Հավատու՞մ եք մոգության/կախարդության գոյությանը

[AniwaR]

Ես հավատում եմ, որ մարդը կարող է օրինակ հայացքով ժայռ պայթեցնել (դա կարող է լինել ինչպես աստվածային շնորհի այնպես էլ դիվային ազդեցության շնորհիվ), չէ որ Տերն ասում է. «Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ` եթե մանանեխի հատի չափ հավատք ունենաք, կասեք լեռանը` շարժվիր եւ ծովն ընկիր, լեռը կընկնի ծովը»:

Ինձ միշտ զարմացնում է էն, թե քրիստոնյաները կամ իրենց մեծամասնությունը ոնց են, կներեք արտահայտությանս՝ «տապոռավարի» մեկնաբանություն տալիս Աստվածաշնչի գրվածքներին: Չէ, նույնիսկ մեկնաբանություն էլ չեն տալիս, ոնց կա, տենց հասկանում են: Ըստ իս, սկսած նրանից, որ աստված աշխարհն ստեղծեց 6 օրում, 7-րդ օրը հանգստացավ կամ չգիտեմ ոնց, լրիվ սիմվոլիկ բնույթ ա կրում:

[Moonwalker]

Ինձ միշտ զարմացնում է էն, թե քրիստոնյաները կամ իրենց մեծամասնությունը ոնց են, կներեք արտահայտությանս՝ «տապոռավարի» մեկնաբանություն տալիս Աստվածաշնչի գրվածքներին: Չէ, նույնիսկ մեկնաբանություն էլ չեն տալիս, ոնց կա, տենց հասկանում են: Ըստ իս, սկսած նրանից, որ աստված աշխարհն ստեղծեց 6 օրում, 7-րդ օրը հանգստացավ կամ չգիտեմ ոնց, լրիվ սիմվոլիկ բնույթ ա կրում:

Երկրի ստեղծման պահով ասեմ, որ օրվա ալեգորիայի թեման հոգևոր հայրերի կողմից լավ վերլուծված է: Ես էլ հակված եմ էդ տարբերակին, քանի որ.
« Բայց այս մեկն էլ ձեզանից ծածուկ չլինի, սիրելիներ, որ Տիրոջ մօտ մէկ օրը հազար տարուայ պէս է, եւ հազար տարին ինչպես մէկ օր:» (Բ Պետրոս 3: 8-9)
«Որովհետեւ հազար տարին քո առաջին ինչպէս երէկուան օրն է, որ անց կացաւ. եւ ինչպէս մին պահ գիշերումը:» (Գիրք Սաղմոսաց 90:4)

Իսկ մանանեխի մասին մեջբերումով ուղղակի ասում էի, որ.
«Եւ Տիրոջ խօսքը եղաւ Երեմիային ասելով. Ահա ես եմ Տէրը՝ ամեն մարմնի Աստուածը, մի՞թէ ինձ համար մի որևէ դժուար բան կայ»: Երեմիա 32: 26-27)
ու, եթե մենք էլ լինենք Տիրոջ հետ, մեր համար էլ դժվար բան չի լինի:

[Leo Negri]

Ինձ միշտ զարմացնում է էն, թե քրիստոնյաները կամ իրենց մեծամասնությունը ոնց են, կներեք արտահայտությանս՝ «տապոռավարի» մեկնաբանություն տալիս Աստվածաշնչի գրվածքներին: Չէ, նույնիսկ մեկնաբանություն էլ չեն տալիս, ոնց կա, տենց հասկանում են: Ըստ իս, սկսած նրանից, որ աստված աշխարհն ստեղծեց 6 օրում, 7-րդ օրը հանգստացավ կամ չգիտեմ ոնց, լրիվ սիմվոլիկ բնույթ ա կրում:

