Մաքրագիր…

[Երկնային]

Մաքրագիր…

Կյանքը միանգամից ա «գրվում». առանց Սևագրի… իսկ թե ինչքան «ջնջում» կլինի Մաքրագրումդ, կախված ա միայն քեզնից…

[Երկնային]

Ուզում եմ չլինես, կորես, անհետանաս իմ կյանքից… ու ինքս եմ վռնդում… փորձում ես խցկվել էդ կյանք, իսկ ես վռնդում եմ, ներկայի դռները փակում եմ քո առաջ… բայց հանկարծ սկսում ա ցավալ, զգում եմ, որ թանկ ա եղել ընկերությունդ… դեռ զգում եմ… ու մոռանում եմ, որ էդ ընկերությունից բան չի մնացել, որ փշրել ես ամեն բան քո ճանապարհին… թաքուն նայում, տեսնում եմ դեռ էդ դռան դիմաց կանգնած ես… սպասում ես, որ բացելու եմ ու քեզ ներս կանչեմ…

Իսկ ես քեզ չգիտեմ, դու ուրիշ ես, իմ ճանաչածը չես… չէ, ընդհանրապես չգիտեմ քեզ. չգիտեմ ինչու ես կարծում, թե պարտավոր եմ քեզ ամեն ինչ ներել, թե պարտավոր եմ ամեն ինչիդ հետ հարմարվել ու համակերպվել. ես ոչինչ էլ պարտավոր չեմ… բայց դե փոխադարձ ա փաստորեն չճանաչելը… դու էլ էդ դռան դիմաց կանգնած սպասում ես, չէ, համոզված ես, որ բացելու եմ… իսկ ես չեմ կանչի…

[Երկնային]

Some Like It Hot (В джазе только девушки) ֆիլմն էի նայում արդեն մի ութսուներորդ անգամ: Ամերիկյան կլասսիկան ուրիշ ա էլի… բա չէ, հիմիկվա ամերիակսկի պիռոգներն ու օչեն ստառշոնյե կինոները :զզվող.դեմք

— Ах Джо если бы ты только знал...
— Выкладывай!
— У меня скоро свадьба.
— Поздравляю. И кто же эта счастливая невеста?
— Я!
— ЧТО?!
— Осгуд сделал мне предложение, и я согласился! Свадьбу сыграем в июне.
— Что ты несёшь? Опомнись! Ты не можешь выйти замуж за Осгуда.
— Думаешь он слишком старый для меня?
— Не валяй дурака! Дело совсем не в этом
— А в чем же?! Осгуд прекрасная партия для девушки!
— Ты же не девушка? Зачем мужчине жениться на мужчине?
— Из соображений безопасности.
— Совсем спятил...
— Думаешь я не понимая что есть серьезные препятствия? Его мать должна нас благословить.. Но я ей безусловно понравлюсь так как не курю и прелестно танцую!!!

— Я позвонил маме. Она расплакалась от счастья. Дарит тебе свое подвенечное платье.
— Нет Осгуд, я не хочу венчаться в ее платье. У нее совсем другая фигура.
— Мы перешьем...
— Послушай, я вообще не могу выйти за тебя замуж!
— Почему?
— Эээ… ну, во-первых, я не блондинка!
— Это не страшно.
— Я много курю!
— Это не проблема.
— У меня не может быть детей!
— Ничего, усыновим.
— Я восемь лет прожила с саксофанистом!
— Я тебя прощаю.
— Я никогда не рожу тебе ребенка
— Усыновим
— Господи, я МУЖЧИНА!
— У каждого свои недостатки.

Սա իմ տեսածներից ամենակայֆ վերջացող ֆիլմերից մեկն ա…

Իրանից հետո միշտ ժպտալու ու երգելու ցանկություն ա մոտս առաջանում…

[Երկնային]

Իմ ու քո ընկերության մեջ գիտե՞ս ինչն եմ ամենաշատը սիրում… էն, որ ամենաուրախ ու ամենատխուր պահերդ ուզում ես հետս կիսես… դրանից քեզ ավելի եմ սիրում

[Երկնային]

Այ բալիկ ջան, այ պուճուր ջան, ախր ո՞նց բացատրեմ քեզ… պետք չի դու սիրո համար քեզ կոտորես… պետք չի որոշես, որ դու առանց ինչ-որ մեկի չես կարող ապրել… իրականում կարող ես… մի՛ ապրի ինչ-որ մեկով, էդ ապրել չի, էդ հազիվ-հազ գոյատևել ա… սիրի, բայց մի մոռացի ինքդ քեզ էլ սիրել… եթե ցավում ա, պետք չի ասել «սերը տառապանք ա» ու սուսուփուս տառապել… Դու իրան ասում ես «առանց քեզ ես ոչինչ եմ…» ու քեզ անպետք, անիմաստ, անկյանք երևույթի պես ես պահում… պետք չի…

Հետաքրքիր ա՝ մեզ միշտ թվում ա, թե մեր պես երբեք ու ոչ ոք չի սիրել… ու ճիշտ ենք. ամեն մեկը իրա ձևով ա սիրում, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ իրանը ամենաուժեղն ա… ու ամեն մեկիս համար մեր ցավը ամենան ա, բայց իրականում նենց ցավ չկա, որին չես կարող դիմանալ, ու նենց մարդ չկա, առանց որի չես կարող գոյատևել…

Դու էսօր բաց թող էն, ինչը քեզ ցավացնում ա, թե չէ ինքը չի գնա…
ու դու էսօր բաց թող նրան, որ քեզ ցավացնում ա, որովհետև ինքը արժանի չի քո կողքին լինել…

Դեռ էնքա՜ն ժպիտներ են գալու…

[Երկնային]

***

Էսօր սկյուռիկիս ներկելուց մտածում էի՝ կայֆ բան ա էլի կյանքը… ու ամեն ինչ նույնն ա, ուղղակի ավելի մեծ մաշտաբներով. վերցնում ես ներկեր, վրձին ու կյանքդ, շրջապատդ ու մարդկանց սկսում ես քո ուզած, քո տեսած, քո պատկերացրած գույներով ներկել…

***