Ողջ, բայց մեռած...

[Haykolo1991]

Մի քանի տարիյա դեպրեսիայի մեջ եմ,շատ վատ եմ լինում,նույնիսկ արդեն սիրտս պարբերաբար ցավումա(երեւվի նեւրոզա):Մի տարուց ավելա հոգեբանի մոտ եմ գնում,չգիտեմ օգնումա, թե չէ,մենակ են գիտեմ ,որ հիմա վատ եմ : )արդեն սովոր եմ ես վիճակին: ))չգիտեմ ինչ անեմ,էլ չեմ ուզում սենց լինի

[Ուլուանա]

Մի քանի տարիյա դեպրեսիայի մեջ եմ,շատ վատ եմ լինում,նույնիսկ արդեն սիրտս պարբերաբար ցավումա(երեւվի նեւրոզա):Մի տարուց ավելա հոգեբանի մոտ եմ գնում,չգիտեմ օգնումա, թե չէ,մենակ են գիտեմ ,որ հիմա վատ եմ : )արդեն սովոր եմ ես վիճակին: ))չգիտեմ ինչ անեմ,էլ չեմ ուզում սենց լինի

Դե, եթե մի տարուց ավել է՝ գնում ես հոգեբանի մոտ, ու դեռ վատ ես, ուրեմն երևի չի օգնում... Ամեն դեպքում դու պիտի որ ավելի լավ իմանաս՝ օգնում է, թե չէ։ Իսկ, եթե գաղտնիք չի, ի՞նչ է անում տվյալ հոգեբանը։ Իսկ դեպրեսիադ կոնկրետ բանի՞ց է առաջացել, թե՞ ուղղակի, ու դու էլ չգիտես՝ ինչից է։

[Չամիչ]

Մի քանի տարիյա դեպրեսիայի մեջ եմ,շատ վատ եմ լինում,նույնիսկ արդեն սիրտս պարբերաբար ցավումա(երեւվի նեւրոզա):Մի տարուց ավելա հոգեբանի մոտ եմ գնում,չգիտեմ օգնումա, թե չէ,մենակ են գիտեմ ,որ հիմա վատ եմ : )արդեն սովոր եմ ես վիճակին: ))չգիտեմ ինչ անեմ,էլ չեմ ուզում սենց լինի

Քեզ հավանաբար, ոչ թե հոգեբան է պետք, այլ հոգեթերապևտ: Հոգեթերապևտը պարտավոր է ունենալ նաեւ բժշկական կրթություն, բացի հոգեբանական տեխնիկաներ կիրառելուց, անհրաժեշտության դեպքում կարող է նշանակել դեղահաբեր: Եթե արդեն մեկ տարի է քո դեպրեսսիան չի անցնում, ապա պետք չէ խուսափել դեղորայքային բուժումից:

[Lion]

Մի քանի տարիյա դեպրեսիայի մեջ եմ,շատ վատ եմ լինում,նույնիսկ արդեն սիրտս պարբերաբար ցավումա(երեւվի նեւրոզա):Մի տարուց ավելա հոգեբանի մոտ եմ գնում,չգիտեմ օգնումա, թե չէ,մենակ են գիտեմ ,որ հիմա վատ եմ : )արդեն սովոր եմ ես վիճակին: ))չգիտեմ ինչ անեմ,էլ չեմ ուզում սենց լինի

Իսկ պատճառը... որնա, որ վատ ես?? սենց մի տարօրինակ հարց...

[Դեկադա]

Մի քանի տարիյա դեպրեսիայի մեջ եմ,շատ վատ եմ լինում,նույնիսկ արդեն սիրտս պարբերաբար ցավումա(երեւվի նեւրոզա):Մի տարուց ավելա հոգեբանի մոտ եմ գնում,չգիտեմ օգնումա, թե չէ,մենակ են գիտեմ ,որ հիմա վատ եմ : )արդեն սովոր եմ ես վիճակին: ))չգիտեմ ինչ անեմ,էլ չեմ ուզում սենց լինի