Խոխման էնա, որ վաղ շրջանի քրիստոնյաները (այդ թվում Եգիպտոսի ղփթերը) նենց ոչինչ մատները մցրած ունեին մոգության մեջ: Ավելին` Աստվածաշնչում Հիսուսի որոշ բառեր մեկը մեկին բռնում են էդ վախտվա հունաեգիպտական մոգական պապիրուսների տեքստերին, Հիսուսը հռոմեական կատակոմբներում պատկերվումա մոգական փայտիկով, էդ վախտվա հերմետիկ տեքստերը (վառ օրինակ` Կորպուս Հերմետիկուսը) քրիստոնեական ազդեցություն են կրում: Ու էդ սաղ` դեռ մի կողմ թողելով ապոկրիփիկ տեքստերը:

Ավելին` միջնադարյան գրիմուարները կրկին գրված են քրիստոնեական կոնտեքստում, որոշ /որպես կանոն ամենավատ վարկանիշ ունեցող/գրիմուարների տեքստերից պարզա, որ իրանց գրել ու օգտագործելա էդ վախտվա քրիստոնեական հոգևորականությունը:

Բա միջնադարյան քրիստոնեական կաբբալան... միջնադարյան քրիստոնյա ալքիմիկոսները... միջները մի էրկու Հռոմի պապելա էղել:

Նենց որ, սեփական աչքի գերանը անտեսելով, ուրիշի աչքի փուշն են հանում:

Բայց դե ինչպես գիտենք` ժամանակակից քրիստոնյաները շատ թունդ հմտացել են սեփական կրոնի պատմության փաստերին մատների արանքով նայելու գործում, ու շատ լավ են անտեսում սեփական կրոնի այն էլեմենտները, որոնք կոնկրետ իրանց անհարմար են:

[Gayl]

Ավելին` Աստվածաշնչում Հիսուսի որոշ բառեր մեկը մեկին բռնում են էդ վախտվա հունաեգիպտական մոգական պապիրուսների տեքստերին:

Դե լավ գոնե այդ որոշ բառերը այստեղ գրի մենք էլ իմանանք:

[Leo Negri]

Վառ օրինակ Հովհ. 10:36. "... հայհոյում ես, նրա համար, որ ասացի, թէ՝ Աստծու Որդի եմ։"

Պապիրուսներ PGM IV.535 - "Ես Աստծու որդին եմ", PDM XX.33 "ես կենդանի Աստծու Որդի եմ":

Հունաեգիպտական մոգության մեջ հանդիպող տարածված հնարք` մոգը հայտարարումա իր աստվածային ստատուսի մասին:

Հովհ. 6:51 "Ես եմ կենդանի հացը, որ երկնքից է իջած."

PGM IV.108 "Ես եմ երկնքից իջածը":

Էլի տարածված հնարք` մոգը հայտարարումա երկնքի ու սեփական Ես-ի կապի մասին: Իմաստը նույննա, ինչ որ նախորդ դեպքում` բարձրացնել սեփական մեթաֆիզիկ ստատուսը կավից ու ցեխից ստեղծված մարդուց` դեպի աստվածային, դայմոնիկ էակ:

Ի դեպ, միջնադարյան ալքիմիայում երբ խոսում են կավը ոսկու վերածելու մասին` նույն բանը նկատի ունեն, բայց ուրիշ տեխնիկական մեթոդների կիրառմամբ:

Հովհ. 14.6 Յիսուս նրանց ասաց. «Ես եմ Ճանապարհը եւ Ճշմարտութիւնը եւ Կեանքը։"

PGM V.146 "Ես եմ Ճշմարտությունը":

Էս մեկը էդքան տարածված չի: Նման բան հայտարարելով ենթադրվումա, որ մոգի կամքը ճշմարտությանա վերածվում: Տեղ տեղ նաև հայտարարվումա կյանք լինելու ու ճանապարհ լինելու մասին, բայց համապատասխան պապիրուսների ճշգրիտ համարները չունեմ - եթե չեմ սխալվում նման բան կա Յուլիուս Էվոլայի միթրայիկ "Ափաթանիզմոս"-ի թարգմանության մեջ:

