Գլամուռային ամսագրեր

[Դեկադա]

Զուգարանում՝ այո', անպետք է դրա թուղթը, բայց գազօջախի վրա բիսկվիտ եփելիս հարևանուհիս հենց էդ ամսագրերի թերթերից է փռում խմորի տակ: Ասում է՝ շատ լավ է եփում, չի թողնում, որ բիսկվիտի տակն այրվի:

Ու էտ գլամուրը մտնում ա բիսկվիտի մեջ՝ դառնալով գլամուրային թխվածք, որը պետք ա ուտեն մենակ գլամուրային մարդիկ:

Ի՞նչ ա էտ գլամուրը...ո՞ճ, ապրելակե՞րպ, ցուցահանդե՞ս, էությո՞ւն..ինչա՞ ինքը, որ տենց հետեւից վազում՝ չեն հասնում, հասնողն էլ տալիս անցնում ա մնումա գլամուռը

անունը կա ամանում չկա-ն դառավ

[Արևածագ]

Գլամուրը երևի ապրելակերպ է, որ հանգում է « մի սիրամարգի փետուրների ցուցադրությանը մի ուրիշ սիրամարգի կամ «սիրամարգ» դառնալ ցանկացողի»: Կարճ՝ այսպես կարող եմ գրել: Չեմ կարող ասել, թե դա վատ կամ պախարակելի երևույթ է, բայց որ հազար տարի էլ անցնի, ականջօղը, կոշիկը, ավտոն կամ ջակուզին ինձ համար նախանձի առարկա չեն դառնա: Ոչ թե այն պատճառով, որ այդ բոլորից «գլամուրայիններն» ունեմ, այլ , որ փնտրածս բաներն ուրիշ տեղ են...