User Tag List

Էջ 22 24-ից ԱռաջինԱռաջին ... 1218192021222324 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 316 համարից մինչև 330 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 349 հատից

Թեմա: Տնաշենի

  1. #316
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Որ առաջին անգամ համալսարանական մակարդակում սկսեցի արաբերեն դասավանդել, ուսանողներից տարեվերջին ահավոր ցածր ֆիդբեք ստացա։ Ամենաբարձրը մեկն ա, ամենացածրը չորսը։ Գնահատականներս երեքի մոտ էին։ Չէի հասկանում ինչն եմ սխալ անում։ Ուղղում էի սխալները, ուղղություն էի ցույց տալիս։ Ղեկավարներս ասին բանի հետևից մի ընկնի։ Լավ ա սաղ։ Հետո հասկացա փորձառու դասախոսներ կան ավելի ցածր են ստանում։ Բայց ես ուզում էի լավ դասատու լինեմ։ Դասընթացների եմ անընդհատ մասնակցում։ Դասերը ամեն անգամ ինքս իմ մեջ վերլուծում եմ։ Վերագնահատում։ Ուրիշ դասատուներին դասալսում։ Խնդում որ ինձ դասալսեն։ Կիսամյակ կիսամյակի վրա դանդաղ ֆիդբեքս բարելավվում ա։ Էս կիսամյակ 1.4 ա դառել, որ իդեալական ա, յոթանասուն տոկոս գերազանց են գնահատել, մնացածը շատ լավ, մի հոգի լավ։ Դրամատուրգիան առաջին կիսամյակն ա դաս եմ տալիս։ Միանգամից ավելի բարձր ստացա։ 1.25 յոթանասունհինգ տոկոս գերազանց քսանհինգ տոկոսը շատ լավ։

    Չգիտեմ՝ մանրուք ա իհարկե, բայց հաճելի ա։ Հարմարվել որ վերևներում ինձնից գոհ են ու ոչինչ չանել ոչնչով չի օգնելու։

    Քննության ժամանակ հետիս քննողը ծիծաղում էր, ասում ա ամենքի պատասխանի ժամանակ ոնց որ ծննդաբերես։ Էն որ հայացքով միմիկայով ուզում եմ պատասխանները բերաններից դուրս բերեմ։ Չգիտեմ ախր եթե որևէ գործ անելիս ամբողջ էությամբ չնվիրվեմ, իմա՞ստը։ Կյանքը կդառնա ռուտին։

    Երեկ մի ընկեր ասում ա բայց որ էս արաբերենի գործին դիմել ես դու լեզվակիր չես, կկարողանա՞ս չորրորդ կուրսին դաս տալ։ Ասում ա օրինակ իտալերենի չորրորդ կուրս ոչ մի ոչ լեզվակիր չի ուզում։ Ասում եմ իհարկե դժվար կլինի, բայց ընդամենը մի կիսամյակ։ Ես հաստատ չեմ վախենա։ Գիտեմ որ գիշեր ցերեկ պիտի պատրաստվում դասերին, բայց կանեմ։

    Ժող նենց եմ ուզում մնամ դասախոս։ Շուրջս որ նայում եմ հազվագյուտ ա որ փհդ անողները ոչ լեզվակիր լինեն լեզուների գծով էդ էլ մեծ մասամբ ոչ լեզվակիրները բրիտանացիներ են։ Պարսիկները պարսկերեն են ուսումնասիրում, իտալացիները իտալերեն ու մեկ էլ անգլերեն լեզվակիրները որևէ լեզու բայց եվրոպական։ Ես ու մի իսպանացի աղջիկ արաբերեն ենք ուսումնասիրում ու վերջ։ Հա մեկ էլ մի բելգիացի աղջիկ իսպաներեն էր ուսումնասիրում։ Ու վերջ։

    Մեկ մեկ ինձ ասում են խի չես փորձում ինչ որ հայկական մշակույթի կուրսեր առաջարկել։ Ճիշտն ասած որ ճարս կտրի հա, բայց վիրավորական եմ մի քիչ համարում։ Ինչի՞ հայկական մշակույթ դասավանդելու համար ընդամենը պիտի հա՞յ լինել։ Մարդիկ տարիներով կրթություն են ստանում մասնագիտանում են։

    Վերջը անիմաստ գրառումներ եմ անում։ Շուտ գործ ճարել ա պետք։

  2. Գրառմանը 14 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (13.05.2019), ivy (11.05.2019), Jarre (13.05.2019), Life (11.05.2019), Progart (11.05.2019), StrangeLittleGirl (02.07.2019), unknown (16.07.2019), Varzor (12.05.2019), Գաղթական (11.05.2019), Յոհաննես (11.05.2019), Նաիրուհի (11.05.2019), Նիկեա (11.05.2019), Ուլուանա (12.05.2019), Տրիբուն (11.05.2019)

  3. #317
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի ընկեր ունեմ՝ իսպանացի-սիերալեոնցի՝ Էստրեյան: Իհարկե շատ են զրուցում, բայց հաճախ լինում ա՝ իրար հետ կքայլենք, ճանապարհ կգնանք՝ մի բառ չենք փոխանակի: Մի տեսակ իրար հետ հարմարավետ զգալու մի ուրիշ աստիճանն ա, երբ պարտադիր չի զրուցել:

    Էս ամիս պաշտոնապես անգործ եմ: Մտածում էի՝ ժամանակավոր մի բան ճարեմ, բայց մատս մատիս չեմ տալիս: Երևի թե որոշել եմ էս մի ամիսը չաշխատել: Հուսով եմ՝ հիմարություն չեմ անում, մի ամիս ա էլի:

    Առանձնապես բան չի կատարվում, որ պատմեմ:

    Ուզում էի Շանհայ գնամ, բայց էնպես ստացվեց, որ էդ ընթացքի համար աշխատանք ունեմ: Մի ուրիշ անգամ, ուղղակի կյանքումս ժամանակակից մեգապոլիսում չեմ եղել, շատ ա հետաքրքիր:

  4. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (08.06.2019), Progart (05.06.2019), unknown (16.07.2019), Varzor (05.06.2019), _Հրաչ_ (05.06.2019), Նիկեա (05.06.2019)