Հարց տամ, լա՞վ: Իսկ դու՝ ինքդ, ինչ որ բան ձեռնարկո՞ւմ ես քո վիճակը լավացնելու համար:

Բացատրեմ թե ինչի եմ հարցնում: Աչքիս առաջ կա մի երիտասարդ ով ունի հոգեբանական խնդիրներ: Էտ խնդիրնեը դեռ մանկուց են ի հայտ եկել, ուղղակի տարիների ընթացքում համապատասխան բուժում չստանալով՝ ավելի են խորացել: Վերջի երկու տարին ծնողները տեսնելով, որ իրենք անզոր են, նրան տարան բժշկի որը դեղորայք էր նշանակել: Ինչ որ չափով օգնում է: Բայց ինչ եմ նկատել: Տղայի մոտ կա չափից դուրս ընդգծված ներշնչանք: Այսինքն ինքը իրեն ներշնչում ա որ վատ ա ու ամենափոքր բանն անգամ կարա պատճառ դառնա, որ իրականում վատանա: օր. տղան ամբողջ օրը դրսում ընկերների հետ կարա ուրախանա, բայց հանկարծ ուղեղը մտավ որ վատա, ինքը սկսում ա իրեն ներշնչի ու վատանում ա:
Հիմա դու քո համար պարզի, դու քեզ օգնո՞ւմ ես էտ վիճակից դուրս գալու, թե՞ սպասում ես որ քեզ պետք է անպայման օգնեն: Որովհետեւ ամենալավ հոգեբանն անգամ միայնակ չի կարա քեզ օգնի, եթե դու դա չես ուզում:

[Skeptic]

Մի քանի տարիյա դեպրեսիայի մեջ եմ,շատ վատ եմ լինում,նույնիսկ արդեն սիրտս պարբերաբար ցավումա(երեւվի նեւրոզա):Մի տարուց ավելա հոգեբանի մոտ եմ գնում,չգիտեմ օգնումա, թե չէ,մենակ են գիտեմ ,որ հիմա վատ եմ : )արդեն սովոր եմ ես վիճակին: ))չգիտեմ ինչ անեմ,էլ չեմ ուզում սենց լինի

Հայկո ջան, խորհուրդս կարող ա չափից դուրս տրիվիալ թվալ, բայց աշխատիր կյանքին մի քիչ թեթև նայել: Ես ինքս դեռ մի երկու-երեք տարի առաջ անընդհատ սթրեսների ու դեպրեսիաների մեջ էի ընկնում, երբեմն նույնիսկ չնչին ու աննշան բաների պատճառով, բայց հիմա արդեն իմաստ չեմ տեսնում դրա մեջ: Ինչ եղել ա` եղել ա, ժամանակը չես կարող ետ տալ, այնպես որ մտածիր պատճառների մասին /սառը գլխով/ ու արա հնարավոր ամեն ինչ, որ դրանք այլևս ի հայտ չգան, իսկ եթե այնուամենայնիվ ի հայտ գան, ապա դրանց հետևանքը բացասական չլինի: Եթե նույնիսկ այդ դեպքում անհաջողության հանդիպես, մի վհատվիր. մի քանի «строчка» հավեսով քֆուր ես տալիս /իրոք, օգնում ա/, այդ իրավիճակը համարում ես ավարտված ու անցնում առաջ: Օրինակ, ես մի քանի օր առաջ ձախողեցի դիպլոմայինիս պաշտպանությունը ու դուրս թռա տարկետման իրավունքով պոտենցիալ սովորողների ցուցակից: Այդ պահին տրամադրությունս այսպիսին էր` , իսկ ընդամենը մի քանի ժամ անց այսպիսին` : Ու կարող ա ֆորումի անդամների մոտ ես թողնեմ մոտավորապես այսպիսի տպավորություն` , բայց ինձ դա չի հուզում...

[VisTolog]

Մարդիկ տարիներով են տենց վիճակներում լինում, առանց հոգեբանի...

[Չամիչ]

Մարդիկ տարիներով են տենց վիճակներում լինում, առանց հոգեբանի...