Էլի ահագին նման համընկնումներ կան: Պարզ չի, ովա ումից արտագրել` որոշ դեպքերում պապիրուսները ավելի հին են, քան ավետարանչական տեքստերը: Բայց դե որ փոխազդեցություն էղելա, կասկած անգամ չկա:

Հունաեգիպտական մոգական մտքի դպրոցին պատկանող պապիրուսների տեքստերին կարելիա ծանոթանալ համապատասխան ակադեմիկ ու կիսաակադեմիկ գրականության մեջ: Ըստ ինձ, ամենագրագետը Հանս Դիթեր Բեթց-ի խմբագրության տակ հելած թարգմանությունների հավաքածունա:

http://www.amazon.com/Greek-Magical-..._bxgy_b_text_b

[Moonwalker]

Բա միջնադարյան քրիստոնեական կաբբալան... միջնադարյան քրիստոնյա ալքիմիկոսները... միջները մի էրկու Հռոմի պապելա էղել:

Էդ պապերն ու կաթողիկոսները հեչ, իսկական եկեղեցին հավատացյալների հավաքն է (սկզբնական էկլեսիա բառը հենց հավաք է նշանակել):

Նենց որ, սեփական աչքի գերանը անտեսելով, ուրիշի աչքի փուշն են հանում:

Քո լոգիկայով կարող ենք ասել, որ մահմեդականները չընդունելով քրիստոնեությունը, անտեսում են սեփական կրոնի պատմության փաստերը: (հաշվի առնելով, որ շատ դեպքերում Ղուրանը ուղղակի կրկնում է Աստվածաշնչին):

Էլի ահագին նման համընկնումներ կան: Պարզ չի, ովա ումից արտագրել` որոշ դեպքերում պապիրուսները ավելի հին են, քան ավետարանչական տեքստերը: Բայց դե որ փոխազդեցություն էղելա, կասկած անգամ չկա:

Դու ասեցիր
Էդ հունաեգիպտական պապիրուսները անորոշորեն թվագրվում են Ք.ա. 2-րդ ու Ք.հ. 5-րդ դարերի միջև ընկած ժամանակահատվածին: Ու հլը պարզ էլ չի, թե որ հատվածը երբ է գրվել: Նենց որ պնդել, թե Տեր Հիսուսը ցիտում էր մոգերին կամ ինքն անձամբ մոգ էր անհիմն է:

[Leo Negri]

Էդ պապերն ու կաթողիկոսները հեչ, իսկական եկեղեցին հավատացյալների հավաքն է (սկզբնական էկլեսիա բառը հենց հավաք է նշանակել):

Դե թե կաթոլիցիզմի, թե ուղղափառների, թե ՀԱԵ-ի դոկտրինաների ներքո եկեղեցու ծառայողներն են կապող օղակը Հիսուսի ու հասարակ մահկանացուների միջև: Իսկ դե առաջին եպիսկոպոսը, Հակոբ Արդարը, ընդհանրապես Հիսուսի "եղբայրնա" համարվել /իհարկե ոչ հարազատ/:

http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%...0%BE%D1%82_70)

Քո լոգիկայով կարող ենք ասել, որ մահմեդականները չընդունելով քրիստոնեությունը, անտեսում են սեփական կրոնի պատմության փաստերը: (հաշվի առնելով, որ շատ դեպքերում Ղուրանը ուղղակի կրկնում է Աստվածաշնչին):

Մահմեդականները ժխտում են Հիսուսի աստվածային ստատուսը: Հուդայական կրոնը իրանք չեն ժխտում` ուղղակի սեփականը համարում են ավելի ճիշտ: Սեփական կրոնի պատմության փաստերը, օրենքները ու դոգմաները իրանք շատ ավելի քիչ են անտեսում:
Չնայած երկու կրոններն էլ շատ վատ են թաքցնում ատելությունը այլ հավատալիքներ ունեղողների հանդեպ: Բարեբախտաբար, միջին դարերը էլ չեն, ու քրիստոնյաները չեն կարա խարույկի վրա այրեն մարդկանց, որոնց հավատալիքները քրիստոնեական չեն: Ձեռները կարճ են: Շատ շատ Հարրի Փոթթերի օրինակները վառեն:

Էդ հունաեգիպտական պապիրուսները անորոշորեն թվագրվում են Ք.ա. 2-րդ ու Ք.հ. 5-րդ դարերի միջև ընկած ժամանակահատվածին: Ու հլը պարզ էլ չի, թե որ հատվածը երբ է գրվել: Նենց որ պնդել, թե Տեր Հիսուսը ցիտում էր մոգերին կամ ինքն անձամբ մոգ էր անհիմն է:

Իսկ դե ամենահին պահպանված չորս Ավետարանների օրինակների կոմպիլացիան 4րդ դարիա` Codex Sinaiticus: Իհարկե, ավետարանները գրվել են ավելի վաղ, բայց դե ով ասեց, որ պապիրուսների ավանդույթը ավելի հին չի? Նամանավանդ եթե հաշվի առնենք, թե ինչ կայտառ են վաղ քրիստոնյաները գրքեր ու գրադարաններ վառել ու գիտնականներ քարկոծել: Զարմանալիա, որ գոնե երկրորդ դարի պապիրուսա պահպանվել` ձեռագրերը իհարկե այրվում են, բայց բարեբախտաբար ոչ բոլորը:

Էս էլ 2րդ դարի մոգական փայտիկով Հիսուսը` Ղազարոսին կենդանացնելուց: Ի դեպ, նման փորձեր անող մարդուն միջնադարում առանց դատ դատաստանի խորոված կսարքեին:

[Mephistopheles]

ես հավատում եմ մոգությանը… էտի լրիվ ճիշտ ա…

[Moonwalker]

Իսկ դե թե կաթոլիցիզմի, թե ուղղափառների, թե ՀԱԵ-ի դոկտրինաների ներքո եկեղեցու ծառայողներն են կապող օղակը Հիսուսի ու հասարակ մահկանացուների միջև:

Ես մեր սուրբ եկեղեցու դոկտրինը կասկածի տակ չեմ դնում, ուղղակի ասում եմ, որ նախ և առաջ սովորական հավատացյալն է եկեղեցու հիմքը: Ու ասենք, եթե ինչ-որ կաթոլիկ հոգևորական երեխայա բռնաբարել, ուրեմն ողջ եկեղեցին անբարոյակա՞ն է:

Մահմեդականները ժխտում են Հիսուսի աստվածային ստատուսը: Հուդայական կրոնը իրանք չեն ժխտում` ուղղակի սեփականը համարում են ավելի ճիշտ: Սեփական կրոնի պատմության փաստերը, օրենքները ու դոգմաները իրանք շատ ավելի քիչ են անտեսում, քան քրիստոնյաները, որոնք արխային առևտուր են անում եկեղեցում` սեփական աստվածին մոմիկներ դնելու համար, ու մենակ հազվադեպ տոն օրերին են գնում պատարագի:
Չնայած երկու կրոններն էլ շատ վատ են թաքցնում ատելությունը այլ հավատալիքներ ունեղողների հանդեպ: Բարեբախտաբար, միջին դարերը էլ չեն, ու քրիստոնյաները չեն կարա խարույկի վրա այրեն մարդկանց, որոնց հավատալիքները քրիստոնեական չեն: Ձեռները կարճ են: Շատ շատ Հարրի Փոթթերի օրինակները վառեն:

Դու մի երկու պապիրուսից մեջբերումներով ու ինչ-որ կասկածելի բարձրաքանդակով պնդում ես, թե Ավետարանը գրվել է մոգության ազդեցությամբ, իսկ երբ ես համեմատում են Ա/չն ու Ղուրանը, դու բերում ես դավանաբանական տարբերություն: Հիմա ես էլ բերեմ մի քանի գրառում վերև արածս մեջբերումները (ուր մոգությունը մահացու մեղք է) ու ասեմ դա հիմք է: Էէէ՜ տենց բանավեճ դուրս չի դուրս գա:

