավելորդ բառ չպետք է լինի :

Իսկական սիրո պարագայում սիրահարի վարքագիծը, հայացքը, միմիկան լրիվ ու ավելի պատկերավոր արտահայտում են իր զգացմունքները ու իմ կարծիքով ավելի լավ սիրո խոստովանություն են, քան շատ դեպքերում արհեստական լուրջ դեմքով ու լուրջ տոնով ընդամենը 3 բառերի շարան ասելը: Ասել կուզեմ, որ եթե հզոր զգացմունք կա, ապա սիրո խոստովանությունը ինքնաբերաբար ստացվում է

[Empty`Tears]

Սիրում եմ քեզ...
Անցան շատ ամիսներ այն օրից, երբ վերջին անգամ տեսա քեզ…Հիշում եմ, գարնան վերջն էր,հանդիպեցինք իրար, դու ինձ չնայեցիր,սակայն ես քեզ սիրեցի արաջին հայացքից…Ամբողջ օրը միայն դու էիր գլխումս, սրտիս մեջ և ինձ հանգիստ չէիր տալիս…Լացում էր սիրտս, սակայն այդ արցունքները չէին ուզում, որ երևայնին աչքերիս վրա…Բայց մի օր փոքրիկ սիրտս չդիմացավ, դուրս հանեց աևցունքներս աչքերիս վրա և ասեց-ԿԱՐՈՏՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ...Եվ այժ թախծում է սիրտս, տենչալով քեզ տեսնել…Եվ ահա նորից գարուն է, ճիշտ այն ժամանակը, երբ կուզենայի նոր սեր գտնել, բայց ցավոք չեմ կարողանում քեզ մտքիցս հանել…Սիրտս հուզում է, որ դու ես միակը, ինչու՞ դու պետք է լինեիր իմ միակը, ինչու՞ դու չես գալիս, չէ- որ ես քեզ սիրում եմ…սիրում եմ ամբողջ հոգով, սիրում եմ ամբողջ սրտով, բայց դու չկաս…
Աշխատանքային օրը մոտենում էր իր ավարտին…Ես և նա պատրաստվում էինք դուրս գալ, երբ ես զգացի նրա ակնդետ հայացքը…Նայեցի նրան ու զգացի, թե ինչպես փաղցրեց հայացքը…Այդպիսի բան առաջին անգամ էր պատահում, ու մտածեցի ինձ թվաց…Քիչ անց զգացի նույն հայացքը, սիրտս սկսեց արագորեն հարվածել, ու ես հասկացա թե ինչ էր պակասում ինձ այդ ժամանակ…Դա այդ զույգ աչքերն էին, որ այդպես բարի նայում էին ինձ, վարդագույն հյութալի շուրթերն էին, որ մեղմիկ ժպտում էին ինձ ու հոգիս լցվեց թախիծով, ու հասկացա, որ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ...
Նվիրված է..

[Adam_Smith]

Սիրում եմ քեզ...
Անցան շատ ամիսներ այն օրից, երբ վերջին անգամ տեսա քեզ…Հիշում եմ, գարնան վերջն էր,հանդիպեցինք իրար, դու ինձ չնայեցիր,սակայն ես քեզ սիրեցի արաջին հայացքից…Ամբողջ օրը միայն դու էիր գլխումս, սրտիս մեջ և ինձ հանգիստ չէիր տալիս…Լացում էր սիրտս, սակայն այդ արցունքները չէին ուզում, որ երևայնին աչքերիս վրա…Բայց մի օր փոքրիկ սիրտս չդիմացավ, դուրս հանեց աևցունքներս աչքերիս վրա և ասեց-ԿԱՐՈՏՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ........

Հիանալի բառեր........................ Բավականին ազդեցիկ է հատկապես Lara Fabian-ի Je t'aime երգի ուղեկցությամբ այս տողերը կարդալը....

[Empty`Tears]

Հիանալի բառեր........................ Բավականին ազդեցիկ է հատկապես Lara Fabian-ի Je t'aime երգի ուղեկցությամբ այս տողերը կարդալը....