Չի կարելի այդ վիճակը աչքաթող անել, չեմ ուզում վախեցնել, բայց ցանկացած խնդիր չչեզոքացնելու դեպքում կարող է խորանալ:

Հայկո ջան, եթե արդեն մեկ տարի է հաճախում ես նույն հոգեբանի մոտ և ոչ մի էական արդյունք չես ստացել ուրեմն փորձիր գտնել մեկուրիշին: Նա, ինչ կարողացել, արդեն քեզ տվել է, մեկ տարին բավականին լուրջ ժամկետ է շոշափելի արդյունքներ ակնկալելու համար:

Կա մի շատ կարևոր միջոց, որը չկիրառելու դեպքում, այլ մեթոդները պարզապես չեն աշխատի:

Վաղը կփորձեմ մանրամասն գրել այդ մեթոդի մասին:

[kyahi]

Հայկ գիտե՞ս քեզ ինչ խորհուրդ կտամ , եթե այսքան ժամանակ գնում ես հոգեբանի մոտ ու արդյունք չկա, ապա ռադ արա էդ հոգեբանին ու սկսի քեզ ճանաչել, հասկացիր ու փորփրիր բոլոր պատճառները , որոնց հետևանքով դու այդ վիճակում ես: Սկսիր օրագիր գրել ու գրիր թե ի՞նչն է քեզ ուրապացնում,ի՞նչը քո մեջ քեզ դուր չի գալիս, ինչի՞ց ես վախենում, ամեն ինչի պատճառը կամ կարող են կինել վախերը կամ էլ վաղ տարիքում սթրեսները, անցյալդ մոռացի ու նրան անվանի անցյալ, մի թող, որ երեկվա օրը քեզ տնօրինի, անցյալը անցյալ ա ու այն քո կամքի համեմատ ոչինչ ա մի պարազիտ ա ուղղակի, համարյա նման բառեր ինձ էր ասում մեկը ժամանակին ու դա ինձ օգնում էր, չես հավատա, բայց ես մեկ ամսից էլ քիչ ժամանակում բավական մեծ արդյունքների հասա, երբ սկսեցի ինձ ավելի քիչ մեղադրել ու չափսոսալ անցյալիս համար…ամենակարևորը քո հետ անկեղծ եղիր ու մի վախեցիր հիասթափվելու, հասկացիր, որ դու ուժեղ ես, այլապես դու քո խնդիրը բոլորին չէիր ասի, առհասարակ ուժեղ է այն մարդը ով իր խնդիրներին պարզ աչքերով է նայում, իսկ դու այդպիսին ես, եթե դու հասկացել ես, որ քեզ չեն կարողանում ճիշտ ձևով օգնեն դա արդեն մեծ քայլ է ու ցույց է տալիս այն, որ դու ուժեղ ես ու հասուն մարդ ես…ինքդ փորձիր քեզ հասկանալ ու թքած ունեցիր բոլորի ու ամեն ինչի վրա…դժավար է, բայց կյանքին թեթև նայիր ու արա այն ինչը քեզ հաճույք ա պատճառում, վայելիր այս կյանքը ու ամեն առավոտ արթնանալուց ժպտա, հավատա դա շատ չնչին բան ա, բայց օգնում ա…ուղղակի քայլիր առաջ ու մտի ակումբ շփվի տարբեր մարդկանց հետ, բանավիճի ու օրդ լավ կանցնի, նոր ընկերներ կունենաս, իսկ ակումբում լավ տիպեր կան
Հույց ունեմ իմ ասածները քեզ կօգնեն, չնայած այս խոսքերը ես ինձ ել պետք ա ամեն օր ասեմ ու հավատամ դրանց ուժեղ լինելուն, որովհետև ես էլ փայլուն հոգեբանական վիճակում չեմ, բայց ես աշխատում եմ այդ վիճակը փոխել, իհարկե դեռ հարց է կստացվի թե չէ, բայց ես կպայքարեմ, թե չէ էլ ինչի? համար եմ ապրում...հուսով եմ դու էլ իմ նման ամեն ինչից չես հոգնում, դա անտանելի բան ա ու դժվար / կոնկրետ ինձ համար/ ուղղելի:

[Չամիչ]

Փորձեմ համառոտ ներկայացնել այն ինչ խոսք էի տվել:

Մարդկանց ճնշող մեծամասնությունը ապրում է ոչ թե ներկայում, այլ անցյալում կամ ապագայում: Ընկնելով անցյալի գիրկը, ափսոսելով անցյալի սխալների, անհաջողությունների, կորուստների մասին, կամ վախվորած կանխագուշակումներ անելով ապագայի վերաբերյալ մարդը իրեն զրկում է ներկա պահը զգալու և ընկալելու երջանկությունից:
Այն ինչ մենք մտածում ենք անցյալի մասին ընդամենը մեր սուբյեկտիվ ընկալումներն են, այն ենթադրությունները, որոնք մենք անում ենք ապագայի վերաբերյալ ընդամենը մեր ուղեղի մեկնությունն է: Գոյություն չունի օբյեկտիվ իրականություն, ամեն ինչ շարժման մեջ է, ամեն ինչ փոխվում է յուրաքանչուր վարկյան:

Այն, որ մարդը խճճվել և չի կարողանում դուրս գալ իր հոգեբանական խնդիրների ճիրաններից ցույց է տալիս, որ նա պարզապես ընկելե է սեփական կարծրատիպերի, վախերի, տագնապների, բարդույթների, կասկածների խցանման մեջ, նշանակում է, որ մարդը իրեն նույնացնում է իր մտքի հետ:

Մենք այն չենք ինչ մտածում ենք, մենք այն ենք, ով պարզապես հետևում է այդ ողջ մտավոր գործընթացին:
Ռուսերենով է լավ հնչում:
Мы не есть то, что мы думаем. Мы есть наблюдатель.

Когда нам плохо нужно вспомнить об этом, заметить, что мы это лишь наблюдатель и попытаться абстрагироваться от наших мыслей.
Երբ մեզ պատում են մռայլ մտքերը պետք է հիշել, որ մենք այն չենք ինչ մտածում ենք և պետք է փորձել զատվել այդ մտքերից:
Պետք է հասկանալ, որ դրանք ընդամենը մտքեր են,որոնք պարզապես պետք է հանգիստ բաց թողնել:
Միակ հուսալի ծառաները, որոնք մեզ կարող են հնարավորինս մոտ կանգնեցնել իրական իրականությանը, դրանք մեր զգայարաններն են: Այսինքն մեր լսողությունը, տեսողությունը, շոշափելիքը, հոտառությունը և համի զգացողությունը:
Կա մի շատ լավ վարժություն որը կոչվում է "ստոպ կադր": Այդ վարժության օգնությամբ մենք պետք է սովորենք վերադառնալ այստեղ և հիմա: Վարժությունը պետք է կատարել օրվա ընթացքում մի քանի անգամ, ամեն անգամ, երբ մեր միտքը փորձում է մեզ տանել իր հետևից եսիմ ուր
Օրվա ընթացքում, ամեն անգամ երբ մենք զգում ենք, որ կրկին ընկել ենք մտքերի անիմաստ հորձանուտը, պետք է բարձրաձայն կամ մտովի արտաբերել ՍՏՈՊ: Ստոպ ասելուց հետո, պետք է հարց տալ, որտե՞ղ եմ ես այս պահին, ի՞նչ ձայներ եմ լսում, ի՞նչ եմ տեսում: Եթե չկան ոչ մի ձայներ ապա մի պահ պետք է ականջ դնել լռությանը, տեսնել շրջապատի իրերը, շոշափել դրանք, զգալ սեփական մարմինը, զգալ սեփական շնչառությունը, փորձել կապ հաստատել այն անխռով խաղախության հետ, որը կա յուրաքանչյուրիս ներսում, ահա և միակ օբյեկտիվ շոշափելի իրականությունը, մնացածը ընդամենը մեր մտքի խաղերն են:

[Haykolo1991]

Հարց տամ, լա՞վ: Իսկ դու՝ ինքդ, ինչ որ բան ձեռնարկո՞ւմ ես քո վիճակը լավացնելու համար:
...

Բարեւ,ես էլ եմ ուզում ինձ օգնեմ,ես օրագիր եմ պահում,մեջը գրում եմ այն խնդիրները ինչը ինձ խանագրում է,ինքս մեջը պատասխանում եմ ,թե ինչ պիտի անեմ դա լուծելու համար,ես լավ գիտեմ ինձ ինչա պետք,ու ինքս ինձ լավ եմ հասկանում...դրա համար ինձ անհարաժեշտ է ամենօրյա աշխատանք ինքնս իմ վրա եւ պրոբլեմների վրա,գրում եմ մյուս օրվա ծրագիրը ,չնայած ասեմ ,որ ծրագիրս վատ եմ անում...էսօր էլի գրել եմ,ներշնչել եմ,որ պիտի անեմ..տենամ կարամ...

[Ժունդիայի]

Haykolo ջան բարև, երևի հազիվ 19 տարեկան լինես: Իսկ ինչումն ա կայանում կոնկրետ նևրոզային ու դեպրեսիվ ցնցումները քեզ մոտ: Այ որ նշես պատճառներից գոնե մի քանիսը, միգուցե ավելի հեշտ կլինի քննարկումներ կազմակերպել, թե չէ դեպրեսիվ վիճակ առանց պատճառի բոլոիրս համար դժավար կլինի ավելի կենտորնացված խորհուրդներ տանք: Նշի պատճառները: Սիրահարված ես, ուսման մեջ խնդրներ ունես, շրջապատում առանձնանում ես ինչ-ինչ դրսևորումներով, և այլ....
Ամեն մեկս էլ մեր կյանքում ցնցումներ ապրել ենք. ու դեռ կապրենք....անցողիկ ա, չմտածես, կսպասենք պատասխանիդ

[Haykolo1991]

Հայկ գիտե՞ս քեզ ինչ խորհուրդ կտամ , եթե այսքան ժամանակ գնում ես հոգեբանի մոտ ու արդյունք չկա, ապա ռադ արա էդ հոգեբանին ու սկսի քեզ ճանաչել, հասկացիր ու փորփրիր բոլոր պատճառները , որոնց հետևանքով դու այդ վիճակում ես: Սկսիր օրագիր գրել ու գրիր թե ի՞նչն է քեզ ուրապացնում,ի՞նչը քո մեջ քեզ դուր չի գալիս, ինչի՞ց ես վախենում, ամեն ինչի պատճառը կամ կարող են կինել վախերը կամ էլ վաղ տարիքում սթրեսները
...

Իմ հոգեբանը շատ լավնա,իրա մոտ ինձ լավ եմ զգում,շատ լավ մասնագետա,բայց կարողա ուրիշի մոտ սկսեմ գնալ,ուղակի փոփոխության համար, իսկ օրագիր պահում եմ,ինտերնետից լիքը նյութեր եմ կարդում,վիդյոներ...լիարժեք պատկերցնում եմ,թե ինչ պիտի անեմ,որ լավ լինեմ...մենակ մի բանա պակասում,մարդ,որ միշտ կողքս կլինի,ինձ հասկանա,երբ հուսահատվում եմ ուժ տա...ծնողներս ետ առումով չեն կարող օգնել,դաժե գժի տեղ են դնում,ինչա թե գիտեին են զհամակ հոգեբանի մոտ եմ գնում ու օգնելու փոխարեն էլ եսիմ ինչ պանիկաի մեջ են ընկնում,ինչը ինձ վափշեա ներվայնացնում...ստիպված գաղտնի եմ գնում հոգեբանի մոտ,իսկ հոգեբանին էլ շաբաթը մի անգամ տենամ,թե չէ...կուզեի ամեն օր տենալ,դաժե ամեն րոպե

[Դեկադա]

[QUOTE=Haykolo1991;2000675]

Հայկ գիտե՞ս քեզ ինչ խորհուրդ կտամ , եթե այսքան ժամանակ գնում ես հոգեբանի մոտ ու արդյունք չկա, ապա ռադ արա էդ հոգեբանին ու սկսի քեզ ճանաչել, հասկացիր ու փորփրիր բոլոր պատճառները , որոնց հետևանքով դու այդ վիճակում ես: Սկսիր օրագիր գրել ու գրիր թե ի՞նչն է քեզ ուրապացնում,ի՞նչը քո մեջ քեզ դուր չի գալիս, ինչի՞ց ես վախենում, ամեն ինչի պատճառը կամ կարող են կինել վախերը կամ էլ վաղ տարիքում սթրեսները

Իմ հոգեբանը շատ լավնա,իրա մոտ ինձ լավ եմ զգում,շատ լավ մասնագետա,բայց կարողա ուրիշի մոտ սկսեմ գնալ,ուղակի փոփոխության համար, իսկ օրագիր պահում եմ,ինտերնետից լիքը նյութեր եմ կարդում,վիդյոներ...լիարժեք պատկերցնում եմ,թե ինչ պիտի անեմ,որ լավ լինեմ...մենակ մի բանա պակասում,մարդ,որ միշտ կողքս կլինի,ինձ հասկանա,երբ հուսահատվում եմ ուժ տա...ծնողներս ետ առումով չեն կարող օգնել,դաժե գժի տեղ են դնում,ինչա թե գիտեին են զհամակ հոգեբանի մոտ եմ գնում ու օգնելու փոխարեն էլ եսիմ ինչ պանիկաի մեջ են ընկնում,ինչը ինձ վափշեա ներվայնացնում...ստիպված գաղտնի եմ գնում հոգեբանի մոտ,իսկ հոգեբանին էլ շաբաթը մի անգամ տենամ,թե չէ...կուզեի ամեն օր տենալ,դաժե ամեն րոպե

Իսկ դու փորձե՞լ ես խոսել ծնողներիդ հետ: Ես չգիտեմ քո ընտանիքի կարգավիճակը, որովհետեւ կան ծնողներ ովքեր հոգեբան անունը լսելուց ընկնում են պանիկայի գիրկը, բայց գուցե փորձեիր խոսել նրանց հետ: Թեկուզ մամայիդ հետ: Մամադ կհասկանա: Գուցե բացատրեիր նրանց թե ինչ ա քեզ հետ կատարվում, ինչ ես ուզում դու ընդհանրապես կյանքիս, ինչ սպասելիքներ ունես: Ինչի եմ սենց ասում: Էսքան երկար գրեցիր, բայց անձամբ ես չեմ կարենում հասկանամ թե քո հոգեբանական խնդիրը ինչում ա կայանում: Գուցե քո ծնողներն էլ չեն հասկանում ոնց օգնեն քեզ: Իմ կարծիքով հոգեբանիդ էլ մինչեւ վերջ չես ասում մտածածդ, այլապես գոնե մի չնչին տեղաշաչժ կլիներ էս մի տարվա մեջ:
Ամեն ինչ էտքան վատ չի ոնց դու ես պատկերացնում: Ես քեզ խորհուրդ կտայի նայել կողքերդ: Մեզնից ցանկացածը կյանքում գոնե մեկ անգամ ապրում է լուրջ ցնցում, բայց ինքներս պարտավոր ենք մեր մեջ ուժ գտնել դրանից դուրս գալու: Եթե տրվես էտ դեպրեսիաներին մեկը մեկին կհաջորդեն ու արդեն ավելի դժվար կլինի լուծում գտնելը:

[Tig]

................,իսկ հոգեբանին էլ շաբաթը մի անգամ տենամ,թե չէ...կուզեի ամեն օր տենալ,դաժե ամեն րոպե

Այ սա շատ վատա, որ կախվածության մեջ են ընկնում նրան տեսնելու համար…
Կարծում եմ, եթե նա լավ հոգեբանա, պիտի այդ կախվածությունդ էլ վերացնի… Պիտի կարողանա նենց անել, որ դու առաջին հերթին ինքդ քեզնից սպասես պատասխաններ, այլ ոչ թե նրանից…