Իսկ դե ամենահին պահպանված չորս Ավետարանների օրինակների կոմպիլացիան 4րդ դարիա` Codex Sinaiticus: Իհարկե, ավետարանները գրվել են ավելի վաղ, բայց դե ով ասեց, որ պապիրուսների ավանդույթը ավելի հին չի? Նամանավանդ եթե հաշվի առնենք, թե ինչ կայտառ են վաղ քրիստոնյաները գրքեր ու գրադարաններ վառել ու գիտնականներ քարկոծել: Զարմանալիա, որ գոնե երկրորդ դարի պապիրուսա պահպանվել` ձեռագրերը իհարկե այրվում են, բայց բարեբախտաբար ոչ բոլորը:

Դե էդ ամենը բնական բաներ են, որոշակի ասիմիլիացիոն փոխազդեցություն կարող է լինել անգամ անտագոնիստական կրոնական համայնքների միջև: Դե հիմա արի պատկերացնենք, որ էդ քանդակի հեղինակը ապրել է հեթանոսների, մոգերի կամ չգիտեմ ում շրջապատում: Նրա պատկերացմամբ մարդուն կենդանացնում են փայտիկով (), ու ըստ այդմ էլ քանդակում կհայտներ էդ մոգական ռիտուալներին բնորոշ էդ տարրը: Իսկ ասենք Ավետարանի խոսքերը, թե «Ես Աստծո որդին եմ». հիմա, որ Հիսուսն իսկապես Աստծո որդին է, պիտի էդ մասին չասեր ինչ ա մոգերն էլ էին տենց ասում:
Իսկ կոտորածների ու վանդալիզմի այլ դրսևորումների պահով ասեմ. չնայած ես չեմ արդարացնում էդ ամենը, բայց պետք չի մոռանալ, որ օրինակ Հռոմի հեթանոս կայսրերից ասենք Ներոնը, Դոմիցիանոսը, հատկապես Տրոյանոսը, Մարկոս Ավրելիոս Մտածողը/Փիլիսոփան ու էլի շատերը ոչ պակաս հավեսով կոտորում էին քրիստոնյաներին: Մահմեդակնների մասին էլ չասեմ: Կարծում եմ, որ դրա պատճառը մարդու բնազդային վատ վերաբերմունքն է իրենից տարբերների հանդեպ ու էդ դեպքում կրոնը լոկ պատրվակ է:

[Leo Negri]

Ես մեր սուրբ եկեղեցու դոկտրինը կասկածի տակ չեմ դնում, ուղղակի ասում եմ, որ նախ և առաջ սովորական հավատացյալն է եկեղեցու հիմքը: Ու ասենք, եթե ինչ-որ կաթոլիկ հոգևորական երեխայա բռնաբարել, ուրեմն ողջ եկեղեցին անբարոյակա՞ն է:

Ծառը ճանաչում են պտուղներով: Եթե աստված ուժ չունի սանձահարելու սեփական ծառայողներին` արդյոք արժե նման աստծո ծառայել: Կամ էլ եթե աստծո ծառայողն ուժ ու պատասխանատվություն չունի` կատարելու պատվիրանները:
Իսկ դե քո բերած օրինակի նման դեպքերը մի հատ չեն, ու մի քանի հատ չեն: Բավականին շատ են, որ մարդ որոշակի տենդենց նկատի: Ընդ որում անպայման չի մենակ սեքսուալ բնագավառում` հոգևորականները շատ հաճախ մոռանում են նաև այլ պատգամները:

Դու մի երկու պապիրուսից մեջբերումներով ու ինչ-որ կասկածելի բարձրաքանդակով պնդում ես, թե Ավետարանը գրվել է մոգության ազդեցությամբ, իսկ երբ ես համեմատում են Ա/չն ու Ղուրանը, դու բերում ես դավանաբանական տարբերություն: Հիմա ես էլ բերեմ մի քանի գրառում վերև արածս մեջբերումները (ուր մոգությունը մահացու մեղք է) ու ասեմ դա հիմք է: Էէէ՜ տենց բանավեճ դուրս չի դուրս գա:

Իհարկե դուրս չի գա: Օրինակ ես էս առավոտ չինական ալքիմիկ պրակտիկաներ եմ արել: Դա ինձ հավասարացնումա ավազակներին ու մարդասպաններին?
Եթե այո` ապա ասա ինձ գոնե մի պատճառ, ըստ որի ես մեղսավորս պետքա շարունակեմ բանավիճել ինձ մարդասպան/ավազակի հետ անհիմհ համեմատող մարդու հետ:

Դե էդ ամենը բնական բաներ են, որոշակի ասիմիլիացիոն փոխազդեցություն կարող է լինել անգամ անտագոնիստական կրոնական համայնքների միջև: Դե հիմա արի պատկերացնենք, որ էդ քանդակի հեղինակը ապրել է հեթանոսների, մոգերի կամ չգիտեմ ում շրջապատում: Նրա պատկերացմամբ մարդուն կենդանացնում են փայտիկով (), ու ըստ այդմ էլ քանդակում կհայտներ էդ մոգական ռիտուալներին բնորոշ էդ տարրը: Իսկ ասենք Ավետարանի խոսքերը, թե «Ես Աստծո որդին եմ». հիմա, որ Հիսուսն իսկապես Աստծո որդին է, պիտի էդ մասին չասեր ինչ ա մոգերն էլ էին տենց ասում:

Կրկնվեմ ևս մեկ անգամ` էդ մարդկանց պատկերացմամբ, ընդ որում անպայման չի հեթանոս, Հիսուսը շատ քիչ էր տարբերվում էդ վախտվա մոգերից: Դա շատ ավելի բանա ասում, քան արդեն միջնադարում դզած փչած քրիստոնեական դոգմատները:

Իսկ կոտորածների ու վանդալիզմի այլ դրսևորումների պահով ասեմ. չնայած ես չեմ արդարացնում էդ ամենը, բայց պետք չի մոռանալ, որ օրինակ Հռոմի հեթանոս կայսրերից ասենք Ներոնը, Դոմիցիանոսը, հատկապես Տրոյանոսը, Մարկոս Ավրելիոս Մտածողը/Փիլիսոփան ու էլի շատերը ոչ պակաս հավեսով կոտորում էին քրիստոնյաներին: Մահմեդակնների մասին էլ չասեմ: Կարծում եմ, որ դրա պատճառը մարդու բնազդային վատ վերաբերմունքն է իրենից տարբերների հանդեպ ու էդ դեպքում կրոնը լոկ պատրվակ է:

1. Զարմանալի չի, որ հռոմեական իշխանությունները վտանգավոր էին համարում մարդկանց, որոնք էն կարծիքի էին, որ գրադարաններ վառելը ու կին գիտնականների քարկոծելը հաճելիա իրենց աստծուն:
2. Քրիստոնյաները պակաս կայտառ սրան նրան չեն կոտորել: "Սպանեք բոլորին, Աստված կջոկի, ովա իրանը" արտահայտությունը պատկանումա ոչ մահմեդականի, ոչ էլ հեթանոսի: Կատարների դեմ խաչակրաց արշավանքներից մեկի ժամանակ եպիսկոպոսներից մեկնա ասել` երբ իրան հարցրել են, ոնց տարբերեն գրաված քաղաքի քրիստոնյաներին հերետիկոսներից: Խաչակիրները դիմեցին խորհրդին ու մորթեցին քաղաքի ողջ բնակչությանը` կանանց ու երեխաներին ներառյալ:

[Moonwalker]

Բացի այդ, քրիստոնյայի հետ մոգություն քննարկելը նույննա, ինչ որ ծեր կույսի հետ Կամա Սուտրա քննարկել:

Ու իհարկե, ոչ մի բանավեճ դուրս չի գա, քանի դու չցանկանաս սեփական կրոնական հովիվների ասածը գոնե մի քիչ կասկածամտության տակ դնես:

Եթե այո` ապա ասա ինձ գոնե մի պատճառ, ըստ որի ես մեղսավորս պետքա շարունակեմ բանավիճել ինձ մարդասպան/ավազակի հետ անհիմհ համեմատող մարդու հետ, էն էլ չդիմելով սարկազմի:

Հիմնվելով վերոհիշյալ երեք մտքերիդ ու այն փաստի վրա, որ անգամ Մեծ Դատաստանի օրն էլ մենք իրար չենք հասկանա, զրույցը համարում եմ փակված:

[Leo Negri]

Հիմնվելով վերոհիշյալ երեք մտքերիդ ու այն փաստի վրա, որ անգամ Մեծ Դատաստանի օրն էլ մենք իրար չենք հասկանա, զրույցը համարում եմ փակված:

Քո հետ վիճաբանելը իհարկե կարող ենք համարել փակված` բայց ես պատրաստվում եմ շարունակեմ էթիկ սահմաններում քննադատել քո էն գրառումները, որոնցում դու կշարունակես անհիմն համեմատել ինձ և այլ անծանոթ մարդկանց մարդասպանների, պիղծերի, վախկոտների ու ստախոսների հետ, ինչա էդ մարդկանց հավատալիքները քեզ դուր չեն գալիս, ու ինչա քո հովիվները տենց են ասել: Կրկնվեմ ևս մեկ անգամ` որ էմոցիոնալ առումով նեյտրալ քննադատելու եմ քո կարծիքը, ոչ թե քո անձը, նենց որ խնդրում եմ չնեղանալ, ինչպես բնորոշ է որոշ մարդկանց:

Հա, ի միջի այլոց: Իհարկե չեմ սպասում, որ կհանդգնես կարդալ, բայց դե: Պատմական առումով ահագին լավ գիրքա:

http://khazarzar.skeptik.net/bn/index.htm

[anahit96]

իսկ ես վախենում եմ մոգության մասին մտածելիս

[Moonwalker]

Քո հետ վիճաբանելը իհարկե կարող ենք համարել փակված` բայց ես պատրաստվում եմ շարունակեմ էթիկ սահմաններում քննադատել քո էն գրառումները, որոնցում դու կշարունակես անհիմն համեմատել ինձ և այլ անծանոթ մարդկանց մարդասպանների, պիղծերի, վախկոտների ու ստախոսների հետ, ինչա էդ մարդկանց հավատալիքները քեզ դուր չեն գալիս, ու ինչա քո հովիվները տենց են ասել: Կրկնվեմ ևս մեկ անգամ` որ էմոցիոնալ առումով նեյտրալ քննադատելու եմ քո կարծիքը, ոչ թե քո անձը, նենց որ խնդրում եմ չնեղանալ, ինչպես բնորոշ է որոշ մարդկանց:

Քո իրավունքն է:

Հա, ի միջի այլոց: Իհարկե չեմ սպասում, որ կհանդգնես կարդալ, բայց դե: Պատմական առումով ահագին լավ գիրքա:

http://khazarzar.skeptik.net/bn/index.htm

Առաջինը, որ գրածդ կարդալուց միտքս եկավ. ինձ մի ասա, թե ես ինչ անեմ ու ես չեմ ասի, թե դու ուր գնաս:
Բայց դե սենց պատասխանեմ. խի պիտի ես հավատամ ինչ-որ թաթարաշունչ ազգանունով մեկի ու ոչ թե ասենք Սբ. Գրիգոր Նարեկացուն:

[Leo Negri]

Բայց դե սենց պատասխանեմ. խի պիտի ես հավատամ ինչ-որ թաթարաշունչ ազգանունով մեկի ու ոչ թե ասենք Սբ. Գրիգոր Նարեկացուն:

Ոչ մեկին հավատալ պետք չի: Իսկ վստահել պետքա նրան, ով կարա իրա կարծիքը հիմնավորի:
Ոչ թե ասի` "արեք նենց, ոնց որ ասում եմ, թե չէ ահեղ դատաստանի օրը օհոհո!!!..."