Այո... ուղղակի խենթանում եմ ... Lara Fabian Je t'aime այս երգը շա՜տ եմ սիրում..

[Empty`Tears]

Կարդա, եթե քո սրտի մեջ կա պահված ու անդավաճան սեր, կամ թե չի եկել նա ու անցել մի շանթահար կայծակի նման կտրելով քո սրտի լարերը, որոնք երդում էին ճշմարիտ և ազնիվ սիրո մասին…Եթե քո սերը եկել ու անցել է անվերադարձ երազի նման, զարդարելով քո սրտի քախցր ու նվիրական հուշերով, ապա կարդա և թող վերջին անգամ քո սիրտը բաբախի սիրո քաղցրատենչ զգացումներով՝իմանալով, որ սերը բարձրանում է հառաչանքի գոլորշիներից…
Քաղցր ու փոխադարձ սերը, թաղցր է նրա ցնորքի տանջանքները, և սիրտդ սիրո փոթորկահույզ զգացումներով՝երգում եմ …Օ՜ ապրել ու ապրել եմ ուզում, կյանքից քախցր ու անուշ բան չկա…

Նվիրված է....

[Adam_Smith]

Կարդա, եթե քո սրտի մեջ կա պահված ու անդավաճան սեր, կամ թե չի եկել նա ու անցել մի շանթահար կայծակի նման կտրելով քո սրտի լարերը, որոնք երդում էին ճշմարիտ և ազնիվ սիրո մասին…...

Խոսքեր չկան... պարզապես ասեմ, որ կցանկանայի, որ շատ հայ աղջիկներ գոնե մի թեթև օժտված լինեին այսպիսի ռոմանտիկայի զգացումով... Այսքանը... Միգուցեև սխալվում եմ, բայց...

Հ. Գ. Կցանկանայի հարցնել Empty Tears-ին ....Ինչու այդքան տխուր ստորագրություն?

[Երկնային]

... այդ բառերից լավ բանաստեղծություն մեկել լռություննա...

Այո, լռությունը ամենաթանկն ա, որ կարող ենք տալ մեր սիրելիին… այն չես նվիրի ցանկացած մեկին, միայն ամենամտերիմին ու ամենասիրելիին… երբեմն այն ավելի շատ բան ա ասում, քան խոսքերը… սիրելի մարդու հետ պարզապես լռել ու իրար նայելը դժվար թե կարելի լինի ինքնակամ ուրիշ բանի հետ փոխել…

[Երկնային]

Կան շատ մարդիկ, որոնք չեն կարողանում ասել իրենց սիրո մասին… հատկապես երբ որ այդ զգացմունքը շատ ուժեղ է, և համոզված չես, որ փոխադարձ է… կամ էլ համոզված ես, որ անփոխադարձ է…
Որոշ դեպքերում այդ բառերը այնքան էլ պարտադիր չեն, մյուս դեպքերում` չափից դուրս ցանկալի, քանի որ սիրահարված մարդիկ սովոր են իրականությունը ցանկալիի աչքերով տեսնել… իսկ դա արդեն ինքնախաբեություն կլինի…
ամեն դեպքում, կան շատ արտահայտություններ, որ նույնն են նշանակում, ինչ որ «Ես քեզ սիրում եմ», երբ որ չես կարողանում հենց դա ասել… ինչպես որ ստորագրությունս էր…

Մենք ասում ենք «Շնորհակալ եմ, որ դու կաս, երբ չենք կարողանում ասել «Ես սիրում եմ քեզ»…

[Empty`Tears]

Հավատա ես ինքս անգամ չգիտեմ՝սիրում եմ թե՞ ոչ…
Հիվանդ պառկած մտածում եմ.-գուցե զանգեմ, սակայն ասել եմ.-միայն այն ժամանակ, երբ ինքս հասկանամ սիրում եմ թե՞ ոչ…Գիտես երբ կողքիս ես ուզում եմ գրկել ամուր-ամուր..., սակայն մի կողմից էլ այնքան հեռու…Այնքան բան եմ ուզում ասել, սակայն չգիտեմ ինչից սկսեմ, միգուցէ նրանից, որ չեմ խոստովանում, որ իսկապես քո կարիքն եմ զգում…Տառապել չեմ ուզում, արցունք թափել նույնպես…Եվ հավատա փողադարձը չզգալով՝կփորձեմ հեռու պահել քեզ ինձանից…