  5. #318
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դպրոցականների համար ամառային դպրոցում եմ աշխատում էս ամիս: Աշխարհի տարբեր երկրներից եկել են: Կարող ենք հպարտանալ մեր բազմազանությամբ: Տարբեր խաղերի համար երեկ պետք ա կամավորներ առանձնացնենք: Սահմանափակ թվով մարդ կարող էր մասնակցել կոնկրետ էդ խաղերին: Ընտրողները երկու սպիտակ եվրոպացի են, տղա և աղջիկ: Ուսանողներ: Ձեռք բարձրացնողները շատ-շատ էին: Առաջին տասը հոգանոց թիմում ոչ մի ոչ սպիտակի չներառեցին: Երկրորդ վեց հոգանոց թիմում մի արևելաասիացի: Հաջորդ թիմում ոչ մի ոչ սպիտակ: Չեմ ասում հատուկ են անում: Ուղղակի ոչ սպիտակ բարձրացված ձեռքերը չեն նկատում էս մարդիկ: Սպիտակ եվրոպացի ընկերոջս պատմում եմ, ասում ա քանի հոգին են ոչ սպիտակ: Չեմ հաշվել, գուցե կեսը, գուցե մի քիչ պակաս: Չեն ուզում հավատալ, որ իրանց երկրում կողմնակալություն կա, թեկուզ ենթագիտակցական: Ինչքան ասում եմ, որ սենց բաները չնկատելու տամ, չի ստացվում: Ախր աչքս ծակում ա: Մի պաղեստինցի կոլեգա ունենք, ասում են, որ սկզբում շատ լավն էր, հետո նյարդային համակարգը խախտվեց: Շատ պրոբլեմներ ա հարուցում աշխատանքում: Քանի գնում ավելի ու ավելի եմ հասկանում իրան: Ասելս էն ա, որ բազմազանությունը մի բան ա, ներառականությունը մի ուրիշ բան: Երկրորդից կմ-երով հեռու ենք: Երեսուն հոգանոց աշխատանքային թիմում ընդամենը չորս ոչ սպիտակ ենք:


    Հստակեցնեմ: Մենակ սպիտակներին են ընտրում, եթե հստակ չի ձևակերպված:
    Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 15.07.2019, 13:41:

  6. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ruby Rue (15.07.2019), StrangeLittleGirl (15.07.2019), unknown (16.07.2019), Varzor (15.07.2019), Նաիրուհի (29.07.2019), Նիկեա (16.07.2019), Տրիբուն (03.08.2019)

  7. #319
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բռնաւոր մը կայ որ գեղեցիկ անուան տակ ծածկուած զմեզ գերութեան կը դատապարտէ։ Նոյն իսկ այն առանձնաշնորհմանց մէջ զորս մեր կամքն կը շնորհէ մեզ և որոց չհակառակիր օրէնքն։ Այս բռնաւորը բնութեան ալ կը հակառակի և թոյլ չտար անոր որ ազատ համարձակ գործէ մարդ էակին վրայ։ Այս բռնաւորը քաղաքավարութիւնն է։

    Հակոբ Պարոնյան

  8. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (15.08.2019), Varzor (04.08.2019), Նաիրուհի (04.08.2019), Ուլուանա (05.08.2019), Տրիբուն (03.08.2019)

  9. #320
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Արաբերենի դասախոսի աշխատանքի համար եմ դիմել։ Նույն համալսարանում որտեղ սովորեցի։ Գիտական աշխատանք չի զուտ դաս տալ բայց գոնե ստաբիլություն կլինի սկզբի համար։

    Իրականում շանսեր չունեմ։ Գիտեմ՝ լեզվակիր են ուզում։ Նախորդ կիսամյակ խնդրեցի որ մի կիսամյակով ինձ էդ աշխատանքը տան։ Չտվեցին։ Լեզվակիր բերեցին։ Ես ժամավճարով ավելի շատ դաս էի տալիս քան պայմանագրով աշխատողը։ Երեք խումբ ունեի, չհաշված ուրիշ ամբիոններում դասերը։ Կոնսուլտացիաների համար չէի վճարվումում, բայց ուսանողները դիմում են չեմ կարողանում մերժել։ Մյուս դասախոսները սկի չգիտեն թե ինչքան եմ լրացուցիչ աշխատել։ Հո ամեն անգամ չեմ հայտարարի։ Իսկ պայմանագրով աշխատողը սկի քննություն չէր ուզում վերցնի։ Մի բան էլ բողոքում ա թե իրան շահագործում են։

    Արդյունքում բոլոր քննություններում ստուգողականներում իմ խմբերը ամենաբարձր միավորներ են ստանում։

    Չգիտեմ իրականում ինձ թվում ա ինձ պարտք են գոնե հարցազրույցի հրավիրեն, էնտեղ էլ կփորձեմ ուժերիցս վեր ցույց տամ։

    Էստեղ գրեցի որովհետև դե ինչ լինում ա ձեզ պատմում եմ։
    Ի միջի այլոց, էս հարցազրույցին չկանչեցին: Չորս հոգի էին շորթլիսթ արել, ինձ կանչեցին որպես հանդիսատես Դդ համ հետաքրքիր էր համ էլ չգնացի: հետո իմացա որ չորսից երկուսը ահավոր թույլ են եղել, էն մյուս երկուսին աշխատանք են առաջարկել, բայց մեկը կարող ա չգա: երեսս պնդացրի էսօր գրեցի որ չգա ինձ հետ մի տարով պայմանագիր կնքեք էլի: գիտեմ չլինող բան ա, բայց հետո չասեն որ չգիտեինք հետաքրքրված ես: դեռ տենց դրական լուր ոչ մի տեղից չունեմ բայց հուսադրող տարբերակներ կան ուղղակի ամենաշուտը մյուս տարվա սեպտեմբերի համար: լավ կլինի ի վերջո: Չեմ ուզում շատ բողոքավոր լինել: ուրիշի երկրում ուզում եմ բարձր որակավորում պահանջող աշխատանք գտնել, պարզ ա որ հեշտ չի լինելու:

    Մարդ հանգիստ նստեր գլուխը կախ ուսումնասիրություն աներ: երանություն:

  10. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (06.08.2019), Progart (06.08.2019), _Հրաչ_ (08.08.2019), Գաղթական (06.08.2019), Նիկեա (06.08.2019), Տրիբուն (10.08.2019)

