Օրիգամի:
Աշխատավայրում՝ սեղանիս վրա, երեք փոքրիկ գույնզգույն վիշապիկներ են հարմար տեղավորվել: Կանաչը, Նարնջագույնն ու Վարդագույնը: Վիշապիկները ավանդույթ են, հինուբարի ավանդույթների դարակից. յուրաքանչյուր նոր աշխատավայրում առաջին իսկ ազատ րոպեն հարկավոր է օգտագործել որևէ քառակուսի թուղթ ծալծլելու ու վիշապիկ ստեղծելու համար: Հետո վիշապիկը երկար ժամանակ իր պատվավոր տեղը կունենա սեղանի վրա՝ մինչև որևէ դժբախտ պատահարի զոհ դառնալը: Սուրճ կթափվի, կամ հավաքարարը կգցի զամբյուղի մեջ, կամ կմնա ծանր թղթապանակի տակ... Չէ, երջանկություն չեն բերում, ոչ էլ՝ հաջողություն: Պարզապես հաճելի ու հետաքրքիր է անշուք, ոչ մի բանով աչքի չընկնող թղթի կտորի մեջ փոքր-ինչ ջանք ու հմտություն դնել ու ստեղծել ինչ-որ նոր բան: Հաղորդակցվում եմ արարման խորհրդին, այսպես ասած: Թղթի կտորներ են, էլի, ինչպես թուղթ կային, այդպես էլ թուղթ մնացել են, ոչ մի բան չի փոխվել, մի երկու ծալք է ավելացել ուղղակի: Խաղում ես, զբաղվում ես, հետո գցում ես մի կողմ: Մավրը արեց իր գործը, մավրը կարող է հեռանալ:
...Դիմացի բարձրահարկ կիսակառույցի կտուրից վերջերս մի բանվոր է ընկել: Ընկել է, բայց գետին չի հասել, մնացել է վերևի ու ներքևի միջև ինչ-որ տեղ: Արտաքին ճաղավանդակի վրա է ընկել: Ողջ է մնացել, փառք Աստծու, կառողջանա:
Բայց երբեմն ինձ թվում է, որ Գազարագույնը նայում է ինձ:
...Երեկ Կանաչն էլ սեղանից ընկավ դարակաշարի վրա: Կարծես թե՝ չի վնասվել: Կեցցեմ ես, պինդ եմ սարքել:
Կավե օրիգամի:
...Էսօր մի հոգի էլ է ավելանալու սեղանիս վրա՝ Դեղինը:
Էջանիշներ