[Empty`Tears]

"Ուշացած խոստովանություն"

....Այս ամենից հետո մի փոքր սպասիր, կանգ առ և մտածիր: Աշխարհը նույնն է, ոչինչ չի փոխվել: Դու էլ կանգնած ես երկու ոտքով նույն հողի վրա, սակայն այլ աշխարհով, այլ հույզերով և այլ մտածելակերպով: Նույնիսկ ուրիշ էին այն հարցերը, որ դու ցանկանում էիր տալ, աշխարհին մեկ րոպե առաջ: Բայց ին՞չ կատարվեց: Ես հասկացա միայն քիչ հետո: Այն սուտը, որ փչացրել էր իմ կյանքը՝զրկելով ինձ իմ միակ հույսերից և երազանքներից, այժմ խոստովանվում էր: Բայց այդ « ուշացած» խոստովանությունը արժեքազրկվել էր, կորցրել էր իր ամեն մի իմաստը: Ինչու՞ խոստովանեցի: Չէ՞ որ ես ամեն աբն ունեի, ամեն ինչ լավ էր և հիասքանչ, ոչ ոք չէր կարող բացահայտել այդ սուտը: Չէ՞ որ աշխարհում ոչինչ կախված չէր իմ ստից, չէ՞ որ կյանքը դեռ շարունակվում էր, մենք ապրում ենք նույն կյանքով և ամեն բան նույնն էր… Ես այս հարցերը տալիս էի խոստովանությունից մեկ ժամ հետո: Բայց միթե հարցերից պատասխաններն « այո» էին: Այ՛ո, միայն նրանց համար էր, ովքեր չէին մասնակցում իմ ստախոսության գործում: Այդ երկար տարիների ընթացքում մեքս մի բան այրվում, կուտակվել էր ամպերի նման և ուզում էր լաց լինել ջրառատ արցունքով, ուզում էր դուր փախչել իմ սրտից, բայց ես չէի հասկանում, այն մնում էր իմ սրտում և ավելի էր ցավեցնում : Բայց ինչ՞ու հանկարծ ցանկացա խոստովանել իմ սուտը: Այժմ ես գիտեմ… Մի գուցե իսկապես ուշացած խոստովանություն, միգուցե շուրջս ոչինչ չփոխվեց… Ում առաջ ես խոստովանում էի մնաց նույնը, նույն հայացքով, բայց մեջս մի բան հանդարտություն ծավալվեց… Միգուցե դա ինձ համար վատ էր, բայց այլևս չկար այն անճոռնի սուտը, որ այսքան ժամանակի ընթացում բնակություն էր հաստատել իմ հոգում...

[Empty`Tears]

Էս պուճուր բանաստեղծությունը իմ միակ իսկական, անկեղծ ու ձախողված սիրո խոստովանության նախորդ օրն եմ գրել <սրանից 5 տարի, 2 ամիս ու 23 օր առաջ:

Վաղը ես կգամ
Ու քո առաջ ցրիվ կտամ
Սրտիս բոլոր բեկորները,
Ու կմեռնեն` դեռ չծնված,
Բոլոր նրանք,
Ովքեր, գուցե, դարեր հետո
Իմ անունից կկորզեին այն բառերը,
Որոնք պետք է ես քեզ ասեմ,
Երբ վաղը գամ:

Էն ժամանակ չէի ուզում թղթի վրա գրել "սիրում եմ" բառը: Մտածում էի , որ էտ բառը պետքա մենակ իրեն ասեմ, ուրիշը պետքա չլսի ինձանից "ես քեզ սիրում եմ"-ը ու ոչ էլ կարդա իմ ձեռքով գրված նմանատիպ բան: Բայց հաջորդ օրը գնացի ու ոչինչ չկարողացա ասել:
Ու հիմա ձեզ բոլորիտ եմ ասում. "Ես ձեզ սիրում եմ. էն ամբողջ սիրով, որ նրան պետք ա տայի":

Դավ~~..