  11. #321
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժող ջան, մի կիսամյակով արաբերենի դասախոսի պայմանագիր առաջարկեցին էսօր էն համալսարանում, որտեղ պաշտպանեցի: Ես մի տարով էի ուզում, բայց վիզայի հետ կապված հարցեր են մեջբերում, ամեն դեպքում կոնկրետ ֆակուլտետը ու ամբիոնը շահագրգռված են, որ դարձնեն ընթացքում մի տարով: Ինչ էլ լինի, ժամավճարից արդեն հալումաշ էի լինում՝ հազար տեղ դաս տալով: Հիմա կոնկրետ երկու առարկա ա, որոնցից մեկի համար էնքան փորձ ունեմ, որ նույնիսկ պատրաստվելու կարիք չեմ ունենալու, մյուսն էլ պիտի որ շատ հեշտ հունի մեջ ընկնեմ, որովհետև նույն առարկայի շարունակությունն ա:

    Մյուս տարվա սեպտեմբերի համար Լոնդոնի Ռոհեմթոնի համալսարանի Թատրոնի ամբիոնը ահագին ոգևորված ա թվում՝ ինձ որպես գիտաշխատող վարձելու: Մի տեսակ էն աստիճան ա էս պահին իրանց ոգևորությունը, որ մարդ մի քիչ կասկածամտորեն ա մոտենում: Ամեն դեպքում ինձ համար էլ ոգևորիչ ա, որ վերջապես մոտիվացնում ա ինձ հոդվածներով զբաղվել: Թե չէ մի պահ ոչ մի բանի հավես չունեի: Խնդիրն էն ա, որ վերջնական որոշումը իրանցից չի կախված՝ այլ համալսարանից դուրս ֆինանսավորող մարմնից, դրա համար մի քիչ զարմանում եմ իրանց ոգևորության վրա: Ինչևէ, եթե էս ոգևորության արդյունքում երեք հոդվածներս գոնե մուտք անեմ, աշխատանքը չլինի էլ, շնորհակալ եմ իրանց մոտիվացնելու համար: Համալսարանը ավարտելուց հետո նույնիսկ երբևէ չեմ մտածել, թե մի օր ոչ թե արաբերենի, այլ թատրոնի ամբիոնում դասախոսելու թեկուզ առայժմ միայն հեռանկար կունենամ: Իհարկե իմ թատրոնը մնում ու մնալու ա արաբական թատրոնը:

    Ես իհարկե Գլազգո էի ուզում տարբեր պատճառներով, այդ թվում անձնական: Գլազգոյից դեռ չեն մերժել, բայց եթե չմերժեն էլ, երևի ամեն դեպքում Լոնդոնի հետ փորձեմ՝ զուտ մարդկային գործոնը, իրանց ներգրավվածությունը հաշվի առնելով:

  12. Գրառմանը 14 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (21.09.2019), Freeman (03.09.2019), ivy (02.09.2019), Life (03.09.2019), Progart (02.09.2019), StrangeLittleGirl (02.09.2019), Varzor (03.09.2019), _Հրաչ_ (03.09.2019), Արշակ (02.09.2019), Հայկօ (02.09.2019), Նաիրուհի (03.09.2019), Ներսես_AM (07.09.2019), Ուլուանա (02.09.2019), Տրիբուն (02.09.2019)

  13. #322
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ուզում եմ հիշել թե վերջին անգամ ժամանցիս համար երբ եմ գիրք կարդացել ու ոնց որ թե ավելի քան հինգ տարի առաջ:

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (22.09.2019), StrangeLittleGirl (01.10.2019), Varzor (22.09.2019)

  15. #323
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի քիչ պատմեմ: Ուրեմն ամառը ավարտական միջոցառումս էր, հետո անմիջապես դրանից հետո մի ամսով աշխատանք ունեի ամառային դպրոցում ու անորոշություն՝ հացի խնդրի առաջ կանգնած: Դիմել էի մեր համալսարանում աշխատանքի, բայց չէին շորթլիստել նույնիսկ: Ոչ մի բանի մոտիվացիա չկար, տենդագին աշխատանք էի փնտրում: Նույնիսկ ֆիզիկական աշխատանքի համար ոչ մի տեղից հետս չէին կապնվում: Լոնդոնում գտնվող մի շինարարական ընկերության հայտարարություն գտա, մի տեսակ զգացվում էր, որ ընկերության տերերը հայեր են: Սիվիս ուղարկեցի, հինգ րոպեից զանգեցին, բա՝ հայերեն խոսո՞ւմ եք: Մի խոսքով՝ վաղն էլ արի, որ պահին ուզես, կարա՞ս ցեխ անես, պատ ներկե՞ս: Ո՞նց չեմ կարա: Դե եսիմ՝ փիէյջդի բան: Ահագին ինձ իհարկե դուխ տվեց, որ սոված չեմ մնա մինչև վիզայիս ավարտը, բայց պետք էր Լոնդոն տեղափոխվել, բա՝ կարաս մեր տանն էլ մնաս: Խնդրեցի մինչև սեպտեմբեր ժամանակ տալ: Հիմնական խնդիրս էն էր, որ փոսդոկի համար համալսարանների հետ բանակցում էի ու վախեցա՝ ժամանակ չունենամ շինարարության մեջ աշխատանքի ընթացքում:

    Ավելի հանգիստ խղճով սկսեցի տեղում ֆիզիկական աշխատանքներ փնտրել: Ամազոնում ինտերվյուի գնացի օգոստոսի վերջին: Ինտերվյուերի հետ խոսակցությունից հասկացա, որ շատ աշխատողների կարիք ունեն ու հաստատ վերցնելու են: Վիճակս կրիտիկական էր, ամսվա վերջին երկու կոպեկ ունեի ստանալու, որ գնաց տան վարձին ու կոնսուլ տաքս, մի հիսուն ֆունտ էլ մնաց ինձ: Ընդ որում կոնսուլ տաքսի հետ բանակցեցի, որ էդ ամիս կեսը վճարեմ: Էնքան հեշտ համաձայնեցին, որ դուրս գալուց հետո մտածում էի՝ պիտի խնդրեի՝ մյուս ամսվա վրա տեղափոխեին ամբողջ գումարը: Աշխատավարձս էլ չորս հարյուր ֆունտ պակաս էին վճարել, որ իրոք ինձ թողնում էր վաղվա օրվա հացի կարոտ: Համալսարանից ասացին՝ կներես թյուրիմացության համար, մյուս ամվա վերջին: Մինչև մյուս ամսվա վերջը ապրել ա պետք: Միակ հույսս Ամազոնի աշխատանքն էր՝ գիշերը հինգին սկսում ա մինչև առավոտվա տասնմեկը, ու երկու շաբաթը մեկ վճարում են: Բայց պատասխանը չի գալիս: Ամեն պահի պատրաստ էի սկսել:

    Սեպտեմբերի երկուսին համալսարանից նամակ եկավ, որ կներես խնդրել էիր՝ մեզ հետ մի տարով պայմանագիր, բայց քանի որ քո վիզան չի փակում մի տարին, կարող ենք՝ մի կիսամյակով, ուզո՞ւմ ես: Ո՞նց չեմ ուզում: Չեմ էլ խնդրո՞ւմ: Բացի սա դե երեկոյան լեզվի դասընթացն եմ վարում: Որոշեցի՝ իրանց չեմ գրի, մինչև պայմանագիրը չկնքեմ: Էնքան հետաձգեցի, որ ուշ էր նոր մարդ ճարելու համար: Բացի էդ հուսով եմ, որ նաև էն պատճառով, որ վատ դասատու չեմ՝ կադրերի բաժնի հետ բանակցեցին ու ինձ թույլ տվեցին համալսարանի համար ամբողջական դրույքի հետ միասին ժամավճարով աշխատել երեկոյան դասընթացի համար: Էս պահին պաշտոնապես շաբաթը 48 ժամ աշխատում եմ:

    Ամազոնի պատասխանը երբ արդեն եկավ, էլ պետք չէր: Ընկերներիցս մի երկու կոպեկ պարտք արեցի՝ մինչև ամսվա վերջ յոլա գնալու ու դե ամսվա վերջ վերադարձրեցի: Ընկերների տներում էի մնում, որ տրանսպորտի վրա գումար չծախսեմ:

    Էս պահին փաստորեն ոչնչի ժամանակ չունեմ: Գիշեր ցերեկ աշխատում եմ: Շաբաթը տասնինը ու կես ժամ լսարանում մենակ: Օր կա առավոտը իննին սկսում եմ, երեկոյան իննին ավարտում: Էդ օրը վաղն ա:

    Պլյուս հոդվածներ, պլյուս պոստդոկի դիմումներ: Մի հոդված սեպտեմբերին մուտք արեցի, մյուսը էս շաբաթ կանեմ: Լրիվ ռոբոտ վիճակ ա: Շաբաթ օրը տուն եմ գնացել գիշերը մեկին:

    Էս ամենի հետ ամենածիծաղելին էն ա, որ ամռանը երբ ամառային դպրոցում էի աշխատում, տանս մնում էր ընկերներիցս մեկը մինչև ինքը տուն կճարի, որովհետև ես հենց պիտի աշխատանքիս պայմաններով ապրեի հանրակացարանում: Ուրեմն ինքը աշխատանք ունի, ես առաջարկել էի՝ տունս մեկ ա դատարկ ա, գնա մնա, մինչև տուն ճարես քո ուզած: Ինքը գիտեր ֆինանսական վիճակիս մասին: Ասում ա՝ բեր ես մեկ ա քո տանն եմ մնում, գումար տամ, մինչև հարցերդ կարգավորվեն: Վայ, ասում եմ, ամո՞թ չի, ես եմ առաջարկել գաս մնա, ինչ փող ինչ բան: Համ ասում եմ, համ մտքիս գլխիս տալիս

    Մի ուրիշ ընկեր էլ, գիտեի, որ անօթևանության շեմին ա, ու շատ ա մնացել իմ տներում, երբ կարիք ա ունեցել: Միշտ իհարկե ես եմ առաջարկել: Շատ համեստ ու լավ տղա, ինքը երբեք չի դիմի՝ մինչև օրհասական չլինի վիճակը: Մտքիս ասում եմ՝ էս անգամ չեմ առաջարկելու: Հասուն մարդ ա, թող եթե պետք ա դիմի, համ էլ տունս մեկ-մեկ գոնե իմ միաձնյա տնօրինության տակ կլինի: Մի խոսքով, էս ռուս ընկերս մի ամիսուկեսի կարգի մնաց, գնաց, էս հայ ընկերոջս պատահական հանդիպեցի, կես ժամ դեսից-դենից խոսացինք, ասում եմ՝ դե գիտես իմ տան դռները միշտ բաց են քո առաջ Բա գամ, բայց վարձ կտամ, ինչքան կարելի ա թե չէ: Ես՝ չեմ չում, բա ամոթ չի Ամենաօրհասական վիճակներս ա օգոստոսի վերջեր: Մի խոսքով, վերջը ֆեսյբուքով էլ գրեց, թե թույլ տուր վճարեմ: Ասի դե լավ, բեր հիմա արի, հետո կխոսանք ԴԴԴ Դեռ պիտի խոսանք:

    Չհնչի թե բողոքում եմ ընկերներիցս: Ուղղակի տրագիկոմիկի հասնող վիճակս եմ ներկայացնում, որ ես տրանսպորտի գումար չունեի, բայց երեսս չի բռնում, որ մարդիկ իրանց բերանով առաջարկում են, պնդում են՝ ես վարձ վերցնեմ:

    Հիմա պատմում եմ, որովհետև սեպտեմբերի վերջին արդեն աշխատավարձս ստացա, և պարտք վճարեցի, և ավտոբուսի վարձ կարող եմ հոգալ: Հանգիստ կարող եմ խոսալ էս մասին: Իհարկե մինչև հունվար ա աշխատանքս:

    Համալսարանը էլի արաբերենի դասախոսի հայտարարություն ա դրել: Էլի եմ դիմելու: Տեսնենք: Իհարկե՝ եթե պոսդոկս լինի՝ կկարողանամ հանգիստ գիտությամբ զբաղվել: Բայց որը շուտ լինի, նրան եմ գնալու: Եթե վիզայի խնդիրը չլիներ, կսպասեի պոսդոկի պատասխանին, էս հաստիքին չէի էլ դիմի, Լոնդոն մեկ ա շինարարության գործը բարիշած ա

    Զուտ ասացի՝ վերջին ընթացքի արկածներիցս պատմեմ
    Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 07.10.2019, 15:56:

  16. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (07.10.2019), ivy (07.10.2019), Life (07.10.2019), _Հրաչ_ (07.10.2019), Աթեիստ (08.10.2019), Բարեկամ (08.10.2019), Գաղթական (07.10.2019), Ծլնգ (08.10.2019), Յոհաննես (07.10.2019), Նաիրուհի (08.10.2019), Ներսես_AM (07.10.2019), Տրիբուն (07.10.2019)

