Ուրեմն թեման էլ անիմաստա քննարկել: Դիագնոզին համապատասխան դեղերա ընդունում, էլ ի՞նչ խնդիր կա:
Եթե դեղորայքը իրեն նեղություն տար, ինձ թվումա կդադարեր օգտագործել, բայց փաստորեն հակառակնա: Իսկ հոգեբանի մոտ գնալը, որը 1-2 շաբաթ ընդմիջումովա լինում, սարսափելի հանցանք չի, որը չի կարելի թաքցնել ծնողներից: Եթե թաքցնումա, ուրեմն գիտի, թե ինչպես կվերաբերվեն դրան.. ու հետո, ինչու՞ ասի, սենց բոլորը հանգիստ են:
Հոգեբանի ու իր միջև խոսակցությունը պետքա մնա 4 պատի մեջ:ինձ թվումա սխալ կլինի ծնողներին ասել ամեն ինչի մասին: Դրանից դժվար թե մի լավ բան ստացվի:
![]()
Էջանիշներ