Սեր , սեր, որքան էլ գրեմ, գրեմ, միևնույնն է չեմ հավատում...,
հա բայց ինչու...?

[ter8588]

Մի ծիծաղի, դրանք շատ ուժեղ խոսքեր են:

Դրանք ուժեղ խոսքեր են, բայց երբ ճեն գնահատում ու չեն ուզւոմ անկեղծ լինեն քեզ հետ դա ավելի ուժեղ ու դաժան պահեր են.
Չնայած որ բոլորի համար չեմ կարքող ասել
Բայց իմ անցած սիրու համար եմ ասում սա,, ասեմ նաև որ չեմ կարող մեղադրել ամբողջովին իմ սիրած տղային, բայց նա պիտի իրա ասած դերասանություն չաներ և իմ հետ իմ զգացմունքների հետ չխաղար, նա խաղաց ,բայց ես ել խաղացի իմանալով, որ նա իր առաջին սիրուց հետո ոչ մենկին չի կարողանում սիրել հավանել........ արդեն 7-տարի ա
Եվ ինձ ինքը սկզբից ասել ա որ ինձ չի սիրում, իսկ մի պահ եկավ որ նա ինձ ուզում էր ասել ««Ես քեզ սիրում եմ բայց անկեծ, են ել ես փչացրեցի...,, »»բայց ես էլի խաղում էի այդ խաղը իրա օգնությամբ: Նա ինձ չէր սիրում բայց նաև չէր ուզում ինձ կորցնել,
Բայց ես ել չէի կարող երկարացնել ասպիսի հարաբերությունը և նրան զանգեցի ասեցի որ գա ,խոսալւ բան կա.... Սկզբից չէր ուզում գալ, բայց հետո եկավ.
Եկավ , ասեցի որ ել չեմ կարող այսպես ապրել ,ասաց ես չէի ուզում քեզ ցավ պատճմեղաոր եմ, եթե պատչառելեմ՞՞՞՞, չէ լավ ել գիտեմ որ պատչառել եմ Կներես ես քո հանդեպ ոչ վատ տրամադրվածություն չունէի, ..., հուսվեմ կներես ինձ. ու ել չեմ ուզում ցավ պատչառել քեզ, ...........................................................
Եվ գնալուց առաջ ասեց լավը գիտես ինչնա ,որ սրանից հետո մենք մնանք լավ ընկերներ. THE END Այսպես ել ավառտվեց իմ սիրո պատմությունը տղուր ուրախ,դառը քաղցր պատմությունը, մնաց ինչպես մի հեքիաթ կախարդական հավերժական մի հեքիաթ: Ես սիրում եմ քեզ, ես քեզ սիրում եմ երևի երբեք չունենամ,ու ել չհասկանամ թե ինչ է Սերը

[ter8588]

Էս պուճուր բանաստեղծությունը իմ միակ իսկական, անկեղծ ու ձախողված սիրո խոստովանության նախորդ օրն եմ գրել <սրանից 5 տարի, 2 ամիս ու 23 օր առաջ:

Վաղը ես կգամ
Ու քո առաջ ցրիվ կտամ
Սրտիս բոլոր բեկորները,
Ու կմեռնեն` դեռ չծնված,
Բոլոր նրանք,
Ովքեր, գուցե, դարեր հետո
Իմ անունից կկորզեին այն բառերը,
Որոնք պետք է ես քեզ ասեմ,
Երբ վաղը գամ:

Էն ժամանակ չէի ուզում թղթի վրա գրել "սիրում եմ" բառը: Մտածում էի , որ էտ բառը պետքա մենակ իրեն ասեմ, ուրիշը պետքա չլսի ինձանից "ես քեզ սիրում եմ"-ը ու ոչ էլ կարդա իմ ձեռքով գրված նմանատիպ բան: Բայց հաջորդ օրը գնացի ու ոչինչ չկարողացա ասել:
Ու հիմա ձեզ բոլորիտ եմ ասում. "Ես ձեզ սիրում եմ. էն ամբողջ սիրով, որ նրան պետք ա տայի":

Օրինակ ես ամեն օրեմ գրել ու գրում Ես սիրում եմ քեզ և այտպիսի բաներ, ինձ դուր չի եկել որ ինչոր մեկը տենա բայց միչտ ունեցել եմ գրած, բոլորին չեմ ասել , ես չեմ սիրել Ես սիրում եմ քեզ Նախադասությունը ասել լիքը, կամ բոլորին, նույնիսկ իմ սիրած մարդկանց կամ սիրած տղային, ինչոր բանկա մեջը որ չի թողնում, այնպեսա անում որ ամաչեմ , օտար զգամ ավելի քան ինձ զգում եմ. ես միչտ իմ զգացմունքները սիրել եմ արտահայտել գրելով թղթին պատին ........ ցույց տալ բայց չասել, ես չեմ ասում որ ինչորմեկին սկսումեմ սիրել,հարգել բայց ամնե ինչ անում եմ որ հասկանաա:
Ունեմ գրած մոտ 150- սիրո,աչխարհի,իմ զգացած,ապրած , պատկերացրած պահերի մասին բանաստեղծություն կամ ոնց ուզում են թող ասեն , ամեն մեկը իրա կարծիքը ունի, ու այդ իմ գրած բանաստեղծախոստովանախոսքերով եթե մարդ կարդա կհասկանա այն իչ ունեմ իմ մեջ, ապրել եմ, ուզել ու չեմ ունեցել կամ ունեցել եմ,,,
ասեմ քո գրածներնել ինձ դուր եկան .
միչև օրս ես գրածներս պահում եմ ու գրում եմ բայց իմ ծնողները դրանք չեն տեսել չեն կարդացել:
Ես սկսել եմ գրել 2002/3թ.-ից մոտաորապես 6-տարիա որ գրում եմ.
մյուս մտնելուցս չմոռանամ կգրեմ
Սեր կյանք աջխարհ բնություն դժվար են չե՛՛ք կարծում

[impression]

երեխե՜ք...
էս ինչա կատարվում, մամա ջան
որտեղի՞ց եք էսքան պաթոս գտնում սիրո մեջ... ո՞վ ա ասել, որ սերը վերամբարձ ու ամպագոռգոռ զգացմունք ա
ու եթե նույնիսկ ասել են, դուք իրո՞ք տենց եք զգում...
սերն էն ամենաքնքուշ ու գողտրիկ բանն ա, որ կարա մարդ զգա, ու ինքն իրանով սերը վսեմ ա, ավելորդ մի զարդարեք, ծիծաղելի մի դարձրեք
սիրում եմ քեզ ասելը ամոթ չամոթ չգիտեմ, բայց պահ ա գալիս՝ ինքը պայթում ա քո միջից... ինքն իրան, առանց քո օգնության... առանց քո կամքը հարցնելու, որտև ինքը գործ չունի քո գիտակցության հետ, քո արժեքների, եսիմինչերի հետ, քո սպասելիքների, հավատքի ու մաշկի գույնի հետ...
ինքը պարզ ա ու խորը.
կյանքում կգնա՞ք ձեր մորն ասեք ՄԱ՜ՅՐ իմ, օ՜ վսեմաշուք արարած, ես հենց հիմա տեղնուտեղը պատրաստ եմ արյանս վերջին կաթիլը տալ հանուն քո բարօրության... իհարկե ոչ... սակայն ոչ ոք չի կասկածում, որ պետք եղած դեպքում սիրով ամեն ինչ կզոհեք ձեր մոր համար, ուղղակի դա կանեք առանց ավելորդ ներկայացումների

չգիտեմ ում եմ ասում, ուղղակի էս թեման բացեցի ու փակելս եկավ...