  17. #324
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դասերիցս: Ուրեմն արաբերեն «քանի»-ն «քամ» ա, բայց ուսանողներս չգիտեմ խի ամեն տարի սկսում են «քում» ասել: Էսօր առաջին կուրսեցիներին էդ բառն եմ սովորացնում: Ասում եմ դե հիմա խմբով՝ քամ, նորից, մի անգամ էլ, ուսանողները գոռում են, ուսանողները շոկի մեջ են, ես ավելի եմ ոգևորվում, նորից, ավելի բարձր, լավ ա, ավելի լավ ա, մի անգամ էլ, այո, այո, ուսանողները համ խմբով գոռում են, համ ավելի ու ավելի են շոկի մեջ: Մի խոսքով մի րոպեի չափ գոռացին՝ քամ, քամ, քամ, ես գոռացի՝ այոո, այոոո, ավելի բարձր, չեմ լսում, ևս մի անգամ: Հետո բացատրեցի, որ ուսանողնրը միշտ սխալ են արտասանում էս բառը, հուսով եմ՝ իրանք երբեք չեն սխալվի ու նոր գիտակցեցի՝ ինչ էր կատարվում. cum անգլերեն սերմնաժայթքել, օրգազմ ունենալ ա նշանակում, ուսանողները գոռում են՝ ժայթքիր, ես՝ այոո, ուսանողները՝ ժայթքիր, ես՝ այոո, ավելի բարձր Հույս ունեմ՝ պորֆեսորադասախոսական անձնակազմից ոչ ոք էդ պահին լսարանի կողքով չեն անցել

  18. Գրառմանը 13 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (11.10.2019), Chilly (14.10.2019), ivy (11.10.2019), Jarre (12.11.2019), Life (11.10.2019), Varzor (13.10.2019), _Հրաչ_ (11.10.2019), Աթեիստ (11.10.2019), Գաղթական (11.10.2019), Ծլնգ (11.10.2019), Նաիրուհի (11.10.2019), Ուլուանա (11.10.2019), Տրիբուն (11.11.2019)

  19. #325
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գրողը տանի, մարդ մի շաբաթ պառկեր դիվանին ու ոչ մի բան չաներ, բացի հեռուստացույց նայելուց: Դեկտեմբերին դաս չենք տալիս, օրենքով պիտի կարողանամ նման ճոխություն ինձ թույլ տալ, բայց չէ՝ պիտի հունվարից հետոյի աշխատանք գտնել, մշտական դիմումներ, մշտական ինքնակատարելագործում, մենագրությամբ զբաղվել, որովհետև դա կբարձրացնի մրցունակությունս աշխատաշուկայում: Հա բայց կարայի չէ՞ մի շաբաթ գոնե շնչեմ նոր: Ցավոք, ժամանակ չկա: Էս վազքի մեջ մարդ ապրելու ժամանակ չունի: Նենց չի, որ կարիերայի հետևից եմ վազում, բայց գոնե մի բան: Վիզայի հարցը չլիներ, անկեղծ վեջս չէր լինի, մի տարով ինչ-որ փարթ թայմ գործ կանեի, իմ հավեսով մենագրությամբս կզբաղվեի մինչև ռեալ մի բան հայտնվեր հեռանկարում: Բա Հայաստանը Եվրամիություն չլինե՞ր, Բրիտանիան էլ շենգեն Ամեն բան իմ դեմ ա

    Ուղղակի գիտակցում եմ, որ եթե կարիերայի մեջ ընդհատում եղավ, եկա Հայաստան, հետ դառնալու ու մասնագիտությամբս զբաղվելու հավանականությունը զրոյի ա մոտենում: Հա երևի թե ինչ-որ ոչ խիստ մասնագիտական աշխատանք կունենամ, բայց չի լինի էն, ինչը ամենից լավ գիտեմ, ինչում ամբողջ կյանքումս մասնագիտացել ու խորացել եմ: Իհարկե աշխարհի վերջը չի լինի, բայց դե... Ամեն անգամ ասում եմ՝ հենց ինչ-որ քիչ թե շատ հաստատուն բան եղավ, մի շաբաթ պիտի հանգստանամ ու դեռ որ դրան չի հասել:

  20. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (12.11.2019), ivy (13.11.2019), Jarre (12.11.2019), Life (25.11.2019), Varzor (12.11.2019), _Հրաչ_ (11.11.2019), Ծլնգ (11.11.2019), Տրիբուն (11.11.2019)

  21. #326
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կարող ա սխալ եմ, բայց ես սենց եմ մտածում: Մարդիկ կան` ինչ գիտեմ նեղված են, նեղսրտած: Իրանց կյանքը ամենախղճուկն ա, իրանց պրոբլեմները` ամենամեծը: Էս ինչը կոպիտ էր իրանց հետ, էն ինչը չար, մյուսը անարդար, կյանքը դաժան, իրանք` դժբախտ: Հոգնում եմ էդպիսի մարդկանցից, ամբողջ էներգիաս կլանում են: Իմ կարծիքով սեփական խնդիրը էդքան ծանր տանող, էդքան հիշաչար ու նեղսիրտ մարդիկ հիմնականում էգոցենտրիկ մարդիկ են: Աշխարհն իրանց շուրջն ա պտտվում, մարդիկ քնում վեր են կենում մտածում են ոնց իրանց վատություն անեն: Մի հատ շուրջներդ նայեք. մարդիկ կյանքի ու մահի կռիվ են տալիս սովի, պատերազմի, հիվանդությունների դեմ, հարազատներ ու երեխաներ են կորցնում ու ուժ ունեն ապրելու: Մեկ էլ մեկը իր կենցաղային մանրուքով` էս ինչը չորս ամիս առաջ աննրբանկատ էր, էն ինչին ես սիրում եմ, ինքը չի սիրում, մի հատ չես հարցնում ոնց ես: Ու լաց ու կոծ:

    Չգիտեմ: Ես դա չեմ սիրում, էդպիսի մարդկանց չեմ սիրում ու չեմ հասկանում: Թող հեռու մնան ինձնից:

  22. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (19.11.2019), Life (25.11.2019), unknown (27.11.2019), Varzor (19.11.2019), _Հրաչ_ (19.11.2019), Աթեիստ (19.11.2019), Ծլնգ (20.11.2019), Ուլուանա (19.11.2019), Տրիբուն (19.11.2019)

  23. #327
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի շաբաթ առաջ Մանչեսթերի համալսարանից նամակ եկավ, թե վիզադ երբ ա լրանում որովհետև մենք վիզա չենք հովանավորում մի կիսամյակի համար: Մի կիսամյակով աշխատանքի էի դիմել` պոստ կոլոնիալ արաբական գրականության դասախոս: Երևի պիտի տխրեի, բայց ուրախացա, որ հետաքրքրված են: Առաջին անգամ ինձ ուզել են ինտերվյուի կանչեն մասնագիտական աշխատանքի համար: Թե չէ էլ ավելորդ ինչ նամակագրություն են վարում, էն ա կմերժեին: Մի քանի օր հետո էլ իմ աշխատած համալսարանից ինտերվյուի հրավեր եկավ: Սա արաբերենի դասախոսի հաստիք ա` առանց գիտական կոմպոնենտի: Հանձնաժողովում ղեկավարներս են, լսարանում ընկերներս ու ուսանողներս, ովքեր պետք ա որ լավ տրամադրված լինեն` ի վերջո արաբերեն քրֆել եմ սովորացնում, հետն էլ ասում ոչ մեկի չասեք: Ճիշտն ասած մի քիչ արխային էի որ մեկ ա մնաց մի ամիս: Թե չէ խուժան բաներ չէի սովորացնի: Ամեն դեպքում շանսերս շատ փոքր են` պիտի օբյեկտիվ լինեմ: Ես ոչ արաբերենի ոչ էլ անգլերենի լեզվակիր չեմ: Ոչ էլ երկար տարիների աշխատանքային փորձառություն ունեմ: Ինչքան ուզում ա ինտերվյուին լավ ինձ դրսևորեմ, մյուսը ավելի լավ կարող ա լինի: Ես տեսել եմ, թե ոնց իրանց ամենամտերիմ ընկերներին հանձնաժողովը մերժում ա, որովհետև ավելի լավ թեկնածուներ կան: Ինչևէ Մանչեսթերի համեմատ որտեղ միայն ցանկացել էին ինտերվյուի կանչել, էս ինտերվյուն առաջընթաց եմ համարում, անկախ արդյունքից: Հաջորդը էլ ավելի լավ արդյունք ա լինելու, եթե սա նույնիսկ մերժվեմ:

    Հոդվածս ընդունել են տպագրության, մանր շտկումներ են առաջարկել րիվյուերները, հատկապես մեկի րիվյուն ընդհանրապես չեմ ընդունում, ասենք էնպիսի գիտնականների գործերի առաջարկում հղումներ անել ովքեր ըստ էության կողմ են ու քաջալերում են Արևմուտքի կողմից Մերձավոր Արևելքում կատարվող ագրեսիան: Պիտի ինչ որ մի կերպ գտնեմ, որ գոնե մի ասածի հետ համաձայն լինեմ, նենց չլինի որ րիվյուն ընդհանրապես արհամարհեմ: Որոշեցի որ տենց ա զուտ էդ հատվածներից որոնք պահանջում ա զարգացնել, որքան հնարավոր ա ուղղակի կրճատեմ ընդհակառակը: Հետո մի ուրիշ հոդվածում կանդրադառնամ:

    Ժող ջան, իմ մասնագիտությամբ ռեալ էսօր Հայաստանում իմ կարիքը չկա: Այսինքն եթե ես ուզում եմ դասախոսել ու թատրոնով զբաղվել: Տեղս տաքանա գուցե պիեսներ թարգմանեմ հայերեն: Դրա միջոցով հայերենով մասնագիտությունս արդարացնեմ: Բայց ինձ գիտեմ էս սենց ասում եմ ոչ էլ կանեմ:

    Ինչևէ ինձ հաջողություն մաղթեք: Դեկտեմբերի տասին կասեմ ինչ եղավ:

  24. Գրառմանը 16 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (25.11.2019), ivy (26.11.2019), Life (25.11.2019), unknown (27.11.2019), Varzor (25.11.2019), _Հրաչ_ (25.11.2019), Աթեիստ (25.11.2019), Բարեկամ (25.11.2019), Գաղթական (25.11.2019), Ծլնգ (25.11.2019), Հայկօ (26.11.2019), Յոհաննես (25.11.2019), Նաիրուհի (25.11.2019), Ներսես_AM (11.12.2019), Ուլուանա (25.11.2019), Տրիբուն (25.11.2019)

  25. #328
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի շաբաթ առաջ Մանչեսթերի համալսարանից նամակ եկավ, թե վիզադ երբ ա լրանում որովհետև մենք վիզա չենք հովանավորում մի կիսամյակի համար: Մի կիսամյակով աշխատանքի էի դիմել` պոստ կոլոնիալ արաբական գրականության դասախոս: Երևի պիտի տխրեի, բայց ուրախացա, որ հետաքրքրված են: Առաջին անգամ ինձ ուզել են ինտերվյուի կանչեն մասնագիտական աշխատանքի համար: Թե չէ էլ ավելորդ ինչ նամակագրություն են վարում, էն ա կմերժեին: Մի քանի օր հետո էլ իմ աշխատած համալսարանից ինտերվյուի հրավեր եկավ: Սա արաբերենի դասախոսի հաստիք ա` առանց գիտական կոմպոնենտի: Հանձնաժողովում ղեկավարներս են, լսարանում ընկերներս ու ուսանողներս, ովքեր պետք ա որ լավ տրամադրված լինեն` ի վերջո արաբերեն քրֆել եմ սովորացնում, հետն էլ ասում ոչ մեկի չասեք: Ճիշտն ասած մի քիչ արխային էի որ մեկ ա մնաց մի ամիս: Թե չէ խուժան բաներ չէի սովորացնի: Ամեն դեպքում շանսերս շատ փոքր են` պիտի օբյեկտիվ լինեմ: Ես ոչ արաբերենի ոչ էլ անգլերենի լեզվակիր չեմ: Ոչ էլ երկար տարիների աշխատանքային փորձառություն ունեմ: Ինչքան ուզում ա ինտերվյուին լավ ինձ դրսևորեմ, մյուսը ավելի լավ կարող ա լինի: Ես տեսել եմ, թե ոնց իրանց ամենամտերիմ ընկերներին հանձնաժողովը մերժում ա, որովհետև ավելի լավ թեկնածուներ կան: Ինչևէ Մանչեսթերի համեմատ որտեղ միայն ցանկացել էին ինտերվյուի կանչել, էս ինտերվյուն առաջընթաց եմ համարում, անկախ արդյունքից: Հաջորդը էլ ավելի լավ արդյունք ա լինելու, եթե սա նույնիսկ մերժվեմ:

    Հոդվածս ընդունել են տպագրության, մանր շտկումներ են առաջարկել րիվյուերները, հատկապես մեկի րիվյուն ընդհանրապես չեմ ընդունում, ասենք էնպիսի գիտնականների գործերի առաջարկում հղումներ անել ովքեր ըստ էության կողմ են ու քաջալերում են Արևմուտքի կողմից Մերձավոր Արևելքում կատարվող ագրեսիան: Պիտի ինչ որ մի կերպ գտնեմ, որ գոնե մի ասածի հետ համաձայն լինեմ, նենց չլինի որ րիվյուն ընդհանրապես արհամարհեմ: Որոշեցի որ տենց ա զուտ էդ հատվածներից որոնք պահանջում ա զարգացնել, որքան հնարավոր ա ուղղակի կրճատեմ ընդհակառակը: Հետո մի ուրիշ հոդվածում կանդրադառնամ:

    Ժող ջան, իմ մասնագիտությամբ ռեալ էսօր Հայաստանում իմ կարիքը չկա: Այսինքն եթե ես ուզում եմ դասախոսել ու թատրոնով զբաղվել: Տեղս տաքանա գուցե պիեսներ թարգմանեմ հայերեն: Դրա միջոցով հայերենով մասնագիտությունս արդարացնեմ: Բայց ինձ գիտեմ էս սենց ասում եմ ոչ էլ կանեմ:

    Ինչևէ ինձ հաջողություն մաղթեք: Դեկտեմբերի տասին կասեմ ինչ եղավ:
    Հարցազրույցը շատ լավ անցավ: Ես մտածում էի` մեկ ա չի լինելու, գոնե նենց պատրաստվեմ` ղեկավարներս սևերես չմնան: Զուտ հայկական մարդկանց ամոթով չանելու մոլուցքով տարված` բանից պարզվեց ամենալավ տպավորությունը ես եմ թողել: Շատ դժվար որոշման առաջ եմ` գիտական աշխատանք չի ու հնարավոր ա մի քանի տարով բոլոր հեղինակավոր փոսդոկների հնարավորությունը փակի: Մյուս կողմից, ավարտելուց մի կիսամյակ անց մշտական աշխատանք Բրիտանիայի ամենահեղինակավոր բուհերից մեկում, կողքից գիտությամբ մանրից կբզբզամ, մի քանի տարի հետո կփորձեմ աշխատանքիս բնույթը փոխել, բայց վիզայի խնդիր չի լինի: Մի խոսքով առաջին ինտերվյուս էր ի դեպ: Բախտ եմ ասել Վեց տարի առաջ վանաձորյան տեղական թերթի թղթակիցը կմտածեր թե բրիտանական որևէ բուհում արաբերենի դասախոս ա աշխատելու: Փոխանակ ուրախանամ, սիրտս կախ ա` թե գիտական չի: Այ կրակվես դու հա
    Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 11.12.2019, 04:30:

  26. Գրառմանը 11 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (11.12.2019), ivy (11.12.2019), Life (11.12.2019), Varzor (12.12.2019), _Հրաչ_ (11.12.2019), Աթեիստ (11.12.2019), Գաղթական (11.12.2019), Յոհաննես (11.12.2019), Նաիրուհի (11.12.2019), Ներսես_AM (11.12.2019), Տրիբուն (11.12.2019)

  27. #329
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Որ չեն սկսում զահլա տանել հայերենի վերջի վանկի շեշտով: Էդ ով որոշեց: Իմ մայրենի հայերենում շեշտը նախավերջին վանկի ձայնավորին ա: Հայաստանի բնակչության մի ստվար զանգված էդպես ա խոսում ու ստանդարտ լեզուն դա պիտի ընդունի, ոչ թե անիմաստ ու անբնական կերպով լեզուն կաղապարայնացնեն:

  28. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (01.01.2020), Varzor (03.01.2020), _Հրաչ_ (01.01.2020), Հայկօ (03.01.2020), Նաիրուհի (06.01.2020)

  29. #330
    Պատվավոր անդամ

    Գրանցման ամսաթիվ
    05.09.2009
    Հասցե
    Ժամի թաղ
    Գրառումներ
    7,824
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ճիշտ մարդկանց հետ շփվելու մասին:

    Աշխարհում ամեն տեղ կարևոր ա համարվում կապերի հաստատումը: Մարդիկ կարևոր մարդկանց հետ մոտիկանում են, հյուր են հրավիրում, պատիվ են տալիս, որ իրանց հարցերը լուծեն և այլն: Ես ընդհակառակը միշտ հեռու եմ պահել ինձ որևէ համակարգում ինձնից ավելի բարձր կանգնած մարդկանցից` որպես ուսանող դասախոսներից, որպես աշխատող շեֆերից և այլն: Երբեմն սա խախտվել ա, բայց որովհետև վերադասներն են քայլ արել, ոչ թե ես փորձել եմ կապեր հաստատել: Ասենք թերթում որ աշխատում էի, թե խմբագիրը, թե սեփականատերը շատ ընկերական մարդիկ էին: Նենց չի որ լավագույն ընկերներ էինք, բայց իրար հետ լանչի
    գնալ կամ զանգել ժամերով խոսալ կար, որի նախաձեռնողը ես չէի: Չնայած կոնֆլիկտով բաժանվեցինք, ամեն տուն գնալիս իրանց տեսնում եմ, հիմա վերադասներս չեն, կարող եմ նախաձեռնել:

    Ինձ համար շփումը շփման համար ա, ոչ թե կապերի հաստատման: Մի ընկեր ունեի, չմանրամասնեմ բայց ոչ եվրոպացի, շատերը կային իրան չասեմ չէին սիրում բայց անտարբեր էին, բայց միջոցառումներին մեկ էլ ներառում էին ու նայում իմ դեմքին, յանի քեզ չենք ուզում նեղացնել դրա համար: Երբ էս մարդը մուտք ստացավ ավելի ակադեմիական աուրա ունեցող շրջանակ` սպիտակ եվրոպացի, զգացի, որ փորձում ա իրանց հետ ավելի մտերմանա` առանց իմ միջնորդության: Իր իրավունքն ա: Կամ մեկը կա ինձ հետ ջերմ զրուցում ա, մեկ էլ հիերարխիայով ավելի բարձր մեկն ա անցնում, զրույցն ընդհատում ա վազում դեպի նա, իսկ հակառակը երբեք չեմ տեսել: Եվ այլն:

    Համոզված չեմ, որ էս մարդիկ ճիշտ վարվում` հենց նույն ռազմավարական տեսանկյունից: Նենց չի որ ես իմ շփումները հատուկ ռազմավարական նպատակներով եմ անում, ես շփվում եմ, որովհետև հաճելի ա շփվելը տվյալ մարդու հետ, որովհետև հարաբերություններում անկեղծություն կա: Բայց մեկ էլ կյանքի ամենատարբեր ոլորաններում նենց ա լինում որ ես եմ շահող դուրս գալիս, որովհետև ինձ աջակցողները անկեղծ ինձ են աջակցում, իսկ նման արհեստական կապերի դեպքում շահերն են առաջնային: Ասենք նույն թերթում աշխատելիս ես ամենամտերիմը մյուս լրագրողի հետ էի: Եվ աշխատանքում էինք իրար օգնում և ղեկավարության հետ կոնֆլիկտներում: Էն ժամանակ ոչ ոք չէր էլ պատկերացնի, բայց էսօր ինքը փոխմարզպետ ա: Նենց չի որ էսօր ինձ պետք ա իր աջակցությունը, բայց ուզում եմ ասեմ, որ եթե նույնիսկ պաշտոնյա ընկերներ ունեմ, դա իրոք ընկերություն ա` փորձությունների միջով անցած:

    Լիքը տարբեր հարցեր ինձ համար լուծվել են ինձ պես հասարակ մարդկանց հետ իմ ընկերության շնորհիվ, մեծ մասամբ առանց իմ դիմելու, առանց իմ նույնիսկ ենթադրելու, որ իրանք կարող են օգնել: Էսօրվա իմ աշխատանքը, որ ակադեմիական կարիերայի իմ փուլում գտնվող մեկի համար, անհավատալի բան ա` մշտական կայուն աշխատանք, նաև դրա շնորհիվ ա: Չեմ ասում` ես արժանի չէի: Բայց...

    Իմ օղակի իմ կոլեգաների հետ ես ամենամտերիմ հարաբերություններ ունեմ` լավագույն ընկերներ ենք: Էս էն մարդիկ են, ովքեր հանձնաժողովի կազմում չեն ընգրկվում ի պաշտոնե: Որոշումների ընդունման վրա անմիջական ազդեցություն չեն կարող ունենալ: Բայց ներկա են աշխատանքի ընդունման պրեզենտացիաներին: Պրեզենտացիայից հետո ինձ ասին որ ամենալավ տպավորությունը ես եմ թողել: Նման աշխատանքի համար նախընտրելի ա լեզվակիր ու հետագա նեղ քննարկման ժամանակ ֆակուլտետի դեկանը պնդել ա, որ լեզվակիր ա պետք: Ֆակուլտետից դուրս վերադաս հանձնաժողովականները իմ կողմից են եղել, բայց ասել են դուք որոշեք` ամբիոնի վարիչին, ով իմ թեզիս ղեկավարներից ա, ու դեկանին: Ինձ էս ամենը դեկանն ա անկեղծ ասել: Մի խոսքով ամբիոնի վարիչը պնդել ու երաշխիքներ ա տվել և որոշել են ինձ վերցնել: Ճիշտ ա իմ թեզիս ղեկավարն ա ու կարգին մարդ, բայց ճանաչելով իրան, վստահ չեմ, որ նույնկերպ երկու օր շարունակ կպնդեր, եթե խնդիր չունենար հաջորդ օրը նայելու իմ երկու կոլեգաների աչքերի մեջ ու բացատրելու, թե ինչու ոչ ես: Գուցե սխալվում եմ: Էլի եմ ասում` հարցը իմ արժանի լինել-չլինելը չի: Ես տեղ էի թողել ինձ աջակցելու իմ պրեզենտացիայով: Էդ երկու օրը ես ամբիոնի վարիչից խուսափում էի, որ ինքը չմտածի, թե հոգեբանական ճնշում եմ գործադրում, բայց կոլեգաներիցս մեկը, սիրիացի մի կին, գնացել ասել էր` ինչ կա էդքան մտածելու, Տիրանը և վերջ: Երբ հետագայում ներողություն խնդրեցի ամբիոնի վարիչից ասելով որ ինքնագլուխ ա արել ու ես ահագին անհարմար եմ զգացել, ասաց որ չանհանգստանամ դրա համար որովհետև դա չի ազդել իր որոշման վրա: Մի հատ էլ կրկնեմ ոչ սա զուտ իմ ենթադրությունն ա, գուցե սխալվում եմ և ամբիոնի վարիչը այլ հանգամանքներում էլ ինձ աջակցեր, մյուս կողմից ինչու պիտի աջակցեր մեկին ում կոլեկտիվն առանձնապես չի ուզում: Այսինքն եթե նույնիսկ մղումն իրենից ա եկել, կոլեգաների գործոնը վերջին տեղում չի:


    Չգիտեմ նենց չի որ եսիմ ինչ բարձունքների եմ հասել էս կյանքում, մեծ ամբիցիաներ չունեմ էլ: Միշտ փոքր քայլեր եմ առաջս դնում` պլանավորելով միայն հաջորդ կանգառը, բայց ինչ ունեմ ամուր հիմքերի վրա ա, որովհետև էդ հիմքերը անկեղծ մարդկային հարաբերություններն են` առանց մրցակցության, առանց համեմատվելու: Զուտ մտքեր են, կիսվեցի:
    Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 26.01.2020, 16:26:

  30. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (26.01.2020), ivy (26.01.2020), Life (26.01.2020), _Հրաչ_ (26.01.2020), Անվերնագիր (27.01.2020), Արշակ (26.01.2020), Նաիրուհի (27.01.2020), Ներսես_AM (27.01.2020), Ուլուանա (26.01.2020), Տրիբուն (26.01.2020)

Էջ 22 24-ից ԱռաջինԱռաջին ... 1218192021222324 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •